คลื่นชีวิต
ตอนที่ 14
สีหน้าและแววตาจริงจังของชยันต์ทำให้ปียากุล เกือบใจอ่อน แต่ความหึงหวงก็แผดเผาใจจนกลายเป็น ความโกรธแค้น ผลักเขากระเด็นและจะขึ้นรถไปสนามบิน แต่ก็ไม่วายทิ้งท้ายเสียงเข้ม
“พอรู้ว่าเขาท้องกับคนอื่นเลยกลับมาตายรังที่ฉันสินะ ไม่ต้องเอาลูกมาอ้าง หมดทางไปก็บอกมาเถอะน่า”
ชยันต์ตามไปตะครุบตัว ก่อนจะโพล่งออกไป อย่างเหลืออด
“เปี๊ยกจะระบายอารมณ์ใส่ผมยังไงก็ได้ แต่อย่าเอาชนะผมด้วยการเอาลูกไปแบบนี้”
“ทำไม...ทำไมจะทำไม่ได้”
“ตอนนี้มันไม่ใช่แค่เรื่องเราสองคนแล้วนะ อยากให้ลูกเสียใจที่เกิดมามีพ่อมีแม่อย่างเรารึไง”
“ไม่ต้องพูดเลย แค่ฉันคนเดียวคุณยังรักไม่ได้ แล้วคุณจะให้เชื่อเหรอว่าคุณจะรักลูกได้”
“ผมก็แค่ผู้ชายธรรมดา ผมไม่รู้หรอกว่าดีพอจะเป็นสามีใครไหม แต่ที่เปี๊ยกลงโทษผม บาปมันตกที่ลูก ผมยอมไม่ได้ เราอาจจะเลิกเป็นสามีหรือภรรยา แต่ถ้าเป็นพ่อแม่คนแล้วมันเลิกไม่ได้ ชาตินี้ทั้งชาติยังไงเราก็ต้องเป็นต่อไป”
ปียากุลอึ้งไปอึดใจ น้ำตาไหลอย่างช่วยไม่ได้ ชยันต์ เลยคว้าตัวมากอด พลางปลอบเสียงอ่อน
“คนเราจะอยู่ด้วยกัน ทิฐิหรือศักดิ์ศรีมันไม่สำคัญ ความรักมันชั่งตวงวัดไม่ได้ เปี๊ยกจะรักผมน้อยกว่าที่ผมรักเปี๊ยกก็ได้ แต่ขอแค่ให้เราได้อยู่ด้วยกัน ผมยอมได้ ทุกอย่าง ถึงเปี๊ยกจะวีนจะเหวี่ยงยังไง ผมก็จะไม่หยุดรักเปี๊ยก”
ความในใจของอดีตสามีทำให้ปียากุลตื้นตัน ร่ำไห้ ด้วยความรู้สึกผิดปนเสียใจ ชยันต์เช็ดน้ำตาให้
“ลูกอุตส่าห์มาอยู่กับเรา อย่าทำให้เขาผิดหวังในตัวเรา สองคนนะ ที่ผ่านมาถ้าผมทำให้เปี๊ยกเสียใจ ผมขอโทษ ถึงผมจะเป็นสามีได้ห่วยแตกแค่ไหนแต่สัญญาว่าผมจะเป็น พ่อที่ดีที่สุดให้ลูกของเปี๊ยกให้ได้ เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ”
พูดจบก็จูบหน้าผาก ปียากุลใจอ่อนยวบ กอดเขาแน่น “ขอบคุณที่กลับมา...ขอบคุณที่ยอมฉันตลอดเวลา ขอบคุณที่ทนกับความงี่เง่าของฉันตลอดมา ขอบคุณที่เป็นคุณ ขอบคุณที่ยังรักกัน ขอบคุณที่ไม่ทิ้งฉัน ขอแค่ให้อยู่ข้างๆกัน ฉันสัญญาว่าจะเป็นคนใหม่ จะไม่ทำให้คุณเสียใจที่ดันซวยมารักผู้หญิงอย่างฉัน...”
