คุณชายไก่โต้ง
ตอนที่ 14
เจี๊ยบต้มน้ำสมุนไพรล้างสารพิษตกค้างและบำรุงอวัยวะภายในมาฝากทนายจ๋องส่งต่อโต้งเอาไปให้เจ้าสัวกิน โต้งรับมาด้วยความเต็มใจแต่สงสัยว่าทำไมเจี๊ยบไม่ให้ด้วยตัวเอง
เหตุผลของเจี๊ยบคือกลัวคนนินทาว่าแอบย่องเข้ามาประจบรองประธานถึงในห้องทำงาน โต้งหัวเราะชอบใจในความรอบคอบของเธอ รู้จักกันนานวันก็ยิ่งรักผู้หญิงคนนี้ เขาโชคดีเหลือเกินที่โดนพ่อส่งมาทำงานที่ร้านกะต๊ากสาขาตลาดแม่ตลับ
โต้งนำน้ำสมุนไพรของเจี๊ยบมาให้อี๊จินป้อนเจ้าสัว แต่อี๊จินกับทนายจ๋องอยากให้พ่อลูกใกล้ชิดกันจึงคะยั้นคะยอให้โต้งป้อน โดยอี๊จินบอกว่าอีกไม่กี่วันตนต้องไปถือศีลหนึ่งเดือน ถ้าโต้งไม่ทำแล้วใครจะทำ
เจ้าสัวเก้อเขินเล็กน้อยก่อนจะยอมให้ลูกชายป้อนน้ำสมุนไพร อี๊จินกับทนายจ๋องแอบมองมาด้วยความปลื้มใจ...ส่วนที่บ้าน เสธ.เจ้ย เจี๊ยบกับพวกป๋องกำลังแสดงความดีใจที่ผลิตภัณฑ์สมุนไพรขายดีแทบผลิตไม่ทัน พอจูเลียคุยโวเรื่องครีมทาหน้าที่ตนเป็นตัวตั้งตัวตีมีออเดอร์เพียบเลยโดน เสธ.เจ้ยท้วงอย่างหมั่นไส้
“นี่ๆ กล้าพูดเกินไปแล้วยัยหมาจู ฝีมือหนูลูกเจี๊ยบลูกสาวฉันต่างหาก ที่มีความรู้เรื่องสมุนไพรเป็นเลิศ แล้วเธอมาเกี่ยวอะไรด้วย”
“อ้าว! เกี่ยวสิยะ ทำไมจะไม่เกี่ยว ตอนแรกก็มีแค่ยาดมยาลมยาหม่อง แต่ฉันนี่แหละเป็นคนยุให้หนูลูกเจี๊ยบทดลองทำครีม ทำโลชั่นนู่นนี่ แล้วเป็นไง รวยไม่รู้เรื่องเลยเห็นมั้ย”
“อ๋อๆๆ นี่จะพูดทวงบุญคุณว่างั้น”
“เอ๊ะ...อะไรเนี่ย ก็ฉันพูดเรื่องจริง”
“พอเถอะค่ะ สองคนนี้เจอกันทีไรทะเลาะกันทุกทีเลย”
“ทะเลาะกันทุกทีอย่างนี้ล่ะครับ สุดท้ายได้กันทุกทีเลย เชื่อป๋อง”
สมจิตรลอยหน้าขานรับว่าใช่เลยตนเห็นมาเยอะ เสธ.เจ้ยไม่พอใจเขกหัวลูกน้องคนสนิทไปที แต่แล้วยิ้มแป้นเมื่ออ้นพูดขึ้นว่าน่าภูมิใจจริงๆ ที่มีลูกสาวทั้งสวยและเก่งอย่างคุณหนูลูกเจี๊ยบ
“เออ มันต้องอย่างนี้สิ หนูอ้นนี่นอกจากจะหน้าตาดีแล้วยังพูดจาดีอีกด้วยนะ”
อ้นพนมมือไหว้ขอบคุณ เสธ.เจ้ยกุมมืออ้นพร้อมพูดว่าคุณพระรักษา เบิ้มเหล่มองแล้วเสนอหน้าเข้ามาบอกว่าอ้นแฟนตน
