ใต้ปีกปักษา

บรรยากาศหน้าบริษัทบลูไคท์ พนักงานเดินกันขวักไขว่ สเตฟานี่ในชุดทางการเดินมาพร้อมกับอคิน ด้านหลังเป็นตำรวจในเครื่องแบบ พนักงานทุกคน แตกฮือไปจับกลุ่มซุบซิบกัน

นุชวิ่งหน้าตื่นออกมาอ้าปากจะพูด แต่สเตฟานี่ชูเอกสารให้ดูก็ชะงัก ได้แต่มองตามเธอก้าวฉับๆผ่านไป

“กัปตันอคินคะ นี่มันอะไร...”

“หมายค้น นุชทำงานใกล้ชิดท่านรองประธาน นุชไม่รู้หรือไงว่าเขาทำอะไรผิด เขาอยู่ไหน ให้ออกมามอบตัวดีกว่า”

ตำรวจเดินไปที่ห้องทำงานศรันย์ เคาะประตูแต่ไร้เสียงตอบรับ จึงหมุนลูกบิดปรากฏว่าห้องล็อก อคินขอกุญแจห้องจากนุชแต่เธอบอกว่าไม่มี ตำรวจถีบประตูทีเดียวสำเร็จ แต่ภายในห้องว่างเปล่าไร้ผู้คน

พนักงานอยากรู้อยากเห็นเข้ามามุงกันเต็มไปหมด พลางซุบซิบ นุชหันขวับมาตวาดไล่

“ไป...มายืนมุงอะไรกัน กลับไปทำงาน เดี๋ยวฟ้องท่านประธานเลย เออใช่ คุณศรุต” นุชนึกขึ้นได้วิ่งไปที่ห้องศรุต ขณะที่สเตฟานี่พูดกับอคินอย่างแปลกใจว่าหนีไปแล้วหรือ เป็นไปไม่ได้ เขาไม่น่าจะรู้ตัวก่อน

ศรุตออกมารับหน้าถามอคินว่าศรันย์ไปทำอะไรให้โกรธอีกถึงต้องเอาตำรวจมาจับ

“ไม่ใช่ครับคุณอา ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว นายศรันย์รับสินบนจากโรงงานผลิตเครื่องบินให้ซื้อเครื่องบินผูกขาดบริษัทพีพีวาย เป็นการทุจริตข้ามชาติ ทำให้บริษัทของเราเสียผลประโยชน์ไปหลายร้อยล้าน”

“หา! ไม่จริง...ไม่จริง เป็นไปไม่ได้...โอยยยย...” ศรุตช็อก เอามือกุมหัวใจเหมือนจะเป็นลม

นุชกับอคินต้องช่วยประคองเข้าไปในห้องทำงาน สเตฟานี่ตามเข้าไปสอบถามเกี่ยวกับคดี ศรุตให้นุชออกไปและขอให้อคินอยู่เป็นเพื่อนตน

สเตฟานี่ถามศรุตว่ารับรู้หรือเกี่ยวข้องกับการรับสินบนของศรันย์หรือไม่ ศรุตบอกว่าไม่รู้แล้วร้องไห้เสียใจที่ลูกชายทำแบบนี้ อคินถามว่ารู้หรือเปล่าว่าตอนนี้ศรันย์อยู่ที่ไหน ศรุตบอกว่าไม่รู้แต่เช้ามายังไม่เห็นเลย คาดว่าคงหนีไปแล้ว หนีไปไหนก็ไม่รู้ จะค้นบ้านตนดูก็ได้ หรือจะให้ตนทำอะไรก็บอกมาเลย

“บอกทีมที่อยู่หน้าบ้านคุณศรันย์ให้เข้าตรวจค้นทันที” สเตฟานี่สั่งตำรวจ

นุชถูกสอบถามก็บอกว่ารู้ว่ารับเงินจากบริษัทผลิตเครื่องบินแล้วก็เปลี่ยนตัวเลขการจัดซื้อ ตนไม่ได้ทำอะไรเลย ศรันย์เป็นคนทำทั้งหมดและขอให้ตนอยู่เงียบๆเท่านั้น

“แล้วแกก็อยู่เงียบๆอย่างที่ไอ้ลูกชายฉันมันบอก รอให้บริษัทมันล่มจมรึไงนังนุช” ศรุตตวาดแล้วเอามือกุมหน้าอกทรุดนั่งหายใจหอบ ทำตัวน่าสงสารอีกครั้ง