รหัสทรชน
ตอนที่ 14
ที่สิงหาบอกมัสยาว่าบ่ายนี้เขาจะไม่อยู่สักชั่วโมงหนึ่งนั้น เขานัดพบกับธาวีที่ร้านกาแฟในปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งนั่นเอง เขาไปถึง เจอธาวีนั่งรออยู่แล้ว
ธาวีเอารูปถ่ายใบหนึ่งให้สิงหาดู เป็นรูปชานนท์ถือของเดินในตลาด ใส่หมวกฟาง ใส่แว่นดำอำพรางใบหน้า ธาวีเล่าว่า
"สายของเราบังเอิญไปเจอไอ้ชานนท์แถวปากช่องแล้วตามมันไป แค่คลาดกันแถวเขาใหญ่"
"แสดงว่ามันต้องไปกบดานอยู่แถวนั้น"
"ตอนนี้ผมให้คนของเรากระจายกำลังกันออกตามหามันอยู่"
"ดี...คุณตามเรื่องนี้ต่อไป ถ้าเจอมันจับตายได้เลย แล้วเรื่องศตายุล่ะ" สิงหาถาม
"ยังไม่ได้ข้อมูลใหม่เลยครับ สารวัตรคิดว่ามันยังมีชีวิตอยู่หรือครับ" สิงหาเชื่อว่าอย่างนั้นและคาดว่าอยู่กับชานนท์ ธาวีพยักหน้าหงึก "ดีครับ ขอให้เจอมันเถอะ ผมจะจัดการมันทั้งสองคนเลย"
"เอาล่ะ ถ้าได้เรื่องอะไรโทร.รายงานผมทุกระยะ" สิงหาทำท่าจะลุก ธาวีรับคำแล้วถามว่ามัสยาเป็นยังไงบ้าง สิงหาชะงัก ธาวีรีบแก้ว่า
"ขอโทษครับ ผมหมายถึงว่า เธอสบายดีหรือครับ" พอสิงหาทำเสียงอืมม์ในคอ ธาวีจึงเอ่ยขอตัวลุกเดินออกไป สิงหามองตามถอนใจกับเรื่องที่ถูกถาม
ooooooo
ขากลับ สิงหาซื้อขนมมาฝากมัสยา แต่พอเอาไปให้ เธอไม่สนใจ พอเขาวางไว้บนโต๊ะเดินกลับออกไป มัสยาหางตาใส่ขนมเคืองๆ
ครู่ใหญ่ โป้งก็แจกขนมกับเพื่อนตำรวจที่อยู่ยามด้วยกัน ปากเคี้ยวตุ้ยๆพลางส่งให้บอกว่าอร่อยนะ เอาไปแบ่งกันกิน
สิงหาเดินออกมา โป้งยื่นขนมให้ลองชิมดู สิงหามองขนมแล้วชะงักถามว่าไปเอาขนมนี่มาจากไหน โป้งบอกว่ามัสยา ไม่ทานเลยเอามาให้พวกตน สิงหาพยักหน้านิ่งๆ โป้งชวนให้ ลองชิมอีก เขาปฏิเสธแล้วหันจะเดินออกไป พลันก็ชะงักทักอย่างแปลกใจ
"อ้าว...ธิป นี่แกมาได้ยังไงเนี่ย"
"มัสโทร.ไปบอกฉันเรื่องไอซ์" นราธิปบอกอย่างวิตก สิงหาถามว่าเรื่องอะไร "อ้าว...มัสไม่ได้เล่าให้แกฟังหรือว่าไอซ์จะไปตามล่าไอ้ชานนท์"
"เปล่า..." สิงหาตอบด้วยความรู้สึกผิดหวังที่มัสยาไม่บอกตนเรื่องนี้
ท่าทางแปลกๆของสิงหาทำให้นราธิปมองอย่างแปลกใจ
ooooooo
เมื่อนราธิปเข้าไปนั่งคุยกับมัสยา จึงรู้ว่ามัสยาไม่ได้บอกสิงหาเรื่องอัยรา นราธิปถามว่าทำไมไม่บอก นี่เป็นเรื่องสำคัญมาก เพราะสิงหาจะได้ให้คนออกตามหาอัยราได้
"มัสรู้ค่ะ มัสถึงได้โทร.บอกให้พี่ธิปมาไง พี่ธิปจะได้บอกเขา" นราธิปถามว่าสองคนมีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า "ไม่มีค่ะ มัสเพียงแต่ไม่อยากพูดกับเขา" มัสยาสะกดกลั้นความรู้สึกไม่ให้นราธิปเห็น
นราธิปถามว่าทะเลาะกันหรือ มัสยาตอบสีหน้าเรียบเฉยว่า
"เปล่าค่ะ มัสกับเขาเลิกกันแล้ว"
นราธิปไม่อยากเชื่อ แต่เมื่อมัสยายืนยัน เขาจึงได้ แต่งุนงงว่าเกิดอะไรกันขึ้น
ooooooo
เมื่อได้ข่าวจากนราธิปเช่นนั้น สิงหารีบโทร.บอกธาวีว่า ถ้าเจออัยราบอกพวกเราให้ล็อกตัวเธอไว้ก่อน สั่งการเสร็จปิดโทรศัพท์หันมาบอกนราธิปว่า
