คุณชายไก่โต้ง
ตอนที่ 14
อำนาจพ่อของแอ๊บโดนนักเลงทวงหนี้คุกคามด้วยคมกระสุนเกือบเอาชีวิตไม่รอด มิหนำซ้ำแอ๊บยังเกือบโดนไปด้วยเพราะพวกมันบุกมายิงถึงบ้าน แต่สิ่งที่แอ๊บแทบไม่เชื่อหูก็คือได้ยินมันคุยกันว่าคนสั่งคือไอศูรย์เจ้าหนี้จอมโหด
แอ๊บบุกเดี่ยวไปหาไอศูรย์ถึงคอนโด โวยวายด่าทอเขาเป็นการใหญ่ก่อนจะพบว่าตัวเองไม่ได้อยู่กับเขาตามลำพัง แต่มีลีน่าอยู่ด้วย
ลีน่าได้ยินความลับเรื่องแอ๊บท้องกับไอศูรย์
แต่เที่ยวหลอกคนอื่นว่าท้องกับโต้ง แอ๊บกลัวความลับรั่วไหลจึงร่วมมือกับไอศูรย์กำจัดลีน่าที่พูดจาข่มขู่ โดยแอ๊บเอากระถางต้นไม้ทุ่มหัวลีน่าจนหมดสติเลือดไหลนอง หลังจากนั้นไม่นานไอศูรย์โทร.ตามคนของตนมาเอาลีน่าใส่กระเป๋าใบใหญ่ออกไปจากคอนโด...
เจี๊ยบให้กำลังใจโต้งที่กำลังประสบปัญหาหนัก ก่อนที่เธอจะกลับมาปรึกษาหารือพ่อเพื่อช่วยเหลือเขาอีกทาง ปรากฏว่า เสธ.เจ้ยช่วยแก้ปัญหาครั้งนี้ได้สำเร็จ ทำให้ลูกค้ากลับมาไว้วางใจไก่ทอดกะต๊ากเหมือนเดิม เพราะพิสูจน์ได้ว่ามีคนแอบเอาหนูทอดมาใส่ปนกับไก่ และคนคนนั้นก็ยอมรับสารภาพว่ามีคนจ้างให้ทำแต่ไม่บอกว่าเป็นใคร
กล้องวงจรปิดในร้านกะต๊ากจับภาพคนลงมือได้แต่ยังไม่รู้ว่าผู้จ้างวานคือใคร แต่แค่นี้บริษัทกะต๊ากก็พ้นมลทิน กู้ชื่อเสียงกลับมาเหมือนเดิม โต้งดีใจมาก ขอบคุณเจี๊ยบกับพ่อ เจ้าสัวก็เช่นกัน อยากไปขอบคุณพ่อของเจี๊ยบด้วยตัวเองด้วยซ้ำ ฝ่ายไอศูรย์โกรธมากโทร.ไปด่าโดมที่ทำงานพลาดครั้งแล้วครั้งเล่าจนเรื่องอาจจะสาวมาถึงตัวเขาได้สักวัน
ชาวตลาดกลับมากินไก่ทอดกะต๊ากกันเหมือนเดิม แถมปลาบปลื้มชื่นชมความสามารถของโต้ง ผู้บริหารยุคใหม่ไฟแรง โต้งน้อมรับคำชมนั้นและสั่งปิดร้านเลี้ยงทุกคนในคืนนี้ แต่แล้วแอ๊บโผล่มาทำงานกร่อย บอกโต้งว่าตนมาเอาของของตนคืน
โต้งตกใจแต่พยายามข่มอาการไว้ บอกแอ๊บว่าเตรียมของไว้ให้แล้ว พูดจบก็ดึงแขนแอ๊บออกไปจากกลุ่มคนทันที เจี๊ยบมองตามด้วยความสงสัยแต่ไม่ได้เดินตามไป
สองคนออกมาหลบมุมคุยกัน โต้งถามแอ๊บตรงๆว่าทำแบบนี้ต้องการอะไร
“ก็บอกแล้วไง ไม่ได้ยินเหรอ แอ๊บจะมาทวงของของแอ๊บคืน”
“แอ๊บ...”
