วิวาห์ว้าวุ่น
ตอนที่ 17
คุณหญิง พจนีย์เสียใจเรื่องไอรดาที่มาหมายจะหลอกลูกชายเอาเงินสี่สิบล้านถึงกับนอน ฝันร้าย ปยุต ผู้สามีพยายามปลอบว่า ไอรดาคงไม่ร้ายกาจอย่างนั้น ถูกคุณหญิงหาว่าเข้าข้างลูกสาวกิ๊กเก่า ปยุตจึงถามว่า ที่กอดอยู่นี่ใคร เมียหรือกิ๊ก คุณหญิงค่อยสบายใจ แต่จะต้องพูดกับไอรดาให้เห็นดำเห็นแดงกันต่อไป...
ก่อนพระอาทิตย์จะ โผล่ที่ขอบฟ้า หลังจากไอรดานอนร้องไห้มาทั้งคืน จึงตัดสินใจเก็บของลงกระเป๋าเตรียมตัวเดินทางไกลไปจากบ้านนี้ มองดูปวีร์ เขานอนหลับไม่รู้เรื่อง...
ไอรดาลงมาข้างล่าง เจอไข่มุกถาม แม่ไอของเขาจึงบอกว่าจะไปอยู่ที่อื่นสักพักหนึ่ง ไข่มุกถามว่าจะกลับมาไหม ขวัญตาจึงมาถาม ไอรดาบอกสั้นๆว่า จะไปอยู่ที่อื่น แล้วรีบขอตัวเดินออกจากบ้าน
"เดี๋ยวก่อน...คุณจะไปไหน ทำไมต้องไปด้วย" ปวีร์ วิ่งตามมาที่หน้าบ้าน ไอรดาหันมาตอบ
"จะให้ อยู่คอยรองรับอารมณ์ใคร่ของคุณหรือไง"
"อย่าพูดยังงั้น ผมไม่ตั้งใจ เมื่อคืนผมเมาไปหน่อย... แต่ผมทำไปเพราะรักคุณนะ"
"เมาไปหน่อยรึ พูดได้ห่วยๆแค่เนี้ย...ปล่อย...คุณทำกับคนที่คุณรักแบบนี้หรือ คุณใช้กำลังกับคนที่สู้คุณไม่ได้ ฉันเคยคิดว่าคุณมีความรู้สึกดีๆให้ฉัน แต่ที่แท้คุณคือผู้ชายทุเรศคนหนึ่งเห็นผู้หญิงเป็นที่ระบายอารมณ์หื่นแค่ นั้น...คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความรักคืออะไร"
"งั้นคุณก็ทำให้ผมรู้สิ อยู่ที่นี่กับผมนะ อย่าไปไหนเลย"
ไอรดาสั่งให้ปล่อย เธอสะบัดหนี เขาตามรวบตัวไว้ ปัดป่ายกันไปมา เล็บของไอรดาเฉี่ยวหน้าเขาไปเล็กน้อยพอเจ็บๆ
"อ้าว...อยู่ตรงนี้กัน พอดี" เสียงปยุตดังขึ้น ทั้งสองหันไป เห็นพ่อแม่ปวีร์เปิดประตูเข้ามา...คุณหญิงหันไปใส่ไอรดาทันที "เธอจะไปไหน ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเธอ"
ไอรดารู้ว่าเธอเองผิดเต็มประตู ที่คิดไม่ดีกับครอบครัวนี้ จึงจำต้องตามเข้าไปถึงห้องรับแขก แล้วคุณหญิงก็พรั่งพรูคำถามใส่ไอรดา เริ่มแต่เรื่องไอรดาวางแผนเข้ามาแต่งงานกับลูกชายท่าน หลอกให้ทำสัญญาจ่ายสี่สิบล้าน ถ้าปวีร์ขอหย่า...ถามไม่กี่คำ คุณหญิงแน่นหน้าอกจนต้องหยุด ช่วยกันปฐมพยาบาล พอฟื้นจิกอีกว่า เป็นแผนต้มตุ๋นของไอรดา แล้วถามว่า แม่ของเธอคอยเสี้ยมสอนด้วยใช่ ไหม...เรื่องแม่ ไอรดาจึงทนนิ่งต่อไม่ไหว
"แม่หนูไม่เกี่ยวนะคะ จะด่าก็ด่าหนูคนเดียว ยังไงหนูก็ย้ายไปอยู่แล้ว จะไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีก"
ปวีร์ร้องขอให้คุณแม่ใจเย็นๆ ขอให้ไอรดาไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น แต่คุณหญิงไม่ยอม ทั้งจะให้ทนายจัดการเรื่องหย่า
"เธอต้องเซ็นรับทราบใบหย่า แล้วจะไม่ได้เงินแม้แต่ แดงเดียว" ว่าแล้วคุณหญิงก็แน่นอกขึ้นมาแม้แต่ไอรดาก็รีบมาช่วย ทั้งๆที่คุณหญิงลืมตาขึ้นมาไล่อีก ปวีร์มายื้อไอรดาไว้ ต่างก็ฉุดกันให้วุ่นวายไป ไอรดาจึงไหว้ลาผู้ใหญ่ จะเดินไป ปวีร์ จะมาขวาง คุณหญิงตวาดซ้ำ ปวีร์จึงหงอย ไม่กล้าขัดใจแม่
ooooooo
ขณะที่ ปุ๊กกี้ต้อนรับการกลับมาของไอรดา เพื่อมาอยู่กับเพื่อนเก่า ทั้งเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟังด้วยความเสียใจที่ไม่อาจหาเงินให้แม่ด้วย ไม่เสียใจที่คุณหญิงไล่ออกจากบ้าน เพราะรู้สึกตัวเองผิด
ทั้งสองได้ยิน เสียงมอเตอร์ไซค์เบิ้ลน้ำมันลั่นหน้าบ้าน ปุ๊กกี้ออกมาดู เห็นเจ้าหนุ่มแต่งตัวเป็นลิงกัง นักซิ่งชุดหนัง กล้อนผมแต่งตัวเป็นเด็กไม่อาบน้ำมาเจ็ดวัน พอถอดกันน็อกออก จึงรู้ว่านั่นอีตาธราดลนั่นเอง...เขามาในมาดเด็กแว้น ท่าแบดบอยยียวนกวนโอ๊ย...