"ตอนนี้ธาวีได้เบาะแสว่า ไอ้ชานนท์ไปกบดานอยู่แถวปากช่อง ถ้ามีใครเจอคุณไอซ์แถวนั้นธาวีจะบอกเราทันที"
"หวังว่าไอซ์จะไม่เจอไอ้ชานนท์ก่อนนะ" นราธิปภาวนา สิงหาก็หวังเช่นนั้น แล้วต่างก็ถอนใจนิ่งกันไป ครู่หนึ่งนราธิปถามสิงหาว่า
"สิง...มัสยาบอกฉันว่าแกกับเขาเลิกกันแล้ว" พอสิงหาพยักหน้า นราธิปถาม "แกแน่ใจแล้วหรือที่ทำแบบนี้"
"ฉันไม่มีทางเลือก" สิงหาตอบเศร้าๆ นราธิปถามว่าแล้วมัสยายอมให้เลิกง่ายๆงั้นหรือ "ก็อย่างที่แกเห็น เธอคงโกรธและเกลียดฉันมาก หน้าฉันเธอยังไม่อยากมองด้วยซ้ำ"
"นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ ไอซ์เลิกกับฉันเพราะคิดว่าตัวเองไม่มีค่าพอสำหรับฉัน ส่วนแกกับยัยมัสต้องเลิกกันเพราะยัยมัสมีค่าสูงกว่าแกงั้นหรือ"
"ทำไงได้ สังคมไทยตีค่าคนที่ฐานะ" สิงหาพูดอย่างถอดใจแล้วเดินไป นราธิปมองตามพูดอย่างรับไม่ได้ว่า
"ไร้สาระสิ้นดี!"
ooooooo
มัสยายังยืนครุ่นคิดเป็นห่วงอัยราอยู่ในห้อง ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา เธอถามทันทีว่า
"เขาว่าไงคะพี่ธิป" ถามแล้วมองไปกลายเป็นสิงหาเข้ามา เธอไม่ต้องการคำตอบ หันจะเดินเข้าห้อง ได้ยินเสียงสิงหาตอบตามหลังมาว่า
"ผมให้ธาวีออกหาข่าวคุณไอซ์แล้ว ถ้าเจอเขาจะล็อกตัวไว้"
"ใครถามคุณ" มัสยาย้อนเสียงขุ่น
"ผมกำลังพูดถึงชีวิตคุณไอซ์นะ ทำไมคุณถึงไม่บอกผม"
"ก็มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณ ไอซ์เขาเป็นคนรักของพี่ธิป ฉันก็ต้องบอกให้พี่ธิปรู้"
สิงหาตำหนิว่าเธอกำลังเล่นแง่กับตน ถูกมัสยาย้อนเย้ยว่า
"แต่ฉันว่าคุณกำลังหลงตัวเองนะ ฉันไม่ได้ใส่ใจหรือสนใจอะไรในตัวคุณ" พูดแล้วเข้าห้องปิดประตูปัง สิงหาส่ายหน้าอย่างอ่อนใจก่อนเดินออกไป
ooooooo
ที่ตลาดวังน้ำเขียว...
อัยราใส่แว่นดำใส่หมวก กวาดตามองไปรอบตัวก่อนเดินข้ามถนนไปที่ตลาด เธอเดินเข้าไปถามร้านขายยาที่ตลาดว่า
"ขอโทษนะคะ มีผู้ชายในรูปนี้มาซื้อยาที่นี่ไหมคะ" พลางกดรูปชานนท์ในโทรศัพท์ให้ดู
คนขายยาดูรูปในโทรศัพท์มือถือ แววตาตื่นเต้นเล็กน้อยบอกว่าเพิ่งออกไปเมื่อกี้นี้เอง อัยราตื่นเต้นยิ่งกว่าถามว่าจริงหรือ ไปทางไหน
"เห็นเขาเดินไปทางนี้" คนขายชี้ไป อัยรามองตามแล้วรีบขอบคุณก่อนเดินอ้าวออกไป
พอออกจากร้าน อัยรากวาดตามองซ้ายขวาไม่เห็นชานนท์ จึงวิ่งไปตามทางเลี้ยวซ้ายหยุดมอง ผิดหวังอีก
แต่หารู้ไม่ว่า ที่หน้าตลาด ชานนท์นั่งกินก๋วยเตี๋ยวอยู่ เขายกหนังสือพิมพ์บังๆหน้าเหลือบเห็นอัยราที่กำลังมองหาไปรอบตัว ชานนท์พึมพำอย่างสะใจ
"หึ...ในที่สุดแกก็กลับมาให้ฉันฆ่า"
ทันใดนั้น ธาวีขับรถเข้ามาจอดข้างอัยรา ร้องทักอย่างตื่นเต้น "หวัดดีครับคุณไอซ์" ชานนท์เห็นดังนั้นรีบยกหนังสือพิมพ์ บังหน้า