“แอ๊บอะไร วันก่อนโทนี่บอกให้ใจเย็น แล้วก็หายเงียบไปเลย หมายความว่าไง”
“แอ๊บเข้าใจกันบ้างสิ ขอเวลากันบ้าง ที่บริษัทก็มีเรื่อง ป่าปี๊ไอก็ป่วยอยู่”
“แต่ยูยังมีเวลามาจ๊ะจ๋ากับนังเจี๊ยบเนี่ยนะ ไม่รู้นะโทนี่ ลูกในท้องมันโตขึ้นทุกวันๆ ถ้ายูไม่รีบจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ไอจะเป็นคนจัดการทุกอย่างเอง”
โต้งกลุ้มใจ ความสุขมลายหายไปในพริบตา เขากลับมาร่วมวงกับทุกคนอย่างหมดสนุก พอแยกย้ายบ้านใครบ้านมัน โต้งมาส่งเจี๊ยบที่บ้านและร้อนตัวพูดเรื่องแอ๊บขึ้นมาอีกเมื่อเห็นแฟนสาวเอาแต่นิ่งเงียบ
“อย่าเข้าใจผิดเรื่องแอ๊บนะ เขาลืมของไว้นานแล้ว เขาเลยมาเอาคืน”
เจี๊ยบพยักหน้าแล้วจะเข้าบ้าน โต้งเรียกไว้ พูดรู้ทันว่าเธอโกรธเขาอยู่
“ไม่ได้โกรธ ถ้านายบริสุทธิ์ใจจริงๆ ฉันจะโกรธนายเรื่องอะไร”
โต้งใจชื้นพยายามสร้างบรรยากาศใหม่ กระเซ้าว่าไม่ได้โกรธแต่หึงใช่ไหม
“น่าหึงตายแหละ”
“โห่...ทั้งหล่อทั้งรวย น่ารักแบบนี้เป็นแฟนใครก็ต้องหึง”
“ทุเรศ!!”
“แน่ะ...ด่าแล้ว แปลว่าหายโกรธแล้ว” โต้งสวมกอดเจี๊ยบหน้าตาเฉยและย้ำหนักแน่นว่า “อย่าโกรธกันนะที่รัก ฉันรักเธอคนเดียวเท่านั้น”
ooooooo
เมื่อคืนบอกแฟนสาวไม่ให้คิดมาก แต่ตัวเองกลับคิดจนเครียดจัด รุ่งขึ้นโต้งนัดเจอหมอเป๊ะที่ฟิตเนสแล้วระบายความทุกข์ใจให้ฟังอย่างหมดเปลือก
หมอเป๊ะฟังเรื่องราวแล้วพลอยกลุ้มไปอีกคน โต้งนั่งหน้าเศร้าคอตก ขอร้องอีกฝ่ายห้ามบอกใครเด็ดขาด
“ยิ่งฝนแฟนเฮียนี่ห้ามเลยนะ นี่ฉันจะทำไงดีเฮียเป๊ะ ถ้าเจี๊ยบรู้เรื่องนี้มันจะเป็นยังไง เขาจะโกรธ จะเกลียด จะเลิกกับฉันมั้ย...ไม่ได้นะเฮีย ฉันไม่ยอมเลิกกับเจี๊ยบนะเฮีย”
“แกไปยุ่งกับแอ๊บตอนไหนวะ แกเลิกกับแอ๊บตั้งนานแล้วนี่”
“ก็คงก่อนเลิกกันแหละ แอ๊บบอกท้องสามเดือนกว่าแล้ว”
“อย่าว่าฉันใจร้ายเลยนะ แต่แกแน่ใจได้ไงว่าเด็กในท้องเป็นลูกแกจริงๆ”
“ฉันก็แอบคิดเหมือนกันแหละเฮีย เออ เฮียตรวจดีเอ็นเอได้ไหมว่าเป็นลูกฉันรึเปล่า”
“ตรวจได้ แต่ต้องรอให้เด็กคลอดออกมาก่อนถึงจะตรวจพิสูจน์ดีเอ็นเอได้”
“ต้องรอคลอดก่อน?” โต้งพูดทวนคำสีหน้าซีดเผือด...
