แม่สื่อปากร้าย ผู้ชายรสจัด

สายวันเดียวกันภายในร้านอาหารนิมมานรดีตกแต่งด้วยนกหลากหลายสายพันธุ์ทำจากกระดาษและพลาสติก ด้านหนึ่งจัดให้เป็นเวทีมีซุ้มผ้าประดับสวยงาม โตกับแหวววิ่งเข้าวิ่งออกครัวเตรียมอุปกรณ์การกิน ขณะที่เจ้าของร้านเร่งจัดโต๊ะอาหาร

ลูกค้าของกลิ่นจันทร์ที่มาร่วมงานนั่งแบ่งชายหญิงคนละฝั่ง มีทั้งชายหญิงหลายช่วงวัย ต่างฝ่ายต่างยิ้มกรุ้มกริ่มเหล่มองอีกฝ่าย พนักงานของกลิ่นจันทร์เดินแจกอุปกรณ์ร่วมเล่นกิจกรรมสนุกๆ

ได้เวลาเปิดงาน กลิ่นจันทร์กับนิต้าร์ในชุดสวยงามทำหน้าที่พิธีกรร่วมกัน

“สวัสดีค่ะ ไม่ต้องพูดพล่ามทำเพลงกันมากมาย วันนี้เรามาเพื่อขจัดความนกออกไปจากชีวิตของเรา ตอนนี้เราแบ่งฝั่งหญิงชายกันเรียบร้อยแล้วนะคะ เราจะเริ่มด้วยการพูดคุยกับคู่ที่อยู่ตรงหน้า แล้วก็เวียนกันไปค่ะ เวียนกันไปตามเข็มนาฬิกา ถ้าคุยกับคนไหนแล้วถูกใจ...”

“อย่าเพิ่งรีบได้กันที่โต๊ะนะคะ” นิต้าร์เล่นมุก

จนทุกคนฮือฮาตาลุกวาว “คือ...ได้เบอร์ได้ไลน์น่ะค่ะ อย่าเพิ่งรีบนะคะ”

ทุกคนร้องอ๋อ พยักหน้าเข้าใจ กลิ่นจันทร์ดันนิต้าร์ถอยไปนิดแล้วพูดต่อ

“ถ้าคุยกับใครแล้วถูกใจ จดเอาไว้ค่ะ พอช่วงท้ายให้เอานกที่เราแจกไปให้เขาหรือเธอคนนั้นนะคะ พร้อมไหมคะ ขอเสียงหน่อย”

เสียงปรบมือและเสียงขานรับดังกระหึ่ม กลิ่นจันทร์ให้ทุกคนเริ่มได้เลย แต่ตบท้ายอีกนิดว่า

“ปาร์ตี้ครั้งนี้ สนับสนุนโดยร้านนิมมานรดี ครัวดี อาหารอร่อย พ่อครัวชอบท้าต่อยกับลูกค้า”

อินธาส่ายหน้าบ่นว่ามุกของเจ๊ไล่แขกชัดๆ

แต่กลิ่นจันทร์รับประกันว่างานนี้ทุกคนต้องพ้นจากความนก มีผัวมีเมียกันถ้วนหน้า

“ยกเว้นเจ้าของบริษัท” อินธาลอยหน้ากัดบอสสาว แต่ครู่เดียวตัวเองก็หน้าเจื่อนเมื่อกลิ่นจันทร์ชี้ชวนให้ดูนิต้าร์ผู้หญิงที่อินธาแอบปิ๊งกำลังเม้าท์มอยกับลูกค้าหนุ่มคนหนึ่งอย่างออกรส

“คุณนิต้าร์...เอาจริงเหรอวะเนี่ย” อินธาร้อนรนออกไป

แดนสุขออกมาจากในครัว ตรงเข้ามากระซิบกลิ่นจันทร์ว่าสุรินทร์ยังไม่มา สงสัยจะเบี้ยว แหววได้ยินรีบบอกว่าเห็นจอดรถอยู่หน้าร้าน แดนสุขกับกลิ่นจันทร์จึงออกไปเคี่ยวเข็ญให้เข้ามา แต่สุรินทร์อิดออดไม่กล้า

“ผมขอเถอะครับคุณแดน คุณกลิ่น ผมจีบใครไม่เป็นจริงๆ ไม่รู้จะเริ่มยังไงด้วย ขืนเข้าไปได้ขายขี้หน้าเขาเปล่าๆ”

“มันจะยากตรงไหน เดี๋ยวก็เป็นเอง”

“งั้นคุณแดนช่วยจีบคุณกลิ่นให้ผมดูหน่อยสิครับ”