ตอนที่ 16
“เรื่องมันผ่านมาแล้ว อย่าไปคิดมากเลยค่ะ อีกอย่างฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก”
“เดี๋ยวๆ คนโดนฟาดกบาลน่ะฉัน เธอจะมาเป็นอะไรล่ะ ยัยเกลือ”
“ก็ถึงบอกว่าฉันไม่เป็นอะไรไง ฉันพูดผิดตรงไหนเหรอคุณ”
แดนสุขทำหน้าเซ็ง ตงตงตักอาหารใส่จานเอามาเสิร์ฟพลางถามทั้งคู่ว่าเมื่อไหร่จะแต่งงานกันเสียที
“แต่งเติ่งอะไรตอนนี้ ร่างกายฉันมันยังไม่เวิร์กเท่าไหร่เลย” แดนสุขพูดทีเล่นทีจริง กลิ่นจันทร์แค่นยิ้มไม่พูดอะไร แต่ดูนอยด์ๆ
“หายมาเป็นปีแล้วนะเว้ย”
“สาระแนรู้ดี แล้วไงวะ ก็มันยังไม่พร้อม มีไรมั้ย”
ตงตงขี้เกียจเถียงเดินไปทำกับข้าวต่อ เสียงแดนสุขยังบ่นไม่เลิกว่าสาระแนตลอด แก้ไม่หายจริงๆโรคนี้
“เขาก็แค่ถาม” กลิ่นจันทร์อ้อมแอ้มแก้ตัวให้ตงตง แดนสุขทำไม่สนใจก้มหน้าก้มตากินอาหารแต่ครุ่นคิดบางอย่างอยู่ในใจ
ooooooo
แดนสุขกลับมาเปิดร้านนิมมานรดีเหมือนเดิมโดยมีโตและแหววนำทีมพนักงานกลับมากันครบ พอรู้ว่าวันนี้มีลูกค้าจองโต๊ะแดนสุขเข้าครัวลงมือเอง
เวลานั้นนิต้าร์กรีดกรายอยู่ในบริษัทของกลิ่นจันทร์ เธอมีโต๊ะนั่งหรูหราในตำแหน่งที่ปรึกษากิตติมศักดิ์ เมื่อเห็นกลิ่นจันทร์กลับมาก็รีบถามว่าผลตรวจสุขภาพของแดนสุขเป็นอย่างไรบ้าง
“ปกติทุกอย่างค่ะ จะเสียก็แค่ที่ปาก”
“ปากเขาหรือปากเจ๊”
“ปากแกน่ะไอ้อิน หมอฝากมาบอกว่าคิวผ่าหมาว่างแล้วให้รีบไป”
“คุณกลิ่นอ่ะ อย่ามาว่าคุณอินของนิต้าร์นะคะ”
“จะใช้งานอีกน่ะสิ หยอดผมซะขนาดนี้” อินธาส่ายหน้าแล้วลุกไปกระซิบถามกลิ่นจันทร์ว่าเป็นอย่างไรบ้าง วันนี้คืบหน้าบ้างหรือยัง
“อะไรคืบหน้าวะ”
“แหม...ทำเป็นไม่รู้เรื่อง ก็ว่าที่ผัวเจ๊เขาเอ่ยปากหรือมีท่าทีอะไรบ้างหรือยัง”
“ก็ไม่นี่ ก็ปกติเหมือนเดิม”
“อะไรวะ หายมาเป็นปี ควงกับเจ๊ก็นาน ยังไม่มีท่าทีอะไรเลยเหรอ”
“ฉันก็ไม่ได้รีบอะไรนี่”
“แน่ใจ? แล้วไอ้ที่ให้ร้านเครื่องเพชรเขาส่งแค็ตตาล็อกมาให้ดูอยู่บ่อยๆ อย่าบอกนะว่าเอาไว้ให้ลูกค้าเลือก”
“ก็ประมาณนั้น”
“แล้วไอ้สถานที่จัดงาน ช่างแต่งหน้า ช่างทำผม ข้อมูลสารพัดนี่ก็ไว้ให้ลูกค้าเหมือนกัน แกไม่ได้สนใจเลยว่างั้น”
“ก็ประมาณนั้น”
“แล้วไอ้โปรแกรมตรวจสุขภาพก่อนแต่งงานนี่ล่ะ อย่าบอกนะว่าสำหรับลูกค้าเพราะฉันรู้ว่าเจ๊แอบไปตรวจมาเอง” อินธาหยิบโบรชัวร์ขึ้นมายักคิ้วยียวน