แม่สื่อปากร้าย ผู้ชายรสจัด
ตอนที่ 12
ทันทีที่งานศพทวีปเสร็จสิ้นลง แดนสุขทิ้ง ความเศร้า กลับมาเปิดร้านขายอาหารตามปกติ เพราะชีวิตต้องเดินต่อเพื่อให้พ่อจากไปอย่างหมดห่วง
หมิงหมิงมาเปิดตัวในฐานะแฟนของแดนสุข เล่นเอาแหววกับโตอึ้งกิมกี่เพราะนึกว่าแดนสุขจะเลือกกลิ่นจันทร์ เวลาเดียวกันกลิ่นจันทร์ไปพบสุรินทร์ที่บริษัท สุรินทร์ทำตามคำสั่งของทวีปจะคืนเงินค่าจ้างที่เธอโอนคืนมา แต่หญิงสาวไม่รับเพราะเธอทำอะไรไม่สำเร็จสักอย่าง จับคู่ผู้หญิงให้แดนสุขไม่ได้สักคน
“คุณหมิงหมิงไงครับ”
“นั่นเขาจีบกันเองค่ะ ในส่วนของกลิ่นที่ทำ กลิ่นถือว่าพังค่ะ ดังนั้นที่กลิ่นไม่สมควรได้รับค่าจ้างก็ถูกแล้วค่ะ”
“แต่คุณท่านสั่งไว้นะครับ ว่าให้เอาให้คุณกลิ่นให้ได้”
“คุณทวีปคงไม่รับรู้แล้วล่ะค่ะ ไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้าจะโกรธ เดี๋ยวกลิ่นจะคุยในฝันให้ก็แล้วกันค่ะ”
“คุณนี่กวนพอๆกับคุณแดนเลยนะครับ เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมโอนไปให้ละกัน”
“จะโอนไปโอนมาให้งงทำไมล่ะคะ ก็เก็บไว้นั่นแหละ ตอนนี้ทางคุณยิ่งต้องใช้เงินอยู่ด้วยไม่ใช่เหรอคะ”
“แต่มันคนละส่วนกัน ท่านสั่งเอาไว้แล้ว”
“กลิ่นกลับนะคะ ถึงกลิ่นจะงก แต่กลิ่นก็งกแบบมีจรรยาบรรณค่ะ ไม่อยากได้ของใครง่ายๆถ้าไม่จำเป็น ลาละค่ะ” เธอพนมมือไหว้สุรินทร์แล้วมองเลยมาที่รูปทวีปด้านหลัง พึมพำก่อนหันกลับออกไปอย่างเร่งรีบ “ในฝันนะคะ ถ้าจะมา ไม่เอาแบบเผชิญหน้ากันตรงๆนะคะ”
ooooooo
แดนสุขอารมณ์เสียนิดหน่อยเมื่ออยู่ดีๆมีลูกค้าหนึ่งโต๊ะอิ่มหนำสำราญแล้วขอกินฟรี อ้างว่าทำเพจรีวิวอยู่ แต่แดนสุขเห็นว่าพวกเขาควรจะติดต่อมาก่อน ไม่ใช่กินเสร็จแล้วมาอ้าง แบบนี้ใครๆก็ทำได้
“แต่ถ้าเขาเอาไปรีวิวให้ก็ถือว่าเขาช่วยโปรโมตร้านนะคะ”
“เพจเขามียอดไลค์กี่คนล่ะครับน้องหมิง พวกนี้พี่เจอมาเยอะแล้วละครับ”
“นั่นสิครับคุณแดน อย่างงี้ผมไปกินฟรีแล้วอ้างว่ารีวิวกับที่อื่นได้น่ะสิ”
“จริงอย่างที่โตว่า นี่ฉันก็ว่าจะไปธนาคาร ขอเงินมารีวิวสักสองสามล้าน ไม่รู้เขาจะให้มั้ย” พูดแล้วแดนสุขหัวเราะไปกับโตและแหวว หมิงหมิงแค่นยิ้มไม่ค่อยพอใจ
กลิ่นจันทร์แอบมองมาจากนอกร้านเห็นแดนสุขกับพนักงานหัวเราะอารมณ์ดีก็หายห่วง นึกว่าจะยังเศร้าเรื่องพ่อ แต่ที่เธอรู้สึกแย่ก็เพราะเห็นหมิงหมิงอยู่ด้วย
ถึงจะแย่ยังไงก็ต้องทำใจยอมรับ กลิ่นจันทร์กลับไปโดยไม่มีใครในร้านรู้เห็น ส่วนหมิงหมิงยังคงปักหลักไม่ไปไหน แนะนำให้จ้างคนรีวิวโปรโมตร้านแบบจริงจังไปเลย
“ต้องจ้างเลยเหรอ พี่ว่าถ้าคนเขาอยากรีวิวให้ติดต่อแล้วลองมากินเองดีกว่า”
“แต่ถ้าจ้าง เราจะบอกให้เขาพูดยังไงก็ได้นะคะ”
“มันก็จริง แต่พี่ว่ามันไม่ค่อยโอเค เกิดคนตามมากินแล้วเขาไม่ได้คิดแบบนั้น เขาไม่ด่าแย่เหรอ”
“โตเคยเห็นนะครับ ไอ้ที่จ้างๆน่ะ พอคนไปกินจริงไม่เหมือนที่บอก เขาก็เอามาด่ากัน”
“อ๋อ แล้วพอโดนด่าก็ลบเมนต์เอาใช่ป่ะ บล็อกเอาด้วย ฉันเห็นอยู่บ่อยๆ”
