ตอนที่ 1
“ไม่ค่ะ แต่โดนผมนิดหน่อย”
สัตวแพทย์รีบเก็บเศษแก้วบรรจุสารเคมีที่ตกแตกใส่ถุงดำแล้วมัดปากถุงพร้อมกับสั่งนวียาให้รีบไปล้างสารเคมีออกภายใน 15 นาทีก่อนจะมีอันตราย
อีกด้านหนึ่งกิตติพัศมีความสุขบนหลังม้าได้โอบกอดสอนศรุดาไปด้วย สองคนดูสวีตกันมาก ตรงข้ามกับพาทิศที่เที่ยวตามหาลูกสาวแต่ไม่พบสักที กระทั่งวิ่งมาชนกับนวียาที่กำลังจะไปล้างสารเคมี
หญิงสาวตกใจร้องลั่นเมื่อเห็นสารเคมีติดที่เสื้อของเขา แต่พาทิศไม่มีเวลาสนใจอย่างอื่นนอกจากตามหาลูกสาวจึงทำท่าจะผละไป แต่โดนนวียาดึงแขนไว้บอกให้ล้างตัวก่อน
“อย่ายุ่งกับผม ผมจะรีบไปตามหาลูก”
“ไม่ได้ๆ มันอันตราย”
พาทิศสะบัดมือออก แต่นวียาไม่ยอมแพ้ง่ายๆ วิ่งเข้าไปล็อกแขนเขาลากออกไปบริเวณซักล้างแล้วพยายามถอดเสื้อเขา
“นี่คุณ...คุณจะทำไร”
นวียาไม่ได้สนใจที่พาทิศพูด พอถอดเสื้อเขาไม่สำเร็จก็รีบวิ่งไปหยิบสายยางมาเปิดก๊อกฉีดพ่นน้ำใส่เขาเสียเลย
“คุณบ้าไปแล้วรึไง หยุดเดี๋ยวนี้ ผมจะรีบไปตามลูก”
“อย่าหนี อย่าหลบ ฉันแค่จะช่วยคุณ”
“ช่วยบ้าอะไรเล่า”
“หมอบอกว่าต้องล้างอย่างต่ำ 15 นาที ไม่งั้นเป็นแผลไหม้”
พาทิศไม่ฟัง เข้ามาแย่งสายยางแล้วเกิดสู้กันอุตลุด ส่งผลให้เปียกโชกไปด้วยกัน
“คุณจะฆ่าผมหรือไง ผมไปทำอะไรให้คุณ”
“ฉันไม่ได้จะฆ่า มันเป็นสารเคมีอันตราย ไม่เข้าใจรึไง”
“ผมจะไปหาลูก ลูกผมหาย ไม่เข้าใจรึไง” พาทิศโมโหทนไม่ไหวจับเธอทุ่มลงบนพื้นหญ้า นวียาจุกแอ้กตัดสินใจไม่ช่วยเขาแล้วจึงวิ่งหนีไป กิตติยากับสมุนวิ่งมาเห็นไวๆ จ้องจะตามไปเอาเรื่อง แต่พอกิตติยาเห็นหนุ่มหล่อสูงยาวเข่าดีในสภาพเปียกปอนก็อึ้งตะลึง มองโลมเลียอย่างหลงใหล แนะนำตัวทั้งที่เขาไม่ได้อยากรู้จักสักนิด
“สวัสดีค่า ชื่อกิตติยานะคะ เกิดราศีมีน ชอบกินเย็นตาโฟ โกโก้เย็น เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมและยังไม่มีแฟนค่ะ”
พาทิศไม่ได้ยินและไม่ได้มองกิตติยาด้วยซ้ำ เดินผ่านไปทันทีทิ้งให้เธออึ้งเหวออ้าปากค้าง หันมองตามด้วยความเสียดายถึงขั้นเพ้อออกมา
“พบเพื่อพราก มาเพื่อจาก จากเพื่อจำ และคิดถึงกันตลอดไป”
ลูกน้องเห็นว่าลูกพี่เพ้อขนาดนี้จึงบอกว่าทำไมไม่วิ่งตามไป เท่านั้นเองกิตติยาแผดเสียงแปดหลอดว่า
“รอด้วยค่ะคุณ วิ่งหนีอะไร มีปัญหาใด กิตติยาช่วยได้” ขาดคำก็วิ่งตื๋อไปทันทีโดยมีลูกน้องวิ่งตามเป็นพรวน
ooooooo