"ช่ายแล้ว นี่ละแบดบอยตัวจริง...อยากซ้อนท้ายไหมน้อง"
"เฮ้ย ผีกองกอยสิงรึไง...ไปหาสก๊อยข้างหน้า คนกำลังซีเครียด" ปุ๊กกี้จะเข้าบ้าน ธราดลกรุ้มกริ่ม ปุ๊กกี้รำคาญด่าไม่นับ ธราดลจึงเฉลย
"ก็มาหาแบบ เรียบร้อย ธรรมะ ธรรมโม สังโค คุณก็ไม่ชอบ ผมรู้นะคุณชอบแบดบอยยังเงี้ย...หอมแก้มซะทีดีไหม"
ว่าแล้วลูบคางปุ๊ กกี้ จนเธอยืนงง นึกว่าไอ้หมอนี่บ้าแน่ๆแล้ว จึงคิดช่วยให้หายบ้าด้วยการตบกระโหลกไปหนึ่งโป๊ก... ธราดลเหมือนคนสร่างเมา ลูบกบาลป้อยๆ หน้าจ๋อยหางตก
"เล่นไม่รู้กาลเทศะ...บอกว่าซีเครียดก็ ไม่ฟัง ยายไอนั่งร้องไห้ในบ้าน นายรีบไป ไม่งั้นเจอซ้ำ"
"ก็ได้..." ธราดลจ๋องกร๋อยหายซ่า "ผมมันทำอะไรไม่เคยถูกใจคุณอยู่แล้ว ที่ทำบ้าบอแบบนี้ คิดว่าคุณจะหันมาสนใจผมบ้างเท่านั้น" ปุ๊กกี้ฟังแล้วหันมามอง "ตอนนี้ผมรู้แล้วละว่า ถึงไงคุณก็ไม่สนใจผม ขอโทษที่รบกวนเวลา ต่อไปไม่มารบกวนลูกตาคุณอีก"
ธราดลเดินคอตกจะไปขึ้นมอเตอร์ไซ ค์...ปุ๊กกี้เปลี่ยนใจเรียกให้มาคุยกันที่หน้าบ้าน เขาตอบคำถามเธอว่า ที่ทำแบบนี้ เพราะว่าผู้หญิงชอบผู้ชายเลวๆ ปุ๊กกี้ดักคอ จึงรู้ว่าปวีร์แนะนำ
"งั้นคุณชอบผู้ชายแบบไหน" ธราดลรุก
"ถาม ได้...ฉันมันหน้าตาโง่นักรึ ถึงจะเลือกผู้ชายเลวๆ" ปุ๊กกี้สั่งสอนทันที "เลิกทำตัวเฉิ่มชุ่ยแบบนี้ ทำตัวเดิมๆของนายดีแล้ว ไม่มีพิษภัย อ่านหนังสือธรรมะ น่ารักมากๆ ไม่ต้องเปลี่ยนอะไรทั้งนั้น...แค่นั้นฉันยังชอบเลย"
"เฮอะ...ตะกี้ คุณว่าอะไรนะ" ธราดลความรู้สึกช้า พอเขาถาม ปุ๊กกี้นึกได้ปิดปากตัวเอง สั่นหัวดิกๆบอก
"ไม่ได้ว่าอะไรเลย...รีบเอารถบ้าๆไปคืนเขาซะ" ปุ๊กกี้วิ่งเข้าบ้าน ธราดลมองตามยิ้มอย่างพอใจ
ooooooo
ปุ๊ กกี้ลืมนึกถึงสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายในใจของตัวเองเรื่องธราดล ที่หลงพลั้งปากว่าชอบเขา แต่ไม่ยอมรับ... ปุ๊กกี้จึงได้แต่ปลอบใจไอรดาที่นั่งซึมเหม่อเสียใจในสิ่งที่เกิดขึ้น จนทำให้ความแตกร้าวระหว่างปวีร์กับไอรดาทำท่าจะไม่มีวันประสานรอยร้าวได้
มา ตติกากับรุจน์พยายามปลอบใจปวีร์ แต่เขาคิดว่าไอรดาไม่ได้รักเขา จึงอยากประชด ไม่แคร์ไอรดาบ้าง แต่ลึกๆได้แต่นั่งมองจอคอมฯที่มีภาพไอรดาตาลอยด้วยความคิดถึง
ขวัญตา แอบมองเห็นปวีร์จมอยู่กับภาพไอรดาแล้ว อดเล่นงานธงชัยไม่ได้ ที่ดันไปฟ้องคุณหญิงเรื่องไอรดาจนเกิดเรื่อง ทั้งๆที่คุณปวีร์ยังรักไอรดาอยู่อย่างที่เห็นๆ
ธราดล...หลังจากเห็น ท่าทีปุ๊กกี้เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น จึงรีบมาหาปวีร์ เห็นนั่งจ้องจอคอมฯภาพไอรดา จึงรีบแอบมาปิด ปวีร์บอกไม่ได้คิดถึงไอรดา แค่เช็กอีเมล์แล้วดูรูปเรื่อยเปื่อย... พูดจบขอตัวไปนอน พรุ่งนี้จะไปถ่ายโฆษณาแต่เช้า เรื่องชุดเครื่องนอน...ธราดลจึงนัดให้ไปพบคุณมาตติกาตอนค่ำ เพราะคิดว่าคู่ที่แท้ของปวีร์อาจเป็นมาตติกาก็ได้...
ส่วนปุ๊กกี้ เห็นไอรดาที่นั่งเซ่อไปเช่นกัน ด้วยความสงสารจึงแนะว่า ไม่ลองแวบไปหาคุณรุจน์บ้าง ยังเขียนคอลัมน์ ดูดวงให้เขาอยู่ไม่ใช่หรือ...พอไอรดาไม่สน ปุ๊กกี้ยื่นมือให้ไอรดา ดูดวงให้ ไอรดาแปลกใจ ซักปุ๊กกี้ไม่ยอมบอก จึงดักคอเพื่อน
"แกไม่เชื่อเรื่อง หมอดู ไหงวันนี้อยากมาดู บอกมา... ไม่บอกก็ได้ ฉันหมอดูนะ แบบนี้มักจะมีเรื่องความรัก แกแอบปิ๊งใครเข้าล่ะ ฉันเห็นนะ นายธราดลมาหาแก"
ปุ๊ กกี้หน้าซีด ไม่ต่อความ รีบบอกว่าง่วงนอน แล้วเผ่นหนีทันที
ooooooo
เมื่อได้เวลานัดมาถ่ายทำโฆษณาสินค้าเครื่องนอนระดับไฮโซ รวมทั้งเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงหูฉี่ที่เมษารับเป็นนางแบบไฮโซ ที่ใช้อิทธิพลเสี่ยปรีชาผู้พ่อบีบให้เขาใช้นายแบบตามที่เมษาต้องการคือ นายปวีร์คนเดียวเท่านั้น
ปวีร์มาถึงกองถ่าย ผู้กำกับเจ้าหน้าที่ต้อนรับอย่างดี ปวีร์จึงได้รู้ว่านางแบบคู่ของเขาคือเมษา พอถูกสั่งให้เข้าประจำบนเตียงในห้องหรูหรา ตกใจเมื่อให้ถอดเสื้อ เมษากลับขยับมาเม้าท์อย่างเอาจริง ชมว่าเขาเป็นพ่อม่ายเนื้อหอมแล้วตอนนี้ จะให้ช่วยอะไรให้บอก ปวีร์ปัดว่าก็ไม่มีอะไร เมษาจำต้องยิ้มสู้ สะกิดความรู้สึกเขานิดๆว่าคงยังอาลัยแม่หมอดูนั่นอยู่ไม่น้อย แล้วเปิดฉากรุกว่าเรากำลังจะถ่ายรูปบนเตียงแบบคู่แต่งงานใหม่สุดสวีต อินบทให้มาก เดี๋ยวจะออกมาไม่สวย...