อัยราชะงักเมื่อเจอธาวี เขาถามว่าเธอไปไหนมาถึงได้ มาที่นี่ อัยราบอกว่าตนมาเที่ยว ย้อนถามอย่างหาข่าวบ้างว่าแล้วธาวีมาทำอะไรที่วังน้ำเขียวนี่
"ผมก็มาเที่ยวเหมือนกันครับ คุณไอซ์จะไปไหนหรือครับ ผมไปส่งให้" อัยรารีบปฏิเสธบอกว่าตนจะไปทางด้านนี้ ชี้ส่งเดชแล้วรีบผละไป ธาวีไม่ตาม แต่ยก ว.ขึ้นทันที
"วิหคหนึ่งเรียกวิหคสี่ ผู้หญิงใส่เสื้อยีนส์จะเดินไปทางคุณ ล็อกตัวขึ้นรถเลย ระวัง เธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา" พอทางโน้นรับทราบ ธาวีสั่งคนขับของตน "อ้อมรถไปดักหน้าเธอ"
พอรถธาวีเคลื่อนจากที่ ชานนท์ก็ลดหนังสือพิมพ์ลง จ่ายเงินแล้วลุกเดินไปอีกทางหนึ่งอย่างแนบเนียน
ooooooo
อัยรารีบเดินหนีจากธาวีมา พลันก็ชะงักกึก เมื่อมีรถตำรวจขับมาปาดดักหน้า ตำรวจลงจากรถพร้อมปืนทำเสียงขึงขัง
"หยุดนะ นี่ตำรวจ" พออัยราขยับจะหนีตำรวจอีกนายวิ่งมาดักทาง "อย่าขยับนะไม่งั้นผมยิง" สิ้นเสียง ตำรวจก็ใส่กุญแจมือเธอทันที
"นี่มันเรื่องอะไร ฉันทำอะไรผิด" อัยราโวยวาย ไม่ทันไรรถของธาวีก็เลี้ยวเข้ามา รถจอดไม่ทันสนิท ธาวีก็กระโดดลงจากรถบอกอัยราอย่างสุภาพว่า
"ผมต้องขอโทษด้วยครับคุณไอซ์ ที่ต้องทำแบบนี้ เป็นคำสั่งจากคุณนราธิปครับ"
พอรู้ว่านราธิปสั่งให้เอาตัวไป อัยราทำหน้าเซ็งๆ แต่ก็ต้องทำตามตำรวจที่มีทั้งคนและอาวุธคุมอยู่ พออัยราขึ้นรถ
ธาวีก็กดโทรศัพท์ทันที
สิงหาได้รับโทรศัพท์รายงานจากธาวี เขาชมอย่างดีใจว่าดีมาก ให้ส่งเธอไปที่กองปราบเลย รับคำสั่งจากสิงหาแล้วธาวีสั่งลูกน้องให้พาอัยราไปส่งกองปราบ
"คุณธาวี ฉันขอร้องปล่อยฉันไปเถอะ" อัยรารีบขอร้อง
"ผมทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกครับ ที่เราต้องทำแบบนี้ก็เพื่อความปลอดภัยของคุณ" ธาวีชี้แจงแล้วสั่งลูกน้อง "ดูแลคุณอัยราให้ดีที่สุด"
พอรถตำรวจคันนั้นเคลื่อนออกไป ธาวีมองตามไปครู่หนึ่งแล้วขึ้นรถตัวเองขับออกไปอีกทาง
ooooooo
ที่บ้านพักริมทะเล นราธิปเข้าไปหามัสยา บอกเธอว่าได้คุยกับสิงหาเรื่องของเธอแล้ว มัสยาทำเมินบอกว่าไม่ต้องพูด ตนไม่อยากฟัง
"แต่พี่อยากให้น้องเข้าใจเขาบ้างนะ ที่เขาทำแบบนี้เพราะแม่เราบังคับ น้องลองคิดดูนะ ถ้าไอ้สิงมันดื้อดึงไม่ยอมเลิกกับน้อง อะไรจะเกิดขึ้น"
"เอาล่ะค่ะ มัสขอบคุณพี่ธิปที่หวังดี แต่เรื่องนี้เราได้คุยกันจบไปแล้ว ระหว่างมัสกับเขาเราไม่มีอะไรกันอีกต่อไปแล้ว"
นราธิปถอนใจกับความใจแข็งของมัสยา แต่แล้วก็ชะงักเมื่อสิงหาเข้ามาอย่างตื่นเต้นบอกว่า
"ธิป ฉันมีข่าวดีมาบอก คนของฉันกำลังพาตัวคุณไอซ์ ไปที่กองปราบ แกไปพบเธอได้เลย"
นราธิปดีใจมากบอกมัสยาว่าตนไปก่อน มัสยาฝากดูแลอัยราด้วย ชมนราธิปประชดสิงหาว่า
"มัสดีใจนะ ที่พี่ไม่ทอดทิ้งไอซ์และเลือกที่จะรักเขา"
นราธิปที่กำลังดีใจสะอึกอึ้งหันมองสิงหาอย่างรู้กันว่าถูกพูดเสียดแทง บอกสิงหาว่า
"ฉันไปก่อนนะฝากน้องฉันด้วย"
