เงินปากผี
ตอนที่ 15
บ้านร้างกับโลงศพของเลี้ยงถูกเผาไม่มีเหลือ เลี้ยงต้องบากหน้าไปหาเสริมที่บ้าน
“แกต้องช่วยฉันเสริม ช่วยฉัน...ฉันไม่มีที่อยู่แล้ว”
“จะให้ผมช่วยอะไรคุณท่านครับ แม้แต่ชีวิตของผม...ผมก็ยอม”
“ฉันขอใช้ร่างของแก...เสริม”
ทันใดเสริมตาลุกวาวด้วยความโกรธจัด ก่อนลุกยืนเหมือนคนปกติ พินทุอรถือถาดผลไม้มาเห็นตกใจถึงกับเข่าอ่อน เช่นเดียวกับธงชาติที่อ้าปากค้าง
“พ่ออยู่ในร่างนี้พินทุอร...อย่าบอกใครนะ พ่อมาช่วยพวกเรา อย่าให้มาลินรู้...ยกเว้นแต่พวกเราเท่านั้น”
จบคำของเลี้ยงในร่างเสริม พินทุอรก็ยิ้มทั้งน้ำตา
“คุณพ่อ...พินดีใจจังเลยค่ะ ขอพินกอดพ่อนะคะ”
เลี้ยงยกมือลูบผมลูกสาวเป็นครั้งแรกด้วยความรักใคร่ พึมพำเสียงเบาแต่หนักแน่น
“พ่อจะอยู่ปกป้องพวกเราทุกคน”
ขณะที่เลี้ยงอาศัยร่างเสริมฟื้นตัวและคุ้มครองลูกๆ มาลินถึงกับหัวใจสลายเมื่อไปเยี่ยมเมฆาที่โรงพยาบาล สภาพบาดแผลที่ดวงตาทั้งสองข้างทำให้เธอถึงกับพูดไม่ออก กว่าจะรวบรวมสติได้ก็ต้องน้ำตาไหลพราก เมื่อเห็นว่าน้องชายคนเดียวอาละวาดฟาดหัวฟาดหางเหมือนคนบ้า
“ใจเย็นๆนะเมฆา...พี่เชื่อว่าซินแสช่วยเราได้ เมฆาต้องกลับมามองเห็นเหมือนเดิม”
“ซินแสงั้นหรือ...”
เมฆาชะงักคำพูดแค่นั้น ก่อนตวาดพี่สาวลั่นห้องพักของโรงพยาบาล
“หยุดพล่ามเสียทีเถอะพี่ลิน!”
“ทำไมว่าพี่ยังงี้ล่ะเมฆา”
ความเจ็บปวดและมืดมนของดวงตาทำให้เมฆาสติแตก โพล่งอย่างเหลืออด “ผมไม่อยากได้อะไรอีกแล้ว สมบัติของคนอื่น บ้านของคนอื่น เงินทองของคนอื่น ที่ผ่านมาเราเคยมีความสุขกันจริงๆหรือเปล่าพี่”
มาลินอึ้งกับการระเบิดอารมณ์ของน้องชาย แต่กระนั้นก็ไม่เปลี่ยนใจ ประกาศกร้าว
“พี่มาไกลเกินกว่าจะเริ่มต้นใหม่แล้วเมฆา...รักษาตัวที่นี่ให้หาย พี่สัญญาจะเอาดวงตาของน้องคืนมาให้ได้!”
ooooooo
บุญคงกลับบริษัทเพื่อแจ้งข่าวการเสียชีวิตของอุไร วันพุธกับรุ้งแก้วหน้าซีดเผือด ก่อนที่ฝ่ายแรกจะของขึ้น กระชากตัวบุญคงมาสบตาและเอาเรื่อง
“อย่าล้อผมเล่นยังงี้ ผมไม่ชอบ”
ท่าทางเกรี้ยวกราดของวันพุธไม่ได้ทำให้บุญคงกลัว แต่น้ำตาไหลด้วยความรู้สึกผิด
“อาผิดเองวันพุธ...อากำลังช่วยคุณเลี้ยงอยู่ คุณอุไรตามมาพอดีแต่ต่อสู้กับมาลิน จูหยวนเข้าช่วย ผมช่วยคุณอุไรไม่ทัน พะวงว่าต้องช่วยคุณเลี้ยง...ไม่คิดเลยว่าคุณอุไรจะถูกถีบตกบันไดตาย”
วันพุธโกรธมากผลุนผลันไปกระชากภาพของเลี้ยงที่เพิ่งติดบนฝาผนังลงพื้นอย่างแรง เสียงกระจกแตกดังสนั่น เรียกทุกคนมารวมตัวกันด้วยสีหน้าตกใจสุดขีด
รุ้งแก้วตั้งสติได้ก่อนเพื่อน ถามแฟนหนุ่มเสียงเครียด
“พุธ! ทำไมทำกับคุณเขาอย่างนี้”
วันพุธทรุดตัวกับพื้น ยกมือกุมหน้าหลั่งน้ำตาด้วยความเสียใจ “ผมเสี่ยงตายไปเอาเหรียญทองเงินปากผีมาคืนเขา แต่ทำไมเขาปล่อยให้ป้าอุไรตาย เขาทำอย่างนี้ทำไม...รุ้งยังจะให้พุธรักเขาอีกเหรอ”
รุ้งแก้วสะเทือนใจมาก ถลาประคองแฟนหนุ่มที่ร่ำไห้อย่างหมดอาย
“ทำไมเขาไม่เอาเหรียญทองเงินปากผีช่วยป้าอุไร”
บุญคงเห็นใจทุกฝ่าย แต่ไม่อยากให้วันพุธเข้าใจเลี้ยงผิด
“จูหยวนกับมาลินมีเหล็กไหลโกฏิปี...มีอานุภาพมาก”
รุ้งแก้วร้อนรนและเป็นห่วงเลี้ยง บุญคงก็เช่นกัน
“พลังของคุณเลี้ยงอ่อนแอมาก ผมต้องช่วยเขาก่อนจะถูกซินแสทำร้ายไปมากกว่านี้”
วันพุธอ่อนท่าทีลงแต่ไม่ยอมละทิฐิ รุ้งแก้วช่วยอธิบายอีกแรง
“พลังของคุณอ่อนมาก...อย่าลืมนะพุธว่าเหรียญทองเงินปากผีอยู่ในถุงอาคมของซินแสมานาน”
บุญคงพยักหน้าเห็นด้วย เตือนสติเสียงอ่อน
“ใช่...พวกเราทุกคนต้องระวังตัว ไม่รู้ว่าซินแสจูหยวนกับมาลินจะหาทางเล่นงานเราเมื่อไหร่”
สยามเห็นบรรยากาศคลี่คลาย เสนอให้ไปรับศพอุไรมาทำพิธี รุ้งแก้วสะอื้นไห้ ส่วนวันพุธยิ่งแค้นใจ
“ผมจะไม่ยอมให้ป้าอุไรตายฟรีหรอกครับ”
ooooooo