นี่คือการเริ่มยั่วปวีร์ของเมษา...เมื่อได้เวลาแอ็กชั่นในบทพิศวาสในบทข้าวใหม่ปลามันบนเตียงที่ออกแบบมาให้เป็นวิมานสุดหรู เมษาก็ลุยปวีร์ ทั้งซบทั้งกอด แล้วยังจูบอย่างดูดดื่ม จนผู้กำกับเองยังตาลุกที่นางแบบไฮโซเล่นได้ชนิดอินไม่มีเอ้าต์ ปวีร์เองถึงตัวแข็งทื่อ...
ยามนี้ ไอรดาเดินมาในฐานะหมอดูรับเชิญ พวกทีมงานรีบต้อนรับขับสู้ พอไอรดามองไปที่เตียง ยืนตะลึงคอแข็งทันที...ยิ่งผู้กำกับสั่งแอ็กชั่นใหม่อีก ทั้งสองยั่วเย้าหยอกล้อกันบนเตียงล้มคว่ำคะมำหงายให้ช่างภาพหามุมที่ดีที่สุด... เมษามองเห็นไอรดา ยิ่งเร่งสตีม ฟัดกับปวีร์ชนิดตะลุมบอนถึงเนื้อตัวกันมากที่สุด
ไอรดายืนนิ่งมือไม้สั่น ปวีร์พอหันมาเห็นไอรดา เกิดอาการตะลึงงันลืมบทบาทบนเตียงไปเลย...เมษาบอกผู้กำกับให้ ปวีร์ถอดเสื้อกล้าม มันไม่เข้ากับบทชูรสบนเตียงเลย...ผู้กำกับสั่ง ปวีร์จำต้องถอด เมษาเข้ามาช่วยอย่างสนิทเนียนถึงเนื้อตัว พอเริ่มถ่ายอีก เมษายิ่งปล้ำฟัดปวีร์หนักขึ้นจนเขาเตือนเธอว่าพอแล้ว
"ไม่ค่ะ เมษารอคุณมานานมากแล้ว ต่อหน้ายายไออดีตของคุณ เมษาจะยิ่งทำกว่านี้อีก"
เมษาปากว่ามือถึง รวบเขามาจูบตะลุยไม่ยอมหายใจ ไอรดาเห็นแล้วเหมือนคนกำลังจะบ้า...ก่อนน้ำตาจะพรั่งพรู จึงหันหลังเดินหนี ปวีร์เห็นถึงชะงัก เมษาติงว่ายังถ่ายอยู่นะ ปวีร์ตัดบท
"ผมไม่สนแล้ว" ปวีร์ลุกพรวดขึ้น เดินไปใส่เสื้อ วิ่งตามไอรดาไป เมษาคำรามด้วยความแค้น
"ยังไม่จบแค่นี้หรอกนะยายไอ ฉันจะเล่นงานเธอให้สาสม ที่เธอมาแย่งคุณปวีร์ไปจากฉัน"
ปวีร์วิ่งตามไปทันไอรดา ถามว่ามาที่นี่ได้ไง? ไอรดา บอกทันที
"มีคนโทร.ตามมาดูหมอ ฉันมีอาชีพที่คุณแม่ของคุณมองว่า...เป็นพวกหลอกลวงต้มตุ๋นไง"
ทั้งสองหารู้ไม่ว่าเมษารีบตามมาแอบฟังทั้งสองพูดกัน ทั้งสองสรุปว่าคนที่โทร.ตามไอรดามาดูหมอคงไม่พ้นเมษา
"แต่ฉันไม่โทษเขาหรอกนะ เขาช่วยฉันให้ตาสว่าง เลิกคิดเข้าข้างตัวเองว่าคุณยังรักฉันอยู่"
"คุณไม่คิดเข้าข้างตัวเองหรอกไอ...ผมยังรักคุณอยู่จริงๆ"
เมษาที่ยิ้มเมื่อครู่กลับหน้าตึงขึ้น ตาแทบลุกเป็นไฟ ทนฟังไอรดาด่าปวีร์ว่าเห็นผู้หญิงเป็นของเล่น เบื่อแล้วหาใหม่ ไม่รู้จักพอ ปวีร์โต้ว่าที่เธอเห็นบนเตียงนั่นมันแค่การแสดง ตามผู้กำกับสั่ง
"แต่ฉันว่าไม่มีใครกล้าสั่งให้คุณสองคนจูบกันแทบฟันหักอย่างนั้น"
"อย่าไปโทษคุณปวีร์เลย" เมษาโผล่ออกมาเต็มตัวอย่างผู้เสียสละ น้ำตาเริ่มจะซึม "โทษที่ตัวฉันนี่ ฉันเป็นฝ่ายอดใจไม่ไหว...เธอก็รู้ ฉันรักปวีร์มาก่อน พอปวีร์แต่งกับเธอ ฉันไม่เคยมีความสุข ไม่เคยนอนหลับ เธอเป็นผู้หญิงเหมือนฉัน คงเข้าใจความรู้สึกนี้ดี" เมษาบีบน้ำตาร้องไห้โฮ "ว่าการเสียของรักไปมันเจ็บปวดทรมานขนาดไหน"
"งั้นเธอไม่ต้องทรมานแล้ว ของรักของเธอ ก็เชิญเธอเอาไป ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวอะไรทั้งนั้น"
"นี่คุณเห็นผมเป็นอะไร ผมไม่ใช่สิ่งของจะยกให้กันได้... คุณตราหน้าว่าผมเจ้าชู้ ไม่รู้จักพอ แต่ผมก็มีหัวใจ พวกคุณเคยถามผมไหมว่าผมอยากอยู่กับใคร"
"แล้วคุณอยากอยู่กับใคร" เมษาถามโพล่งออกมา
"ก็อยากอยู่กับภรรยาผมน่ะสิ" ปวีร์บอกชัดคำ เมษาสะอึก ไอรดาผงะ ใจอ่อนยวบ แต่ต้องบอก
"แต่คุณแม่ของคุณอยากให้ฉันจัดการเรื่องหย่าให้เร็วที่สุด ฉันไม่ใช่ภรรยาคุณแล้ว และจะไม่มีวันเป็นภรรยาคุณอีก" ไอรดาร้องไห้โฮ ก้าวหนี ปวีร์ตามขวางไว้ ขอให้เธอคุยกับเขาต่อ "ฉันไม่มีอะไรจะคุย ไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก" ปล่อยออกมาอีกหนึ่งโฮ หันมาตวาด "ไม่ต้องตามฉันมาเลยนะ"
ปวีร์สุดเศร้าใจ เมษายืนเสียใจ...หลังความเสียใจคือความอาฆาตมาดร้าย...
