ตอนที่ 1
ตุลเพื่อนของป้องกุลเดินเข้ามาพร้อมทนายพอดี ตุลมองหญิงชายที่อยู่กับป้องกุลด้วยความสงสัยว่าเป็นใคร อ้าปากจะถามแต่ป้องกุลชิงพูดเสียก่อนว่า
“แกไม่ต้องรู้ว่าเขาเป็นใคร เพราะแกรู้จักฉันมา 5 ปี แกไม่เคยเห็นหน้าสองคนนี้อยู่แล้ว”
เกศิรินฟังลูกพูดแล้วรู้สึกผิด ตรงกันข้ามกับอธิปที่ไม่รู้สึกอะไรสักนิด
“เชิญกลับไปได้แล้วครับ ไม่ต้องทำเป็นห่วงผม ที่ผ่านมาไม่มีพ่อแม่ผมก็เอาตัวเองรอดได้” ป้องกุลพูดจบก็หันหลังให้พ่อแม่ทันที
อธิปไม่สนใจเดินออกไปอย่างหงุดหงิด แต่เกศิรินหน้าเศร้าเพราะรักและเป็นห่วงลูกมาก
ooooooo
เสร็จเรื่องที่โรงพัก ป้องกุลกับตุลรีบกลับมาที่ผับด้วยหวังจะเจอลูกค้าสาวสองคนที่ต้องการพบป้องกุล แต่ต้องผิดหวังเพราะเธอกลับไปแล้ว
ขณะนั้นสุนิดาขับรถมาจอดส่งอาริสาที่หน้าบ้านหลังใหญ่ของลัดดามารดาหมอเอกภูมิ สุนิดายังเสียดายบ่นอย่างเซ็งๆ
“จริงๆคุณไม่น่ารีบกลับเลย น่าจะรออีกหน่อย”
“ลูกชายของเกศมีเรื่องขึ้นโรงพักขนาดนั้นเรารอไปเขาคงไม่มีใจจะมาหรอกค่ะ”
“โอ๊ย...นี่คุณ! คนที่ทำอาชีพบริการแบบนี้น่ะอย่าว่าแต่โดนตำรวจจับเลย ต่อให้พ่อแม่ตายเขาก็มานั่งคุยกับเราเอนเตอร์เทนเราได้”
“คุณพูดเหมือนคนทำงานแบบนี้ไม่มีหัวใจ ไม่มีความรู้สึกงั้นแหละ”
“ถ้ามีความรู้สึกคงไม่นอนกับผู้หญิงที่ไม่รู้จักได้หรอกค่ะ บางคนอายุคราวย่าคราวยาย ผู้ชายพวกนี้ยังนอนได้เลย”
“เกศไม่ได้จนขนาดนั้น ทำไมถึงปล่อยให้ลูกทำอาชีพนี้”
“เพราะลูกคงรู้ว่าเงินที่แม่ได้มันมาจากผัวคนอื่น ลูกเลยไปหาเงินใช้เองดีกว่า เอาเป็นว่าคุณว่างอีกเมื่อไหร่โทร.หาฉัน ฉันจะนัดลูกชายนังเกศให้เจอคุณ”
อาริสามองสุนิดาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำถูกต้องแล้วหรือ สุนิดารู้ทันรีบพูดตอกย้ำก่อนจะออกรถไป “อย่าลืมว่าคุณไม่ได้ทำอะไรผิด อย่ายอมให้คนอื่นทำร้ายฝ่ายเดียว คุณต้องรู้จักสู้กลับ อย่าทำตัวเป็นคนดีที่โง่ดักดาน”
ooooooo
Powered by Froala Editor