มหาหิน
ตอนที่ 12
เรืองรอดตายเพราะลูกน้องปลายแถวของเคร่งเห็นแก่เงินก้อนใหญ่ที่เรืองเสนอให้มากกว่าเสี่ยสมเกียรติ
ส่วนกำนันลอยในคราบชายลึกลับใส่หน้ากากที่นัดเอาแม่พิมพ์แบงก์มาแลกกับลมนั้น เขาโชคร้ายถูกเคร่งยิงตายโดยที่หินกับฝนช่วยไม่ทัน
นอกจากฆ่ากำนันลอยได้แล้ว เคร่งยังได้แม่พิมพ์แบงก์ไปด้วย แน่นอนว่าต้องได้รับคำชมจากท่านตะวัน แล้วยังได้รับคำสั่งเพิ่มให้ลากคอหินมาให้ได้ เพราะท่านต้องการความจริงบางอย่างจากหิน
เรื่องซุ้มประตูวัดที่จ่าเหล็กร่วมกันสร้างกับแม่ของชาดายังเป็นปริศนาให้หลายคนต้องการค้นหาความจริง
คืนนี้ลมกับชาดาพรางตัวเข้ามาที่วัดเพื่อสำรวจบริเวณเสาซุ้มประตู แต่ไม่พบสิ่งใดนอกจากร่องรอยการงัดแงะ คาดว่ามีคนชิงตัดหน้าเอาไปก่อน
เคร่งล่วงรู้จึงนำความมาบอกเสี่ยสมเกียรติ เช้าวันต่อมา ชาดาจึงโดนพ่อเล่นงาน
“งามหน้านักนะชาดา พ่อไม่เคยคิดเลยว่าลูกจะเป็นแบบนี้ สารเลวเหมือนแม่แกไม่มีผิด”
“ใช่ หนูมันสารเลวเหมือนแม่ พ่อเลยต้องฆ่าแม่ใช่ไหมล่ะ”
“แกรู้ได้ยังไง”
“รู้สิ ในบันทึกแม่เขียนไว้อย่างนั้น”
“ฉันไม่ได้ฆ่า ถึงยังไงฉันก็ไม่มีวันฆ่าแม่ของแก ต่อให้มันเป็นชู้กับไอ้จ่าเหล็กก็ตาม”
“แม่ไม่ได้เป็นชู้กับจ่าเหล็ก”
“ไอ้พวกนั้นคงปั่นหัวแก ล้างสมองแกจนหมดแล้ว”
“ไม่มีใครล้างสมองหนูทั้งนั้น พ่อต่างหากที่กำลังทำอะไรเป็นภัยต่อชาติ”
สมเกียรติโกรธจัด ตบหน้าลูกสาวตัวเองอย่างแรง
“นังสารเลว แกแอบเอาแผนที่ฉันไปดูใช่ไหมเนี่ย แบบนี้เอาไว้ไม่ได้ซะแล้ว”
“เอาสิ จะทำอะไรหนูล่ะ ฆ่าแม่ไปแล้ว จะฆ่าลูก อีกสักคนจะเป็นไร”
สมเกียรตินิ่งไปชั่วขณะ ก่อนตัดสินใจพูดความจริง “แกไม่ใช่ลูกฉัน แม่แกท้องแกสองเดือนก่อนมาแต่งงานกับฉัน พ่อที่แท้จริงของแกตายไปนานแล้ว...เสียแรงที่ฉันรักแกเหมือนลูกแท้ๆ”
ชาดาช็อกที่ได้ทราบความจริง สมเกียรติหันไปสั่งเคร่งให้ล่ามชาดาไว้ในห้อง อย่าให้เห็นเดือนเห็นตะวัน
ooooooo
ที่แท้เรืองแอบมาเอาของที่ซ่อนอยู่ในเสาซุ้มประตู พวกหินรู้เรื่องนี้จากสัปเหร่อแล้วพากันสงสัยโดยเฉพาะลมที่ได้ยินเสี่ยสมเกียรติสั่งฆ่าเรืองไปแล้ว
เรืองแค้นมากแอบเข้ามาในบ้านสมเกียรติ ใช้ปืนจ่อหัว สมเกียรติตกใจและรู้ว่าตัวเองเป็นรอง จึงพยายามพูดหว่านล้อม แต่ไม่เป็นผล
เรืองหยิบสมุดคล้ายสมุดฉีกออกมา สมเกียรติตาวาวจ้องสมุดเล่มนั้น
“สมุดของฉันที่หายไปนี่”
“ใช่แล้ว แต่บังเอิญฉันเจอมัน ก็ถือว่ามันเป็นของฉัน และข้างในก็เป็นรายชื่อที่ทางการต้องการซะด้วย”
“ใจเย็นน่านายเรือง มีอะไรก็ค่อยพูดค่อยจากัน เราไม่ใช่ใครอื่น”
“นั่นสินะ แกถึงสั่งฆ่าฉันไง”
“โธ่...นั่นมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด เอาอย่างนี้ดีกว่านายเรืองต้องการอะไรก็บอกมาเลย”
“ฉันต้องการคุยกับนายใหญ่ และเอาเจ้าสิ่งนี้ไปให้ท่านด้วยตัวฉันเอง และจะมองดูแกตกกระป๋อง”
“ไม่เอาน่า คิดจะเหยียบกันให้จมดินเลยหรือไง”
“ฉันไม่อยากจะเหยียบแกหรอก แต่จะฆ่าแก”
สมเกียรติไม่รอช้า หยิบปืนจากใต้โต๊ะยิงเรือง ขณะเดียวกันเรืองก็ลั่นกระสุนใส่สมเกียรติ
ชาดาโดนขังอยู่อีกห้อง ได้ยินเสียงปืน ตกใจแต่ไม่สามารถออกจากห้องได้...
