เพชรร้อยรัก

ขวัญแก้วโอ้เอ้ไม่ยอมกลับบ้านกับลิลลี่ เด็กหญิงคิดจะประท้วงพ่อวินจึงเดินออกนอกเส้นทางแทนที่จะขึ้นแท็กซี่กลับบ้าน โดยเดินไปที่สวนสาธารณะใกล้โรงเรียน เล่นเครื่องเล่นถ่วงเวลาจนมืดค่ำ แถมยังใช้ลิลลี่เป็นเต่าแล้วตัวเองขี่หลังเล่นอย่างสนุกสนาน

ลิลลี่กลับมาถึงบ้านปวดเมื่อยไปทั้งตัวแล้วยังโดนธาวินดุเป็นกระบุงที่พาขวัญแก้วกลับบ้านมืดค่ำ เขาโทร.มาที่บ้านหลายครั้งแต่ไม่มีคนรับ เลยนึกว่าโดนคนร้ายจับตัวไป

ธาวินเพิ่งสังเกตเห็นลิลลี่ไว้ผมสั้น ถามว่าไปทำอะไรมา ลิลลี่ไม่ตอบเพราะน้อยใจ ขวัญแก้วเลยสาธยายเสียเองว่า เธอปลอมตัวเพราะกลัวคนจำได้

“หายไปไหนจนมืดค่ำ ผิดเวลามากเกินไปอย่างนี้จะไว้ใจให้ดูแลเด็กต่อไปได้ยังไง โตแล้ว เด็กตัวแค่นี้ดูแลไม่ได้”

ลิลลี่สะอึกอึ้ง น้ำตาเอ่อทันที เจ็บตัวแถมมาโดนดุซ้ำ ธาวินไม่ได้ตำหนิแต่ลิลลี่ แต่สอนขวัญแก้วให้รู้จักเวล่ำเวลา อย่าเล่นเพลินจนกลับบ้านมืด ขวัญแก้วฉลาดล้ำอ้างว่าตนเองเป็นเด็ก รู้เท่าไม่ถึงการณ์

ธาวินให้ลิลลี่พาขวัญแก้วไปอาบน้ำ กินข้าวแล้วทำการบ้าน เขาจะออกไปธุระข้างนอก เสร็จแล้วจะรีบกลับมา อยู่ทางนี้ขวัญแก้วป่วนลิลลี่อีก แกล้งทำอาหารที่พ่อวินซื้อมาหล่นลงพื้นแล้วให้เธอทำใหม่ ลิลลี่รู้ทัน เหนื่อยใจแต่เลี่ยงไม่ได้ ทำไข่เจียวให้เด็กหญิงกิน

ธาวินออกไปซื้อโทรศัพท์มือถือ ระหว่างนี้เขาโทร.คุยกับมีเกียรติจนรู้ว่าลิลลี่โดนแม่ค้าในตลาดด่าและขว้างปาของใส่ ตนจึงต้องพาเธอไปซื้อวิกผมสั้นมาใส่ ธาวินรับได้กับเหตุผลของเพื่อน กระนั้นก็โดนมีเกียรติแซวว่าที่หงุดหงิดโมโหเพราะติดต่อเธอไม่ได้ ธาวินเก้อเขิน แต่กลบเกลื่อนว่าตนแค่เป็นห่วงลูก

หลังอาหารมื้อนั้น ลิลลี่ต้องสอนการบ้านขวัญแก้ว เสร็จแล้วบอกให้นอนแต่เด็กหญิงบ่นไม่ชอบนอนคนเดียว

“แต่คุณพ่อยังไม่กลับ หนูขวัญก็ต้องนอนคนเดียวไปก่อนค่ะ”

“แล้วเธอจะไปไหน”

“ไปอาบน้ำ”

“อยู่เป็นเพื่อนเรานะ”

ลิลลี่หิวก็หิวเหนื่อยก็เหนื่อยแต่พยักหน้ารับ ขวัญแก้วเคยตัวชอบฟังนิทานก่อนนอนเลยรบเร้าลิลลี่อีก พอได้ฟังนิทานที่ลิลลี่ทำเสียงสูงๆต่ำๆตามบทบาท ตัวละครก็หัวเราะชอบใจ แต่ทำฟอร์มว่าไม่ได้หัวเราะเพราะเล่าสนุก แต่ตนสนุกของตนเอง

ลิลลี่รู้ทันแต่ไม่ขัดคอ เล่าต่อไปเรื่อยๆ ธาวินกลับเข้าบ้านได้ยินเสียงแว่วๆ นิ่วหน้าแปลกใจ พอเข้ามาในห้องเห็นสองคนหลับไปด้วยกันก็อมยิ้มเอ็นดู จากนั้นเขาปลุกลิลลี่เบาๆให้ลงไปข้างล่าง

ooooooo

คืนเดียวกันนี้คฑาวุธโผล่มาหาสบสมัยที่คอนโดฯ ในสภาพผมยาว หน้าตาเปลี่ยนไปแทบจำไม่ได้

“ตำรวจออกหมายจับเธอ เธอผ่าน ตม.มาได้ยังไง”

“ผมมาด้วยเส้นทางพิเศษ ปลอมตัวมา ปลอมบัตรมา”

สบสมัยให้คฑาวุธมอบตัวแต่เขาไม่ยอมเพราะไม่ได้ฆ่าเปมี่ และจะขอซ่อนตัวอยู่ที่นี่กับเธอ

“ถ้าฉันไม่อนุญาตล่ะ”

“คุณต้องอนุญาต ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่” คฑาวุธขู่

“เธอสาบานได้ไหมว่าไม่ได้ฆ่าเปมี่”

“สาบานสิครับ ใครๆก็อยากฆ่าเปมี่ทั้งนั้น คุณนิตยา คุณเวนิกา ท่านสมโชค ท่านสมศักดิ์ รวมทั้งคุณ”

“หยุดนะ ฉันแค่ให้เธอไปถามนะ ไม่ได้อยากให้ใครไปฆ่ามัน”