วันเดียวกันนี้ เสธ.เจ้ยสั่งไก่ทอดกะต๊ากมากินกับสมจิตรที่บ้านอย่างเอร็ดอร่อย
“ต้องกินให้สะใจ ให้หายคิดถึง หยุดกินไปซะหลายวันเลย”
“ตอนนี้ยิ่งขายดีใหญ่เลยครับท่าน เพราะมีโปรโมชั่นซื้อ 1 แถม 1”
“เฮ้ย จริงเรอะ แล้วนี่แถมให้พ่อรึเปล่าลูก”
“แถมสิคะ เสธ.เจ้ยลูกค้าประจำแล้วยังช่วยจับคนร้ายให้ด้วย จริงสิคะ ท่านประธานยังบอกอยากเจอพ่อ อยากขอบคุณพ่อ”
เสธ.เจ้ยสำลักไก่แล้วพูดระรัว “ไม่ต้อง!! ไม่ต้องการ!! ให้มันกองไว้บ้านมันแหละ พ่อทำก็เพื่อลูกสาวของพ่อ ไม่เกี่ยวกับไอ้แปะนั่น”
“เดี๋ยวนะคะพ่อ เจี๊ยบไม่เข้าใจ ทำไมพ่อถึงได้จงเกลียดจงชังท่านประธานขนาดนี้ ทั้งที่ไม่เคยเจอกันมาก่อน เอ๊ะ หรือว่าเคยเจอ”
เสธ.เจ้ยกับสมจิตรสะดุ้งโหยง พูดโพล่งพร้อมกันเสียงสูงว่าไม่เคย ทำให้เจี๊ยบยิ่งสงสัย แต่ทันใดจูเลียโผล่พรวดเข้ามาพร้อมแพ็กเกจยาดม ครีมทาหน้า และผลิตภัณฑ์ความงามอื่นๆอีกหลายอย่าง แกล้งแขวะสองหนุ่มต่างวัย เจ้านายกับลูกน้องว่า
“อาจจะเคยก็ได้มั้ง”
“ยัยหมาจู!! หล่อนพูดอะไรของหล่อน ไม่รู้อะไรแล้วอย่ามาเห่าชุ่ยๆแบบนี้”
“อะไรอ่ะ ก็แค่ได้ยินพี่สมจิตรร้องไม่เคยๆ ก็เลยแซวเล่นแค่นั้น ทำไมต้องปี๊ดขนาดนี้ มีพิรุธนะเนี่ย”
“ไม่มี้!! จะบ้าเหรอ ไม่เอาแล้ว ไม่อยากคุยด้วยแล้ว จะโผล่มาทำไมเนี่ยเสียบรรยากาศ พ่อลูกเขากำลังคุยกันมีความสุข ไปสมจิตร ฉันจะไปกินที่อื่น แถวนี้อากาศเป็นพิษแล้ว”
สมจิตรยิ้มแหะๆ หิ้วไก่เดินตาม เสธ.เจ้ยออกไป เจี๊ยบหน้าเจื่อนๆ ขอโทษจูเลียแทนพ่อที่พูดไม่ดี”
“โอ๊ย...ชินแล้ว ว่าแต่มีพิรุธจริงๆนะหนูเจี๊ยบ เชื่อเจ้ เจ้ได้กลิ่น ระหว่างพ่อเธอกับพ่อนายโต้ง มันต้องมีซัมติ้ง”
“เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ คนละสายเลย พี่จูเลียคิดมาก...ไหน ขอดูยอดวันนี้หน่อยค่ะ เดี๋ยวเจี๊ยบต้องรีบไปธุระแล้ว”
ooooooo
ธุระของเจี๊ยบคือไปดูแลเจ้าสัวตามที่รับปากกับท่านไว้ เจ้าสัวได้ดื่มน้ำสมุนไพรของเจี๊ยบรู้สึกสดชื่นหายมึนงง
“ท่านประธานมึนศีรษะด้วยเหรอคะ”
“ใช่...ตอนแรกมันก็ไม่มึน ตอนหลังๆมันมึนๆง่วงๆ ยิ่งวันก่อนนะ อั๊วคุยกับอาไอศูรย์อยู่ดีๆ อั๊วหลับน็อกไปเลย ตลกจริงๆ แต่ตอนนี้ไม่มึนแล้ว สงสัยน้ำสมุนไพรหนูจะดีจริงๆนะ อาหนูเจี๊ยบทำขายในร้านกะต๊ากเลยสิ รวยแน่ๆ”
