วิมานมนตรา
ตอนที่ 16
พูดจบก็ขอตัวดื้อๆแต่วริศรายังไม่ปล่อยมือ “เดี๋ยว...พัดรู้ไหมว่าคุณแม่หายไปไหน”
“พัดไม่ทราบค่ะ และไม่ได้คิดว่าท่านจะหายไป ที่นี่กว้างใหญ่ ท่านไปที่ไหนๆก็ได้และไม่จำเป็นต้องบอกใคร”
ท่าทางผิดปกติของพัชรีทำให้ทุกคนเป็นห่วง แต่คงไม่เท่าเดือนดาราที่หายตัวไปตั้งแต่วันก่อน
ตรินกับวริศราเลยวางแผนร่วมกับปกรณ์ กษมาและมารตีด้วยการไปคุยกันในห้องพระ
ตรินคิดว่าสำลีต้องมีแผนบางอย่างจึงคิดใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อ แกล้งปฏิเสธคำเชิญของอีกฝ่ายในวันต่อมา
“คุณหญิงเชิญขอรับ”
“คุณหญิงไม่อยู่หลายวันแล้วนะครับ”
“ท่านกลับมาแล้วขอรับ เอ่อ...กระผมขอเตือน ที่นี่ไม่เคยมีใครกล้าขัดใจคุณหญิง”
“ผมไม่ใช่คนที่นี่แต่ผมคือแขกคุณหญิง ฝากขอโทษด้วย ผมต้องรีบไป กลับมาแล้วจะไปพบท่าน”
พูดจบก็ผละไป ทิ้งสำลีให้มองตาม พึมพำเสียงเหี้ยม “อยากลองดีหรือคุณเสริม!”
ooooooo
คณะตรินกับวริศรายกเว้นพัชรีช่วยกันสืบหาตัวเดือนดารา กระทั่งค้นพบเรื่องประหลาดเห็นเดือนดารามีผิวกายเหี่ยวย่นราวกับคนแก่อายุหลายร้อยปี!
รสรินตามหากำพลไม่เลิกแต่ไม่พบใคร แถมโดนวิญญาณพริ้งกับเอิบรังควานจนเป็นลม โชคดีตรินผ่านมาเห็นเลยพาไปพัก วริศราหึงมากแต่พลันก็ต้องนิ่วหน้าเพราะรสรินมีท่าทางแปลกๆเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง
พัชรีกลบเกลื่อนความสงสัยของรสรินด้วยการโกหกทุกคนตามที่สำลีบอกว่ากำพลเช็กเอาต์จากรีสอร์ตเมื่อหลายวันก่อน ส่วนเดือนดาราต้องทนทุกข์ทรมานกับความเหี่ยวย่นที่นับวันจะถี่ขึ้นทุกที
“เท้าของฉันมันฟ้องอายุ ฉันพยายามใส่ชุดกรอมเท้ามาตลอดแต่มันอาจปิดไม่มิด ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ทั้งที่เอาเลือดไอ้เด่นมาทำแล้ว”
สำลีมองแล้วเอ่ยเสียงเรียบ “คุณหญิงจะไม่เป็นแบบนี้อีกถ้าได้ลูกจากคุณกำพลขอรับ”
“นังชื่นมันจะท้องหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“เธอท้องแล้วขอรับ...ไปดูเธอที่ห้องพักสิขอรับ เอาหมอมาตรวจเธอสิขอรับ”
“ความฝันของฉันเป็นจริงแล้วหรือนี่”
“ขอรับ ต่อไปคุณหญิงจะไม่อ่อนแรงและจะเป็นอมตะหลังพิธีบูชายัญ ทั้งหกคนจะเข้าพิธี จะละเว้นสองชีวิตคือคุณเสริมกับคุณพลอย ทุกอย่างจะลงเอยด้วยดีขอรับ ส่วนนังชื่นครอบงำมันไว้ให้ทำประโยชน์ต่อไป”
“อีกไม่กี่วันแล้วสินะ”
“ขอรับ อีกไม่กี่วัน”
วริศราแอบเข้าห้องของเดือนดาราเพื่อค้นหาบางอย่างที่ผิดปกติ เจอเส้นผมหงอกบนหวีของแม่บุญธรรมจึงแอบเก็บไว้ พลันต้องตกใจแทบแย่เมื่อดันพลั้งมือทำโถในห้องแตก
โถกักวิญญาณแสงนั่นเองที่วริศราทำตกแตก เดือนดารายังไม่รู้เรื่อง มัวจัดการเรื่องพัชรีที่กำลังแพ้ท้อง!
“แม่มาดูอาการแพ้ท้องของพัด”
“คุณแม่ทราบ!”
“ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกังวล แม่รู้ว่าพัดไม่อยากมีลูก แม่รู้กระทั่งว่าพัดไม่ได้ชอบหมอปกรณ์ พัดชอบหมอตริน”
“พัดอยากตาย พัดฆ่านายกำพลเพราะมันทำลายชีวิตพัด”
“ไม่ต้องอยากตาย ลืมเรื่องนายกำพลแล้วมาตั้งต้นใหม่ แม่จะทำให้พัดสมหวังในความรักกับหมอตริน”
ooooooo
