เพชรร้อยรัก

“เฮ้ย! พูดบ้าๆ เขาแสนดีกับแก”

“คนเรามีดีและไม่ดีปะปนกัน แต่เรามักโชว์สิ่งที่ดีให้คนเห็น ปิดบังซ่อนเร้นสิ่งไม่ดี ถ้าวินเขายอมปรองดอง ฉันจะขอหย่ากับเกรเกอรี่”

นุดีได้ฟังถึงกับหน้าซีดหน้าเสียเพราะรักและรอธาวินมาตลอด...เวลาเดียวกันนั้นธาวินซึ่งหลงรักลิลลี่เต็มหัวใจกำลังออดอ้อนเธอสารพัด ทั้งให้ป้อนข้าว ขอนอนหนุนตัก และร้องเพลงด้วยกัน

ระหว่างนี้สมพรโทร.มาบอกธาวินว่าตนหายดีแล้วจะให้กลับมาทำงานได้เมื่อไหร่ ธาวินชำเลืองมองลิลลี่ก่อนตอบว่าป้าพักต่อไปก่อน พักให้สบาย ไม่ต้องห่วงทางนี้...ลิลลี่ไม่รู้ว่าสมพรพูดอะไรบ้างแต่บ่นสงสารที่ป้าป่วยนาน ธาวินอยากอยู่กับลิลลี่โดยไม่มีก้างขวางคอจึงโกหกตาใสว่า

“คนสูงอายุก็แบบนี้ ล้มแล้วหายยาก นี่ยังต้องใช้ไม้เท้าเดินอยู่ ลงเท้าได้ข้างเดียว”

จากนั้นธาวินชวนลิลลี่ร้องเพลงต่อ สองคนมีความสุขมาก อิงซบกันหลับไปในที่สุด...เมื่อธาวินรู้สึกตัวก็อุ้มลิลลี่ไปส่งห้องนอน แต่อิดออดอยู่อีกพักกว่าจะกลับออกมาอย่างอารมณ์ดี

ooooooo