สถานการณ์ระหว่างชยันต์กับปียากุลจบลงด้วยดี ต่างจากสถานการณ์ของจีราวัจน์ที่ตกในอันตราย เมื่อมี ข่าวการถอนตัวจากงานละครฟอร์มยักษ์ พิมกับลูกน้ำได้ยินข่าวลือว่าดาราสาวตั้งท้องเลยหาทางจะพิสูจน์ด้วยการแอบทำให้ม้าที่จีราวัจน์นั่งตอนถ่ายแบบตกใจตื่น!
ชยันต์กับสุกี้ที่มาเฝ้ากองถ่ายตกใจมาก ยิ่งเห็นจีราวัจน์ตกจากหลังม้าและเป็นลมหมดสติยิ่งทำอะไรไม่ถูก แต่คนตกตะลึงกว่าคงหนีไม่พ้นสาธิตที่เพิ่งรู้ความจริงจาก เจนจิราว่าคืนที่ติวดีเกิดอุบัติเหตุ จีราวัจน์ถูกสิทธาวางยา!
“มันฉีดยาให้พี่จี พี่จีกำลังหนีไม่ให้ถูกพ่อเลี้ยงตัวเองข่มขืน ถึงได้ขับรถหนีกระเซอะกระเซิงออกมา”
สาธิตมองหลักฐานในมือที่จริยาฝากเจนจิรามาให้ เป็นใบรับรองแพทย์ที่ยืนยันว่าจีราวัจน์โดยวางยากล่อมประสาทชนิดร้ายแรงในวันเกิดเหตุ ด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก สับสนและรู้สึกผิดจนเจนจิราต้องถามเพื่อเตือนสติ
“ก็พี่ธิตชอบพี่จีไม่ใช่เหรอคะ พี่ธิตชอบเขา แต่ไม่ยอมรับ เพราะยังคาใจที่เขาเป็นคนฆ่าแฟนเก่าพี่ใช่ไหมคะ”
คำถามนี้แทงใจดำสาธิตอย่างแรง เช่นเดียวกับเจนจิราที่เข้าใจจีราวัจน์ผิดมาตลอด
“คุณหญิงจริยาเขาฝากเจนมาบอกเพราะอยากให้ พี่ธิตเข้าใจพี่จี ถ้าไม่มีเรื่องนี้พี่ธิตคงจะรักพี่จีได้สนิทใจใช่รึเปล่า พี่จีก็ไม่ต่างจากแพะรับบาป เขาไม่ควรจะต้องไปอยู่ ในเหตุการณ์นี้ด้วยซ้ำ อย่างที่แม่พี่จีบอก...คดีนี้พี่จีถือเป็นเหยื่ออีกคน เราตัดสินเขาผิดไป พี่จีน่าสงสารมาก พี่ธิตเห็นใจพี่จีเถอะนะคะ...”
ooooooo
สาธิตนั้นยิ่งกว่าเห็นใจจีราวัจน์ ใจแทบขาดเมื่อรับสายจากชยันต์บอกว่าจีราวัจน์ตกจากหลังม้าระหว่างถ่ายแบบ ปียากุลที่ตามมาเฝ้ากองด้วยเห็นอดีตสามีพูดอ้อมค้อมเลยแย่งมือถือไปพูดแทน
“จีท้องกับพี่...ไม่ได้ท้องกับชยันต์อย่างที่เราเข้าใจ ถ้าพี่ธิตคิดว่าเขายังสำคัญกับชีวิตพี่ก็รีบมา ถ้าไม่อยากจากกันโดยไม่ทันลาแบบติว พี่ธิตต้องรีบมาเดี๋ยวนี้!”
ทั้งสุกี้กับชยันต์ถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินคำพูดของปียากุล แต่ผู้จัดละครสาวจอมหึงก็ยืนยันว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุด แล้วผลที่ได้ ก็ดีเกินคาด เมื่อสาธิตบุกมาหาจีราวัจน์ถึงโรงพยาบาล
ด้านสุกี้...ต้องรับมือกองทัพนักข่าวที่มาตามข่าวลือหนาหูว่าจีราวัจน์ถอนตัวจากละครเพราะตั้งท้อง พิมสะใจมากที่แผนการทำลายดาราสาวและอดีตผู้จัดการได้ผล แต่ทุกอย่างก็ต้องพังทลายเมื่อสาธิตปรากฏตัว!
