นางบาป

“พี่หยดพอเถิด พี่อย่าผูกรั้งตัวเองกับอดีตไว้อีกเลยนะ ฉันตามคุณพระกลับมาที่นี่ก็เพื่อให้พี่จบและเลิกแล้วต่อกัน พี่จักทำสิ่งใดก็อย่าได้ก่อเวรกรรมเพิ่มอีกเลย”

“เอ็งก็รู้ที่ข้าต้องติดอยู่ที่นี่ก็เพราะคำสัญญาที่คุณพระ เคยให้กับข้าไว้ เพราะคำสัญญานั่นข้าจึงไม่เคยได้ไปเกิด คำสัญญาที่คุณพระเคยให้ไว้...ข้าไม่เคยลืม” หยดมองผ้าเช็ดหน้าสีขาวที่ตัวเองปักลายดอกรักในมือ ยังจำครั้งแรก ที่เจอกับคุณพระวนาเทพ ตอนนั้นท่านช่วยเธอไว้จากถูกชายฉกรรจ์ทำร้าย และมอบผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นที่ยังไม่มีลายปักให้เธอเช็ดเนื้อเช็ดตัวที่มอมแมมโดยไม่รังเกียจ นั่นทำให้เธอหลงรักเขาตั้งแต่แรกพบ

หยดอยากได้คุณพระวนาเทพมาครอบครองจึงปักผ้า เช็ดหน้าที่เขาให้เป็นรูปดอกรัก หลอกล่อให้เขามาหาถึงเรือนทาส และได้เธอเป็นเมีย หลังจากนั้นคุณพระแอบมาหา หยดอยู่เนืองๆ และในคืนหนึ่งหลังจากมีอะไรกัน คุณพระ ให้สัญญาว่าหากวันใดในหลวงทรงเลิกทาส ท่านจะยกหยดขึ้นเป็นเมียเสมอคุณกำไล

“บ่าวจะเฝ้ารอคอยคำสัญญา จนกว่าจะได้เป็นเมียคุณพระ ไม่ว่าจะเกิดชาติหน้าหนไหน”...

ผีหยดตั้งใจมั่นจะทำทุกทางให้คุณพระจำคำสัญญานั้นให้ได้ โดยสำแดงฤทธิ์เดชทำให้บทที่วิษณุอ่าน ตรงไหนที่มีคำว่าหยาด สระอาจะถูกขีดทิ้งด้วยรอยขีดสีแดง เหลือเป็นชื่อหยดแทนที่

ooooooo