เรืองโดนยิงที่ท้อง วิ่งออกจากห้อง พยายามกระเสือกกระสนหนี เผอิญได้ยินเสียงชาดาตะโกนจึงเปิดประตูห้องนั้นเข้าไป แล้วจับเธอเป็นตัวประกันขึ้นรถหลบหนีไปได้ ส่วนสมเกียรติโดนยิงที่ไหล่ อาการไม่หนักเท่าเรือง
ooooooo
เรืองเสียเลือดมาก แต่ไม่ยอมไปหาหมอตามคำแนะนำของชาดา บังคับให้เธอขับรถไปเรื่อยๆ แต่ผ่านไปไม่นาน เรืองทนความเจ็บปวดไม่ไหวหมดสติไป ชาดาจึงขับรถไปที่บ้านริมน้ำของลม
เรืองได้รับการทำแผลอย่างดีจากชาดาซึ่งเรียนจบพยาบาล เมื่อเขาฟื้นขึ้นมาในตอนเช้า ไม่เห็นสมุดบันทึก แต่เห็นหิน ลม พิม อยู่กันพร้อมหน้า
“หาไอ้นี่อยู่หรืออาเรือง” ลมชูสมุดบันทึกให้อาดู
“ไอ้ลม ฉันจะฆ่าแก”
“ใจเย็นๆท่านนายกฯ ค่อยๆคุยกันก็ได้”
เรืองนิ่งเพราะรู้ว่าเป็นรอง ชำเลืองมองชาดาแล้วถามว่า
“ทำไมแกไม่ปล่อยให้ฉันตายไป”
“ฉันเป็นพยาบาล มองเห็นคนตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้หรอก”
“เราไม่อยากให้ความจริงต้องตายไปกับอา”
“ความจริงอะไร”
“หลายอย่าง โดยเฉพาะใครฆ่าพ่อผมกันแน่” หินจ้องหน้าเรืองรอคำตอบ
“ฉันไม่รู้หรอกว่าใครฆ่าจ่าเหล็ก แต่รู้ว่าจ่าเหล็กเป็นคนเอาสมุดเล่มนี้มา ทางนายของมันรู้ว่าจ่าเหล็กทำงานให้หน่วยสืบราชการลับของกองปราบจึงหาทางเก็บจ่าเหล็กมาตลอด”
“พ่อฉันเป็นคนสั่งฆ่าหรือ” ชาดาถาม
“เปล่า ทั้งเสี่ยสมเกียรติ ฉัน และพี่กำนันไม่รู้เรื่อง ท่านตะวันเป็นคนสั่ง แต่ไม่รู้ว่าสั่งใคร ฉันเพิ่งเข้ามาร่วมงานกับเสี่ยสมเกียรติหลังจากที่เกิดเรื่องนี้แล้ว”
“ฉันสงสัยว่าทำไมจ่าเหล็กถึงเก็บสมุดเอาไว้เอง”
“ไม่รู้สิ บางทีแกอาจจะไม่ไว้ใจใครเลยก็ได้”
ทิมสันนิษฐานว่า “หรือไม่ก็ยังไม่ทันส่งมอบก็ถูกฆ่าก่อน”
“มันเป็นไปได้ทั้งสองอย่าง แต่ที่ฉันสงสัยก็คือ มันหายไปไหนแผ่นนึง”
หินหยิบสมุดบันทึกให้ทุกคนดูว่ามีรอยฉีกออกไปจริงๆ
ooooooo