บรรยากาศน่าตึงเครียดที่นักข่าวรุมสัมภาษณ์สุกี้กับจีราวัจน์ที่เพิ่งออกจากห้องฉุกเฉินทำให้สาธิตร้อนรนมาก ถลาไปกลางวงและประกาศกร้าว
“ใครถ่ายรูปจีราวัจน์โดยไม่รับอนุญาต ผมจะฟ้อง ให้หมดทุกคน!”
ชยันต์ ปียากุล สุกี้ และดารากาที่มาเฝ้าเพื่อนรักมองหน้ากันอึ้งๆ แล้วก็อ้าปากค้างเมื่อได้ยินประโยคต่อมา
“สิ่งเดียวที่พวกคุณจะลงข่าวเกี่ยวกับจีได้คือจีไม่เคย ยุ่งกับสามีคนอื่น เพราะผมนี่แหละ...สามีของจีราวัจน์!”
การประกาศของสาธิตทำให้นักข่าวสลายตัวท่ามกลางโล่งใจของทุกคน รวมทั้งเจนจิราที่ตัดสินใจบอกความจริงเรื่องจีราวัจน์โดนวางยา แต่กระนั้นสีหน้าเศร้าสร้อยเหมือนคนอกหักของเธอก็ทำให้เจตรเป็นกังวล
“เจนทำถูกแล้วใช่ไหมพี่เจตรที่บอกทุกอย่างพี่ธิต”
“ใช่...เจนทำถูกต้องที่สุดแล้ว”
“พวกเขาคบกันลึกซึ้งขนาดนี้ เจนดูไม่ออกได้ยังไง”
“ถ้ารู้ว่าเขาคบกันแล้วเจนจะทำยังไง”
“พี่ธิตเป็นคนดี เขาสมควรจะมีความรักดีๆ ถ้าเจน รู้ว่าเขารักกัน เจนจะช่วยให้เขาเข้าใจกันเร็วกว่านี้”
“ทั้งๆที่รู้ตัวว่าตัวเองจะต้องอกหักน่ะเหรอ แม่พระ จริงๆน้องสาวคนนี้”
“แต่ทำไมความถูกต้องถึงทำให้เจนเจ็บอย่างนี้พี่เจตร”
น้ำเสียงสั่นเครือของน้องสาวทำให้เจตรสงสาร ดึงตัวมากอดปลอบ “พี่รู้ว่าเจนเจ็บ แต่อย่างน้อยเจนก็ทำให้ คนที่เจนรักมีความสุข และเจนทำให้พี่ภูมิใจว่าน้องของพี่โตพอจะไม่เอาอารมณ์ตัวเองเป็นที่ตั้ง แต่ใช้ความถูกต้อง ตัดสินใจ นี่แหละ...จรรยาบรรณที่ดีของทนาย เจนกำลังเปลี่ยนจากสาวโก๊ะเป็นคุณทนายเต็มตัวแล้วนะ”
เจนจิรายิ้มรับคำปลอบของพี่ชายทั้งน้ำตา เจตรโล่งใจมาก ดีใจที่น้องสาวใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์
“น้องสาวพี่น่ารักจริงๆ แล้ววันหนึ่งเจนต้องเจอคนของเจนเหมือนที่พี่มีคุณดาว”
“และขอให้เจนรู้ใจเร็วกว่าพี่เจตรด้วยนะ”
“ไม่ต้องห่วง พี่ว่าบางทีเจนอาจเจอก่อนคุณจีจะยอม ลงเอยกับคุณสาธิตก็ได้ เพราะคุณสาธิตทำกับจีไว้เยอะ!”
ooooooo
อาการของจีราวัจน์ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง ปลอดภัยดีทั้งแม่และเด็ก สาธิตทำตัวเป็นเจ้าของไข้เต็มที่ และถือวิสาสะปรึกษาสุกี้และปียากุลจะจัดงานแถลงข่าวเมื่อจีราวัจน์พร้อม
“เรื่องแถลงข่าว...รอให้คุณกับลูกแข็งแรงกว่านี้... เราค่อยแถลงข่าวกัน”
“ใครคือเรา!”
