ตอนที่ 14
เมื่อโทร.หาแล้วแดนสุขไม่รับแถมยังตัดสายทิ้ง บ่ายนั้นหมิงหมิงจึงมาที่ร้านอาหารของเขาแต่มาเจอนิต้าร์และเกิดมีปากเสียงกันประสาคนไม่กินเส้น โดยมีโตกับแหววยืนมองตาปริบๆ
“งานการไม่มีทำหรือไง แวะมาหาผู้ชายอยู่ได้”
“ผู้ชายที่ว่านั่นแฟนฉันค่ะ แล้วคุณล่ะคะ งานการไม่มีทำหรือไง ถึงแวะมาหาผู้ชายของคนอื่นได้”
“ไม่มี นิต้าร์รวยแล้ว ไม่เห็นจะต้องทำอะไรเลย”
“ฉันคงเถียงสู้คุณไม่ได้หรอก เพราะอบรมมาดีพอ... พี่แหววคะ พี่แดนล่ะคะ”
“ยังไม่เข้ามาค่ะ”
“ไม่ใช่ว่าจงใจหลบหน้าหมิงเหรอคะ”
“ต๊าย ไปทำอะไรให้เขาเหม็นขี้หน้าเหรอหมิงหมิง หรือว่าเอาปุ๋ยคอกมาพอกหน้าจ๊ะ” นิต้าร์แขวะแรงจนแหววต้องสะกิดเตือน ส่วนโตถามหมิงหมิงว่าลองโทร.หาแดนสุขหรือยัง
“โทร.แล้วค่ะ แต่พี่แดนคงยังโกรธหมิงอยู่ งั้นไม่เป็นไรค่ะ ไว้หมิงค่อยมาใหม่”
“ไปเลยไป ไม่ต้องไปบอกนางนะว่าแดนไปหาคุณกลิ่น” นิต้าร์จงใจเย้ยหมิงหมิงที่กำลังก้าวออกไป
หมิงหมิงไม่พูดอะไร แต่หันมาปรายตามองนิต้าร์อย่างแค้นๆก่อนเดินต่อไป จุดหมายคือบริษัทของกลิ่นจันทร์
เมื่อไปถึงหน้าบริษัทเป็นเวลาที่แดนสุขกำลังจะกลับ เขาเดินหยอกล้อกับกลิ่นจันทร์ออกมาโดยไม่ทันสังเกตเห็นหมิงหมิง แต่กลิ่นจันทร์เห็นอีกฝ่ายเต็มตาจึงรีบผลักแดนสุขออกห่างพร้อมบุ้ยใบ้บอกให้รู้
หมิงหมิงไม่พอใจอย่างแรง หันขวับเดินหนีอย่างเร็ว แดนสุขเรียกเธอไว้ ขณะที่กลิ่นจันทร์รีบออกตัวว่าแดนสุขมาคุยเรื่องงานและกำลังจะแยกกัน แล้วคะยั้นคะยอให้เขากับเธอไปกินข้าวกัน
“ไม่ดีกว่าค่ะ พี่แดนคงยังไม่อยากเจอหน้าหมิงตอนนี้ หมิงขอตัวก่อนดีกว่า”
“เดี๋ยวก่อนสิคะคุณหมิง อย่าเพิ่งไป”
กลิ่นจันทร์คว้ามือหมิงหมิงพร้อมขยิบตาให้แดนสุขเข้ามาช่วย แต่ตัวเองกลับโดนหมิงหมิงตวาดใส่
“พอซะทีเถอะ เลิกทำตัวเป็นแม่สื่อที่แสนดีซักที ไม่มีใครจ้างเธอแล้ว ตอนนี้ฉันกับพี่แดนก็คบกันแล้ว เธอไม่ต้องมาสะเออะทำตัวเหมือนเป็นคนดี คอยช่วยกำกับโน่นนี่ได้ไหม เธอทำไปเพื่ออะไรเหรอ”
“ฟังฉันก่อนค่ะคุณหมิง”
“คราวก่อนเธอทำเพื่อเงิน แล้วคราวนี้ล่ะ ทำเพื่อให้ได้พี่แดนใช่ไหม”
“หมิง! พูดจาอะไรแบบนั้นครับ”
“ใช่สิ หมิงทำอะไร พูดอะไรก็ผิดไปหมดนั่นแหละ ที่พี่แดนให้โอกาสหมิงมาคบเพราะจะให้หมิงรู้ตัวใช่ไหมว่าหมิงโง่แค่ไหน”
“พี่ไม่ได้คิดแบบนั้นนะ”
“จริงๆนะคะคุณหมิง คุณแดนน่ะเขา...” กลิ่นจันทร์พูดไม่จบ ฝ่ามือหมิงหมิงฟาดหน้าเธออย่างแรง แดนสุขคาดไม่ถึงรีบเข้ามากอดปกป้องกลิ่นจันทร์
“ทำไมต้องลงมือกันด้วยครับน้องหมิง”
หมิงหมิงปรายตามองภาพบาดตาบาดใจ รีบสะบัดหน้าเดินหนีไป กลิ่นจันทร์จะก้าวตามแต่แดนสุขไม่ยอม บอกให้ปล่อยไปก่อนตอนนี้กำลังหัวร้อนพูดอะไรก็ไม่ฟัง