เพชรร้อยรัก
ตอนที่ 11
“นังเปมี่ร่วมมือกับมันเปลี่ยนเพชรแล้วอาจคิดจะเบี้ยว มันเลยฆ่าชิงเพชรมา นังเปมี่ร่วมมือกับนังลิลลี่อีกทีแน่นอน มันรู้กันไปหมด และมันอาจกำลังตามล่านังลิลลี่เพราะรู้ความลับ เราถึงต้องการตัวนังลิลลี่มาเค้นเอาความจริง”
ขาดคำของสมศักดิ์ที่คุยอยู่กับลูกน้องคนสนิท สบสมัยโทร.เข้ามาแจ้งข่าวดี สมศักดิ์ตาลุกวาวทันที บอกว่าจะไปรับของด้วยตัวเอง ขอบใจที่เธอรักษาคำพูด...จากนั้นเขาบอกกับลูกน้องว่าข่าวดีที่สุดในรอบปี ยิ่งกว่าจับตัวคฑาวุธได้ นั่นก็คือสบสมัยเจอเพชรแล้ว ฝ่ายสบสมัยตัดสายอย่างยิ้มย่อง สบถด่าสมศักดิ์ว่าหน้าโง่!
ส่วนที่บ้านธาวิน ชายหนุ่มเพิ่งรู้จากอ๋องว่ามีนักเลงมายิงปืนใส่บ้านเขาเมื่อตอนบ่ายจนคนตื่นเต้นกันทั้งซอย ธาวินโกรธลิลลี่ที่ไม่บอกว่าเกิดอะไรขึ้น ตำหนิเธอยกใหญ่ก่อนจะกำชับเรื่องความปลอดภัยพร้อมแสดงความห่วงใยจนขวัญแก้วแอบอิจฉาลิลลี่
“ขอให้เชื่อฉัน เพราะเราต้องอยู่ด้วยกันอีกนาน จนกว่าคดีจะเสร็จสิ้น”
“ฉันจะพยายามตามหายาย”
“ตามเรื่องตัวเองให้รอดพ้นคดีก่อนเถอะ...คบเด็กสร้างบ้านแท้ๆ”
ธาวินบ่นอุบ ดึงลิลลี่เข้าไปนั่งในบ้าน ลิลลี่นึกได้ว่าคฑาวุธเป็นผู้ต้องหาฆ่าเปมี่แล้ว จึงอยากรู้ว่าตัวเองจะพ้นคดีหรือยัง
“ไม่พ้น”
“ไม่พ้นยังไงเหรอคะ”
“มีคดีใหม่”
“ฉันไปทำอะไรอีกเหรอ”
“เป็นผู้ต้องหาขโมยเพชรยอดปรารถนา”
ลิลลี่ตกใจแทบช็อก ร้องไห้โฮและผวามากอดเขาแน่น ธาวินเงอะงะทำตัวไม่ถูก สักครู่ก็กอดตอบและลูบหลังปลอบโยน
“ฉันไม่ได้ขโมย ฉันไม่ได้ขโมยจริงๆนะ”
“ฉันรู้ ฉันเชื่อ แต่มันเป็นเรื่องทางคดีความ นิตยาไปแจ้งความไว้แล้ว พรุ่งนี้จะพาไปให้ปากคำที่โรงพักอีก หยุดร้องไห้นะ”
ลิลลี่ผละออกมาแต่ยังสะอื้นเหมือนเด็ก ธาวินปาดน้ำตาให้และยิ้มเป็นกำลังใจ ไม่ทำดุดันเหมือนเมื่อสักครู่
“ไปนอนได้แล้ว”
ลิลลี่รับคำแล้วเดินเข้าห้องนอน นั่งกอดเข่าบนเตียงคิดหลายเรื่องหลายอย่างที่ประดังเข้ามาในชีวิตซึ่งมีทั้งทุกข์และสุขปะปน...จนมาถึงเรื่องที่ธาวินขโมยจูบปาก พลันรอยยิ้มก็ผุดพรายคล้ายมีความรัก
ooooooo