ooooooo
ไอรดาหมดที่พึ่งทางใจ คนที่ต้องรีบมาพบเธอที่ร้านแห่งหนึ่งคือรุจน์ เขาฟังเธอเล่าความคับแค้น ปวีร์ข่มเหงน้ำใจเธอ ทั้งคุณแม่ของเขาไล่ออกจากบ้านด้วย รุจน์พยายามหว่านล้อมว่าไม่เคยเห็นคู่ไหนจะไม่มีปัญหา แต่สุดท้ายก็กลับมาคืนดีมีความสุขได้ เขาจะรีบช่วยประสานรอยร้าวให้
"ผมรู้ว่าลึกๆแล้วคุณไม่อยากเลิกกับคุณปวีร์จริงๆ ถ้าอยากเลิกจริง คุณควรดีใจ ไม่ควรมาร้องไห้อย่างนี้...ลองถามใจ ตัวเองสิ...ว่าทำไมคุณต้องเสียน้ำตาให้เขา"
ไอรดานิ่งฟัง เริ่มจะเข้าใจ...เมื่อได้เวลากลับ รุจน์ตามไปส่งไอรดาถึงบ้านเช่าปุ๊กกี้ ไอรดาขอบคุณที่รุจน์รับฟังเรื่องของเธอ พอไขกุญแจประตูหน้าบ้าน ตุ๊กแกร้องขึ้น ไอรดาตกใจร้องลั่น ผวากอดรุจน์ทันที รุจน์รีบรับขวัญกอดไว้ แล้วจ้องตากันนิ่ง ถ่ายทอดความรู้สึกดีๆแก่กัน...
ปุ๊กกี้ได้ยินเสียงร้อง เดินมา พอเห็นทั้งสองกอดกันอยู่ รีบหลบมุมมอง ปลอบกันครู่ใหญ่ รุจน์จึงรีบขอโทษเธอ แต่ไอรดา กลับไม่ถือสา
"ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ และไม่ต้องรู้สึกผิดด้วย เพราะตอนนี้ไอเป็นโสดแล้ว"
ปุ๊กกี้กระแอมแล้วออกมาทักทายรุจน์...เขาจึงทักตามธรรมเนียม แล้วขอตัวลากลับ ไอรดายังบอกว่าจะไปหาเขาที่ออฟฟิศด้วย...
รุจน์กลับไปแล้ว ปุ๊กกี้ดึงเพื่อนไปสอบสวนเอาเรื่อง ที่หย่าสามีไม่กี่วัน พาผู้ชายคนใหม่มาส่งถึงบ้านแล้ว ทั้งยังจะไปเฝ้าเขาถึงที่ทำงานอีก ไอรดาแก้ทันทีว่าเขานัดเธอไปสัมภาษณ์ลงหนังสือฉบับครบรอบปีของเขาต่างหาก แล้วยังบอกเพื่อนให้น้าที่อยู่ในวงการ มีข้อมูลลับของใครให้บอกมา ปุ๊กกี้รู้ทันหาว่าไอรดาจะเป็นหมอดูเจ้าเล่ห์อีกแล้ว เธอยอมรับว่าใช้วิชาโหราศาสตร์อย่างเดียวไม่พอแล้วทุกวันนี้
ooooooo
ปวีร์จำต้องไปพบมาตติกาในตอนค่ำตามคำเชิญของธราดล ที่คิดว่าปวีร์น่าจะคู่ควรกับมาตติกามากที่สุด...เมื่อนัดกันที่ร้านแห่งหนึ่ง หลังจากสั่งของมาทานอย่างถูกปากแล้ว ปวีร์กลับนั่งนิ่ง บอกกินไม่ลง มาตติกาพยายามปลอบใจ และจะพยายามพูดจาให้ ไอรดากับปวีร์ได้กลับมาคืนดีกันเหมือนเดิม แม้ว่าจะมีปัญหาคุณหญิงกับไอรดาและแม่ของเธอด้วยก็ตาม ถือว่าถ้าคนสองคนรักกันแล้ว นอกนั้นย่อมไม่มีปัญหา
ธราดลขอตัวไปห้องน้ำ ทั้งสั่งของหวานมาให้ นั่นคือ เยลลี่รสสตอเบอร์รี่สองจาน เมื่อบริกรเอามาวาง ปวีร์เร่งให้
มาตติกาทาน เธอจึงลงมือทาน แล้วบอกว่าอร่อย ปวีร์จึงเสนอให้เธอช่วยทานอีกเพราะเขาทานไม่ลง มาตติกาจึงจำต้องทานด้วยความเสียดาย
พอธราดลกลับมา จึงถามว่าอีกจานของเขาอยู่ไหน ทั้งสองหันไปทางมาตติกา เห็นเธอกำลังคออ่อนไปมา ธราดลจึงบอกว่าสั่งมาให้เราสองคนกิน คุณมาตติกากินได้ที่ไหน นี่ตั้งสองถ้วย มันผสมวอดก้าตั้งครึ่ง...ปวีร์กับธราดลจึงรีบเข้าประคองมาตติกา เพราะเธอกำลังจะสิ้นสภาพไปแล้ว...
จากนั้นไม่นาน ปวีร์กับเพื่อนก็ประคองพามาตติกาไปส่งถึงบ้าน วางเธอที่เตียง ซึ่งคิดว่าเธอยังไม่รู้สึกตัว แต่ มาตติกาเริ่มรู้สึกตัว แต่กลับหลับตานิ่งฟัง...ปวีร์นั่งมองเธออย่างสำรวจ ยิ่งมองก็ยิ่งน่ารัก งามอย่างหาที่เปรียบยาก ยิ่งมองก็ยิ่งน่าหลงใหล ใช้มือแตะเส้นผมที่ปลิวมาปรกหน้า ธราดลติงเพื่อนว่าอย่าคิดฉวยโอกาสนะเว้ย ปวีร์ด่าเพื่อน เขาไม่คิดบ้าอย่างนั้น
"ใครจะไปรู้...ยิ่งแกเคยชอบคุณมาตเขาอยู่แล้ว" มาตติกาฟังยิ่งสะกดตาไม่ให้กะพริบ ปวีร์ยืนยันว่า แม้เวลานี้ก็ยังชอบเธออยู่...เพื่อนจึงแหย่ต่อ "งั้นไหนๆก็มีโอกาสแล้ว ก็ลองจูบคุณมาตดูซิ"
มาตติกาวูบวาบขึ้นมาทันที รีบข่มตานิ่งไว้...ปวีร์รีบคว้าหมอนใกล้มือปาใส่ธราดล
"ฉันรู้ว่าแกกำลังเสียใจที่เลิกกับคุณไอ ฉันเลยกลัวว่าแกกำลังเหงาเศร้า ไม่ได้กลับมาหาคุณมาตจริงๆ แต่เพราะความเจ้าชู้ตามสัญชาติของแก"
"ตอนนี้ฉันไม่อยากคบใครเยอะแยะแล้ว ฉันอยากมีใครสักคนที่ใช่ ที่จะรักและใช้ชีวิตร่วมกันนานเท่านาน"
ธราดลฟังแล้วอึ้งและเชื่อ มาตติการู้สึกซึ้ง
"คุณมาตเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดเท่าที่เคยเจอมาในชีวิต แต่ไม่รู้ว่าสิ่งที่ดีที่สุดนั่น จริงๆแล้วเหมาะสมคู่ควรกับฉันรึเปล่า"
ปวีร์เอาผ้าห่มให้เธอ แล้วบอกลา...ราตรีสวัสดิ์เธอเบาๆ แล้วทั้งสองพากันล็อกบ้านให้เธอก่อนกลับไป...