“รู้เว้ย!! นี่ข้าเอ็นดูเหมือนลูกเหมือนหลาน”
เสธ.เจ้ยกลบเกลื่อนความเจ้าชู้ของตนเพราะอยู่ต่อหน้าลูกสาว
เจี๊ยบเหล่มองพ่อก่อนพูดขึ้นอย่างภูมิใจว่า “คิดถึงแม่นะคะ แม่จะดีใจแค่ไหนถ้ารู้ว่าสมุนไพรที่แม่รักของแม่มานานกำลังฮิตมากขนาดนี้...ที่มีใครบางคนเคยบอกว่าสักวันนึงผลิตภัณฑ์แม่ลูกเจี๊ยบจะต้องเติบโตโกอินเตอร์ มันอาจจะเป็นจริงก็ได้...เจี๊ยบจะทำให้แม่ภูมิใจ”
เสธ.เจ้ยอึ้งๆ ซึ้งๆ ขยับมาโอบไหล่ลูกสาวแล้วแหงนมองท้องฟ้าที่มีดวงดาวระยิบระยับด้วยความคิดถึงภรรยาผู้จากไป
ooooooo
วันต่อมาโต้งกับหมอเป๊ะนัดออกกำลังกายที่ฟิตเนส ระหว่างนั่งพักสองหนุ่มพูดคุยเรื่องอาการป่วยของเจ้าสัวที่หมอคาดว่าโดนสารพิษจากพืชจึงไม่ค่อยหลงเหลือตกค้างให้ตรวจเจอเหมือนพวกสารเคมี
โต้งตาไวเหลือบเห็นแอ๊บเดินอยู่บริเวณนั้น เขาร้องเรียกเธอก่อนเข้าไปทักอย่างไม่รู้จะคุยอะไรว่าพักนี้ดูมีน้ำมีนวลขึ้น ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ผอมไป แอ๊บสะดุ้งหน้าเสียรีบตัดบทเดินหนีเพราะไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าเธอกำลังท้อง
แต่เมื่อเดินพ้นมาสักครู่ แอ๊บหยุดคิดด้วยความเสียดายที่เธอเป็นฝ่ายสลัดทิ้งโต้งแล้วคว้าไอศูรย์มาเป็นพ่อของลูก คิดมาคิดไปแอ๊บหาทางออกให้ตัวเองไม่ต้องกลายเป็นท้องไม่มีพ่อเพราะไอศูรย์เพิ่งปฏิเสธความรับผิดชอบ ด้วยการแกล้งเป็นลมตกสระน้ำภายในฟิตเนสหลังจากหมอเป๊ะแยกตัวกลับไปก่อนเพราะมีคนไข้รออยู่
แผนของแอ๊บได้ผล โต้งกระโดดลงสระช่วยเธอขึ้นมาแล้วนำยาดมสมุนไพรของเจี๊ยบที่มีติดตัวให้สูดดม ผ่านไปครู่เดียวแอ๊บบอกค่อยยังชั่ว โต้งจึงคุยอวดสรรพคุณยาดมของเจี๊ยบและว่าขายดีมาก แอ๊บไม่อยากฟังแกล้งบ่นมึนหัว แต่พอเขาจะโทร.ตามหมอเป๊ะมาดูอาการกลับไม่ยอม
หลังจากนั้นแอ๊บก็เดินแผนขั้นต่อไปด้วยการถามโต้งว่ายังรักตนอยู่หรือเปล่า ชายหนุ่มแปลกใจแต่ก็พูดตรงๆว่าเราจบกันแล้ว
“ตอนแรกไอก็นึกว่าไอจะจบกับยูได้ แต่รู้ไหมโทนี่...ไอตัดใจจากยูไม่ได้เลย ไอไม่เคยลืมยูได้เลยแม้แต่นิดเดียว ไอคิดถึงแต่ยูคนเดียวจริงๆนะโทนี่”