พอนราธิปออกไป มัสยาก็จะเดินเข้าห้อง สิงหาเรียกไว้ เธอหยุดเดินแต่ไม่หันมอง
"มัสยา...ผมก็อยากให้คุณรู้ว่า ผมไม่เคยคิดจะทอดทิ้งคุณ"
มัสยายังคงไม่หันมา เธอเดินเข้าห้องปิดประตูปังแทนคำตอบ จนสิงหาสะดุ้ง
ooooooo
ชานนท์ขับรถตามรถตำรวจที่นำตัวอัยราไปอย่างไม่ให้คลาดสายตา
ส่วนอัยราคิดหาทางหนี บอกตำรวจว่าข้างหน้ามีปั๊มขอเข้าห้องน้ำหน่อย ตำรวจไม่ยอมเพราะได้รับคำสั่งให้พาเธอไปส่งที่กองปราบเลย อัยราถามฉุนๆว่าถ้าตนฉี่ราดล่ะ
"ก็ต้องราดล่ะครับ เพื่อความปลอดภัยของคุณ" ตำรวจตอบหน้าตาเฉย
เมื่อรถตำรวจมาถึงทางแยก ถูกชานนท์ปาดรถมาขวาง จนรถตำรวจต้องเบรกเสียงสนั่น ตำรวจนายหนึ่งเปิดประตูรถลงไปกระชากประตูรถชานนท์ตะคอกถาม
"ขับรถประสาอะไรวะ"
ชานนท์ยิงลูกซองสวนออกมาทันที ตำรวจนายนั้นกระเด็นออกมา ตำรวจทุกคนในรถเห็นเหตุการณ์ หนึ่งในนั้นตะโกนบอก
"ระวังคนร้ายจะชิงผู้ต้องหา"
ไม่ทันสิ้นเสียง ชานนท์ก็ลงจากรถยิงลูกซองใส่กระจกรถตำรวจจนตำรวจที่เป็นคนขับหงาย
"ชานนท์..." อัยราอุทาน
"เฮ้ย ดูคุณไอซ์ไว้ ฉันจัดการมันเอง" ตำรวจอีกคนบอกเพื่อนแล้วลงจากรถยิงใส่ชานนท์ แต่มันไวทายาดหลบข้างรถยิงผ่านใต้รถมา กระสุนเจาะเข้าที่ขาตำรวจนายนั้นจนทรุด มันม้วนตัวไปหน้ารถยิงซ้ำอีกจนตำรวจคนนั้นล้มลง
"คุณไอซ์หนีไปก่อนนะครับ วิ่งให้เร็วที่สุด" ตำรวจคนที่เหลือตะโกนแล้วลงจากรถไปสู้กับชานนท์ แต่ไม่ทันตั้งหลักได้ ก็ถูกชานนท์ยิงจนกระเด็นกระดอน
ooooooo
อัยราวิ่งสุดฝีเท้า แต่ยังอยู่ในสายตาชานนท์ มันเปลี่ยนลูกกระสุนยกเล็งยิงสกัดอัยราจนแผ่นป้ายข้างทางกระจุย อัยราทิ้งตัวหลบ พอเห็นชานนท์วิ่งมาใกล้ ก็ลุกหนี ถูกชานนท์ส่องยิงด้านหลัง กระสุนเจาะพื้นข้างตัวอัยราดินกระจุย เธอร้องและล้มลง ชานนท์เดินเข้าหาอย่างผู้ชนะ
"ฉันบอกแล้วไงว่าแกไม่มีวันหนีฉันพ้นหรอก
"แกไม่ต้องพูด ฆ่าฉันเลย" อัยราท้า
"ฉันฆ่าแกแน่" ชานนท์ยกปืนยิงเสียงดังกึกก้อง...
ooooooo
สิงหาแจ้งข่าวอัยราถูกชิงตัวแก่นราธิป นราธิปถามว่ารู้ไหมว่ามันเป็นใคร สิงหาเชื่อว่าเป็นชานนท์ นราธิปตกใจสุดขีด
"หา! ไอ้ชานนท์ มันต้องฆ่าเธอแน่ ทำไงดีวะสิง"
"แกใจเย็นก่อน ฉันกำลังให้ธาวีออกตามหาอยู่ ได้เรื่องยังไงฉันจะโทร.บอกแกอีกที" พูดเสร็จสิงหาปิดโทรศัพท์ นราธิปผลุนผลันลุกขึ้น ขับรถออกไปอย่างเร็ว พูดอย่างมุ่งมั่นว่า
"ไอซ์ ผมจะไม่ยอมเสียคุณไป ผมจะไปช่วยคุณ"
สิงหาไปบอกข่าวอัยราแก่มัสยา เธอบอกว่าจะไปช่วยเพื่อน สิงหารีบมาขวางทาง
"ไม่ได้นะมัสยา ตอนนี้ชีวิตคุณไม่ปลอดภัย" มัสยาดึงดัน เขาขอร้อง "เชื่อผมเถอะ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจ"
เมื่อมัสยาดิ้นรนจะไป สิงหายื้อยุดไว้ เธอจะจับทุ่ม ถูกสิงหากอดรัดไว้บอกว่าไม่ยอมให้เธอไป มัสยากระทืบเท้าสิงหาเอาส้นรองเท้าตอกเข้าที่หน้าแข้งจนเขาร้องโอ๊ยคลายมือออก เธอได้จังหวะจับทุ่มลงกับพื้น แต่ก็ถูกเขาจับทุ่มแล้วกระโดดคร่อม
