ใต้ปีกปักษา

คุณย่าชอบเค้กมะพร้าวอ่อน ทานกับน้ำชา อคินบอกย้ำว่าคุณย่ากำลังงอนตนอยู่ด้วย เค้กมะพร้าวอ่อนอาจทำให้ท่านใจอ่อนได้

ระหว่างเลือกซื้ออุปกรณ์ หนุ่มสาวก็หยอกล้อกันตามประสาคนมีใจต่อกัน แล้วอคินก็บอกรักริศา สัญญาว่าจะทำทุกอย่างให้ความรักของเราสมหวัง ทั้งสองช่วยกันหอบหิ้วอุปกรณ์เบเกอรีออกจากร้านด้วยหัวใจอิ่มเอม

เมื่อเข้าครัวก็ช่วยกันทำเค้กมะพร้าวอ่อนอย่างตั้งอกตั้งใจบรรยากาศกุ๊กกิ๊กหวานแหวว ทำไปหยอกล้อกันไป ริศาเชื่อว่าคุณย่าต้องหายงอนคุณปู่เพราะเค้กมะพร้าวอ่อนที่ชอบเหมือนกันนี่แน่เลย จึงรู้จากอคินว่าคุณปู่เสียไปนานแล้วแต่คุณย่ายังไม่ยอมให้อภัยท่านเลย

“เข้าใจแล้ว พี่อคินพยายามที่จะให้คุณย่ายอมอโหสิให้คุณปู่นี่เอง”

“คุณย่าไม่ยอมให้พี่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณปู่ทำอะไรผิด ไม่ยอมให้คนในบ้านนี้พูดถึงปู่ แล้วพี่ก็ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าปู่ชื่ออะไร”

“อ้าว??”

ริศางงแล้วงงอีก พอดีมีเสียงรถเข้ามา ริศาตื่นเต้นไม่รู้จะทำตัวยังไงดี อคินเลยจูบแก้มให้หายตื่นเต้น

เมื่อคุณย่าเข้ามานั่งห้องนั่งเล่นแล้ว อคินประคองริศาเข้าไปสวัสดีคุณย่า

ทันทีที่คุณย่าเห็นหน้าสาริศาก็สะดุดตารู้สึกคุ้นๆ ยิ้มเอ็นดู ชมว่าน่ารักกันจริง ยิ่งเมื่ออคินบอกว่าเค้กมะพร้าวอ่อนนี่ริศาลงมือทำที่บ้านเรานี่เอง ก็ชมว่าเก่ง อคินปะเหลาะป้อนเค้กให้คุณย่า คุณย่ากินเค้กไปก็มองริศาไปว่าคุ้นหน้าแต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

อยุทธชิมเค้กแล้วชมว่าอร่อยจริงๆด้วย ชมริศาว่าเก่งจริงๆ อคินผสมโรงอวดว่าริศาทำอาหารเก่งทุกอย่างเหมือนกับเชฟมือหนึ่งเลยทีเดียว คุณย่าถามริศาว่าพ่อเสียไปแล้วอยู่กับใคร ปู่ย่าตายายยังมีอยู่ไหม ริศาบอกว่ามีคุณป้าเหลืออยู่คนเดียวนอกนั้นเสียชีวิตหมดแล้ว อคินเลยทำหน้าที่เล่าต่อว่า

“ตระกูลของริศาเป็นนักบินกันมาตั้งแต่รุ่นปู่ เท่มากๆ โดยเฉพาะปู่ของริศาเป็นนักบินรบในหน่วยบินลับที่อุดรฯ สมัยสงครามเวียดนามน่ะครับ”

อยุทธจิบชาอยู่แทบสำลัก คุณย่าที่กำลังตักเค้กกินก็ชะงักกึก จ้องหน้าริศาถามเสียงสั่น

“อ่อ...เหรอ...ปู่หนูชื่ออะไรล่ะ”

“ชื่อปู่สันติค่ะ คุณย่าชื่ออังคณา”

“นามสกุลอะไรนะ”

“พงศ์บุญยภาค่ะ ตามนามสกุลคุณปู่”

คุณย่าลุกพรวดทันทีมองริศาอย่างไม่อยากเชื่อสายตาแล้วน้ำตาก็รื้นเต็มตา ทุกคนตกใจ อคินถามว่าคุณย่าเป็นอะไร

คุณย่าบอกว่าเวียนหัว ให้อคินพาขึ้นไปพัก อคินบอกให้ริศาช่วยประคอง คุณย่าเสียงแข็งทันทีว่า

“ไม่ต้อง ให้เขากลับไป กลับไปเดี๋ยวนี้ แล้วไม่ต้องมาที่นี่อีก”

ริศาตกใจหน้าเสีย ก็พอดีอรนิภาเดินเฉิดฉายเข้ามาสวัสดีทุกคนแล้วถามว่าคุณย่าเป็นอะไรแล้วรีบเข้าไปช่วยประคองขึ้นชั้นบน

อคินคอยหันมองริศาอย่างเป็นห่วง ริศาน้อยใจ เศร้าใจ ทำตัวไม่ถูก น้ำตาค่อยๆไหล ทรุดนั่งที่โต๊ะอย่างเดียวดาย...

ooooooo