“ขอบใจนะแอ๊บ แต่ไอกับเจี๊ยบเป็นแฟนกัน...แล้วเราก็รักกันมาก”
“ไอรู้...ไอรู้ดี ไอเข้าใจ แต่ไอไม่รู้จะบอกยังไงให้ลูกเข้าใจดี”
“อะไรนะ! เมื่อกี้ยูว่าไงนะ”
“ไอไม่รู้จะบอกลูกยังไง ลูกในท้องของยูกับไอน่ะโทนี่” แอ๊บพูดหน้าเศร้าส่งสายตาเว้าวอนเต็มที่ เล่นเอาโต้งช็อกนิ่งอึ้งพูดไม่ออก
เวลานั้นเจี๊ยบอยู่หน้าโรงหนังรอโต้งด้วยความกระวนกระวาย โต้งมาช้าเกินเวลานัดแต่ยังทันได้ดูหนังด้วยกัน แต่แล้วเขามัวใจลอยคิดเรื่องแอ๊บท้อง ดูหนังตลกแต่ไม่หัวเราะสักนิด ทำให้เจี๊ยบเริ่มสงสัยว่าเขาเป็นอะไร
ในที่สุดเจี๊ยบก็ชวนโต้งออกจากโรงหนังทั้งที่ยังดูไม่จบเรื่อง ถามว่าไม่สบายหรือเปล่า วันนี้เขาแปลกมาก โต้งไม่รู้จะตอบยังไง ได้แต่จับมือเธอไว้และบอกรักเธอมาก รักจริงๆ
“นายเป็นอะไร บอกฉันมาตรงๆ”
โต้งไม่พูดแต่ดึงมือเธอไปขึ้นรถพามาที่บ้าน พูดคุยกับพ่อของเขาและให้เธอป้อนน้ำสมุนไพรด้วยตัวเอง เจ้าสัวชื่นชมเจี๊ยบที่เก่งเรื่องสมุนไพร ส่วนโต้งอยากให้แฟนสาวสนิทกับพ่อ จึงขอให้เธอมาดูแลท่านบ้างในระหว่างที่อี๊จินไปถือศีล
“ไม่ได้หรอก ฉันต้องไปทำงาน”
“ก็ลาพักร้อน ฉันเซ็นอนุมัติให้เอง”
“ไม่ได้...ใครรู้เข้าท่านรองก็เสียการปกครองแย่สิ”
เจ้าสัวพอใจคำตอบของเจี๊ยบ แต่โต้งยังคงตื๊อไม่เลิก พูดหน้าตาจริงจังว่าเธอเป็นคนที่เขารักและไว้ใจที่สุด เจี๊ยบเหลือบมองเจ้าสัวกับทนายจ๋องด้วยความเขินอาย พูดตัดบทแล้วขอตัวกลับทันที
“ไว้ถ้าวันไหนพอจะมีเวลาว่างจากงาน หนูจะมาเยี่ยมท่านประธานนะคะ”
ออกมาพ้นห้องเจ้าสัวแล้ว เจี๊ยบอดคาดคั้นโต้งอีกครั้งไม่ได้ว่าเป็นอะไร กินยาผิดหรือเปล่า อยู่ในโรงหนังก็แปลกๆ แล้วจู่ๆพามาบ้านก็ยังจีบตนต่อหน้าพ่อของเขาอีก
“ไม่ดีใจเหรอ เธอจะได้มั่นใจว่าฉันรักเธอจริงๆไง”
“ฉันว่านายเพี้ยนแล้วนะ”
“รู้ไว้แล้วกันว่าฉันรักเธอมากจริงๆ รักมากที่สุด รักเธอคนเดียว”
หญิงสาวอึ้งๆ งงๆ แต่ก็รู้สึกดี...ไอศูรย์แอบมองจากมุมหนึ่งก่อนจะเดินลิ่วเข้าไปในบ้านเห็นเจ้าสัวกับทนายจ๋องพูดคุยหัวเราะต่อกระซิกเรื่องคนรักของโต้งอย่างอารมณ์ดี
