ตอนที่ 14
เธอรีบลงจากรถเดินหนีเข้าบ้าน นาบุญไม่เข้าใจตะโกนไล่หลังด้วยความโมโหว่าคนที่คิดเยอะคิดมากคือเธอต่างหาก
รสสุคนธ์เห็นนาบุญที่หน้าบ้าน คาดเดาว่าเขาคือผู้ชายที่เป็นข่าวกับรัตตวัลย์...คราวนี้เจ้าตัวเลยปฏิเสธไม่ออก แต่ย้ำว่าเราเป็นเพื่อนกัน บุหงันเห็นรัตตวัลย์ก็วิ่งถลาเข้ามาปฏิเสธว่าตนไม่รู้เรื่องยานอนหลับจริงๆ เลยโดนรสสุคนธ์ตำหนิเสียงเขียว
“ถ้าเธอไม่ไปเปิดประตูให้นายปารเมศเข้ามาในบ้าน เรื่องนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น...วัลย์ ส่งบุหงันคืนญาติเขาไปเถอะ”
บุหงันอยากเรียนหนังสือไม่อยากกลับไปอยู่เกาะจึงวิงวอนจนรัตตวัลย์ใจอ่อน รสสุคนธ์เซ็งในความใจดีของญาติสาว แต่กับปารเมศนั้นเธอไม่ยอมแน่...เมื่อรสสุคนธ์เข้ามาที่โรงแรมบุรินทรเจอปารเมศกำลังกร่างกับพนักงานทั้งที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับที่นี่ สองคนปะทะกันอย่างแรงก่อนที่ปารเมศจะกล่าวคำอาฆาตมาดร้ายแล้วกลับไป
ส่วนรสสุคนธ์รีบมาขอร้องนาบุญให้ช่วยเหลือ แต่เขาเกี่ยงว่า
“ผมคงทำตามที่คุณรสขอไม่ได้ เพราะเจ้าตัว...ผมหมายถึงคุณวัลย์เขาไม่ต้องการความช่วยเหลือจากผม ถ้าผมเข้าไปสอดแทรก ครอบครัวเขาก็จะมีปัญหากันเปล่าๆ”
“ฉันขอยืนยันว่าวัลย์กับปารเมศไม่มีทางกลับมาคืนดีกันได้หรอกค่ะ ที่วัลย์โกหกคุณ ความจริงแล้วเขากลัวคุณเดือดร้อน คุณเคยโดนยิงเพราะจะช่วยสืบหาคนบงการจ้างฆ่าเขาไม่ใช่หรือคะ...ที่ฉันเล่าให้คุณฟังเพราะห่วงความปลอดภัยของวัลย์ ปารเมศจะมาไม้ไหนอีกก็ไม่รู้ มีแต่คุณเท่านั้นที่ปกป้องวัลย์ได้”
นาบุญฟังแล้วนิ่งไป...ทักษิณาจับตามองอยู่ไกลๆ และพยายามติดตามความเคลื่อนไหวของเขาตลอดวัน นาบุญรู้เห็นและคิดว่าทักษิณาเริ่มสงสัย ซึ่งเขาต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว
ooooooo
จิราพึ่งยานอนหลับหลายวันติดต่อกันจนมีอาการเบลอหนักเกือบเกิดอุบัติเหตุขณะขับรถออกจากบ้าน
ไผทเป็นห่วงมากมาดูแลใกล้ชิดและสารภาพรักจิรา ที่ผ่านมาเขาไม่กล้าจีบเพราะเจียมตัวว่าจน ด้อยกว่าเธอทุกอย่าง
สองคนปรับความเข้าใจด้วยดี เลิกเข้าใจผิดกันเสียที ขณะเดียวกันนาบุญที่รักและเป็นห่วงรัตตวัลย์
ก็ใจแข็งอยู่ได้ไม่นาน เขาบอกผ่านรสสุคนธ์ให้พาเธอกลับภูเก็ตจะได้ห่างไกลจากปารเมศ
หลังจากรัตตวัลย์กลับไปแล้ว นาบุญจัดฉากสร้างเรื่องเพื่อให้ทักษิณาหมดข้อกังขาในตัวเขาว่าทำไมถึงไปยุ่งเกี่ยวกับรัตตวัลย์ ผลปรากฏว่าแผนนั้นสำเร็จลุล่วง นาบุญทำให้ทักษิณาเชื่อใจได้อย่างน่าทึ่ง เขาทำเหมือนรักเธอจริงจัง แถมยังทำให้เธอเข้าใจว่าเขามีเบื้องหลังเป็นมาเฟียระดับประเทศ ต้องการซื้อโรงแรมบุรินทรต่อจากรัตตวัลย์เพื่อเอาไว้บังหน้าในการฟอกเงิน