ตอนที่ 12
เกาซินหลอกไป๋หู่ที่ต้องการช่วยอาหลางไปพบกันที่สุสานอลัน และฆ่าไป๋หู่ในสภาพที่คุกเข่าต่อหน้ารูปของอลันที่สุสาน
ระหว่างนั้น อาโจวนำกระเช้าเชอรี่สดจากต่างประเทศไปมอบให้ท่าน บอกว่าพี่ชายให้เอามาเป็นกำลังใจให้ท่านกับลูกน้องที่เพิ่งจับยาเสพติดลอตใหญ่ได้ ท่านมองลึกลงไปในกระเช้าเห็นทองคำแท่งซ่อนอยู่ใต้ผลเชอรี่ จากนั้นไม่นานอาหลางก็ได้รับประกันตัวออกมา
“ป๊าล่ะ อาโจว” อาหลางมองหา อาโจวเร่งให้รีบไปจากที่นี่ก่อนเฮียให้ตนมารับ “แล้วตอนนี้ป๊าอยู่ไหน”
อาโจวพาอาหลางไปที่สุสานอลัน อาหลางแทบคลั่งเมื่อรู้ว่าไป๋หู่ตายแล้วถามว่า “ใครทำป๊า”
“จางเกาซินมันนัดเฮียมา มันนัดเฮียมาเพราะเฮียต้องช่วยลูกชายบัดซบอย่างลื้อ” อาโจวน้ำตาไหล
อาหลางกอดร่างไป๋หู่ที่เต็มไปด้วยเลือด น้ำตาไหลออกมาช้าๆ ก่อนที่จะตะโกนออกมาด้วยความแค้น
“ป๊า!!”
อาหลางกลับถึงบ้านในสภาพเนื้อตัวเปื้อนเลือดไป๋หู่ ไป่หลิงรีบมาเมื่อรู้ว่าป๊าถูกฆ่า ถามว่า
“ใครฆ่าป๊า ใคร ไม่จริงใช่ไหม ป๊ายังไม่ตาย”
ไป่หลิงถูกอาหลางไล่ตะเพิดไปให้พ้น อาโจว
บอกให้กลับไปก่อนเรื่องตรงนี้ไม่ใช่หน้าที่เธอ ไป่หลิงไม่ยอมกลับบอกว่าตนก็ลูกป๊า มีสิทธิ์รักป๊าเหมือนกัน ถูกอาหลางที่กำลังใจสลายพุ่งเข้าตบไป่หลิงจนคว่ำ ไป่หลิงเงยจ้องอาหลางอย่างเกลียดชังถามว่า “มันใช่ไหม มันทำให้ป๊าตาย”
อาหลางตวาดว่าถ้าไม่อยากให้ถูกฆ่าทิ้งตรงนี้ก็ไปให้พ้นอย่ามาเหยียบที่นี่อีก ตนคือลูกคนเดียว ลูกชายที่ป๊ารักที่สุด ระเบิดทั้งความแค้นความอาฆาตทั้งน้ำตาว่า
“อั๊วคือคนที่ป๊าไว้ใจให้สืบทอดทุกอย่าง คนเดียวที่จะทำให้ป๊ายิ่งใหญ่ คนเดียวที่จะเอาเลือดไอ้เรย์ เลือดจางเกาซินมาเซ่นไหว้ป๊า เจนเนตร หมิงเต๋อ พวกมันทุกคนต้องก้มหัวลงตรงหน้าป๊า ทุกคนต้องชดใช้ให้เสือขาวไป๋หู่ด้วยเลือดพวกมันทุกหยด ด้วยวิญญาณพวกมันทุกคน”
ooooooo
ที่บ้านเกาซิน เรย์เห็นไข่มุกสีเลือดในมือพ่อ ถามว่าพ่อไม่เคยบอกว่าจะลงมือกับไป๋หู่
“มีโอกาสฆ่าก็ต้องฆ่า ก่อนเราจะเป็นคนถูกฆ่า ไป๋หู่กับหมิงเต๋อรู้ว่าพ่อมีบัญชีรายชื่อคนที่เคยรับเงินเรา รายชื่อคนมีอำนาจแจมือสกปรกที่คุ้มครองพวกมันอยู่ มันถึงอยากได้ไปต่อรอง...พ่อซ่อนมันไว้จากตำรวจ แต่ไม่คิดว่าจะได้เอามาใช้แก้แค้นเพื่อนทรยศ”