ooooooo
นวลตองแทบทำมือถือหล่น เมื่อคุณหญิงโทร. ไปหาขณะขายเสื้อผ้าที่พัทยา พอฟังเสียงคุณหญิงยิ่งของขึ้นทันที ตอบกลับทันควัน
"ทำไมคะ...ได้ยิน แล้ว...ลูกฉันจะหย่ากับลูกชายคุณเนี่ยนะ...ทำไมมันไม่เห็นบอกฉันเลย"
"คง ละอายไม่กล้าบอก เพราะหลอกเขาไปทั่ว..." คุณหญิงใส่ฉอดๆ ขณะโทร.อยู่ในบ้านที่กรุงเทพฯ โดยมีท่านปยุตคอยห้ามอยู่ข้างๆ "แต่เอ๊ะ...คุณนวลไม่รู้จริงเหรอ ไม่ สมรู้ร่วมคิดกับลูกสาวแน่นะ"
"คุณ หญิง ไปพูดยังงั้นได้ไง" ปยุตยกมือห้าม "หนูไอเขาบอกแล้วว่าคุณแม่เขาไม่เกี่ยว"
"หยุดนะ" คุณหญิงว้ากสามี "คุณยังจะเชื่อยายสิบแปด มงกุฎอยู่อีกเรอะ"
"นี่คุณ...ฉันไม่เคยสอน ลูกให้ไปหลอกใคร ถ้าลูกฉันเป็นจริง เอาตำรวจลากมันเข้าตะรางไปเลย"
"อ๊ะๆ ๆๆ อย่าท้านะ...ยังงี้ฉันไม่ไหวนะ...อยากไปเยี่ยมลูกสาวในคุกเรอะ"
"พอแล้ว คุณ" ปยุตดึงมือถือมาพูดเอง "คุณนวล นี่ผมเอง คือเราแค่จะแจ้งข่าวให้ทราบน่ะ ยังไงผมก็ฝากคุณนวลช่วยดูแลหนูไอด้วย ผมยังเป็นห่วงเขาอยู่"
คุณหญิงจะแย่งมาพูดเอง ปยุตจึงบอกเลิกพูด ตัดสายทันที คุณหญิงคันไม้คันมือ คำรามใส่ต่อว่า ไม่เห็นมันจะแน่จริงซักแค่ไหน...
นวลตองยังไม่หายแตกตื่นตกใจและห่วง ไอรดา ค่อยๆนั่งลงลำดับเรื่องจนหัวหมุนติ้วๆ
ooooooo
ไอรดา แต่งตัวสุดสวยไปนั่งให้นักเขียนคอลัม-นิสต์สาวสัมภาษณ์ หลังให้ช่างภาพถ่ายมุมงามๆไว้จนพอใจแล้ว จึงเริ่มด้วยคำถามที่คิดว่าหมอดูระดับเซียนอย่างหมอไอตาทิพย์ ช่วยดูว่าดาราหรือสาวสังคมคนดังคนไหนตกอยู่ในเกณท์เป็นข่าวบ้าง ยิ่งฉาวยิ่งดีคนชอบอ่าน ไอรดาจึงเริ่มปล่อยทีเด็ด
"ฟังนะคะ อันนี้ฉาวแน่...นักร้อง บ. หน้าตาเกาหลี จะมีคลิปฉาวหลุดออกมา ไม่ใช่คลิปธรรมดา แต่เป็นคลิปหลุดผู้ชายด้วยกัน"
"หา..." นักเขียนแทบตกเก้าอี้ "นักร้อง บ. หน้าเกาหลี อุ๊ยตายแล้ว...หมายถึงน้องบอมที่กำลังดังระเบิดใช่ไหม"
"พูดชื่อไม่ ได้นะคะ เดี๋ยวโดนฟ้อง" ยังไม่พอ ไอรดาทำท่าแปลกๆ มองหน้าคนสัมภาษณ์ แล้วถาม "คุณแม่น้องไม่สบายหรือเปล่าคะ"
"ไม่นี่คะ เมื่อเช้ายังดีๆอยู่เลย" ทันใดนั้นมือถือของน้องนักเขียนดังขึ้น พอรับหน้าตื่นเหมือนถูกผีหลอก "ฮัลโหล... อะไรนะคะ...เหรอคะ...แม่เป็นไงบ้าง...เออๆ เดี๋ยวเสร็จงานจะรีบตามไปโรงพยาบาล"
เธอพยายามจ้องมองไอรดา ศรัทธาสุดๆ แล้วบอกข่าวร้าย
"แม่ลื่นล้มในห้องน้ำค่ะ คุณไอ แต่ไม่เป็นไรแล้ว...โอ้โห หมอไอนี่แม่นโชะเด๊ะจริงๆ"
ไอรดาพยายามทำ หน้าตาย เหมือนจะบอกว่า...แม่นแค่ไหน คิดได้แล้ว ไม่ต้องมาบอก ของมันแม่นแน่นปึ๊ก... ชัวร์ป้าด
จากนั้น ไอรดาก็เดินสะบัดบั้นท้ายออกจากสำนักงานอย่างมั่นใจ รุจน์มาร้องเรียกเธออย่างดีใจ เมื่อรู้ว่าสัมภาษณ์เสร็จแล้ว เขามีข้อเสนอให้เธอถ่ายปกหนังสืออีกด้วย...
ทั้งนี้เพราะรุจน์ให้มาต ติกามาทาบทามปวีร์ให้มาถ่ายแบบด้วย พอปวีร์รู้ทำท่าจะไม่ยอม ธราดลหนุนเต็มที่ เพราะเขากับปุ๊กกี้จะได้ร่วมถ่ายด้วย รวมทั้งหมดสามคู่...
ส่วน ไอรดา...คืนนี้เมื่อเธอกลับถึงบ้านที่ไปอยู่กับปุ๊กกี้ แม่นวลตองมานั่งอ่านหนังสือพิมพ์คอยอยู่แล้ว ไอรดาคิดว่าเพื่อน จึงขอบใจที่ปุ๊กกี้หาข้อมูลดารามาให้ อีกหน่อยไอดังระเบิดเพราะข้อมูลแบบรู้จริงของเพื่อน...ไอรดาตกใจเมื่อแม่ลด หนังสือพิมพ์หันมามอง ไอรดาร้องเรียกแม่ลั่น โผกอดแม่ ถามว่ามาเมื่อไหร่ แม่กลับตอบอย่างเจ็บแสบ
"มาทันได้ยินกับหูตัวเองว่าแกมีพฤติกรรมแบบ พวก 18 มงกุฎอย่างที่เขาด่าแม่มาจริงๆ คุณหญิงเล่าให้ฟังแล้ว แกวางแผนหวังฮุบเงินเขายังงั้นใช่ไหม" ไอรดารับคำหน้าชื่นและรับผิด "แม่เลี้ยงแกโตมาแบบนี้ได้ไง แกมีหัวใจรึเปล่า แกแต่งงานเพื่อเงิน โดยไม่มีความรักเกี่ยวข้องเลยงั้นหรือ"
"ค่ะแม่...ในวันที่ไอแต่งงาน ไอไม่รู้สึกอะไรกับคุณปวีร์ หรอก แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้นแล้ว"
ไอ รดาบอกไปแล้ว ระเบิดเสียงสะอื้นออกมาไม่อายใคร... นวลตองมองลูก สงสารจับใจ รีบกอดไอรดาไว้ แล้วปลอบใจ
"ลูกแม่...นี่ลูกรักนายปวีร์แล้วใช่ไหม" นวลตองพลอยน้ำตาไหลไปตามลูกสาว ความโกรธที่ติดตัวมาสลายหายไปแล้ว...
