มหาหิน
ตอนที่ 11
งานที่ลมต้องทำคือเจรจากับมนุษย์หน้ากากเรื่องแม่พิมพ์แบงก์ ลมรับรองแข็งขันว่าจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง ส่วนเรื่องหัวใจนั้นลมกลับมาคืนดีกับชาดาได้ง่ายดาย เพียงเพราะเกดทำตัวเป็นเจ้าแม่ร่างทรงที่ชาดานับถือพูดจาชี้นำว่าลมคือเนื้อคู่
เสร็จงานราษฎร์ หมวดเกดต้องทำงานหลวงต่อ เธอพาทิมกับประดับมาพบสารวัตรชัชกับผู้กำกับพงษ์วางแผนการทำงานอย่างรัดกุมเพื่อเปิดโปงความเลวของสมเกียรติและนายใหญ่ ซึ่งต้องรอให้ลมเข้าถึงตัวนายใหญ่ได้เสียก่อน
ทางด้านหินกับอ่างกำลังเตรียมหาอาวุธไว้ต่อสู้กับพวกเคร่งที่จับหลวงพ่อกับเณรไป สองคนกลับมาหารือกำนันลอย พอตกกลางคืนก็เห็นกำนันลอยออกจากบ้านไปเงียบๆ ทำตัวมีความลับน่าสงสัย
ที่แท้กำนันลอยต้องเล่นละครเป็นชายลึกลับใส่หน้ากากแทนลม เพราะคืนนี้พวกสมเกียรตินัดเจรจา
ต่อรองเรื่องแม่พิมพ์แบงก์ที่ชายลึกลับได้มาจากช่างฝรั่ง โดยให้ลมกับเรืองเข้าไปเจรจาในโกดังเก็บของ ส่วนสมเกียรติและพวกเคร่งซุ่มรอเล่นงานชายลึกลับอยู่รอบนอก
เรืองไม่อ้อมค้อม ถามชายลึกลับว่าต้องการเงินเท่าไหร่แลกกับแม่พิมพ์แบงก์ ส่วนลมพยายามจะส่งสัญญาณบอกพ่อว่ามีพวกไอ้เคร่งล้อมอยู่ แต่ไม่สำเร็จ
“ฉันไม่อยากได้เงิน”
“งั้นแกจะเอาอะไร” ลมถาม
“ใจเย็นไอ้ลูกหมา...ฉันอยากจะเจรจากับท่านตะวันของแก”
“แกแน่นี่ รู้จักท่านตะวันด้วย แกเป็นใครกันแน่”
“ไม่ต้องมาทำเป็นเฉไฉ ท่านนายกฯเรือง ถ้าไม่รับเงื่อนไขก็เลิกกัน”
“ฉันต้องเห็นของก่อน”
“ของจะวางตรงหน้านายใหญ่ของพวกแกทันทีเมื่อฉันได้เจรจากับนายใหญ่ของแก”
เรืองนิ่งใช้ความคิด ทั้งหมดจ้องหน้ากันดูเชิง... สมเกียรติ เคร่ง และลูกน้องซุ่มอยู่ข้างโกดังได้ยินเรื่องราวทั้งหมด สมเกียรติสงสัยว่าชายลึกลับอยากพบท่านตะวันทำไม แต่เคร่งบอกว่า
“ไม่สำคัญหรอกว่ามันอยากไปเจอท่านตะวันทำไม แต่สำคัญที่ว่ามันรู้จักท่านตะวันได้ยังไง”
“หรือมันจะเป็นคนใกล้ชิดของเรา”
“นั่นแหละที่ฉันสงสัยมานาน” เคร่งแววตาเข้ม รอจู่โจม
ชายลึกลับกับเรืองและลมยังคงเจรจากันอยู่ ลมนั้นห่วงพ่อจึงพยายามตัดบทว่า
“วันนี้คงเสียเวลาเปล่าแล้วล่ะ ไอ้หน้ากาก”
“เวลาฉันมีเยอะ พวกแกต่างหากที่เสียเวลาเปล่า ฉันไปล่ะ”
“เดี๋ยว...แกคิดว่าจะออกไปจากที่นี่ง่ายๆงั้นหรือ” เรืองยิ้มเยาะ
