ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "เพชร"
ตอนที่ 2
เมื่อเพชรกลับถึงบ้าน ย่าบอกว่า “ดีใจที่เพชรช่วยเหลือคนอื่นแม้จะทำให้ตัวเองลำบากหรือเจ็บตัวบ้าง แต่ย่าก็ขอให้ทำความดีช่วยเหลือคนอื่นต่อไป เพราะความดีทำยาก...ความชั่วทำง่าย แต่พอเอ็งหลงผิดทำชั่วชีวิตเอ็งก็จะเหมือนตกนรกติดคุกทั้งเป็น ทำให้เอ็งไม่มีความสุขไปตลอดชีวิต”
เพชรยิ้มแซวย่าว่า ตนดีใจที่ย่ายังพูดได้ยาวๆเหมือนเดิมทั้งที่ยังกลุ้มเรื่องพ่ออยู่ ย่าบอกว่าเมื่อเพชรไม่อยากให้กลุ้ม ย่าก็จะไม่กลุ้ม
ขณะนั้นเองไกรสรก็เข้ามาโวยวายขอเงินแม่บอกว่าจะเอาไปกินข้าว ย่าบอกว่าไม่มีเพราะเพิ่งเอาไปเมื่อเย็นนี้เอง หิวก็กินข้าวที่บ้าน
ไกรสรจึงหันไปคาดคั้นกับเพชร เพชรใจอ่อนควักเงินออกมาไกรสรก็คว้าไปทั้งหมด
ย่าบอกว่าเอาไปหมดไม่ได้ เป็นของเพชรและยังค่าเทอมของหนูพิมอีก ไกรสรตวาดแม่อย่ายุ่ง เพชรบอกว่าอาอ่องอยากให้พ่อกลับไปทำงาน ไกรสรตวาดว่าตนพิการอย่างนี้ยังจะให้ไปทำงานให้คนหัวเราะเยาะหรือ เพชรบอกงั้นพ่อไม่ต้องไปทำงาน ตนจะทำงานเองแต่ขอพ่ออย่า...
“มึงด่ากู!” ไกรสรตวาดทั้งที่เพชรยังพูดไม่จบ
ooooooo
ไกรสรด่าและตบหน้าเพชรเต็มแรง หาว่าเพชรว่าตนเป็นภาระเพราะตนเป็นง่อยอุบาทว์อัปลักษณ์ใช่ไหม ไกรสรทุบตีเพชรอย่างขาดสติ เพชรได้แต่หลบ ย่าพยายามเข้าช่วย บอกไกรสรให้หยุดเดี๋ยวนี้!
ไกรสรหาว่าแม่เข้าข้างเพชร โทษว่าชีวิตตนฉิบหายวายวอดเพราะแม่ แม่เป็นตัวซวยของทุกคน ตะโกนใส่หน้าว่า “จะไปตายที่ไหนก็ไปเลย” พุดกรองตะลึง เพชรเข้าประคองย่าไว้ ย่าบีบแขนเพชรแน่น
“ไม่เป็นไรลูก ย่าไม่เป็นไร ย่าผิดจริงอย่างที่มันบอก แต่ย่าไม่ยอมแพ้ลูก ย่าจะต้องเอาสติของพ่อเอ็งกลับมาให้ได้” ย่ามองหน้าเพชรพูดอย่างเยือกเย็น “เอ็งเป็นลูกมัน เอ็งยังมีสติสัมปชัญญะ รู้จักแยกแยะผิดชอบชั่วดี เพราะฉะนั้นพ่อเอ็งก็มี เพียงแต่ย่ากับเอ็งยังหามันไม่เจอ แต่เราจะไม่ยอมแพ้ใช่ไหมเพชร”
“ใช่จ้ะย่า...เราจะไม่ยอมแพ้กับเรื่องเลวร้ายในชีวิตจ้ะ”
ย่ากับเพชรจับมือกันแน่น หนูพิมในวัย 15 มองพ่อ ย่าและพี่ชายสีหน้าตื่นตระหนกและยุ่งยากใจ
วันนี้ย่าพุดขายของดีจนแม่ค้าเจ้าของแผงบอกว่าเหลือไม่มาก ถ้าป้ามีงานที่บ้านฝากตนก็ได้เย็นนี้จะเอาหาบไปส่งบ้านให้ ย่าไม่ทันพูดอะไรเจ๊เจ้าของร้านชำก็เดินหน้าเอาเรื่องเข้ามาทวงเงินค่าเหล้าที่ไกรสรไปเซ็นไว้ ย่าบอกว่าคุยกันแล้วว่าไม่ขายให้ไอ้สรอีก เจ๊อ้างว่าวันที่สรไปเซ็นตนไม่อยู่ ลูกน้องใหม่มาไม่รู้เรื่อง
ย่าบอกว่างั้นก็ไปจัดการกันเองแล้วกัน แม่ค้าเจ้าของแผงพูดแทรกว่า มันก็น่าจะหักลบกลบหนี้ที่เจ๊เคยเขียนเกินบัญชีไว้ที่สรมันเมาได้อยู่นะ เจ๊เจ้าของร้านชักสีหน้าใส่ แม่ค้ายืนยันว่าเขารู้กันทั้งตลาดว่าเจ๊แอบบวกเพราะคนเมาน่ะจำไม่ได้ว่ากินไปกี่ขวด แม่ค้ายืนยันว่าตนรู้เพราะลูกน้องเจ๊เอาหลักฐานมาให้ดู เจ๊จนแต้มเดินหน้าหงิกกลับไป
“แล้วมันเอาเงินไปทำอะไรตั้งเยอะแยะ...เอ็งทำอะไรอยู่นะสร” ย่าพึมพำกังวล