ลูก กับแม่เข้าไปนอนปลอบกันในห้อง นวลตองพึมพำว่า ชีวิตคนเป็นแม่ สักวันต้องมานั่งปลอบใจลูกสาวที่อกหัก ไอรดาปฏิเสธทันที ไม่ได้ร้องเพราะอกหัก แต่ร้องเพราะทำให้แม่เสียใจ ไอรดารีบขอโทษแม่ นวลตองบอกลูกว่าแม่เข้าใจ ลูกอยากหาเงินมาช่วยแม่ แต่แม่ไม่อยากได้เงินใคร ถ้าไม่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง นวลตองยังสอนลูกไม่ให้เป็นหมอดูหลอกลวงเขา มันบาป ไอรดารับปากแม่ทันทีว่าจะไม่ทำให้ แม่ผิดหวังอีก
"ยังมีอีกเรื่อง ที่แกทำให้แม่ผิดหวังในตัวแกมาก... มันคือเรื่องที่แกหลอกตัวเอง ไม่ทำตามหัวใจของตัวเอง"
นวลตองลูบหัวลูกสาว แล้วกอดไว้อย่างหวงแหน "แม่อยากเห็นแกใช้ชีวิตอย่างมีความสุข แต่คนที่หลอกกระทั่งหัวใจตัวเอง แกว่ามันจะมีความสุขจริงๆไหมล่ะ...จำไว้นะ อย่าหลอกตัวเอง"
ไอรดา ฟังแม่กล่อม รู้ดีว่าคำพูดทุกคำของแม่มีเหตุผล แต่ยังเก็บความรู้สึกของตัวเองซ่อนไว้มิดชิด เพราะยังตัดสินใจแน่วแน่ยังไม่ได้...
ooooooo
วันนี้เริ่ม งานการถ่ายปกที่วางแผนไว้สามคู่ชู้ชื่นที่บ้านที่จัดไว้อย่างหรูหราหลัง หนึ่ง รุจน์เดินมาตรวจความเรียบร้อยทีมงาน...แล้วถึงกับตะลึง เมื่อเห็นมาต-
ติ กาในชุดแต่งงานสวยเลิศเฉิดฉัน จนทำให้รุจน์ตะลึงไปครู่ใหญ่ พอมาใกล้กัน เขาจึงต้องชมความงามของ เธออีกครั้ง...
เอ สไตลิสต์ มาบอกคุณรุจน์ว่านายแบบขาดไปคนหนึ่ง ติดต่อใครก็ติดงานหมด มาตติกาจึงเสนอว่า นายแบบคนนั้นยืนตรงหน้านี้แล้ว ก็คุณรุจน์นี่แหละ ที่จะเหมาะยิ่งกว่านายแบบคนไหนๆ เอกับมาตติกาพอใจ ไม่สนใจว่ารุจน์จะปฏิเสธคอ เป็นเอ็นแค่ไหน
ในที่สุด รุจน์จำต้องยอมรับ เพราะนี่มันงานของเขาเอง จะให้เสียหายไม่ได้แน่นอน
ส่วน ธราดลมองปุ๊กกี้ตาแทบกลับไปเหล่เหมือนชาติก่อน ชมเป็นวรรคเป็นเวรว่าปุ๊กกี้สวยจนล้นโลก แต่เธอก็ไม่ยอมหลงคารม ปล่อยให้ธราดลฝันกลางวันว่าได้หอมแก้มเธอไปพลางๆ แล้วเดินตามปุ๊กกี้ต้อยๆ เมื่อเธอสั่งให้ตามไป เพราะเขาเรียกไปเข้ากล้องแล้ว
ทีมงานกำลังจัด วางข้าวของเตรียมพร้อมใกล้ริมสระน้ำ ปวีร์เดินเทิ่งๆมาแล้วชะงัก เมื่อเห็นสาวสวยสะดุดตายืนหันหลังให้ พอเธอหันมา ปวีร์อุทาน "คุณไอ" ไอรดาเห็นปวีร์ เดินมาเหมือนกำลังฝัน ถามว่าเขามาทำอะไร? ปวีร์พูดเหมือนกึ่งคิด
"คุณรุจน์กับคุณมาตคงคบคิดกันแน่ ถึงจับเรามาใส่ชุดแต่งงานถ่ายรูปคู่กันอย่างนี้"
"ใครบอกว่าฉันจะยอม ถ่ายคู่กับคุณ" ไอรดาโต้ "ฉันไม่ยอมประจานตัวเองให้คนหยาม ถ่ายรูปชุดแต่งงานกับคนที่หย่ากันไปแล้ว"
ปวีร์บอกทันทีว่าเขาเคย คิดจะหย่า แต่ตอนนี้เลิกคิดแล้ว ไอรดาระบายแค้นต่อ
"ก็คุณหย่ากับ ฉันแล้ว ทั้งยังเฉดหัวฉันออกจากบ้านเหมือนหมูหมา คุณไม่ช่วยปกป้องด้วยซ้ำ"
"จะ ปกป้องได้ไง เมื่อคุณเคยหลอกคุณแม่ผม"
ไอรดาสะอึก...ปวีร์รู้สึกว่า ทำร้ายเธอเกินไป ไอรดาเดินหนี เขาตามขอพูดให้ฟัง ไอรดาสะบัดหน้าไม่ยอมฟัง ยอมรับว่าเธอเลว จึงไม่ต้องมาพูดกันอีก
"ผมรู้ว่าคุณจะหลอกเอาเงินผม คุณไม่ใช่คนดีเด่อะไร แต่ผมไม่มีวันเกลียดคุณ เพราะผมรู้ว่า ผมรักคุณ" ปวีร์มองเธอแววตาจริงจัง ไอรดาอึ้งไปครู่ใหญ่ จึงตัดสินใจพูด
"ฉัน ไม่เชื่อ คุณมองฉันในแง่ร้ายขนาดนั้น แล้วคุณจะรักฉันได้ไง ไปเริ่มต้นชีวิตกับคนที่คุณคู่ควรเถอะ อย่ามาเสียเวลากับคนไม่ดีอย่างฉันเลย" แล้วไอรดาก้มหน้าเดินหนีไปอย่างตัดใจอย่างถึงที่สุด
