เงินปากผี
ตอนที่ 15
พวกวันพุธรับศพอุไรไปทำพิธีที่วัด พินทุอรกับธงชาติเพิ่งทราบเรื่อง ตกใจมากแต่ไม่เท่าเลี้ยงในร่างเสริมที่ถึงกับผงะ รู้สึกผิดต่อแม่บ้านเก่าแก่เหลือเกินที่ต้องมาตายกะทันหันแบบนี้
เลี้ยงในร่างเสริมน้ำตาไหลด้วยความคับแค้นใจ พินทุอรจะปลอบ แต่ไม่ทันอ้าปากมาลินก็โผล่มา...สีหน้าตกตะลึงของทุกคนในบ้านเสริม โดยเฉพาะเสริมทำให้มาลินแปลกใจ
“ตกใจอะไรกันหรือคะ”
พินทุอรโมโหแหวลั่นไม่ไว้หน้า
“นังฆาตกร...จะกลับมาฆ่าใครอีกล่ะ”
“พูดจาแบบนี้มันไม่เป็นมงคลทั้งต่อตัวแกแล้วก็ตัวฉันด้วยนะนังพินทุอร”
“วันพุธกับคุณอาบุญคงโทร.มาเล่าให้ฟังหมดแล้ว แกไม่ต้องปฏิเสธหรอก”
ธงชาติอดรนทนไม่ไหว ขู่จะเรียกตำรวจมาจับ แต่มาลินไม่กลัว ปราดไปบีบคอเสริม
“เอาสิไอ้ชาติ อีพินทุอร ถ้าคิดจะส่งตัวฉันให้ตำรวจ...ไอ้เสริมตาย!”
มาลินลำพองใจคิดว่าควบคุมสถานการณ์ได้ แต่กลับต้องตาเหลือกเมื่อถูกเสริมปัดมือออก
“อีแพศยา!”
น้ำเสียงแข็งกร้าวของเสริมทำให้มาลินหน้าซีด จำได้แม่นว่าเป็นเสียงของเลี้ยง!
มาลินกลัวมากหนีเตลิดไปนอกบ้าน เลี้ยงวูบออกจากร่างเสริมและตามไปเอาเรื่องทันที วิญญาณเสริมกลับเข้าร่างตัวเองอีกครั้ง สีหน้าอ่อนแรงจนพินทุอรต้องประคองด้วยความเป็นห่วง
เลี้ยงแค้นจัดตามไปเล่นงานมาลินถึงบนรถแท็กซี่ จนคนขับต้องมองหน้าผู้โดยสารสาวงงๆ เพราะจู่ๆก็โวยวายเหมือนถูกใครรังควาน มาลินกลัวตัวสั่น สะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงขู่ของเลี้ยง
“อย่าคิดว่าจะหนีกูพ้นอีมาลิน...กูจะตามฆ่าคนที่มันคิดร้ายกับกูและลูกกูทุกคน!”
ooooooo
พวกวันพุธจัดการพิธีศพอุไรเรียบร้อยจึงกลับบ้าน พินทุอรกับธงชาติรีบรายงานเหตุวุ่นวายเมื่อมาลินจะทำร้ายเสริม วันพุธโกรธมาก แต่อึ้งมากกว่าเมื่อน้องสาวบอกว่าเลี้ยงมาสิงเสริมเพื่อฟื้นพลัง
สีหน้าวันพุธเครียดจัดจนทุกคนไม่สบายใจ โดยเฉพาะเสริม
“พุธ...อย่าทำอะไรพ่อเขา พ่อเขาบาดเจ็บ พ่อยินดีให้เขาอยู่ในร่างพ่อได้จนกว่าจะแข็งแรง”
รุ้งแก้วกวาดตามองหาแต่ไม่พบ เพราะพินทุอรบอกว่าเลี้ยงตามไปเอาเรื่องมาลินที่ขู่จะฆ่าเสริม วันพุธตาลุกวาวด้วยความเดือดจัด ทำท่าจะไปเอาเรื่องแต่เสริมรั้งไว้ ขอร้องเสียงอ่อน
“ช่วยพ่อเขาด้วยนะพุธ ช่วยพ่อเขาด้วย”
วันพุธส่ายหน้า ถอนใจหนักหน่วง “ป้าอุไรตาย... ศพต่อไปจะเป็นใครกันอีก เหรียญทองเงินปากผีมันช่วยอะไรเขาไม่ได้เลยเหรอ...ยังไงเขาก็ต้องรับผิดชอบการตายของป้าอุไร!”
พูดจบวันพุธก็ผละไป ทิ้งทุกคนให้มองตามเครียดๆ รุ้งแก้วสะเทือนใจมาก พึมพำปลอบเลี้ยงในใจ
“คุณขา...รุ้งเชื่อค่ะว่าวันหนึ่งพุธจะต้องเข้าใจคุณ ยอมรับคุณเป็นพ่อ...รอคอยวันนั้นนะคะ”
เลี้ยงได้แต่ยิ้มรับทั้งน้ำตา หวังสุดใจว่าลูกชายคนโตจะยอมรับในตัวเขา...
มาลินหนีรอดจากเลี้ยงได้อย่างหวุดหวิด แต่หมดที่ไปต้องบากหน้าไปพึ่งอาคมถึงบ้าน
“ไอ้...ไอ้เลี้ยงมันตามฆ่าฉัน คุณต้องช่วยฉันนะคุณอาคม”
ท่าทางหวาดกลัวตัวสั่นของมาลิน ไม่ได้ทำให้อาคมหวั่นไหว สะบัดตัวออก
“เธอมีเหรียญทองเงินปากผีของมันอยู่ไม่ใช่เหรอ ...ผมรู้นะ แล้วทำไมต้องกลัวมัน”
“คุณรู้...ที่คุณยอมให้นังเนียงไปอยู่กับฉันที่บ้านก็เพราะอยากได้เหรียญนี่ใช่ไหม”
อาคมสบตามาลิน ตอกเสียงกร้าว “ก็คงไม่ต่างกันหรอกมั้ง...ที่อยากได้เนียงกลับไปอยู่ในบ้านน่ะก็เพราะอยากได้เหล็กไหลของเนียง...อ้าปากมาก็เห็นไปถึงลำไส้ แล้วนี่จะมาไม้ไหนอีก”
มาลินโมโหโพล่งบอกเรื่องเนียงตายและเลี้ยงเอาเหรียญคืนไปแล้ว อาคมหน้าเสีย มาลินยืนยันว่าทุกอย่างเป็นเรื่องจริง ศพเนียงอยู่ในนิติเวช ถ้าเขาไม่เชื่อก็ให้ไปดูด้วยตาตัวเอง
อาคมโกรธมากถลาไปบีบคอมาลิน “แล้วถ้างั้นเหล็กไหลของเนียงอยู่ที่ไหน...บอกมา!”
น้ำหนักมือบนคอทำให้มาลินทรมาน เธอพยายามผลักตัวออกและโพล่งอย่างเหลืออด
“ไม่ใช่เรื่องที่เราต้องมาทะเลาะกันอีก จำใส่หัวไว้...
อีเนียงถูกไอ้เลี้ยงฆ่าตาย เหล็กไหลอยู่ที่ไหนไม่รู้ แต่ไอ้เลี้ยงได้เหรียญทองเงินปากผีไปแล้ว...เราต้องกลับมาร่วมมือกันอีกครั้ง ไม่งั้นเราถูกไอ้เลี้ยงตามฆ่าแน่!”
ooooooo
