รักพลิกล็อก
ตอนที่ 1
กิตติพัศนัดศรุดาอีกครั้งเพื่อเป็นการแก้ตัวที่ทิ้งเธอไปเมื่อวานโดยพาเธอมาเลี้ยงอาหารที่ร้านหรู
“วันนั้นม้าของผมมันป่วยหนัก หมอบอกว่ายังไงก็ไม่รอด ผมเลยจำใจให้หมอฉีดยา มันจะได้ไปสบาย”
“ค่ะ อะไรถ้ามันจะไปจากจริงๆ เราคงห้ามไม่ได้ ยื้อไปก็ทรมานเปล่าๆ”
“คุณใจแข็งแบบนี้ทุกเรื่องเลยนะ ทั้งที่ตอนนั้นดาดูจริงจังมากนะ ถึงกับทำแบรนด์ด้วยกัน เกิดอะไรขึ้นดา”
เขาพูดถึงอดีตด้วยความเป็นห่วง เธอนิ่งมากแต่แววตาหม่นเศร้า
“ผมขอโทษ...ยังเสียใจอยู่เหรอ”
“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร โมเมนต์แบบนั้นอยู่กับดาไม่ได้นานหรอกค่ะ” ศรุดาทำท่าเหมือนไม่แคร์จริงๆ กิตติพัศมองเธอพลางคิดชื่นชมในใจว่า...มันต้องอย่างนี้สิ ผู้หญิงในฝันเลย
พลันนวียาโทร.มา ศรุดาเห็นชื่อคนโทร.มาชัดเจนว่าเป็นผู้หญิง จึงมองกิตติพัศหยั่งเชิงว่าจะรับหรือไม่ ปรากฏว่าเขาไม่รับแถมยังกดตัดสายแล้วปิดเครื่องเสียด้วย
นวียากำลังเคว้งหอบข้าวของพะรุงพะรังย้ายออกจากห้องพักของโซดา ยิ่งรู้สึกท้อแท้ที่โดนกิตติพัศปิดเครื่องใส่ เดินน้ำตาซึมออกไปรอโบกแท็กซี่ เป็นเวลาที่พาทิศกำลังมีปัญหาเรื่องรถพอดี แซนดี้รายงานว่า
“คุณพาทิศคะรถบริษัทมีปัญหานิดหน่อยค่ะ เฉี่ยวกับรถส่งของที่หน้าบริษัท แซนดี้กำลังจะติดต่อให้อีกคันออกมารับแทน”
“แล้วรถที่มาแทนจะมาในครึ่งชั่วโมงไหม”
“แซนดี้ว่าเป็นไปได้ยากค่ะ เพราะรถติดมาก เร็วสุดก็ 45 นาที”
“ไม่ทัน แนนนี่หมดกะแล้ว ปล่อยให้น้องพายอยู่กับป้าสมคนเดียวไม่ได้หรอก”
พาทิศห่วงลูกสาวจนรอไม่ไหว ที่สุดตัดสินใจออกไปพร้อมแซนดี้เพื่อเรียกแท็กซี่ที่หน้าบริษัท แต่แซนดี้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งลากกระเป๋ามายืนซึมกะทือ ท่าทางเหมือนไม่สนใจอะไรในโลก ไม่รู้ด้วยว่ามายืนแซงหน้าคนอื่น แซนดี้เลยเดินไปดักหน้าและมองเขม่น ขณะที่พาทิศมองอยู่ห่างๆรู้สึกคุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้
นวียาเงยหน้าขึ้นจากอาการเหม่อซึมเห็นแซนดี้นึกว่าจะมาแซงคิวตัวเอง เลยโมโหรีบคว้าของเดินอ้อมไปดักแท็กซี่ คราวนี้สองสาวแย่งชิงพื้นที่กันใหญ่ แท็กซี่ไม่รู้จะจอดรับใครจึงแล่นเลยมาหยุดที่พาทิศ
ชายหนุ่มขึ้นเบาะหลัง แซนดี้ยิ้มเยาะนวียาก่อนจะวิ่งมาขึ้นนั่งเบาะหน้าข้างคนขับ แต่ไม่ทันรถจะเคลื่อนตัวนวียาก็ก้าวเข้ามานั่งข้างพาทิศหน้าตาเฉย แล้วเอากระเป๋าวางคั่นกลาง
“ไปไหนครับ” คนขับแท็กซี่ถาม นวียาตอบทันทีว่าแถวมีนบุรี แซนดี้หันขวับมาบอกว่าเราไม่ได้มาด้วยกัน
“ทางเดียวกัน เดี๋ยวผมออกค่ารถให้เขาเอง” พาทิศตัดปัญหา นวียายิ้มแป้น พูดขึ้นอย่างจำชายหนุ่มคนนี้ได้
“เห็นฤทธิ์เฟซฉันใช่มั้ย เสียใจนะที่ฉันลงไปอ่ะ ฉันไม่ลบหรอกนะ เอ้า...ฝากถือนี่ด้วย”
นวียาส่งของให้พาทิศช่วยถือ ชายหนุ่มหงุดหงิดแต่ไม่ต่อความยาว ขณะที่แซนดี้งงมากมองเจ้านายว่าวันนี้มาอารมณ์ไหน
“ทำไมคุณพาทิศถึงยอมให้คนแปลกหน้าไปกับเราล่ะคะ”
“ไม่ใช่คนแปลกหน้าที่ไหนหรอก แต่อาจแปลกๆบ้างน่ะ”
แซนดี้นิ่วหน้าไม่เข้าใจ...แท็กซี่เคลื่อนออกไปจากตรงนั้น
ooooooo