ขณะที่อีกมุม หนึ่ง ปุ๊กกี้กับธราดลกำลังเข้ากล้องถ่ายไปตามผู้กำกับและช่างกล้องสั่งเท่าที่ได้ วางสคริปต์ไว้...แต่เมื่อถ่ายไปแล้ว มองไปที่คู่ของรุจน์กับมาตติกา ต้องยอมรับว่าคู่นี้สวยงามที่สุด...ทั้งสองมองไปเห็นไอรดาเช็ดน้ำตาเดิน มา... ปุ๊กกี้วิ่งมาหา มาตติกานำหน้ารุจน์มาอีกคู่ ซักถามไอรดา เธอบอกรุจน์ทันที
"คุณรุจน์คะ ไอขอโทษค่ะ ที่ไอถ่ายรูปคู่กับคุณปวีร์ ไม่ได้ ไอขอตัวก่อนนะคะ"
เมื่อเป็นเช่น นี้ รุจน์พร้อมทุกคนพากันเสนอ แล้วขอร้องไอรดา ให้ไอรดาถ่ายคู่กับรุจน์ ส่วนมาตติกาถ่ายคู่กับปวีร์... ปุ๊กกี้มากระซิบขอให้ไอรดาตกลง มิฉะนั้นงานเขาพังหมดแน่
ส่วนปวีร์เล่า หลังแต่งตัวแล้ว ธราดลไปทำหน้าที่พามายังมุมถ่ายในมาดเจ้าบ่าวเต็มที่ ไอรดามองเห็นรีบเบือนหน้าหนีทันที...ตอนจัดที่ทาง มาตติกาเป็นคนช่วยให้คู่ปุ๊กกี้กับธราดลอยู่ตรงกลางคั่นระหว่างคู่ไอรดากับ รุจน์ และคู่ปวีร์ กับมาตติกา...มีการเล่นแง่เล่นมุม ทั้งให้กอดกัน ให้หอมแก้มกัน...ทั้งหอมค้างไว้เอียงซ้ายหอมขวากันไปมา ตาของไอรดาขวางใส่ปวีร์ที่ทำท่าหอมมาตติกาเย้ย ไอรดาจึงทำกับรุจน์ จนปวีร์กัดกรามกร้วมๆด้วยความหึง แล้วยังมีเสียงแขวะกันไปมาระหว่างไอรดากับปวีร์
ถ่ายไปแขวะกันหนักขึ้น...ไอรดาตวาดไม่ให้ปวีร์มายุ่ง เพราะหย่ากันไปแล้ว ปวีร์ก็สวดส่ง จะทำอะไรกับกิ๊กก็เชิญ การถ่ายทำหยุดไปชั่วขณะ กลายเป็นต่างก็หันมาแฉกัน ปวีร์ แฉไอรดาก่อน
"ถึงตัวคุณจะอยู่กับผม แต่ใจคุณมีคุณรุจน์ตลอดเวลา" รุจน์สะอึก ไอรดาหน้าเสีย "เถียงสิว่าไม่จริง"
"คุณก็เหมือนกัน คำก็คุณมาต สองคำก็คุณมาต หมั่นไส้"
"คุณมาตเขาดีกว่าคุณจริงๆนี่" ไอรดาหน้าซีด...ปุ๊กกี้รีบช่วยเพื่อน
"นี่ อีตาปวีร์ ไหงพูดยังงี้ยะ สมควรแล้วที่เพื่อนฉันจะหอบเสื้อผ้าออกมาจากบ้านนาย" ธราดลจึงปรามปุ๊กกี้ไม่ให้ไปยุ่งเรื่องครอบครัวเขา ไม่รู้จริงอย่าพูด ปุ๊กกี้จึงลืมตัว
"ทำไมจะไม่รู้จริงยะ เพื่อนนายเป็นซะแบบนี้ ก็สมควรที่เพื่อนฉันจะไปยืนกอดกับคุณรุจน์ที่หน้าบ้านฉันน่ะ" ปุ๊กกี้พูดแล้วตกใจ มองไอรดาที่หน้าชา มาตติกาหันขวับไปมองรุจน์ ถามว่าจริงหรือ รุจน์ติดอ่างทันที...ปวีร์หันไปถามเอาเรื่องกับไอรดา
"คุณทำอย่างที่เพื่อนคุณพูดจริงๆหรือ" ไอรดาหลบหน้า "คนเรากล้าทำก็ให้กล้ารับหน่อยสิ"
"ใช่..." ไอรดาฉุนขาด "ฉันกอดกับคุณรุจน์จริงๆ มีอะไรไหม"
มาตติกามองหน้ารุจน์นิ่งงัน...แล้ววิ่งหนีไปทันที รุจน์ เรียกไว้จะตามไป ปวีร์ดึงรุจน์ไว้
"จะไปไหน" ปากถาม กำปั้นตะบันหน้ารุจน์เต็มหน้า ถลาไปหลายก้าว รุจน์ไม่ตอบโต้ ไอรดามาขวางไว้ ตะคอกใส่ปวีร์
"หยุดนะ...เป็นบ้าไปแล้วเรอะ ทำไมต้องใช้กำลังด้วย"
"ทำไม...นี่ยังน้อยไป ไอ้พวกชอบเกาะแกะเมียคนอื่น มันต้องโดนหนักกว่านี้"
"ใครเป็นเมียคุณ เราหย่ากันแล้ว ฉันจะทำอะไร มันสิทธิ์ของฉัน"
"งั้นก็เอาเลย ตามสบาย อยากทำอะไรกับกิ๊กของคุณก็เชิญ..." ปวีร์เดินหนีไป ไอรดาประคองรุจน์ขึ้น มองตามปวีร์ อย่างแค้นๆ...
รุจน์วิ่งตามมาตติกามาทัน ขออธิบายให้ฟัง มาตติกาไม่ยอมฟัง ด่าว่าผู้ชายเหมือนกันไปหมด เธอปัดมือเขาออก แต่รุจน์ยังไม่ยอม
"มาตไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว ทำไมคุณถึงทำกับมาต แบบนี้...ปล่อยนะ"
"ผมจะกอดคุณอย่างนี้ จะไม่ยอมปล่อยคุณไปไหน" มาตติกาขัดใจ สะบัดหลุด ตบเปรี้ยงที่หน้าเขา...รุจน์ชะงัก
มาตติการู้สึกตัว มองมือตัวเองอย่างไม่คาดว่าจะทำอย่างนี้ได้
"ปล่อยมาตไปเถอะนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา มาตจะเลือกคิดถึงคุณรุจน์แต่สิ่งที่ดีๆ" มาตติกาปล่อยโฮออกมาแล้วผละหนีไป...รุจน์มองตาม ก้มหน้าดูดินอยู่เดียวดาย...