“ก็คุณกับผมไงจี”
“ระหว่างคุณกับฉัน...ไม่มีวันมีคำว่าเรา ฉันต้องการ แถลงข่าวคนเดียวว่าสิ่งที่คุณพูดเมื่อกี้...มันไม่จริง!”
สาธิตหน้าเจื่อนแต่ไม่ยอมแพ้ เอื้อมไปกุมมือเธอ แต่จีราวัจน์ก็สะบัดมือออก
“เลือกเอา...คุณจะออกไปจากชีวิตฉันเดี๋ยวนี้ หรือจะให้ฉันบอกนักข่าวว่าที่ฉันท้องเพราะฉันโดนข่มขืน!”
“ไม่จริง! คุณก็รู้ว่าคืนนั้นมันไม่ใช่...”
“แต่มันเกิดจากการโดนบังคับให้ชดใช้ความผิด การมีความสัมพันธ์โดยที่อีกฝ่ายไม่เต็มใจ...บอกฉันหน่อยสิคะ คุณทนายว่ามันเรียกว่าการข่มขืนขืนใจ...ใช่หรือไม่!”
สาธิตเถียงไม่ออกแต่ยังไม่ยอมขยับตัว จีราวัจน์เลยต้องประกาศ
“ในเมื่อฉันขอให้คุณออกไปจากชีวิตฉันดีๆแต่คุณไม่ฟัง ฉันก็จะใช้กฎหมายเล่นงานคุณ จำไว้นะคุณสาธิต คุณมีสิทธิ์แก้แค้นกับตัวฉันได้ แต่คุณไม่มีสิทธิ์เอาลูกของฉันมายุ่งเกี่ยวกับความโกรธแค้นของคุณด้วย!”
“คุณยังไม่เข้าใจเหรอจีว่าความแค้นมันจบไปนานแล้ว ที่ผมทำตอนนี้มันไม่เกี่ยวกับความแค้น แต่เพราะผม...”
“ไม่ว่าคุณจะทำเพราะเหตุผลอะไร ฉันก็ไม่ต้องการ ถ้าคุณไม่ออก ฉันจะออกไปเอง!”
จีราวัจน์ยืนกรานไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งนั้น ชยันต์กับปียากุลเลยต้องพาตัวสาธิตออกไปก่อน ทนายหนุ่มยอม แบบเสียไม่ได้ สองสามีภรรยาต้องช่วยกันหว่านล้อมจน สาธิตอดหมั่นไส้ไม่ได้เมื่อเห็นทั้งคู่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย
“ปกป้องกันแบบนี้แปลว่าดีกันแล้วใช่ไหม ดี...งั้นก็ล่ามพี่ชยันต์ไว้ดีๆ อย่าให้มายุ่งกับเมียคนอื่นอีก ไม่อย่างนั้น...คราวนี้ผมไม่เอาพี่ไว้แน่!”
“ทีอย่างนี้มาหวง ทีเมื่อก่อนแทบจะฆ่าจีให้ตายคามือ สมควรแล้วที่จีไล่แกอย่างกับหมา!”
“ไล่ก็ไล่ไป ยังไงผมต้องเอาลูกกับเมียผมคืน!”
“ไอ้ธิต...มีคนเตือนแกแล้วนะว่าถ้าแกรู้ความจริงทั้งหมด...ต่อให้แกคุกเข่าก็ไม่พอชดใช้กับสิ่งที่ทำไว้กับจี”
“ผมผิดเองที่ปล่อยให้ตัวเองโกรธจนกลายเป็นคนโง่ หน้ามืดตามัวไม่มองว่าใครดีใครร้ายจนต้องมาเสียใจทีหลังอย่างนี้ ต่อไปนี้ผมพร้อมจะชดใช้ความผิดทุกอย่าง ขอแค่อย่างเดียว...ขอแค่จีอภัยให้ผมสักครั้งก็พอ...”
