ตอนที่ 12
คืนนี้ ขณะพวกอาหลางกำลังส่งยากันที่ริมน้ำ อู๋กงเห็นพวกเรย์ป้วนเปี้ยนอยู่ก็รายงานอาหลางที่ติดตามสถานการณ์อยู่ที่บ้าน อาหลางลุกพรวดคำราม
“ไอ้เรย์ อย่างเดียวที่จะชำระแค้นให้ใจอั๊วสงบได้ คือรอยเลือด!!”
เฉินที่มาสอดแนมกำลังจะออกไปก็ถูกอู๋กงเข้ามาขวาง การต่อสู้เกิดขึ้นทันที เฉินถูกพวกอาหลางจับได้มันคาดคั้นถามว่าเรย์อยู่ไหน แต่เป็นตายยังไงเฉินก็ไม่บอก ในที่สุดอาหลางก็ยิงเฉินตาย
เมื่อมีการฆ่าเกิดขึ้น การตามล้างแค้นจึงเป็นสิ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ เรย์ประกาศว่าอาหลางจะต้องชดใช้หนี้เลือดครั้งนี้
เมื่อจิวมารายงานหมิงเต๋อว่าเฉินโดนอาหลางฆ่า หมิงเต๋อสั่งอย่าบอกเรื่องนี้ให้นายใหญ่รู้ นายใหญ่ไม่จำเป็นต้องรับรู้เรื่องของเรย์อีก
วันนี้เจนเนตรบอกหมิงเต๋อว่าตนจะออกไปหาเข็มหอมกับยิ้มหวาน หมิงเต๋อบอกว่าตามสบายแต่ตนจะตามไปดูแลนายใหญ่เอง
เจนเนตรเอาสร้อยคอที่แดนไทให้ไปฝากเข็มหอมคืนให้เขาและบอกเขาด้วยว่าให้ลืมตนเสีย ยิ้มหวานถามว่าทำไมต้องบังคับให้เขาลืมด้วย
“ลืมฉันเสียวันนี้ อะไรที่เขาอยากทำ มันจะได้ง่ายขึ้น” เจนเนตรเห็นหมิงเต๋อจับตาดูอยู่จึงขอตัวกลับแต่เข็มหอมพยายามถ่วงเวลาเพราะตนไลน์บอกเรย์ว่าเธอมาท่ีนี่แต่ไม่ได้บอกว่าเจ็กหมิงเต๋อมาด้วย
เรย์มาถึงพอดีหมิงเต๋อจ้องอย่างไม่พอใจ เจนเนตรขออย่ามีเรื่องกันเลย หมิงเต๋อบอกเธอให้ไปขึ้นรถ
ไม่ทันที่จะทำอะไร ก็มีรถคันหนึ่งแล่นเข้ามาอย่างเร็ว กระจกรถเปิดเห็นคนในรถ 4 คน หมิงเต๋อมองปราดเดียวก็สั่งเจนเนตรหลบลง กระสุนเฉียดร่างเธอไปเส้นยาแดงเดียว พอเสียงปืนนัดแรกดัง เสียงปืนจากรอบทิศก็ดังขึ้น
เรย์ยิงสวนเข้าไปคนในรถถูกยิงตายคาที่
ส่วนที่เหลือยิงถล่มออกมาอย่างบ้าคลั่งแล้วขับรถพุ่งออกไปอย่างเร็ว
เรย์ถูกยิงที่แขน เจนเนตรเห็นวิ่งไปแตะแขนเขาด้วยความห่วงใย หมิงเต๋อมองอย่างไม่พอใจ ทันใดจิวกับเกี๊ยงเข้ามาดึงเจนเนตรออกไปหาหมิงเต๋อ เธอบอกให้เรย์กลับไปเสีย เรย์เตือนเธอให้ระวังตัวก่อนถอยไป
ooooooo
กลับไปถึงบ้านแล้ว หมิงเต๋อสั่งจิวกับเกี๊ยงให้ตามล่าคนที่เหลือต่อไป ตนจะให้ลูกน้องอาหลาง สารภาพต่อหน้าที่ประชุม เจนเนตรถามว่า เจ็กคิดว่าเป็นฝีมือของอาหลางหรือ
“มันเพิ่งฆ่าคนของเรย์ แล้วก็มาลงมือข่มขู่นายใหญ่” เจนเนตรเห็นหมิงเต๋อมีแผลสั่งให้คนไปเอากระเป๋ายามา “เจ็กผิดเองที่ปล่อยให้เกิดเรื่องอันตรายกับนายใหญ่” เจนเนตรบอกว่าเจ็กไม่ผิด เจ็กช่วยตน หมิงเต๋อพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังแววตาซื่อสัตย์ว่า “นายใหญ่คือคนเดียวที่เจ็กแลกลมหายใจให้ได้”