ไม่เพียงแต่เท่านี้ ธราดลก็มาเทศนาสั่งสอนปุ๊กกี้ที่เป็นต้นเหตุให้พวกเขาทะเลาะกันจนวงแตกเป็นเสี่ยงๆ ปุ๊กกี้กลับด่าว่า เพราะเพื่อนธราดลนั่นแหละต้นเหตุ ไล่เพื่อนเธอออกจากบ้าน ธราดลย้ำว่าปุ๊กกี้ไม่ยอมรับผิด ปุ๊กกี้จึงตัดเชือก อย่ามาคบกับเธอก็แล้วกัน...ว่าแล้วปุ๊กกี้เดินหนีทันที
ooooooo
ไอรดาเสียน้ำตาไปหลายครั้ง ก่อนจะตามแม่ นวลตองไปที่บ้านคุณหญิงในเช้าวันนี้ เมื่อไปถึงก็พบครอบครัวคุณหญิงและทนายรออยู่แล้ว...ทนายยื่นเอกสารมาตรงหน้า คุณหญิงสั่งปวีร์ลูกชายเซ็น...เป็นนาน ปวีร์ ที่มองไอรดาอย่างอาลัยจึงตัดใจเซ็นใบหย่า แล้วเลื่อนไปให้ไอรดา เธอกลั้นน้ำตาเต็มที่ก่อนจะเซ็นลงไป
"ก็แค่เนี้ย" คุณหญิงหันไปทางนวลตอง "เดี๋ยวเราสองคนเป็นพยาน ขั้นตอนที่เหลือคุณทนายเขาจะจัดการให้ทั้งหมด"
ปวีร์กับไอรดามองตากัน ไอรดากลั้นน้ำตาไม่ไหว ปล่อยให้มันไหลออกมา...ต่างก็รู้ว่าทั้งสองคนล้วนอาลัยต่อกันเกินกว่าที่คนอื่นๆจะเข้าใจ...
ที่ม้านั่งหน้าบ้านคุณหญิง ปุ๊กกี้มานั่งรอข้างนอก ธราดลเดินมาสมทบ ปุ๊กกี้เล่นงานทันทีว่าเขาจะมาเยาะเย้ยเพื่อนเธอหรือ ธราดลจึงสั่งสอนว่า ยังไม่รู้อีกหรือว่าลึกๆเขาสองคนยังดีต่อกัน เรามาหาทางช่วยเขาไม่ดีกว่าหรือ?
"ฉันรู้ เพื่อนฉันมันยังรัก ยังเสียใจ ไม่เหมือนเพื่อนนาย คืนนี้คงตีปีกไปย่ำราตรีกับอีหนูในผับสบายไป"
"เลิกมองเพื่อนผมในแง่ร้าย มันเสียใจไม่น้อยกว่าเพื่อนคุณหรอก มาช่วยให้มันคืนดีกันน่า ตกลงไหม" ธราดลคาดคั้น ปุ๊กกี้ชักจะเริ่มคล้อยตาม...
ในบ้าน คุณหญิงอวยพรให้ไอรดากับแม่นวลตองโชคดี นวลตองก็ขอบคุณและขออโหสิ ถ้าเธอกับลูกจะล่วงเกิน ชาติหน้าจะได้ไม่ต้องมาเจอกันอีก ปยุตให้ไอรดาแวะมาบ้าง คุณหญิงกลับบอกว่า หนูไอเขามีธุระของเขา ไม่ต้องแวะมาดีกว่า ปวีร์บอกแม่ว่าเราหย่ากันแล้วแต่ยังเป็นเพื่อนกันได้ แต่ไอรดาบอกว่า ไม่ดี...คุณหญิงได้ทีชี้ เห็นไหม ปยุตทนไม่ไหวปรามคุณหญิงอีก
ไอรดาไปกราบลาคุณหญิง คุณปยุต กราบขอโทษและขอบพระคุณทั้งน้ำตา คุณหญิงเห็นแล้วใจที่ดำปื้นเริ่มจะขาวๆขึ้นมา แต่แล้วกลับดำมืดตามเดิม ปยุตอวยพรให้โชคดี มีอะไรให้ช่วยก็ติดต่อมา...ปวีร์เองมองไอรดา กลั้นน้ำตาเต็มที่...
ส่วนคนที่คิดจะช่วยไม่ให้เหลือแก่ปวีร์และไอรดาคือตุลย์ เริ่มคิดจะช่วยดึงเอาตัวไอรดามาเป็นภรรยาให้ได้ ส่วนเมษาก็จะดึงปวีร์ซี้เก่ามาร่วมเตียงเธอให้ได้เช่นกัน...แผนของตุลย์ จึงเริ่มขึ้น...
พอตกกลางคืนไอรดาอยู่บ้านคนเดียว เมื่อแม่กับปุ๊กกี้กลับมาดีใจ บอกไอรดาว่ามีคนพาไปช็อปปิ้ง พร้อมวางของมากมายลง แล้วตุลย์ก็โผล่มาเต็มตัว อธิบายว่าเขามาหาเธอแต่ไม่พบ พอดีคุณแม่จะออกไปซื้อผ้า เขาจึงอาสาพาไปช็อป พร้อมส่งห่อของที่ซื้อมาฝากเธอ ไอรดาบอกว่าไม่อยากรบกวน ปุ๊กกี้กับแม่นวลตองรีบเก็บของขอตัวขึ้นข้างบน
ไอรดาบอกตุลย์อย่างไม่กลัวเขาเสียใจว่า ถ้าจะซื้อใจเธอวิธีนี้ อย่าเสียเวลาดีกว่า เธอรู้ว่าในโลกนี้ไม่มีอะไรที่ได้มาฟรีๆ ตุลย์ค้านว่า เวลาเขารักใครเขาให้ได้ทุกอย่าง ตุลย์เห็นท่าไม่ดีจึงยอมให้เวลาไอรดา เพราะเพิ่งหย่ามา
"อย่ารอเลยค่ะ ไอรู้ใจตัวเองว่าไอรักใคร ไม่รักใคร... ไอเข้าบ้านก่อนนะคะ"
ไอรดาจะเข้าไปข้างใน ตุลย์คว้าแขนไว้ ถามย้ำทำไมไม่รักเขา ไม่ให้โอกาสเขา ถึงเธอจะแต่งงานมาแล้ว เขาก็ไม่เคยรักเธอน้อยลง ทำไมไม่มองคนที่รักเธอที่ยืนอยู่ตรงนี้...เธอขอให้เขาปล่อย
"ผมไม่ปล่อยจนกว่าจะรู้ว่าทำไมถึงรักผมไม่ได้"
"ความรักมันอธิบายไม่ได้ ปล่อยเถอะ ถึงรักไม่ได้ เราก็เป็นเพื่อนกันได้"
"เพื่อนก็ส่วนเพื่อน รักก็ส่วนรัก ผมรักคุณนะไอ"
ไอรดาบอกให้ปล่อย ตุลย์กลับมือปลาหมึกยักษ์ ดึงหน้า จะมาหอมให้ได้ ไอรดาสะบัด ซัดฝ่ามือใส่หน้าไปหนึ่งที สั่งให้เขากลับไปได้แล้ว...เธอรีบเข้าบ้าน ตุลย์อาฆาต ต้องจัดการไอรดาให้ได้ ไม่ว่าจะใช้วิธีการโฉดชั่วแค่ไหนก็ตาม...
ooooooo