"ปล่อยฉันนะ" มัสยาดิ้น
"ไม่ ผมบอกคุณก่อนนะ ถ้าคุณยังดื้อดึงละก็ ผมจะจูบคุณเดี๋ยวนี้"
"ก็ลองดูสิ" มัสยาท้าอย่างโกรธจัด
พอถูกท้าทาย สิงหาจับตัวเธอพลิกขึ้นขึงตรึงกับพื้นแล้วก้มระดมจูบไม่ยั้ง มัสยาสะบัดมือหลุดตบหน้าเขาเพียะ พอจะตบซ้ำก็ถูกสิงหาเอามือรับไว้แล้วจูบอย่างหนักหน่วงกว่าเก่า
มัสยาดิ้นครู่เดียวก็อ่อนแรงมือที่เงื้อจะตบปล่อยลงบนตัวสิงหา...กลายเป็นกอดเขาไว้ หลับตานิ่ง สิงหาก้มจูบอย่างนุ่มนวล ต่างตกอยู่ในภวังค์
แต่พอรู้สึกตัว ต่างก็ชะงัก สิงหาผละออกมารีบเอ่ยขอโทษ ตำหนิตัวเองว่าไม่น่าทำแบบนี้ มัสยามองเขาอึ้ง เห็นเขาลุกไปยืนหันหลังให้ เธอจ้องเขาอย่างโกรธจัดจนน้ำตาคลอ สิงหาพูดทั้งที่หันหลังว่า
"เรื่องคุณไอซ์ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผม ผมจะช่วยเธอออกมาให้ได้"
พูดแล้วสิงหาเดินออกไป มัสยาไม่พูด ไม่ตาม แต่กลับร้องไห้ด้วยความเสียใจ
ooooooo
ชานนท์เอาตัวอัยราไปที่บ้านบนเนิน ผลักเธอลงกับพื้นแล้วปิดประตูห้อง พออัยราพลิกตัวมาก็สะดุ้งอุทาน "หา..." เมื่อเห็นศตายุยืนจ้องอยู่
"ตกใจหรือที่เห็นฉันยังไม่ตาย" ศตายุยิ้มเหี้ยม "ฉันเลี้ยงแกมา แต่แกกลับเนรคุณฉัน แกเห็นแก่ผู้ชายคนหนึ่ง ถึงกับยอมทรยศองค์กร" ศตายุใช้ไม้เท้าฟาดหน้าอัยรา เธอสะบัดจนกระเด็น โต้ว่า
"แต่หัวหน้าทำไม่ถูกเรื่องมัสยา"
ศตายุใช้ไม้เท้าฟาดอีกครั้งจนอัยราหน้าสะบัด มันตะคอกถาม
"แกเป็นใครถึงได้บังอาจมาสอนฉัน แกมันก็แค่เด็กสวะคนหนึ่งที่แม่เป็นโสเภณีติดยา แกรู้ไหม ถ้าแกไม่ได้ฉัน ป่านนี้แกก็เป็นโสเภณีเหมือนแม่แก"
ศตายุกระชากคอเสื้ออัยราแล้วผลักกระเด็นโครม อัยรา จ้องหน้าศตายุ ทั้งโกรธ แค้นใจ เสียใจระคนกัน ชานนท์ถามว่า ให้ตนฆ่าเลยไหม
"ยัง ยังไม่ถึงเวลาตายของมัน ฉันจะให้มันตายพร้อมกับนังมัสยา ฉีดยาให้มัน!" ศตายุสั่งเหี้ยม
ชานนท์หยิบเข็มฉีดยาขึ้นมา เดินเข้าหาอัยรา เธอร้อง "อย่า..." พลางกระถดหนี ชานนท์กระชากอัยราขึ้นมาตบจนเธอสลบ จากนั้นก็ฉีดยาเข้าที่แขนเธอต่อหน้าศตายุที่ยืนมองอย่างอำมหิต
อัยรารู้สึกตัวในวันรุ่งขึ้น ในสายตาที่พร่ามัว เห็นศตายุ กับชานนท์ยืนมองอยู่ เธอเรียกทั้งสองคนอย่างจำได้ ชานนท์ ถามว่าเป็นอย่างไร สบายไหม
"ฉีดให้มันอีกหลอดนึง เอาให้มันลืมตายไปเลย" ศตายุ สั่ง ชานนท์เดินไปหยิบเข็มฉีดยาเดินเข้าหาอัยรา เธอกระเถิบหนีร้องอย่า...ฉันไม่เอา...แต่ชานนท์ก็เดินเข้าไปฉีดให้จนได้บอกว่า
"เข็มนี้รับรองถึงสวรรค์แน่"
ศตายุยิ้มอย่างสาแก่ใจที่ได้ทำกับอัยราอย่างสมแค้น
ooooooo
หลังจากฉีดยาเข็มที่ 2 ให้อัยราแล้ว ศตายุโทรศัพท์ เข้ามือถือมัสยาที่กำลังพักอยู่บ้านพักริมทะเล มัสยาคว้าโทรศัพท์รับสายทันที
"ว่าไงมัสยา" เสียงศตายุทักมาห้าวเหี้ยม
มัสยาตกใจอุทาน "หา...หัวหน้า..."