“ฉันคิดไว้แล้ว” ขาดคำของชายลึกลับ สมเกียรติก็ส่งเสียงเข้ามา
“ฉลาดนี่...แต่แกมาคนเดียว คงจะกลับไปยาก”
สมเกียรติ เคร่ง และลูกน้องล้อมกรอบชายลึกลับ ลมคิดหาทางรอดให้พ่อด้วยการอาศัยช่วงชุลมุนพาตัวเองเข้ามาให้ชายลึกลับจับเป็นตัวประกัน
“ช่วยด้วย อาเรืองช่วยผมด้วย”
ชายลึกลับเอาลมออกมายืนกลางโกดัง เรืองสีหน้าไม่ดี ตะโกนบอกพวกเคร่ง
“หยุดยิงก่อน เดี๋ยวก็ถูกหลานฉันหรอก”
อย่างไม่คาดคิด! รถจี๊ปติดอาวุธวิ่งเข้ามาผ่ากลางวงแล้วยิงใส่พวกสมเกียรติดะไปหมด ทุกคนแตกกระเจิง แต่เห็นชัดว่าคนขับรถใส่หน้ากากไม่ต่างจากชายลึกลับ
ooooooo
ชาดานั่นเองที่ปลอมตัวใส่หน้ากากเข้ามาช่วยลมกับชายลึกลับออกไปอย่างปลอดภัย เพราะเธอแอบได้ยินสมเกียรติคุยกับพวกเรืองก่อนหน้านี้
กำนันลอยกับลมแทบไม่เชื่อสายตาเมื่อชาดาถอดหน้ากาก ไม่คิดว่าเธอจะกล้าหาญขนาดนี้ แต่ถ้าสมเกียรติรู้เข้าอาจไม่เอาเธอไว้แน่
“ทำไมล่ะพ่อ เสี่ยคงไม่ทำอะไรลูกสาวเขาหรอก”
“มันก็ไม่แน่ ขนาดเมียยัง...”
“ทำไมหรือลุงกำนัน แม่เป็นอะไร พ่อฉันทำอะไรแม่”
“คือ...มันมีข่าวลือว่าแม่ของหนูไม่ได้จมน้ำตาย แต่มีคนจงใจทำให้ตาย”
“หนูไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย”
“มันก็แค่พูดกันไป ไม่มีใครกล้าพูดดังหรอก กลัวเสี่ยสมเกียรติจะไม่พอใจ เขาบอกว่าเรื่องมันแล้วไปแล้ว”
“ถ้าสมมติว่าเป็นแบบนั้นจริง ใครจะเป็นคนฆ่าแม่ของชาดาล่ะ”
“คงแค่คิดกันไปเฉยๆนั่นแหละ เอ็งอย่าไปใส่ใจเลยไอ้ลม”
ลมนึกถึงข้อความในสมุดบันทึก เริ่มปะติดปะต่ออะไรได้ ชาดาไม่เข้าใจแต่ไม่มีเวลาคุยต่อ เพราะต้องรีบกลับบ้านก่อนที่พ่อจะสงสัย
สมเกียรติหัวเสียหนัก จู่ๆมีมนุษย์หน้ากากโผล่มาอีกคน เมื่อกลับมาถึงบ้านรู้จากสาวใช้ว่าชาดาเข้านอนแต่หัวค่ำก็ไม่ติดใจ แต่เมื่อคิดมาคิดไปว่าใครกันที่เป็นหนอนบ่อนไส้เรื่องคืนนี้ เกิดสงสัยลูกสาวจึงเข้าไปในห้องนอน
ปรากฏว่าชาดาไม่อยู่จริงๆ สมเกียรติคำรามอย่างโกรธจัด “ชาดา นังงูพิษ!”
แต่พอไฟในห้องเปิดสว่าง ชาดาออกจากห้องน้ำในชุดนอนหน้าตาง่วงงุน ถามพ่ออย่างงงๆ
“พ่อเข้ามาทำไมน่ะ”
“ชาดา...เอ่อ...พ่อเห็นประตูไม่ได้ล็อก แล้วลูกก็ไม่ได้อยู่ที่เตียง พ่อก็เลยเป็นห่วง”
“หนูเข้าห้องน้ำอยู่ค่ะ”
สมเกียรติหมดความสงสัยเดินจากไป ชาดาพ่นลมหายใจโล่งอก โชคดีเหลือเกินที่กลับมาทัน!
