ตอนที่ 14
เช้าวันถัดมาเกรเกอรี่สามีชาวเยอรมันของวิชชุดาขอตามเธอไปดูลูกสาววัยน่ารักด้วย แต่พอไปเห็นลิลลี่ก็รู้สึกถูกตาต้องใจจนวิชชุดามองตาเขียวและคอยปราม
ธาวินออกไปส่งขวัญแก้วที่โรงเรียนก่อนที่สองผัวเมียจะมาถึงบ้าน ลิลลี่จึงรับหน้าอยู่คนเดียวแต่ไม่ยอมให้เข้ามาในบ้านและคืนสร้อยไปตามคำสั่งของธาวิน
วิชชุดาพูดให้ฟังว่าเธอกับสามีรู้จักลอร่าและลูดวิก ลิลลี่ตกใจแต่รีบปรับสีหน้าเป็นปกติและยืนยันไม่ยอมให้เข้าบ้าน วิชชุดาโกรธแต่ทำอะไรไม่ได้บอกว่าจะมาที่นี่อีกอย่างแน่นอน
มีเกียรติกับลูกน้องธาวินร่วมมือกันตามสืบจนรู้แหล่งที่อยู่ของจอยพนักงานวีอาร์แกรนด์ไดมอนด์ เพราะคิดว่าเธอน่าจะมีส่วนรู้เห็นเรื่องเพชรหาย จึงจะเอาตัวมาสอบสวนแต่ต้องวางแผนทำอย่างรอบคอบรัดกุม เพราะสบสมัยกับโอมก็กำลังต้องการตัวจอยอยู่เหมือนกัน
ธาวินรู้เรื่องงานประมูลเพชรจากนุดี ตอนแรกเขาไม่อยากไปเพราะไม่ชอบงานสังคมแบบนี้อยู่แล้ว แต่พอมีเกียรติแนะนำให้พาลิลลี่ไปด้วยเผื่อจะได้ความคืบหน้าเรื่องเพชรยอดปรารถนา ธาวินจึงตกลงและ
ซื้อเสื้อผ้าให้ลิลลี่ใส่เพื่อไปงานนี้ด้วยกัน
ฝ่ายวิชชุดากับสามีที่เมื่อเช้ามาเก้อไม่เจอขวัญแก้ว แต่พอตกบ่ายก็ไปรับขวัญแก้วที่โรงเรียน ลิลลี่ไม่รู้จะห้ามอย่างไรเพราะเด็กหญิงชอบอีกฝ่ายมากถึงกับยอมไปเดินเล่น ซื้อของ และกินไอศกรีมกับเขา โดยมีเธอตามดูอย่างใกล้ชิดด้วยความเป็นห่วง
เกรเกอรี่ชื่นชอบขวัญแก้วที่น่ารักและพูดเก่ง เขากับวิชชุดาซื้อของเล่นให้เด็กหญิงมากมายก่อนจะชวนไปอยู่ด้วย แต่ขวัญแก้วปฏิเสธเพราะเธอมีพ่ออีกคนที่สัญญากันว่าเราจะไม่ทิ้งกัน
ธาวินกลับบ้านค่ำตามเคย เขาเอาชุดที่ซื้อมาให้ลิลลี่บอกให้ใส่ไปงานประมูลเพชรของวีอาร์แกรนด์ไดมอนด์ แต่หญิงสาวส่ายหน้าบอกว่าไม่กล้าไปสู้หน้าใคร
“ต้องกล้า เพื่อช่วยกันคลี่คลายคดีที่เธอกำลังโดนรุมจับเป็นแพะ”
ลิลลี่นิ่งเงียบ ธาวินโอบกอดและจูบหน้าผากเธออย่างอ่อนโยนแทนคำพูดว่าเขาจะปกป้องเธอเอง พลันสายตาเขามองไปเห็นตุ๊กตาและของเล่นหลายชิ้น จึงซักถามลิลลี่เป็นการใหญ่
ลิลลี่เล่าความจริงว่าผู้หญิงคนเดิมมากับสามีที่บ้านตอนเช้าและตอนบ่ายไปรับขวัญแก้วที่โรงเรียนก่อนจะพาไปกินไอศกรีมและซื้อของพวกนี้ให้ สามีเป็นฝรั่งท่าทางรักกันดี
ธาวินคิดอยู่ไม่นานก็เริ่มเห็นเค้าลางว่าเป็นใคร เขาสั่งลิลลี่เอาของพวกนี้ทิ้งให้หมดอย่าให้เหลือซาก แต่อย่าทำต่อหน้าขวัญแก้ว ลิลลี่งงแต่ไม่กล้าถามอะไรมาก...
ฝ่ายวิชชุดานัดนุดีมาเจอที่โรงแรม เล่าเหตุการณ์วันนี้ให้ฟังก่อนจะแสดงความหวาดหวั่นกลัวลูกจะไม่มาอยู่ด้วยเพราะไม่ยอมทิ้งธาวิน
“บางทีฉันก็คิดว่าฉันคิดผิดที่จากไป ตอนนั้นฉันเด็กกว่านี้ ฉันโง่”
“ตอนนี้แกก็มีความสุข เป็นเจ้าหญิงไปแล้วนี่”
“ฉันรู้ตัวแล้วว่าฉันไม่ได้รักเกรเกอรี่ แต่ฉันรักความสุขสบายที่เขามอบให้”