ระเริงไฟ
ตอนที่ 14
แผนการล้างแค้นดิลกถูกดำเนินอย่างต่อเนื่อง ชาคริตบีบให้กสิณยอมร่วมมือ หาหลักฐานมัดตัวดิลก แลกกับการถูกกันเป็นพยาน ไม่ต้องติดคุกหัวโตฐานฉ้อโกง
ญาดาไม่รู้เรื่อง คิดว่าสามีเลิกอาฆาตพ่อแล้ว สบายใจขึ้นมากแต่ไม่หายเคืองน้องสาวที่ปูดเรื่องท้อง เขมิกาไม่สำนึกและไม่รู้สึกผิด เชื่อมั่นว่าตัวเองทำถูกต้องที่เอาคืนชาคริตให้ครอบครัว
“โชคดีนะคะที่พี่ดาท้อง คุณชาคริตเขาเลยกลับมาง้อพี่ดา”
“เรื่องนี้ต้องขอบคุณเขม”
น้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงนัยประชดประชันของพี่สาวทำให้เขมิกาชะงัก แต่ยังแถแก้ต่างให้ตัวเอง
“เขมขอโทษ...เขมบอกเขาเรื่องพี่ดาท้องก็เพื่อให้เขาร้อนรนเหมือนอยู่ในกองไฟบ้าง ไม่ได้คิดทำร้ายพี่ดาเลย พี่ดาจะไม่ให้เขมเกลียดเขาได้ไง เขาทำให้คุณพ่อต้องหนีตายเหมือนเป็นนักโทษแหกคุก”
“คุณพ่อจะได้กลับมาเร็วๆนี้ คุณคริตเขายอมฟังพี่แล้ว เราสองคนจะยอมเสียสละชีวิตที่นี่”
“เขาไม่มีวันยอมปล่อยคุณพ่อแน่ เขาโกหกพี่ดา เขมพิสูจน์ได้ นี่ค่ะ...ตั๋วเครื่องบินไปเชียงราย”
พูดพลางควักตั๋วเครื่องบินให้พี่สาว ญาดารับมาอึ้งๆ ก่อนจะส่งคืน
“พี่เชื่อคุณคริต พี่เชื่อพ่อของลูกพี่”
แม้จะยืนยันเสียงแข็งกับน้องสาว แต่ญาดาก็แอบหวั่นเพราะรู้จักนิสัยสามีดี ชาคริตเสียอีก...คิดไม่ถึงว่าภรรยาจะรู้ทัน มัววุ่นวายกับการควานหาตัวดิลกที่เพิ่งได้เบาะแสจากปิงว่ากบดานอยู่ในเชียงราย
“มีการใช้บัตรเครดิตของนายดิลกที่โรงพยาบาลในเชียงราย แต่มันคงไหวตัว รีบยกเลิกแต่ไม่ทัน”
“แน่ใจได้ไงว่ามันอยู่ที่นั่น”
“นายไตรทศจองตั๋วไปเชียงรายโดยใช้ชื่อคนอื่น ผมว่ามันคงไปหาพ่อของมันแน่”
“ตอนนี้บริษัทใหม่มันเริ่มมีปัญหา มันคงเรียกลูกชายไปสั่งงาน แล้วสืบหาที่พักได้หรือยัง”
“คนของเราสะกดรอยตามนายไตรทศอยู่ มันบินเที่ยวบินแรก น่าจะถึงเชียงรายแล้ว”
ชาคริตรีบตามไตรทศไปเชียงรายในวันเดียวกัน โดยไม่รู้ตัวว่าจะถูกญาดาตลบหลัง สวมรอยเป็นไตรทศไปดักรอในห้องพักรีสอร์ตสุดหรูในเมืองเชียงราย ชาคริตถึงกับอ้าปากค้างเมื่อเห็นภรรยายืนน้ำตาคลอรออยู่
“ยิงมาเลย ยิงสิ...ฆ่าฉันแทน เรื่องจะได้จบสักที!”
ญาดาท้าเสียงดัง แถมไปกระชากปืนในมือเขาอีกต่างหาก
“ฆ่าพ่อไม่ได้ก็ฆ่าลูกแทนสิ...สะใจกว่า”
ชาคริตสะเทือนใจมาก โยนปืนทิ้งและดึงตัวเธอมากอด แต่ญาดาก็ดิ้นรนทุบตีจนหลุด ตวาดลั่น
“โกหก! คุณโกหกฉัน ฉันก็โง่ให้คุณหลอก
อยู่ได้...พอกันที! ไม่ว่าคุณพ่อจะเคยทำอะไรไว้ แต่มันก็ยี่สิบปีผ่านมาแล้ว ชีวิตคุณไม่มีอย่างอื่นเหรอ นอกจากการแก้แค้น”
“คุณทำทุกอย่างเพื่อครอบครัว ผมก็เหมือนกัน”
“ไม่เหมือน...ฉันไม่เคยคิดร้าย ไม่เคยหลอกลวงใคร ฉันน่าจะรู้...คนเห็นแก่ตัวอย่างคุณไม่มีวันเสียสละเพื่อใคร”
“ผมเสียสละเพื่อคุณ...เพื่อลูกเราได้”
“ฉันจะไม่ให้ลูกเกิดมามีพ่อเป็นฆาตกรอย่างคุณ ฉันจะไม่เก็บเด็กไว้...เราจะได้ขาดกันสักที!”