เกาซินมองหน้าเรย์เหมือนกำหนดเส้นตายของคู่แข่งว่า
“ไป๋หู่ตายแล้ว เส้นทางของเราเหลือแค่กำจัด อาหลาง หมิงเต๋อ เจนเนตร” เรย์ชะงักกึกเมื่อได้ยินชื่อเจนเนตร “พ่อรู้ว่าแกจะปกป้องเจนเนตรด้วยลมหายใจของแก ถ้าแกทำให้อาหลางตาย หมิงเต๋อตาย เจนเนตรย่อมทิ้งทุกอย่างได้ แกกับเจนเนตรก็จะรอดไปมีชีวิตใหม่อย่างมีความสุข เพราะไม่ใช่พ่อคนเดียวที่อยากฆ่าเจนเนตร...ย่ิงเจนเนตรอยู่สูงกว่าทุกคนมันหมายถึงตำแหน่งที่ต้องตาย”
คืนนี้เรย์ไปบอกเจนเนตรว่าไป๋หู่ตายแล้ว อาหลางไม่มีวันปล่อยให้เมืองนี้สงบสุขแน่ ตนจะรีบจัดการทุกอย่างเราจะได้ทิ้งอดีตไว้ที่นี่แล้วไปเริ่มต้นใหม่ให้เร็วที่สุด เจนเนตรบอกว่าขอแต่ให้เขาเชื่อใจว่าตนกำลังทำเพื่อชีวิตใหม่ของเรา แต่เรย์อดถามไม่ได้ว่าแล้วแดนไทล่ะ
“ไม่จำเป็นต้องฆ่าแดนไทเพราะเขาไม่มีความหมายกับน้องแล้ว พี่เรย์อย่าให้มือของพี่สร้างบาปเพราะน้องอีกเลยค่ะ”
“ดูแลตัวเองนะลี่จู รอพี่” เรย์ยิ้มอย่างชื่นใจเชื่อใจ เปี่ยมด้วยความหวังที่จะได้อยู่กับเธอ
ฝ่ายพวกแดนไท ประชุมลับกันที่เซฟเฮาส์ มีความเห็นว่าแม้จะจับอาหลางได้แต่ก็ยังสาวไม่ถึงการเชื่อมโยงของพวกมันทั้งขบวนการ ริมปิงที่ฝังตัวอยู่ที่บ้านอาหลาง
บอกว่าคนที่เกี่ยวข้องอีกคนคืออาโจว
นักรบฟังจากทุกคนแล้วสรุปว่า
“เราต้องเก็บหลักฐานทุกอย่างมัดตัวอาหลางให้ดิ้นไม่หลุดในชั้นศาล จากวันนี้ไปอาหลางต้องอาละวาดใหญ่แน่
ริมปิงกับแดนไทต่างขอบคุณกันที่ช่วยตน ต่างมีความรู้สึกดีๆต่อกัน
ooooooo
เรย์ได้รับรายงานจากหม่าว่าที่บ้านเจนเนตรและที่ไร่ชาทุกด้านมีคนเฝ้ามากกว่าเดิม เขาสั่งเฉินให้จับตาอาหลางไว้ให้ดี และหม่าให้ดูเหว่ยกับชางอย่าให้มันฉวยโอกาสลงมือกับเจนเนตร
ไป่หลิงอยู่ในภาวะสับสนว้าวุ่นเสียใจ อาละวาดทำลายข้าวของในห้องนอนจนนักรบต้องเข้าไปดูและถามว่าอาโจวไปไหนดึกป่านนี้ยังไม่กลับ ไป่หลิงตวาดว่าถามถึงทำไม ตนเกลียดพวกมันทุกคน นักรบบอกว่าดึกแล้วให้เธอพักผ่อนเสียแล้วทำท่าจะกลับ ไป่หลิงขอร้องอย่าทิ้งตนไว้คนเดียว ออดอ้อนจนนักรบต้องเข้าไปหา เธอกอดเขาไว้แน่นจนนักรบหวั่นไหว กอดเธอแนบชิดกันบนเตียง...