เจนเนตรมองอย่างขอบคุณความเสียสละของเขา
เกาซินให้คนออกตามพวกที่ขับรถมาถล่มจนเจอแล้วจ่อปืนใส่หัวจนมันตาเหลือก เกาซินบอกเรย์ว่ามันกลัวตายจนสารภาพ มันไม่ใช่คนของอาหลาง เรย์สวนขึ้นทันทีว่า หมิงเต๋อ
หมิงเต๋ออยู่ที่ห้องทำงานของอลันได้รับโทรศัพท์จากท่าน เขาตอบทันทีอย่างกระตือรือร้นว่า
“ครับ...ผมจะไปหาเดี๋ยวนี้ครับท่าน”
ooooooo
หมิงเต๋อไปรายงานท่านที่ห้องทำงานว่า เรื่องที่เกิดขึ้นเพราะอาหลางคลั่งถึงกล้าลงมืออุกอาจ ตนมั่นใจว่ามันกำลังเตรียมถล่มทุกกลุ่ม อีกไม่นานที่นี่จะลุกเป็นไฟ
“ทำอะไรไม่เกรงใจฉัน” ท่านไม่พอใจ หมิงเต๋อยุว่าจะสร้างความเดือดร้อนมาถึงท่านด้วย “เมื่อมันโอหังก็ต้องกำจัดมัน แล้วไข่มุกมังกรล่ะ ไม่เคยมีผู้หญิงเป็นนายใหญ่นี่นะ”
“ครับไม่เคยมี ตอนนี้ก็แค่ระยะเดียวที่ผมจะอนุญาตให้เจนเนตรมีลมหายใจเพื่อให้ทั้งอำนาจทั้งเงินถูกเปลี่ยนมาอยู่ที่ผมอย่างถูกต้อง หมดจด ไร้ข้อสงสัย” หมิงเต๋อพูดแววตาลุ่มลึกแฝงด้วยความเหี้ยมโหด “ผมกำลังสั่งสอนเด็กเมื่อวานซืน ทายาทของสามตระกูล อาหลาง เรย์ เจนเนตร พวกมันผยองอำนาจที่มีน้อยนิด คิดว่าสติปัญญาตัวเองควบคุมได้ทุกอย่าง ผมจะทำให้พวกมันฆ่ากันเองจนเหลือแต่จางเกาซิน ของขวัญที่ผมจะส่งให้ท่านเพื่อให้เป็นผลงานชิ้นโบแดง”
“ดี...หมิงเต๋อ คนฉลาดที่สุดเท่านั้น ถึงจะอยู่เป็นคนสุดท้าย”
“ก็เพราะด้วยความกรุณาอย่างสูงของท่านครับ”
คืนนี้เรย์แอบมาพบเจนเนตรที่สนามนอกบ้าน บอกเธอว่าหมิงเต๋อกำลังสร้างสถานการณ์ให้ดูว่าเป็นคนหวังดีต่อเธอที่สุด ยอมตายแทนได้และเป็นคนที่เธอต้องเชื่อฟังทุกอย่าง เตือนว่า
“น้องต้องระวังตัวที่สุด ปิศาจที่ซ่อนหน้ากากคนดีอย่างหมิงเต๋อ อาจจะฆ่าน้องได้ทุกนาที”
นอกจากเตือนแล้วเรย์ยังกอดและมองเธอด้วยความเป็นห่วง เจนเนตรมองเขาด้วยความขอบคุณ
ooooooo
วันนี้หมิงเต๋อกลับมาเจอเจนเนตรยืนอยู่ถามว่าเจ็กไปไหนมาและทำไมไปคนเดียว หมิงเต๋อบอกว่าไปทำธุระเรื่องบัญชีตามปกติ ที่ไปคนเดียวเพราะจะได้ไม่เป็นที่สังเกต
เจนเนตรแสดงความเป็นห่วงและกังวลว่าถ้าเกิดเจ็กเป็นอะไรไปเพราะคนชั่วอย่างอาหลาง ตนจะอยู่ยังไง จะมีใครคอยชี้แนะทุกอย่างให้ ชีวิตนายใหญ่อย่างตนต้องมีเจ็ก เธอพูดด้วยความเป็นห่วงมาก