เพชรร้อยรัก
ตอนที่ 11
“ทางผมจดลงบันทึกประจำวันไว้แล้ว แต่ผมขออย่างนึง อย่าทำให้เป็นข่าวเพราะจะทำให้คนร้ายไหวตัวทัน”
“มันจะไหวทันยังไงคะ มันอยู่กับคุณธาวิน สารวัตรไปจับตัวมันมาสอบสวนเค้นความจริง แค่นี้ก็จบค่ะ”
“อย่าเพิ่งปรักปรำเธอครับ ยังพิสูจน์ไม่ได้”
“อ้าว นี่สารวัตรกำลังปกป้องคนร้าย ปกป้องโจรนะคะ”
“ผมปกป้องประชาชนครับ เธออาจบริสุทธิ์ ผมไม่ชอบจับแพะครับ”
“แพะมันสวย ใครๆก็อยากจับมันทั้งนั้น”
“แจ้งความแล้ว ลงบันทึกแล้ว ครบทุกขั้นตอน เชิญกลับได้แล้วครับ”
“ไล่กันเหรอคะ”
“เชิญครับ ผมมีเรื่องต้องสอบสวนรออยู่หลายเรื่องครับ” มีเกียรติลุกขึ้นผายมือ พอนิตยาคล้อยหลังก็ถอนใจ ไม่เชื่อว่าลิลลี่จะขโมยเพชร
ooooooo
ขวัญแก้วยังออกฤทธิ์ออกเดชไม่เว้นวันใส่ลิลลี่ ขนาดครรชิตอยู่เชียงรายยังต้องโทร.มาทำความเข้าใจและหว่านล้อมให้เด็กน้อยเห็นแก่เพื่อนมนุษย์ที่กำลังมีปัญหา แต่อีกใจก็ตงิดๆว่าธาวินไม่ได้เกลียดลิลลี่อย่างที่บอก แต่ชื่นชอบเธอขึ้นมาเสียแล้ว...
ลิลลี่เริ่มทนไม่ไหวกับความอึดอัดคับข้องใจ
ที่โดนขวัญแก้วกลั่นแกล้ง รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินของทุกที่แม้แต่กับที่บ้านของแม่ตัวเอง ทุกคนเกลียดเธอ มีแต่ยายเท่านั้นที่รัก ยายคือชีวิตจิตใจของเธอ แต่จนป่านนี้ยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้พบกันสักที
ยายจันก็คิดเช่นเดียวกับหลานสาว...หลานคือชีวิตจิตใจของยาย ทุกคืนยายจึงสวดมนต์ภาวนาขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ดลบันดาลให้เจอหลานในเร็ววัน
ด้านธาวินหลังจากพาขวัญแก้วเข้านอนเรียบร้อยก็กลับลงมาที่ห้องลิลลี่ พบว่าเธอนั่งหลับโดยไม่ล็อกประตู เขาอุ้มเธอไปวางบนเตียงและอดใจไม่ไหวจูบปากเธอเบาๆ ขอให้หลับฝันดี อย่าฝันถึงเปมี่ แต่ให้ฝันถึงคนที่ตามหา
ลิลลี่รู้ตัวตลอดแต่ไม่กล้าลืมตา รอจนกระทั่งเขาออกไปก่อนค่อยลุกขึ้นนั่งด้วยใจที่สั่นหวิว ลูบไล้ปากตัวเองไปมาอย่างมีความสุข...
ดึกคืนเดียวกันอ๋องกับพิเชษฐ์ยังอยู่ที่สำนักพิมพ์คงไทย สองหนุ่มได้ข้อมูลข่าวที่ชวนให้ตื่นเต้นยิ่งกว่าโดนผีหลอกคือเพชรยอดปรารถนาโดนขโมย นุดีนั่นเองที่กระหน่ำส่งข่าวเรื่องลิลลี่ขโมยเพชรลงไปในโซเชียลมีเดีย นิตยากับเวนิกาสะใจมากที่ได้เล่นงานลิลลี่ให้จมดิน
ลอร่าอยู่เยอรมันเห็นข่าวของลูกสาวแทนที่จะสงสารหรือตรวจสอบข้อมูลก่อน กลับก่นด่าว่านังเด็กนอกคอก แล้วยังบ่นให้ลูดวิกฟังว่าเป็นดาราอยู่ดีๆ ตอนนี้เป็นฆาตกรเป็นโจรไปเสียแล้ว...
ฝ่ายสมศักดิ์พอรู้ข่าวนี้ก็กริ๊งกร๊างหาสบสมัยทันที คาดคั้นว่าใครไปแจ้งความกับตำรวจว่าลิลลี่ขโมยเพชร สบสมัยไม่ได้อยากคุยด้วยแต่เดาว่าเป็นนิตยาเพราะเห็นทำท่ากระเหี้ยนกระหือรือเหลือเกิน
“ทีนี้เราก็จะเข้าถึงตัวลิลลี่ยากแล้ว หรือเธอจงใจอย่างนั้น เธอมันเจ้าเล่ห์”
“เราต่างก็เจ้าเล่ห์”
“ถึงยังไงฉันก็ยังเข้าใจว่าเธอเอาเพชรไว้ แล้วทำเนียน”
“จะคิดยังไงก็ช่างหัวแก อย่าเที่ยวโทร.มาด่ากันอีก ฉันรังเกียจ”
“แกเอาไอ้วุธไปซ่อนใช่มั้ย”
“ก็แกเอาไอ้วุธเป็นทาสรับใช้มาหลอกฉันเอง สมน้ำหน้าที่มันเห็นฉันดีกว่าแก”
“แกยอมรับว่าแกได้เพชรไปโดยให้ไอ้วุธเอาไปซ่อน ฉันจะตามหาไอ้วุธให้พบให้ได้”
