แม่สื่อปากร้าย ผู้ชายรสจัด

หมิงหมิงรู้สึกไม่ดีที่ต้องเข้าไปบริหารงานที่ชินสุริเวทตามคำสั่งของพ่อ เธอกลัวแดนสุขโกรธจึงวางตัวนิ่งๆเงียบๆ จนหลายคนมองออกว่าเธอมีเรื่องไม่สบายใจ ยกเว้นแดนสุขที่เอาแต่ยั่วเย้ากลิ่นจันทร์อย่างมีความสุข

กลิ่นจันทร์เริ่มเกรงใจหมิงหมิงจึงขอตัวเลี่ยงไปเอาซอสในครัว แต่แดนสุขก็ยังจะตามไปอีก หมิงหมิงเลยยับยั้งเขาด้วยการพูดโพล่งว่า

“ป๊าให้หมิงไปเป็นประธานบริษัทชินสุริเวทค่ะ”

แดนสุขหันขวับกลับมามองหมิงหมิง ขณะที่คนอื่นๆเพ่งเล็งแดนสุขเป็นตาเดียว อยากรู้ว่าเขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร

“หมิงเองเหรอ” แดนสุขเอ่ยเบาๆ

“ขอโทษนะคะพี่แดน หมิงไม่ได้รู้มาก่อนเลย”

แดนสุขหน้าสลดลง เอ่ยปากว่า “พี่ดีใจด้วยนะน้องหมิง” แล้วผลุนผลันเข้าไปในครัว หมิงหมิงจะลุกตามแต่หมอเอ็กซ์คว้ามือเธอไว้

“อย่าเพิ่งเลย ให้เวลาเขาหน่อย”

หมิงหมิงคล้อยตาม นั่งลงอย่างเดิมหน้าจ๋อยๆ รู้สึกผิดต่อแดนสุขจริงๆ

ooooooo

กลิ่นจันทร์ตามแดนสุขเข้ามาในครัว เห็นเขานั่งหันหลังก้มหน้าก็รู้สึกสงสาร พูดอ้อมแอ้มว่ามันไม่ใช่ความผิดของหมิงหมิง เธอคงถูกเจ้าสัวบังคับ ส่วนเขาก็อย่าคิดมาก ปล่อยวางไปบ้าง วันหนึ่งเขาอาจจะตั้งบริษัทใหม่ใหญ่โตกว่าเดิมก็ได้

แดนสุขนิ่งเงียบ กลิ่นจันทร์จับไหล่เขาให้หันกลับมา บอกให้เลิกดราม่าได้แล้ว

ทันใดเขาหันขวับมา ขวดซอสมะเขือเทศในมือบีบเข้าหน้ากลิ่นจันทร์พอดี

“ว้ายยยย...ทำบ้าอะไรยะ”

“ก็ฉันเทซอสให้เธออยู่ มาดึงฉันทำไม”

“ใครจะไปรู้ล่ะ ก็นึกว่าเศร้าอยู่ เดี๋ยวนะ นี่คุณไม่ได้เป็นอะไรเลยเหรอ”

แดนสุขชะโงกไปมองทางประตูแล้วส่ายหน้า อมยิ้มยียวน “ฉันกะไว้อยู่แล้วแหละว่าเจ้าสัวต้องให้น้องหมิงดูแลแน่ๆ ไอ้ตงมันห่วยแตก เจ้าสัวคงไม่เลือกหรอก”

“อ้าว...แล้วตะกี้ทำเป็นดราม่าหนีเข้ามา...ทุเรศ ไปบอกคุณหมิงเลยว่าไม่ได้โกรธ ป่านนี้ใจเสียร่วงตกไปอยู่ตาตุ่มแล้วมั้ง”

กลิ่นจันทร์คว้าแขนเขาจะจูงออกไป แดนสุขกระชากกลับจนเธอถลาเข้ามาซบอกเขาพอดี เสียงเพลงรักฮึมฮัมขึ้นอย่างโรแมนติก หญิงสาวไม่เล่นด้วยตบหน้าผากเขาดังผัวะ

“นี่มันใช่เวลามาฮัมเพลงไหม ไปบอกคุณหมิงซะ”

“ตบซะแรง ยัยเบื๊อก แบบนี้ล่ะดีแล้ว ให้น้องหมิงเข้าใจว่าฉันเคืองอยู่ไปก่อนละกัน”

“เพื่ออะไร”

“ช่วงนี้เขาจะได้ห่างๆไป จนกว่างานเธอจะเรียบร้อยไง จะได้ไม่ต้องมาพะวงด้วยว่าเขาจะมาหึงเธอกับฉันอีก”