"หึๆๆ เป็นลูกสาวนายกฯมีความสุขมากกว่าเป็นพวกสมิงสาหลายร้อยเท่าสินะ" มัสยาถามว่าต้องการอะไร ศตายุ บอกว่า "ฉันแค่จะบอกให้แกรู้ว่านังอัยรามันกลับมาอยู่กับฉันแล้ว"
"ไม่จริง ไอซ์ไม่มีวันทำอย่างนั้นแน่" มัสยาพูดอย่างเชื่อมั่นในตัวอัยรา ศตายุจึงส่งโทรศัพท์ให้อัยรา บอกให้พูดกับมัสยา
อัยราในสภาพที่เมายาอย่างหนัก รับโทรศัพท์ไปพูด ตาปรือ...
"ฮาโหล...น่านครายยย..."
"ไอซ์...นั่นแกหรือ" มัสยายังไม่เชื่อหูกับเสียงยืดยานนั้น ปลายสายก็ยังตอบมาอย่างเดิมว่า
"ช่าย...น่านครายพูด..."
มัสยาตกใจถามว่าเป็นอะไร อัยราบอกว่าตนสบายดี กำลังมีความสุขมาก
"นี่พวกมันทำอะไรแก"
"หัวหน้าไม่ได้ทำอะไรฉัน...เขาดีกับฉันมาก...ฉันคิดถึงแกนะ"
มัสยาตะลึงอึ้ง น้ำเสียงและการพูดคุยของอัยรานั้น
มัสยาเดาได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนรัก ขณะมัสยากำลังอึ้งๆอยู่นั่นเอง ศตายุก็แย่งโทรศัพท์กลับไปพูด
"แกได้ยินแล้วใช่ไหม ฉันว่าแกก็ควรจะรีบกลับมาหาฉันได้แล้วนะ เพราะถ้าแกไม่มา ฉันจะส่งหัวนังอัยราไปให้แก"
"ไม่นะ...พวกแกต้องไม่ทำอะไรไอซ์นะ" มัสยาตกใจมากเพราะรู้ซึ้งถึงความเหี้ยมของศตายุดี
"แล้วถ้าแกบอกตำรวจเรื่องนี้ รับรอง แกจะไม่ได้เห็นหน้านังอัยราไปตลอดทั้งชีวิต พรุ่งนี้แกต้องมาหาฉันที่วังน้ำเขียว" พูดเสร็จศตายุปิดโทรศัพท์ทันที หันมองไปทางอัยรา เธอยิ้มให้เบลอๆ
ส่วนมัสยา พอปลายสายวาง เธอปิดโทรศัพท์ของตัวเอง พอดีสิงหาเดินเข้ามาถามว่าใครโทร.มา มัสยามองหน้าเขานิ่งอย่างตรึกตรอง สิงหามองหน้าเธอรอคำตอบใจจดจ่อ สุดท้ายเธอบอกว่า
"ไม่เกี่ยวกับคุณ"
พูดตัดบทแค่นั้นแล้วเดินออกไป สิงหามองตามด้วยความอึดอัดใจกับความหมางเมินของเธอ
คืนนี้...มัสยานอนไม่หลับ เธอยืนมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นตำรวจยืนเวรยามอย่างหนาแน่น แม้ลมจะเย็นสบาย เสียงคลื่นลมหวีดหวิวน่าฟัง แต่ในยามนี้เธอไม่รับรู้กับธรรมชาติที่น่าอภิรมย์นั้น เฝ้าแต่ครุ่นคิดถามตัวเองว่า
"ทำยังไงดี เราจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไง..."
ooooooo
คืนเดียวกัน...
ที่บ้านบนเนิน อัยรากำลังอยู่ในความทุกข์ทรมานอย่างยิ่ง เธอกอดขาชานนท์อ้อนวอนเสียงสั่น
"ขอยาฉันหน่อยพี่นนท์ ได้โปรดเถอะ ฉันหนาวจริงๆขอยาฉันหน่อย"
"ฮึ่ย...นังนี่ น่ารำคาญจริงๆ" ชานนท์สะบัดขาอย่างแรงจนอัยรากระเด็น ศตายุบอกให้เอายาให้อัยราอีก แต่ชานนท์ กลับเสนออย่างเลือดเย็นเหี้ยมเกรียมว่า "ผมว่าฆ่ามันทิ้งดีกว่าครับหัวหน้า เลี้ยงมันไว้ก็เปลืองยาเปล่าๆ"
ศตายุยิ้มเหี้ยม มองอัยราแล้วบอกชานนท์ว่า
"แกไม่ต้องห่วง คนอย่างฉันไม่เคยเลี้ยงใครฟรีๆ เอายาให้มันอีก เพิ่มให้มันอีกเท่าตัว"
ชานนท์รับคำ หยิบเข็มขึ้นมาฉีดยาให้อัยรา ศตายุยืนดูชานนท์ฉีดยาอย่างสะใจ
พอได้ยา อัยราก็ตาปรือหลับผล็อยไป...
