เพชรร้อยรัก
ตอนที่ 15
“อย่ามาพูดเรื่องความรักโง่ๆของคุณอีก”
วิชชุดาร้องไห้ ทรุดตัวลงกอดขาเขาคร่ำครวญขอร้อง “ตอนนี้วินมีคนใหม่แล้ว วินจะให้ลูกของเราอยู่กับแม่เลี้ยงชื่อเสียงเลวทรามแย่งสามีแม่ตัวเองแบบนี้ได้ยังไงกันคะ”
“หยุดนะ!”
“ก็แม่ของมันน่ะรู้จักกับวิชที่เยอรมัน วิชไปหาถามว่าจะฝากอะไรถึงลูก เขาก็ฝากมาบอกอย่างนั้นแล้ววินจะให้วิชเข้าใจว่าอะไร แม่เขาบอกโต้งๆว่ามาแย่งสามีเขาน่ะ”
“ออกไปจากบ้านผมเดี๋ยวนี้ หรือจะให้ผมโยนออกไป”
“หน้ามืดตามัวมากจนพูดกันไม่รู้เรื่องแล้วใช่มั้ย”
“แน่นอน คุณกับผมไม่มีวันพูดกันรู้เรื่อง ถ้าคิดจะมาพรากลูกไปจากอกผม”
“เขาเป็นลูกวิชด้วย”
“คุณพรากแกไปจากอกของคุณเองมาหลายปีแล้ว คุณหมดสิทธิ์ในตัวแกโดยเด็ดขาด”
“ลูกวิชต้องอยู่กับแม่เลี้ยง”
“ลูกผมไม่มีวันไปอยู่กับพ่อเลี้ยง ได้โปรดอย่ามายุ่งกับเราอีก ลืมไปซะว่าเราเคยรู้จักกัน ผมเหนื่อย ผมง่วง ผมจะไปนอน ตามใจนะ ถ้าจะนั่งอยู่ตรงนี้ก็เชิญ แต่พรุ่งนี้เช้าผมต้องไม่เห็นคุณที่นี่อีก”
วิชชุดาผวาไปกอดธาวินไว้ บอกว่าเพื่อลูก ตนจะหย่ากับสามีแล้วมาช่วยกันดูแลเลี้ยงลูกของเรา เธอยังรักเขาอยู่ รักเขาคนเดียว
“พูดบ้าๆ เอาคำพูดนี้ไปหลอกคนอื่นเถอะนะ”
“วิชรู้นะว่าวินยังรักวิชอยู่ แต่ยังแค้นวิชไม่หาย”
“หยุดพูดเห็นแก่ตัวได้แล้ว” ธาวินผลักเธอล้มแล้วเดินเข้าบ้านอย่างไม่ไยดี วิชชุดาเจ็บใจตะโกนไล่หลังว่าเขาใจร้าย
ลิลลี่ยืนตรงหน้าต่างมองเหตุการณ์และได้ยินทุกอย่าง แม้ชัดบ้างไม่ชัดบ้าง แต่รู้ว่ามีชื่อแม่ของตนมาเกี่ยวข้อง ธาวินเข้ามาเห็นลิลลี่น้ำตาคลอ ถามทันทีว่า “เธอได้ยิน?”
“ไม่ทั้งหมดหรอกค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจฟัง แค่ได้ยินเสียงคนพูดกัน แต่จับความชัดเจนเรื่องแม่กับฉัน ฉันมันเลว มันแย่ แม้แต่แม่ยังรังเกียจ”
“อย่าไปฟังที่คนอื่นพูด ฉันไม่เชื่อเขาแน่”
“ขอบคุณค่ะ แต่ฉันเชื่อค่ะ ฉันมาจากเยอรมัน โดนแม่ไล่มาจริงๆ ข้อหาที่แม่บอกทุกคนนั่นแหละค่ะ ฉันดีใจที่จะได้กลับมาหายาย แต่ก็ไม่พบยาย ชีวิตฉันมันแย่มาก”
“ชีวิตเธอจะไม่แย่ไปกว่านี้ และจะดีขึ้นเรื่อยๆ ฉันสัญญาว่าจะไม่ให้ใครมาทำร้ายเธอได้อีกทั้งร่างกายและจิตใจ”
“ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณที่ปกป้องฉัน และขอโทษที่แอบฟัง”
“ไม่มีอะไรต้องขอโทษ นอนนะ หลับลงมั้ย ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าเธอจะหลับ”
“ฉันขออยู่คนเดียว ให้ฉันอยู่คนเดียวนะคะ ได้โปรด”
ธาวินยินยอม แต่กว่าจะออกไปได้ก็ทั้งกอดทั้งหอมปลอบโยนเธอก่อนจะอุ้มนอนบนเตียง ห่มผ้าให้แล้วกลับออกมา
วิชชุดายังไม่ไปไหน เธอลัดเลาะท่ามกลางความมืดมาที่หน้าต่างห้องลิลลี่ต้องการให้ออกมาคุยกัน ถ้าอยากรู้ความจริงทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างตนกับธาวิน ลิลลี่ลังเลแต่ที่สุดก็ตัดสินใจออกไป แต่สมพรไม่รู้ ลงมาสำรวจประตูบ้านเห็นว่าไม่ได้ล็อก คิดว่าธาวินลืม จึงจัดการล็อกเสียเองแล้วเข้านอน