“อาโต้งอีตาแหลมเปี้ยว อาหนูลูกเจี๊ยบคนนี้นี่อียอดเยี่ยมเลยนะ ลูกเต้าเหล่าใครวะ อั๊วจะไปขอมาเป็นลูกสะใภ้”
“ใจเย็นครับท่าน”
“จะเย็นทำไมวะ ลื้อดูอั๊วสิ นอนแบ็บอยู่บนเตียงแล้ว อั๊วก็อยากเห็นอาโต้งอีแต่งงานมีลูกมีหลานเล็กๆให้อั๊วอุ้ม ขืนมัวแต่ชักช้าอั๊วจะได้อุ้มมั้ย”
“โธ่ท่านครับ อย่าเพิ่งพูดอะไรแบบนั้น ท่านยังแข็งแรง อย่าว่าแต่อุ้มหลานเล็กๆเลย หลานสาวตัวใหญ่ๆ ท่านก็อุ้มไหว”
เจ้าสัวหัวเราะชอบใจนึกถึงสาวในผับขึ้นมาแวบหนึ่งก่อนจะพูดเป็นงานเป็นการ
“เออ จริงสิอาจ๋อง ตอนนี้อาโต้งอีก็เป็นผู้เป็นคน ขยันทำงานทำการ อีคงจะสืบสานกิจการของตระกูลให้รุ่งเรือง เฮงๆต่อไป อั๊วว่าถึงเวลาที่อั๊วจะได้พักซะที อั๊วเหนื่อยมานานแล้ว ลื้อไปจัดการเรื่องมรดกทำพินัยกรรมให้อั๊วด่วนเลยนะ”
ไอศูรย์หน้าเสียไม่พอใจอย่างแรง คำรามในลำคอด้วยความโกรธแค้นโดยที่สองคนในห้องไม่รู้ไม่เห็น
“ไอ้แก่!! แกฝันไปแล้ว จะได้ลูกสะใภ้ จะได้อุ้มหลาน ไอ้โต้งจะสืบสานกิจการ ธุรกิจจะรุ่งเรือง แกจะจัดการเรื่องมรดก...ฝันหวานไปเถอะ ฉันจะดับฝันแกเอง”
ooooooo
ไอศูรย์ฉวยโอกาสวันหวยออกที่เจ๊เพ็ญถูกเลขท้ายสองตัวแล้วสั่งไก่ทอดกะต๊ากเลี้ยงชาวตลาดอย่างสนุกสนานครื้นเครง ด้วยการส่งโดมมาทำหน้าที่ผู้จัดการมอบความสุขให้ลูกค้าอย่างเต็มที่
แต่ความจริงโดมแอบจ้างชายคนหนึ่งนำหนูทอดมาใส่ปนไก่ทอด เบิ้มมาช่วยอ้นกับป๋องเสิร์ฟลูกค้า คะยั้นคะยอเอาใจบุญเติมให้กินไก่ทอด แต่กลายเป็นชิ้นนั้นคือหนูทอด ทั้งคนกินและคนเห็นต่างพากันอ้วกแตกอ้วกแตน ด่าทอจะเอาเรื่องร้านกะต๊ากให้ถึงที่สุด
โดมยิ้มพอใจในผลงาน ส่วนไอศูรย์ผู้อยู่เบื้องหลังถึงกับหัวเราะลั่นสะใจเป็นที่สุด ส่วนโต้งรีบเข้าบริษัทเรียกประชุมพนักงานสอบถามว่าเกิดเหตุการณ์นี้ได้ยังไง
ในที่สุดร้านกะต๊ากสาขาแม่ตลับต้องปิดชั่วคราวเพราะโดนชาวตลาดร้องเรียน โดมแกล้งทำเป็นเห็นอกเห็นใจโต้งขณะมาที่ร้าน
“แย่หน่อยนะครับ ท่าทางชาวตลาดจะไม่ยอมจบง่ายๆ ไอ้ป๋องเอ็งทอดไก่ประสาอะไรใส่หนูลงไปด้วย หนูตกลงไปทั้งตัวมองไม่เห็นหรือวะ”