“คุณไม่กล้าหรอก”
“รู้จักฉันน้อยไปแล้ว!”
ooooooo
ไตรทศรอด้านหน้ารีสอร์ตเพื่อรับพี่สาว ญาดาผลุนผลันออกมาจากห้องพัก โดยมีชาคริตตามติด แต่เธอไม่สนใจ ก้าวตามน้องชายไปขึ้นรถอย่างเร่งรีบตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน เลยไม่ทันระวังรถกอล์ฟที่พุ่งสวนมา!
ชาคริตใจหายวาบ พุ่งตัวไปรวบตัวญาดาให้พ้นจากถนนจนรอดมาได้หวุดหวิด
“คุณคิดทำอะไร คุณจะฆ่าลูกของเราด้วยวิธีนี้เหรอ”
ญาดาพยายามตั้งสติจะอธิบาย แต่เพราะชาคริต สวนก่อนเลยแหวกลับด้วยความโมโห
“ลูกฉัน! ฉันมีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้”
“นี่เป็นลูกของเรา...ลูกของเรา!”
ไตรทศถลามาประคองพี่สาว ชาคริตยอมปล่อยมือแต่สั่งให้เธอไปเช็กที่โรงพยาบาล
“ฉันไม่ไป”
“ดา...อย่าทำเรื่องที่คุณจะเสียใจทีหลัง”
“ถ้าทำให้คุณเสียใจได้ล่ะก็...ฉันทำได้ทุกอย่าง เมื่อกี้คุณก็เห็นแล้ว”
ไตรทศพาญาดากลับกรุงเทพฯหลังจากนั้น ทิ้งชาคริตให้ยืนหน้าเครียดตามลำพัง กลัวไม่ได้เห็นหน้าลูก...
เขมิการับรู้ทุกอย่างด้วยท่าทางไม่ทุกข์ร้อน ต่างจาก
ญาดาที่วิ่งพล่านด้วยความเป็นห่วงพ่อ
“เรื่องคุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วง เขมเชื่อว่าคุณพ่ออยู่ในที่ปลอดภัย แต่ถ้าเราตามหาคุณพ่อเจอ พี่ดาจะตอบคำถามเรื่องหลานในท้องยังไงหรือคะ”
คำถามของเขมิกาทำให้ญาดาไม่พอใจ เช่นเดียวกับไตรทศ โต้แทนพี่สาวคนโต
“เด็กไม่มีความผิดอะไรนะพี่เขม”
“แต่ถ้าเด็กเกิดมาท่ามกลางปัญหา เด็กจะมีความสุข เหรอ แล้วที่สำคัญ...ถ้าพี่ดาไม่มีลูก นายชาคริตยอมตัดขาดจากพี่ดาแน่นอน”
“ทำไมพี่เขมใจร้ายอย่างนี้...นี่หลานเรานะ”
“พี่ก็แค่เสนอทางเลือกให้พี่ดา ยกเว้นพี่ดายังมีใจกับฆาตกร พี่ดาจะเก็บลูกไว้เชื่อมสัมพันธ์ต่อก็ตามใจค่ะ”
ญาดายิ้มเย็น เอือมระอาความคิดน้อยของน้องสาว แต่ไม่ได้คัดค้านจริงจัง
“พี่รับทางเลือกของเขมไว้พิจารณานะ ไม่ต้องห่วงว่าพี่จะตัดสินใจผิดพลาดอีก พี่รู้ว่าพี่จะเล่นกับไฟยังไง...”
แผนตลบหลังชาคริตของครอบครัวเมธาสิทธิ์ถูกเตรียมการอย่างดี โดยที่เจ้าตัวไม่ระแวดระวังแม้แต่น้อย มัวยุ่งรวบรวมหลักฐานจากกสิณที่ส่งปิงไปเอา
บรรยากาศเงียบเหงาและวังเวงของบริษัทโกริช ...บริษัทแชร์ลูกโซ่ในคราบบริษัทขายอาหารเสริม เพราะถูกลูกค้าร้องเรียนเมื่อวันก่อนทำให้กสิณจิตตก กลัวจะถูกจับ เมื่อเห็นปิงมาถึงจึงรีบลากไปคุยในมุมลับตา
“แกจะบ้าเหรอ เดี๋ยวคนก็เห็นหรอก”
“มิน่า...ถึงนัดผมตั้งแต่บริษัทยังไม่เปิด บริษัทคุณเงียบอย่างกับป่าช้า คุณจะกลัวใครเห็น...นี่ใช่ไหมเอกสาร”
ปิงเหลือบตาไปทางซองเอกสาร กสิณเลยยื่นให้แบบไม่เต็มใจนัก
“ฉันรวบรวมมาได้เท่านี้ แล้วบอกนายแกอย่ามายุ่งกับฉันอีก”
“ถ้ายังทำตัวเป็นประโยชน์กับนาย นายก็จะไม่ยุ่งกับคุณ”
“อย่าบีบกันมาก คนสติแตกทำอะไรก็ได้นะโว้ย!”
ooooooo