ไม่ใช่แค่สาธิตที่ต้องเป็นทุกข์ จีราวัจน์ก็ทรมานใจ ไม่แพ้กันที่ผลักไสเขาแบบนั้น ดารากาพอเดาอาการได้ พยายามคาดคั้นความจริง แต่จีราวัจน์ก็บ่ายเบี่ยงจนเธอต้องยื่นคำขาด
“ไม่ต้องหลบ เรามีคดีต้องชำระกัน ทั้งเรื่องที่จีโกหก ดาวไม่ยอมบอกเรื่องจีท้อง...และเรื่องที่จีโกหกตัวเอง”
“จียอมรับว่าจีโกหกดาว เพราะจีไม่อยากให้ดาวเป็นห่วง แต่เรื่องโกหกตัวเอง...จีไม่เคยโกหก!”
“ถ้าไม่โกหกแล้วร้องไห้ทำไม”
“จีไม่ได้ร้อง แต่นอนตะแคงแล้วน้ำตาไหล”
“เลิกทำตัวเป็นเด็กสักทีเถอะจี จีกำลังจะเป็นแม่คน แล้วนะ ดาวจำได้ว่าความฝันของจีคือการมีครอบครัวที่อบอุ่น และตอนนี้จีกำลังจะมีครอบครัวอย่างที่จีฝันแล้ว แต่จีกลับปิดโอกาส...จีทำแบบนี้ทำไม”
“จีต้องการสร้างครอบครัวจากความรัก แต่เขากับ จีมันไม่ใช่...จีเคยทำลายครึ่งหนึ่งของชีวิตเขา จีไม่ต้องการ ใช้ลูกดึงชีวิตที่เหลือของเขามาจมกับความทุกข์ที่ต้องทน เห็นหน้าคนฆ่าคนรักของเขาเพียงเพราะว่าคำว่ารับผิดชอบอีก!”
“แต่จี...คุณสาธิตอาจไม่ได้คิดอย่างนั้นก็ได้นะ”
“เชื่อจีเถอะดาว เขาเกลียดจีและไม่มีอะไรเปลี่ยนความเกลียดนี้ไปได้ ดังนั้น...การไม่มีจีกับลูกในชีวิตเขาจะทำให้ชีวิตเขากลับมามีความสุขอีกครั้ง...”
ooooooo
เมื่อรู้หัวใจตัวเอง สาธิตก็ไม่รอช้าจะทำทุกอย่าง ให้ถูกต้อง ทั้งเรื่องจีราวัจน์และเรื่องติวดีที่เขาผิดคำสัญญา ที่เคยให้ไว้กับเธอเมื่อตอนยังมีชีวิต...จะรักเธอคนเดียว
สาธิตแวะมาวางพวงมาลัยที่โกศกระดูกของติวดี รู้สึกผิดมากที่เขารักจีราวัจน์
“ติวคงรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างธิตกับจีราวัจน์ ติวจะไม่ยกโทษให้ธิตก็ได้ และธิตจะไม่แก้ตัวอะไรทั้งนั้น เพราะทุกอย่างที่ธิตทำมันไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบ แต่มันเกิดจากความรู้สึกของธิตจริงๆ...ธิตขอโทษ”
นวดีได้ยินทุกอย่าง ตัดสินใจปรากฏตัวเพื่อขอให้ เขาก้าวผ่านอดีตและเริ่มต้นชีวิตใหม่
“ถึงน้าจะแก่แต่หูตาของน้าไม่ได้ฝ้าฟางจนมองไม่เห็นว่านัยน์ตาของธิตเวลามองหนูจี...มันเป็นยังไง”
สาธิตถึงกับอึ้ง หน้าเสียด้วยความรู้สึกผิด นวดีต้องดึงตัวมากอดปลอบ
“น้าดีใจที่ธิตมีวันนี้ ชีวิตเรา...มันไม่ได้มีเวลามากมายอย่างที่คิด หยุดใช้เวลาของเราไปกับความแค้นที่ไร้ค่า เพราะเมื่อถึงเวลาที่เราจะรักใคร...มันอาจไม่เหลือเวลาให้เราแล้วก็ได้ ใช้เรื่องของติวเป็นเรื่องเตือนใจว่าคนเราจากกันได้ตลอดเวลา ทุกคำที่พูดอาจเป็นคำสุดท้ายที่จะคุยกันก็ได้ ดังนั้น...เมื่อมีเวลาจงรีบทำในสิ่งที่อยากทำ และควรทำ!”