ฝ่ายอาโจวเตือนสติและปรามอาหลางที่กำลังคิดแต่จะแก้แค้นว่า ถ้าเขาก้าวพลาดอีกก้าวเดียวทุกอย่างที่ป๊าเขาทำมาทั้งชีวิตจะไม่เหลือซาก ย้ำเตือนว่า
“ตอนนี้ลื้อมีแผลมากกว่าพวกไข่มุกมังกร มากกว่าไอ้เรย์ ไอ้จางเกาซิน ถ้าลื้อโจมตีโดยไม่คิด ผู้ใหญ่ที่สนับสนุนป๊าลื้อจะถอนความช่วยเหลือทันที คดีทุกอย่างจะถูกขุดคุ้ยขึ้นมา ทนายเก่งแค่ไหนก็ช่วยลื้อออกมาไม่ได้ ลื้อจะถูกกฎหมายจับส่งไปรับโทษประหาร”
“ป๊าไม่เคยสอนให้อั๊วกลัวตาย”
“อั๊วรู้ แต่ถ้าลื้อตาย ฝันของป๊าลื้อจะถูกดับเพราะความไร้สติที่ลื้อมีมาตลอดชีวิต อย่าให้พวกมัน ทั้งหมิงเต๋อ ทั้งจางเกาซินเดาได้ว่าเราจะทำอะไร รอเวลาโจมตีตอนที่มันประมาท เราถึงจะเป็นคนชนะตลอดไป”
ooooooo
เรย์บอกเกาซินว่าพวกอาหลางเงียบผิดปกติแม้กระทั่งงานศพพ่อของเขา เกาซินบอกว่ามันกำลังเตรียมจะฆ่าเรา เรย์บอกให้พ่อไปอยู่ฝ่ังโน้นสักพัก เกาซินถามว่าตนจะปล่อยให้ลูกชายสู้ตายตามลำพังได้ไง
อาหลางคิดแต่จะแก้แค้นให้ป๊า จนอาโจวเตือนว่า
“อย่าใจร้อนจนเสียเรื่องอีก ตอนนี้ทุกคนหยุดส่งของเพราะกลัวการแก้แค้นจากเรา นี่คือโอกาสระดมเงินก้อนใหญ่ไว้ซื้อคนที่พร้อมจะทรยศจางเกาซินกับเรย์ ซื้อคนที่ให้ความช่วยเหลือหมิงเต๋อ เพราะทันทีที่เราลงมือเราก็จะไม่มีความผิด ตอนนี้ใช้กระสุนอย่างเดียวไม่ได้ เงินมหาศาลเท่านั้นคือทางรอดของเรา”
ริมปิงที่ฝังตัวอยู่ในบ้านอาหลาง แจ้งแก่ที่ประชุมในเซฟเฮาส์ว่าอาโจวเป็นคนวางแผนทุกอย่างให้อาหลาง แดนไทบอกว่าเรายังตามไม่ได้ว่าเรย์อยู่ไหน จนกว่าเรย์จะออกมาหาเจนเนตรอีก มะกล่ำจึงให้เครื่องจับสัญญาณให้ริมปิงไปติดที่บ้านอาหลาง
ริมปิงติดเครื่องจับสัญญาณที่ใต้โต๊ะทำงานไป๋หู่สำเร็จ เซียจื่อสงสัยจะก้มดู ริมปิงใช้มารยายั่วยวน พอดีอาหลางเข้ามาทั้งสองต่างผละออกทำท่าปกติ อาหลางไล่ทั้งสองออกไปบอกว่าอยากอยู่คนเดียว
ริมปิงออกไปแล้วแต่ยังแอบมองอยู่ข้างนอก ครู่หนึ่งเห็นอาโจวถือกระเป๋าเข้ามาเปิดเอาเงินเป็นปึกๆ ออกมาวาง อาหลางกับอาโจวยิ้มอย่างรู้กัน ทั้งสองอยู่ในสายตาของริมปิงตลอดเวลา