“ยังไม่ได้หรอกค่ะ ที่หนูทำให้ท่านนี่หนูต้มสดๆ ใหม่ๆทุกวัน หนูยังไม่มีเวลาพัฒนาเพื่อจะทำวางขายตามร้านเลยค่ะ ช่วงนี้งานยุ่งมาก”
“เออจริงสิ อาจ๋องบอกว่าหนูเก่งมาก ช่วยอาโต้งแก้ปัญหาให้บริษัทฯได้ดีเยี่ยมเลย อ้อ เตี่ยหนูก็อุตส่าห์ช่วยด้วย อีเป็นคนดีจริงๆ อั๊วอยากเจออีนะ อยากขอบใจอี”
“แล้วหนูจะบอกพ่อให้ค่ะ เมื่อกี้ท่านบอกว่าเคยมึนๆง่วงๆ หนูว่าท่านน่าจะออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอกบ้างนะคะ อาจจะทำให้ดีขึ้น”
“อาหมอเป๊ะอีก็บอกเหมือนกัน แต่ไม่มีใครพาอั๊วออกไปเลย อาจินก็ไปถือศีล อาโต้ง อาจ๋อง ก็ไม่อยู่”
“หนูพาออกไปเองค่ะ”
เจี๊ยบเข็นรถพาเจ้าสัวออกไปที่สนามร่มรื่น เจ้าสัวสูดอากาศบริสุทธิ์เต็มปอดก่อนชวนคุย
“สดชื่นดีจริงๆ คิดแล้วก็เจ็บใจนะ มีเงินเยอะแยะมีบ้านใหญ่โต แต่ต้องนอนป่วยอยู่แต่ในห้อง”
“เจ็บไข้ได้ป่วยเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ แต่พอรักษาหายแล้วท่านประธานต้องขยันรักษาสุขภาพนะคะ จะได้มีโอกาสใช้เงินได้เยอะๆ”
“อาหนูเจี๊ยบ ลื้อพูดดี พูดถูกใจอั๊ว แต่แหม...ตอนนี้อย่าว่าแต่จะใช้เงินเลย อั๊วเปรี้ยวปากอยากกินไก่กะต๊ากของตัวเองซักน่องสองน่อง อาหมอเป๊ะอียังไม่ยอมให้กินเลย”
หญิงสาวอมยิ้ม กวาดตามองรอบสนามเห็นความสวยงามของพันธุ์ไม้ บอกเจ้าสัวว่าบ้านท่านกว้างขวางมีสนามหญ้าเขียวๆ สวนสวยๆ ต้องออกมาชมสวนบ่อยๆ
“สงสัยอาจินอีปลูกไว้ อีชอบปลูกอะไรเยอะแยะ”
“หนูก็ชอบค่ะ แม่หนูก็ชอบ นั่นชวนชมนี่คะสวยจัง แต่ต้องระวังนะคะ ยางมันมีพิษเป็นอันตรายต่อร่างกายได้”
“อ้าว...มีพิษแล้วอาจินอีเอามาปลูกไว้ทำไมวะ”
“คุณเจี๊ยบรู้ดีจังครับ” เสียงไอศูรย์ดังเข้ามา... เจี๊ยบกับเจ้าสัวหันไปมอง เขาสวัสดีเจ้าสัวอย่างนอบน้อม บอกว่าวันนี้วันหยุดตนเลยมาเยี่ยมท่านประธานไม่คิดว่าจะเจอเจี๊ยบด้วย
“ท่านรองฯบอกให้เจี๊ยบมาดูแลท่านประธานค่ะ”
“ครับ...กำลังคุยกันเรื่องต้นไม้เหรอครับ”
“ใช่ๆ อาหนูเจี๊ยบอีมีความรู้เรื่องต้นไม้เยอะเลยนะอีบอกดอกชวนชมสวยๆนี่มันมีพิษด้วยนะอาไอศูรย์ ลื้อต้องระวังนะ”
“ครับ...ผมจะระวังครับท่านประธาน” ไอศูรย์พูดกับเจ้าสัวแต่ตามองเจี๊ยบอย่างมีเลศนัย