ooooooo
ที่บ้านพักริมทะเล...เช้าแล้ว มัสยายังอยู่ในห้องนอน จนสิงหามาเคาะประตูร้องบอก
"อาหารเช้าเรียบร้อยแล้วครับ"
มัสยาเปิดประตูออกมาดูที่โต๊ะอาหาร เห็นมีแฮม ไข่ดาว เธอหันบอกสิงหาอย่างเย็นชาว่า
"ฉันไม่อยากกินอาหารฝรั่ง ฉันอยากกินโจ๊ก"
สิงหาชะงักไปนิดหนึ่ง แต่แล้วก็ตอบรับ บอกว่าเดี๋ยวจะให้คนไปซื้อให้ เธอสวนไปทันทีว่า
"ไม่ คุณนั่นแหละต้องเป็นคนไปซื้อ" ครั้นสิงหาอึกอัก เธอย้ำ "ลืมไปแล้วหรือว่าฉันเป็นลูกสาวนายกฯ ฉันสั่งคุณต้องทำเดี๋ยวนี้"
น้ำเสียงจริงจัง สีหน้าเย็นชา และแววตาที่ห่างเหินของเธอ ทำให้สิงหาตอบรับอย่างไม่มีทางเลี่ยง บอกว่าเดี๋ยวจะออกไปซื้อให้ พูดแล้วเปิดประตูเดินออกไป
มัสยาลุกพรวดตามไปแอบมอง เห็นสิงหาเดินไปบอกลูกน้องที่เฝ้าอยู่หน้าบ้านพักว่า
"เฝ้าคุณมัสยาให้ดี"
พอสิงหาขับรถออกไป มัสยาก็กดกริ่งเรียกตำรวจทันที ตำรวจหน้าบ้านได้ยินเสียงกริ่งเรียกหันมอง โป้งสั่งตำรวจที่เฝ้าอยู่ว่า
"เข้าไปดูคุณมัสยาซิว่าต้องการอะไร"
ตำรวจนายนั้นถือกุญแจเดินเข้าไปไขประตู ถามมัสยาว่ามีอะไรหรือ
"คุณช่วยดูแอร์ในห้องนอนให้หน่อยได้ไหม ทำไมแอร์ไม่เย็น" มัสยาทำหน้าตาย
ตำรวจนายนั้นเดินเข้าไปในห้องนอน มัสยาก็เดินตามไปติดๆ พอพ้นประตูห้องเธอกระโดดสับคอตำรวจนายนั้น พอตำรวจหันมองเธอสับคอซ้ำแล้วตบหน้าด้วยฝ่ามือเพชฌฆาต ตำรวจนายนั้นร่วงลงไปกองไม่ได้ร้องสักแอะ
ooooooo
ครู่หนึ่ง มัสยาในชุดตำรวจเดินแบกถุงขยะออกไป โป้งหันมองนึกว่าเป็นตำรวจลูกน้องเลยไม่ได้ สนใจ
มัสยายังคงเดินไปอย่างไร้พิรุธ จนถึงริมรั้ว เหลียวซ้ายแลขวาไม่เห็นใครก็ปีนรั้วกระโดดออกไปแล้ววิ่งสุดฝีเท้า
สิงหาไปซื้อโจ๊กกลับมา หิ้วถุงโจ๊กเดินเข้าบ้านพัก เคาะประตูห้องนอน ร้องบอก
"คุณมัสยา โจ๊กมาแล้วครับ"
เงียบ ไม่มีเสียงอะไรจากในห้องเลย สิงหาเคาะอีกครั้งก่อนเปิดเดินเข้าไป เขาชะงักกึกเมื่อเห็นตำรวจลูกน้องถูกมัดอยู่ เขารีบเข้าไปแกะเชือกที่มัดปากออกถาม
"คุณมัสยาล่ะ"
"เธอหนีไปแล้วครับ"
สิงหาตกใจ วิ่งออกมาหน้าบ้าน บอกลูกน้อง "โป้ง คุณมัสยาหนีไปแล้ว ตามจับเร็ว"
ooooooo
ระหว่างขับรถกระบะออกมานั้น มัสยากดโทรศัพท์ถึงศตายุ พอรับสาย ฝ่ายนั้นถาม
"ว่าไงมัสยา"
"จะให้ฉันไปเจอแกที่ไหน"
"หมู่บ้านเนินดิน วังนํ้าเขียว"
"ได้ ฉันจะไปหาแกที่นั่น" มัสยาตอบสั้นๆ เด็ดเดี่ยว แล้วปิดโทรศัพท์ แววตากร้าวจัด
ส่วนศตายุ พอรับโทรศัพท์จากมัสยาก็หัวเราะร่า หันไปบอกอัยราที่นอนเมายาอยู่ว่า "ในที่สุดนังมัสยามันก็จะมาตายกับแกแล้ว"
ชานนท์ท้วงติงว่าระวังมัสยาจะหักหลังเราเอาตำรวจมาด้วย ศตายุเชื่อว่ามัสยาไม่ทำอย่างนั้น พูดอย่างมั่นใจว่า
"ฉันรู้จักมันดี คนอย่างมันไม่ยอมให้เพื่อนมันตายฟรีคนเดียวหรอก"
ชานนท์พูดอย่างย่ามใจว่าถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องเตรียมต้อนรับกันหน่อย ศตายุหัวเราะ บอกว่าเอาให้สมเกียรติลูกสาวนายกฯเลย แล้วหัวเราะร่าอย่างสะใจ