“เปล่านะครับคุณโดม ผมเปล่า ไอ้โต้ง...เอ๊ย... ท่านรองครับ ป๋องเปล่าจริงๆ”
“อ้นเป็นคนทอดไก่ลอตนี้เองค่ะ และขอยืนยันว่าอ้นดูแลอย่างดี ถูกต้องทุกขั้นตอน เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีหนูตกลงไปในกระทะ”
“แหมน้องอ้น ไอ้ป๋องมันผิดก็ให้มันรับผิดไปสิ จะออกรับแทนมันทำไม”
“อ้นไม่ได้ออกรับแทนนะคะ เรื่องจริงมันเป็นอย่างนี้”
“จริง! ฉันเป็นพยานให้น้องอ้น” เบิ้มออกตัวแรงจนโดมไม่พอใจ ตวาดใส่ว่าเกี่ยวอะไรด้วย ไล่กลับไปเฝ้าวินมอเตอร์ไซค์ เบิ้มฉุนกึกจะต่อยโดม แต่ชะงักเพราะเจี๊ยบปรามทุกคนว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เราจะทะเลาะกัน เราควรช่วยกันแก้ปัญหาดีกว่า โต้งเห็นด้วย เขาต้องหาต้นเหตุเรื่องนี้ให้ได้ว่ามาจากไหนและจากใคร
เมื่อเจ้าสัวทราบเรื่องนี้ด้วยเช่นกันก็ตกใจ บ่นโต้งเป็นกระบุง ไอศูรย์สะใจแต่พูดดีเห็นใจโต้งที่เพิ่งเริ่มทำงานยังไม่มีประสบการณ์ต้องมีผิดพลาดบ้างเป็นธรรมดา
“ด้วยความเคารพ ในส่วนของคุณโต้ง คุณโต้งไม่มีส่วนผิดพลาดโดยตรงกับกรณีที่เกิดขึ้นนะครับ” ทนายจ๋องแย้ง
“ถึงจะไม่มีส่วนโดยตรง แต่ในฐานะทายาทเจ้าของบริษัทก็ต้องมีส่วนโดยอ้อมล่ะครับ”
“ไอศูรย์พูดถูก ถึงอาโต้งอีจะไม่ใช่คนทอดไก่ แต่อีเป็นเจ้าของไก่ทอดนะเว้ยอาจ๋อง เอ้า! แล้วลื้อจะยืนเซ่ออยู่ทำไมวะอาจ๋อง ลื้อรีบไปช่วยอาโต้งอีเคลียร์เรื่องนี้สิวะ”
“แต่ไม่มีใครดูแลท่าน”
“บริษัทจะฉิบหายอยู่แล้ว ไม่ต้องมาดูแลอั๊วแล้ว ไปดูแลอาโต้งเร็วเข้า”
ทนายจ๋องจำใจออกไป อยู่ทางนี้ไอศูรย์เอายาบางอย่างใส่น้ำให้เจ้าสัวดื่มแก้เหนื่อยหอบ ไม่ทันไรเจ้าสัวมีอาการเบลอๆ สะบัดหน้าไปมาบ่นว่าทำไมมึนงง
“ท่านคงจะเครียด ท่านต้องพักผ่อนเยอะๆนะครับ เชื่อผม”
เจ้าสัวพยักหน้าหงึกๆ ตาเริ่มปรือ ไอศูรย์ฉวยโอกาสยื่นเอกสารมาตรงหน้า
“ลืมไปครับ ก่อนท่านจะหลับ ท่านต้องเซ็นนี่ก่อนครับ”
“เซ็นอะไรวะ”
“เอกสารเล็กน้อยครับท่าน” พูดขาดคำไอศูรย์หยิบปากกายัดใส่มือเจ้าสัวทันที
