นางบาป

ฝ่ายกิฟท์เห็นต้นหายไปนานตะโกนเรียกให้มาถ่ายรูปด้วยกัน วิษณุมองตามเสียงเห็นกิฟท์ก็ชะงัก เธอเห็นเขามองมาถลึงตาใส่ไม่ค่อยชอบใจที่เขาเอาตัวต้นไป

“ผมขอไปถ่ายรูปก่อนนะครับ” ต้นลารินกับวิษณุ วิ่งกลับไปหากิฟท์...

ระหว่างที่รินขับรถพาวิษณุไปส่งบ้าน เขาเล่าให้ฟังว่าธานีอยากได้สารคดีไปป้อนช่องของตัวเองเลยมาชวนเขา เธอคิดว่าอย่างไรบ้าง เธอแล้วแต่เขา วิษณุอยากลองอะไรใหม่ๆดูบ้างตัดสินใจจะลองรับงานนี้มาทำ

จังหวะนั้น วิษณุเห็นผู้หญิงในชุดผ้าแถบคนเดียวกับในความฝันแขวนคออยู่ใต้ต้นไม้ข้างทาง รีบบอกรินให้จอดรถแล้ววิ่งลงไปดูแต่ไม่เจออะไร เธอแปลกใจเขาลงไปทำไม เขาเห็นคนแขวนคอเหมือนในความฝัน รินคิดว่าเขาเห็นภาพหลอนเนื่องจากสมองกระทบกระเทือนแนะให้ไปหาหมอ เขากลับบอกให้เธอนัดรถตู้ให้

ooooooo

รถตู้ของบริษัทที่วิษณุให้รินโทร.นัด ก็เพื่อพาเขากับเธอและบอลไปที่ตลาดบางบาป รินบ่นอุบตั้งใจจะพาเขาไปโรงพยาบาลแต่เขาดันให้พามาที่นี่ บอลขอให้เธอคิดเสียว่าพาเขามาพักผ่อนนอกสถานที่ก็แล้วกัน

“เรียกว่าพาพี่กลับบ้านดีกว่า จริงๆพี่เกิดที่นี่”

รินรู้จักวิษณุมาตั้งนานไม่เคยรู้มาก่อนว่าบ้านเกิด ของเขาอยู่ที่นี่ เขาเองก็เกือบลืมไปแล้วเหมือนกัน ตั้งแต่พ่อกับแม่เสียชีวิตเขาก็ย้ายไปเมืองนอกไม่ได้กลับมาที่นี่ อีกเลย พอเห็นวิดีโอที่บอลตัดต่อก็เลยอยากมาดูสักหน่อย บอลชวนให้ไปดูโลเกชันที่ตึกวนาเทพกันเลย ชักช้าจะ มืดเสียก่อน วิษณุมองไปทางร้านตัดผมเก่าแก่ของที่นี่ซึ่งยังคงใช้ชื่อบางบัวบานบาร์เบอร์เกิดสนใจขึ้นมา

“รินกับบอลไปกันก่อนเลยนะ พี่ขอเดินดูอะไรแถวนี้หน่อยเดี๋ยวพี่ตามไป”

ไม่นานนักรินกับบอลมาถึงตึกวนาเทพ แปลกใจ ที่เห็นผู้คนเดินกันขวักไขว่ ปรากฏว่า วันนี้เจ้าหน้าที่กรม ศิลปากรมาสำรวจที่นี่เพื่อจะขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน ทั้งคู่เริ่มท้อไม่รู้เจ้าของจะให้เดินดูข้างในได้หรือเปล่า โชคดีที่เจอปาลซึ่งมากับเจ้าหน้าที่กรมศิลปากร เขาจึง เป็นธุระจัดการให้ทั้งคู่ได้เข้าไปดูด้านใน...

ขณะที่รินกับบอลได้ปาลเป็นไกด์จำเป็นพาดูโลเกชันภายในตึกวนาเทพ วิษณุนั่งคุยอยู่กับลุงช่างตัดผม รุ่นใหญ่ของที่นี่ซึ่งยังจำเขาได้ว่าตอนเด็กเขาชอบไปเล่นซนที่ตึกวนาเทพ วิษณุมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกเงา ของร้านตัดผมเห็นตัวเองเป็นคุณพระวนาเทพ ถึงกับสะดุ้งโหยงรีบสะบัดหัวเพื่อไล่ภาพนั้นออกไป แล้วหยิบมือถือขึ้นมาเปิดโหมดบันทึกเสียง ขอให้ลุงชวนเล่าเรื่องเกี่ยวกับตึกวนาเทพ