ขณะนั้นเอง จีระวุธเดินเข้ามาถามอย่างหาข่าวว่า มีความสุขอะไรกันหรือ ถึงได้หัวเราะชอบใจกันใหญ่ ศตายุรีบกวักมือเรียก
"คุณมาก็ดีแล้วผู้การจีระวุธ มาร่วมยินดีกับผมหน่อย"
"ยินดีเรื่องอะไร" จีระวุธถามมองตาไม่กะพริบ
"วันนี้จะเป็นวันที่ผมฆ่านังมัสยาด้วยมือของผมเอง ผมจะเอาเลือดมันมาเซ่นวิญญาณพี่น้องสมิงสาของเรา"
"โธ่เอ๊ย...ผมนึกว่าเรื่องอะไร ที่แท้ก็เรื่องแก้แค้น คุณฟังข่าวดีของผมดีกว่า ตอนนี้ผมติดต่อพวกค้ายาเสพติดได้แล้ว เขายินดีให้เงินเราห้าสิบล้าน เพื่อสนับสนุนองค์กรสมิงสา แล้ววันนี้เขาอยากจะพบกับคุณ"
"ไม่ได้ บอกเขาว่าพรุ่งนี้ วันนี้ผมมีเรื่องต้องสะสาง"
"นี่ศตายุ ผมว่าเราหยุดเรื่องล้างแค้นไว้ก่อนเถอะ เงินห้าสิบล้านนะ ถ้าคุณพลาดวันนี้ เราจะไม่ได้เงินจากที่ไหนอีกนะ"
ศตายุชักปืนออกมาจ่อด้วยความโกรธที่จีระวุธบังอาจมาสอนตน คำรามใส่หน้าอย่างโกรธจัด
"ถ้าคุณพูดอีกคำเดียว ผมจะยิงแสกหน้าคุณเดี๋ยวนี้ ผมเป็นหัวหน้า ผมสั่งอะไรคุณมีหน้าที่ไปทำตาม"
"ผมขอโทษ" จีระวุธยอมสยบต่อหน้ากระบอกปืน แล้วเดินเลี่ยงออกไป
พอจีระวุธออกไปแล้ว ชานนท์ที่นิ่งเงียบดูเหตุการณ์ ตลอดเวลา บอกศตายุว่า
"ผมว่าผู้การจีระวุธไม่น่าไว้ใจเท่าไหร่นะครับ"
"ฉันรู้ เอาไว้ให้เราได้เงินจากมันก่อน แกก็จัดการฆ่ามันทิ้งเสีย"
ทั้งสองคุยกันอย่างลำพองใจ พูดถึงการฆ่าคนราวกับตบยุงเล่น
ส่วนจีระวุธ พกความแค้นไว้เต็มอก เดินออกไปข้างนอกแล้วคำรามบอกตัวเองว่า
"ไอ้ศตายุ รอให้ฉันได้เงินห้าสิบล้านก่อนเถอะ ฉันจะยิงแสกหน้าแกบ้าง!"
ooooooo
ที่บ้านนายกฯปฐวี...สิงหาไปรายงานเรื่องมัสยาหนีไปแล้วแก่ปฐวี นายกฯตกใจไม่ทันพูดอะไร นภาลัยก็โวยวายอย่างเกรี้ยวกราดขึ้นก่อนว่า
"นี่เธอทำงานประสาอะไร ฉันบอกให้เธอดูแลลูกฉัน แต่เธอกลับปล่อยให้ลูกฉันหายไป"
"ผมขอโทษครับ ผมไม่คิดว่าคุณมัสยาจะหนีออกมา" สิงหาเสียงอ่อย
"ขอโทษหรือ ฉันขอไล่เธอออก แล้วฉันจะให้หัวหน้าเธอเล่นงานเธอด้วย" นภาลัยสั่งการราวกับเป็นนายกฯเสียเอง จนนายกฯปฐวีต้องเอ่ยปากว่า
"ใจเย็นนะคุณหญิง ตอนนี้อย่าเพิ่งพูดเรื่องผิดถูกเลย มาคิดดีกว่าว่าเราจะตามหาตัวลูกได้ที่ไหน"
"ตอนนี้ผมให้ธาวีกับตำรวจตั้งด่านสกัดคุณมัสยาไว้ ถ้าเธอไปที่วังน้ำเขียว เราต้องได้ตัวเธอแน่ครับ" สิงหารายงานอย่างมั่นใจ ก็พอดีโทรศัพท์มือถือเขาดังขึ้น
เป็นสายจากนราธิปบอกว่าตอนนี้ตนอยู่กับธาวีที่ด่าน ยังไม่เจอตัวมัสยา ถามว่าหรือมัสยาไม่ได้มาที่นี่ สิงหาเชื่อว่า
มัสยาต้องไปช่วยอัยรา นราธิปถามว่าแล้วถ้าไม่เจอตัวเธอล่ะ
"เราก็ต้องหาที่ซ่อนตัวของไอ้ชานนท์ให้ได้" สิงหาชี้แนะ นราธิปจึงจะไปลองตามหากับธาวีดูอีกที สิงหาบอกว่ายังไงก็ให้โทร.กลับด้วย
ปฐวีถามว่านราธิปว่าอย่างไรบ้าง สิงหาบอกว่ายังไม่เจอตัวมัสยาเลย
นภาลัยที่กำลังขึ้งเครียด พอรู้ว่ายังตามหามัสยาไม่เจอ หันมาพูดกับสิงหาว่า
"ถ้าลูกฉันเป็นอะไรไปล่ะก็...ฉันจะไม่ให้อภัยเธอเด็ดขาด สิงหา!"
สิงหาอึ้งสนิท...
ooooooo