คำพูดของนวดีแทงใจเขาอย่างแรง แต่ก็ไม่แน่ใจว่าจีิราวัจน์จะคิดเหมือนกันหรือไม่
“ผมรู้ว่าผมผิด ผมก็พยายามจะแก้ตัว แต่จีไม่ให้ โอกาสผมเลย ผมควรทำยังไงดีครับคุณน้า”
“น้าว่าบางทีที่หนูจีไม่ให้โอกาสธิต เพราะธิตลืมพูด คำบางคำไป”
สาธิตตาวาว อยากรู้ขึ้นมาทันทีว่าคำไหน นวดีถอนใจยาว อ่อนใจกับความซื่อจนเซ่อร์ของเขาจริงๆ
“จำไว้นะธิต...ผู้หญิงน่ะ...ต่อให้ต้องการพ่อให้ลูก แต่ถ้าได้พ่อมาแบบไม่มีหัวใจเขาก็ไม่ต้องการ”
“คุณน้าหมายความว่า...”
“ผู้หญิงไม่ต้องการความรับผิดชอบที่ปราศจากความรัก!”
สาธิตถึงบางอ้อทันทีว่าคำไหน รีบออกจากบ้านนวดี ไปหาจีราวัจน์ที่โรงพยาบาล แต่ดาราสาวก็ไม่อยู่ที่นั่นแล้ว
จีราวัจน์ตัดสินใจจะหนีหน้าสาธิตไปเมืองนอก เลยอยากไปลาแม่ที่วัด จริยารู้เรื่องทุกอย่างและไม่เห็นด้วยเลย
“แม่ไม่เข้าใจทำไมจีต้องหนี ทำเหมือนว่าตัวเองท้องไม่มีพ่ออย่างนั้น”
“หนูเป็นคนไปเสนอตัวให้เขาเอง หนูจะเอาเด็กไป ยัดเยียดให้เขารับผิดชอบไม่ได้หรอกค่ะ”
จริยาถอนใจยาว อ่อนใจกับความใจแข็งของลูกสาว แต่จีราวัจน์ก็ยืนยันตามความต้องการเดิม
“แค่อุบัติเหตุรถชน เราก็ใช้กรรมกันไม่จบไม่สิ้น ยังมีเรื่องลูกเป็นอุบัติเหตุซ้ำสองอีก จีจะให้ความประมาทครั้งเดียวมาผูกมัดให้เขาชดใช้ทั้งชีวิตไม่ได้หรอกค่ะ”
“แต่แม่เชื่อว่าเขารักจี ไม่งั้นเขาจะมาช่วยทำคดีให้แม่ทำไม”
“เขาไม่รักมากพอที่จะให้หนูไปแทนที่แฟนเก่าเขาได้หรอกค่ะแม่”
“ก็ถ้าเขารู้ว่าจีไม่ได้ตั้งใจฆ่าแฟนเขาล่ะ”
“เขาฝืนความรู้สึกตัวเองมารักหนูไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าต้องอยู่ด้วยกัน เขาคงสู้หน้าใครไม่ได้ แม่ไม่ต้องห่วงหนูนะ แม่ตัวคนเดียวยังเลี้ยงหนูมาได้ หนูก็ต้องจัดการปัญหาเรื่องนี้ได้!”