หลังพาเจ้าสัวกลับเข้าห้องพักแล้วเจี๊ยบมากดน้ำร้อนใส่กระติกน้ำสมุนไพร แต่กดพลาดน้ำร้อนหกใส่มือ ไอศูรย์มาเห็นรีบรวบมือเธอพร้อมจ้องหน้า ทำท่าจะไม่ยอมปล่อยมือเธอง่ายๆ
โต้งกลับมาเห็นก็ปรี่เข้าไปกระชากไอศูรย์ต่อยเปรี้ยงก่อนตะคอกใส่อย่างไม่พอใจ
“แกคิดจะทำอะไร คิดสกปรกทุกเรื่อง จะเว้นเรื่องเจี๊ยบไว้ซักเรื่องไม่ได้รึไง”
“ใครกันแน่ที่คิดสกปรกครับคุณโต้ง คุณเจี๊ยบโดนน้ำร้อนลวก ผมก็แค่อยากจะช่วย แล้วนี่คุณคิดอะไรของคุณ”
“ฉันรู้จักแกดี...อะไรที่เป็นของฉัน แกก็อยากจะแย่งไปให้ได้”
“ถ้าแน่จริงก็ไม่เห็นต้องกลัวอะไร แต่ถ้าไม่แน่จริง ต่อให้ไม่ต้องออกแรงแย่ง ก็ยังรักษาไว้ไม่ได้”
“แกพูดอะไร” โต้งตวาดแล้วจะพุ่งเข้าชกไอศูรย์อีก แต่เจี๊ยบรีบดึงไว้และปรามแฟนของตนทันทีที่ไอศูรย์กลับออกไป
“ทำไมต้องแรงขนาดนี้ รู้มั้ยอย่างเดียวที่ไอศูรย์เขาเหนือนายก็คือความนิ่ง เขาเก็บอารมณ์ได้ดีกว่านายมาก”
“ฉันขอโทษ ฉันจะปรับปรุงตัว”
“นี่สิ...โต้งของเจี๊ยบ” หญิงสาวส่งยิ้ม โต้งยิ้มตอบแต่ใจยังคงหวาดระแวงกลัวไอศูรย์ที่รู้จักแอ๊บดีจะพูดความลับ...
ตกกลางคืนแอ๊บตั้งใจไปเจอไอศูรย์ที่ผับ ขอร้องเขายกหนี้ให้พ่อของเธอ ไอศูรย์ฟังแล้วว้ากใส่ทันที
“จะบ้าเหรอ หนี้ไม่ใช่บาทสองบาท ใครใช้ให้พ่อยูบ้าการพนันจนเป็นหนี้ไอตั้งสิบๆล้านล่ะ”
“ไม่จริง!! ไม่กี่ล้านเอง แต่ยูคิดดอกเบี้ยโหด”
“ฮ่าๆๆ พ่อยูต่างหากที่โง่เอง”
“ไอซี่!” แอ๊บตวาดแว้ด
“นี่ลืมไปแล้วเหรอ ยูไม่ได้อยู่ในฐานะจะขึ้นเสียงกับไอนะแอ๊บบี้ จำไม่ได้รึไงเรื่องลีน่า...”
แอ๊บชะงัก รู้ว่าไอศูรย์กำลังข่มขู่เรื่องที่เธอฆ่าลีน่า ในที่สุดแอ๊บก็ต้องผลุนผลันจากมาทั้งน้ำตาของความเจ็บแค้น “ไอ้เลวนรก! ฉันจะไม่ยอมแก ฉันจะต้องแก้เกมแกให้ได้”
คืนเดียวกัน เบิ้มขี่มอเตอร์ไซค์มีป๋องซ้อนท้ายผ่านซอยเปลี่ยว ไม่คาดคิดว่าสองหนุ่มจะเจอมะลิร้องขอความช่วยเหลือ สภาพมะลิมีคราบเลือดเกรอะกรัง!
สองหนุ่มรีบพามะลิส่งโรงพยาบาลแล้วโทร.ตามจูเลียกับอ้นเพราะพวกตนไม่มีเงินจ่ายค่ารักษา พอจูเลียกับอ้นมาถึงก็ซักถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สองหนุ่มตอบไม่ได้ ป๋องรักชอบมะลิ สงสารเธอถึงกับกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ปาดน้ำตาแล้วเอ่ยว่า
“ใครที่มันทำแบบนี้กับน้องมะลิ ป๋องจะไม่ปล่อยมันไว้แน่”