ooooooo
ส่งชาดาแล้วลมพากำนันลอยแวะเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านริมน้ำ ลมเคอะเขินเมื่อโดนพ่อแซวเรื่องความสัมพันธ์กับชาดาลูกสาวเสี่ยสมเกียรติ ตอบเลี่ยงว่าไม่ใช่อย่างที่พ่อคิด
กำนันลอยหัวเราะเบาๆก่อนวกมาเรื่องเดิม ถามลูกชายว่าจะเอายังไงต่อ
“พรุ่งนี้ฉันจะไปหาอาเรือง บอกว่าฉันถูกปล่อยลงกลางทาง”
“แล้วเรื่องนายใหญ่ล่ะ”
“ฉันคิดว่ามันคงต้องไปรายงาน และนั่นแหละ ไอ้นายใหญ่มันคงต้องอยากจะเจอเราแน่นอน”
จริงอย่างที่ลมคาดการณ์...เช้าขึ้นสมเกียรติกับเรืองแจ้นไปพบท่านตะวัน พูดคุยกันโดยไม่เห็นหน้าเขาเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
สมเกียรติรายงานว่าไอ้หน้ากากอยากต่อรองกับท่านตะวัน แต่ไม่รู้ว่ามันอยากได้อะไร
“ไม่มีใครระแคะระคายเลยหรือว่าไอ้หน้ากากนี่มันเป็นใคร”
“ไม่ครับ แต่เท่าที่รู้มันต้องเป็นคนใกล้ชิดเรา หรือไม่ก็มีคนของเราเป็นสายให้มัน ไม่อย่างนั้นมันคงไม่รู้ความเคลื่อนไหวของเรามาตลอด”
“อยากรู้ว่ามันรู้แค่ไหน...ได้ ในเมื่อมันอยากเจอก็พามันมา ถ้ามันยอมเป็นพวกเรา มันรอด แต่ถ้ามีลูกเล่น ส่งมันใส่กล่องกลับไป”
สมเกียรติกับเรืองรับรู้และพร้อมปฏิบัติตามคำสั่ง...
เช้าวันเดียวกันที่บ้านใกล้บ่อขยะ หินบอกลากำนันลอยกับฝนเพื่อไปช่วยหลวงพ่อและเณรหนึ่ง โดยมีอ่าง สวยและสิงห์ร่วมทีมด้วย ส่วนหล้าฝากไว้กับสองพ่อลูกที่นี่ก่อน
พวกหินมีอาวุธครบมือ แล้วไปสมทบกับผู้ใหญ่แสงและผาที่เต็มใจช่วยเหลือ แต่ความจริงสองคนหาทางตลบหลังเล่นงานหินต่างหาก
เมื่อไปถึงจุดหมายปลายทางที่เคร่งจับหลวงพ่อกับเณรหนึ่งขังไว้ ผู้ใหญ่แสงถามหินว่ามีแผนการยังไง
“ฉันเชื่อว่ามันต้องขังหลวงพ่อกับเณรหนึ่งไว้ในบ้านหลังนั้น...ฉัน อ่าง สวย แล้วก็สิงห์จะทำเป็นบุกทางด้านหน้า จากนั้นผู้ใหญ่กับผาก็ลอบไปทางด้านหลัง ช่วยหลวงพ่อกับเณรหนึ่งออกมา พอช่วยได้ผู้ใหญ่ก็ยิงพลุส่งสัญญาณให้พวกฉันรู้”
ผู้ใหญ่แสงตกลงทันที พอคล้อยหลังพวกหินก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ บอกลูกน้องคนสนิทว่า
“เตรียมรับเงินได้เลยไอ้ผา ข้ารายงานเสี่ยเขาไว้ล่วงหน้าแล้วว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับไอ้หิน”
สองคนซุ่มดูเหตุการณ์ ในขณะเคร่งกับลูกน้องนับสิบรอต้อนรับพวกหินอย่างจัดหนัก เมื่อสองฝ่ายเปิดฉากยิงใส่กัน ผู้ใหญ่แสงชวนผาเข้าไปช่วยหลวงพ่อกับเณร
“แต่มันเสี่ยงนะผู้ใหญ่”
“เสี่ยงก็ต้องไปเพราะมันคุ้ม คิดดูนะ เราช่วยหลวงพ่อได้ ก็มีผลงานกับราชการ กระชากหน้ากากไอ้เคร่งมันออกมา พอไอ้หินตามมาหาหลานมัน เราก็แสดงตัวจับกุมมันเลย...แต่จับตายนะ”
ผาแสยะยิ้ม ทึ่งกับความเจ้าเล่ห์ร้ายกาจของผู้ใหญ่แสง สองคนค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไป หารู้ไม่ว่าข้างในไม่มีหลวงพ่อกับเณรหนึ่ง แต่มีระเบิดแสวงเครื่องที่เคร่งวางไว้ ผู้ใหญ่แสงกับผาจึงเอาชีวิตมาทิ้งที่นี่
ในที่สุดหินก็ช่วยหลวงพ่อกับเณรหนึ่งสำเร็จ ทิ้งให้เคร่งเจ็บทั้งตัวและใจ ไม่สามารถติดตามไปได้เพราะยางรถแบนหมดทุกล้อด้วยฝีมือลูกทีมของหิน