ooooooo
เมื่อตามหาตัวจีราวัจน์ไม่พบ สาธิตเลยตัดสินใจเก็บกระเป๋าไปดักรอเธอที่คอนโด ดารากาเปิดประตูมาเห็นก็ตกใจมาก แล้วก็ถึงกับพูดไม่ออกไปอึดใจเมื่อเขาประกาศกร้าวจะไม่ยอมให้จีราวัจน์พาลูกหนี
“งั้นคุณตอบฉันหน่อยได้ไหมคะว่าทำไมฉันต้องบอกคุณว่าจีอยู่ไหน”
“เพราะคุณเป็นครูและเป็นเพื่อนรักของจี คุณคงรู้ว่าสิ่งที่เด็กต้องการ และสิ่งที่จีขาดมากที่สุดคือครอบครัว”
“หมายความว่าคุณตามจีเพราะแค่ต้องการรับผิดชอบ เรื่องลูก งั้นคุณไม่ต้องตามหรอกค่ะ เพราะจีไม่ต้องการ”
พูดจบก็จะผละไป สาธิตรีบตามไปดักหน้า ดารากา เลยต้องพูดเตือนสติ
“การมีครอบครัวที่ครบพ่อแม่ลูกมันเป็นสิ่งที่ดี แต่ถ้าการอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาโดยไม่มีความรัก...สู้แยกกันตั้งแต่เด็กยังไม่เห็นหน้าพ่อดีกว่าค่ะ”
“แล้วใครบอกว่าความรับผิดชอบของผมมันไม่มี ความรัก”
“เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะคะคุณสาธิต”
สาธิตถอนใจยาว ก่อนจะบอกสิ่งที่คิดมาตลอดหลายชั่วโมงที่ผ่านมา “นี่คือเหตุผลที่ผมต้องการพบจี ผมต้องการบอกกับเขาว่าสิ่งที่ผมทำตอนนี้มันไม่ใช่แค่ความรับผิดชอบ แต่มันมีความรู้สึกมากกว่านั้น”
“แล้วฉันจะเชื่อได้ยังไงคะว่าคนที่เคยเกลียดจีมาก ตอนนี้เขากำลังเปลี่ยนไป”
“เพราะผมเป็นทนาย หน้าที่ของผมคือซื่อสัตย์กับความจริง ถ้าผมเกลียด...คุณก็เคยเห็นแล้วว่าผมพร้อมจะบอกว่าเกลียด แต่ถ้าผมรัก...ต่อให้รู้ว่าเป็นไปไม่ได้... ผมก็จะรัก...รักทั้งๆที่รู้เขาไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมควรรัก รักทั้งๆ ที่รู้ว่าต้องเจ็บ...แต่ผมก็ยังรักและจะรักไม่มีวันเปลี่ยน!”
น้ำเสียงหนักแน่นและแววตาจริงจังของเขาทำให้ดารากาดีใจกับเพื่อนรักและตัดสินใจบอกว่าจีราวัจน์กำลัง จะไปสนามบิน เมื่อจีราวัจน์รู้ว่าเขาจะมาก็ขับรถหนี สาธิต เลยต้องตระเวนไปทุกที่เพื่อหาตัวเธอแต่ก็ไม่พบแม้แต่เงา
สาธิตร้อนใจมาก พยายามโทร.หาแต่จีราวัจน์ไม่ยอมรับสาย เขาเลยต้องฝากข้อความไว้
“หยุดได้ไหมจี เรายังเจ็บกันไม่พออีกเหรอ ทำไมเราไม่หยุดหลอกตัวเอง เราจะทำร้ายตัวเองเพื่ออะไร ไม่มีใครเขามาเจ็บกับเราด้วยจี เรามีกันอยู่แค่นี้ คุณอย่าหนีผมไปอีกได้ไหม”
จีราวัจน์ร้องไห้อย่างอัดอั้น แล้วก็ยิ่งสะอื้นหนักเมื่อได้ยินประโยคต่อมา
“ไหนคุณบอกว่าคุณไม่มีอะไรติดค้างผมแล้วไง แล้วคุณหนีผมทำไมจี ถ้าคุณยังโกรธยังเกลียดผม กลับมาด่าว่า ผมยังไงก็ได้ ผมพร้อมจะชดใช้ให้จีกับลูกทุกอย่าง เรากลับมา เริ่มต้นใหม่เถอะนะ ที่ผ่านมาผมรู้แล้วว่าขาดจีไม่ได้”
จีราวัจน์สะเทือนใจมาก แต่ก็ไม่ยอมโทร.หาเขา สาธิตเลยฝากข้อความไว้อีก
“คุณเคยสอนผมเองไม่ใช่เหรอว่าไม่ควรตัดสินใครถ้ายังไม่รู้ความจริงทั้งหมด คุณกลับมายอมรับความจริงได้ไหมว่าผมรู้สึกยังไงกับคุณ แล้วค่อยตัดสินว่าคุณควรอยู่...หรือจะทิ้งผมไป...”
ooooooo
