ดวงใจอัคนี
ตอนที่ 9
เพียงเห็นไกด์กิตติมศักดิ์ที่พี่หนูต่อนำพามา อัคนีซึ่งไม่รู้มาก่อนก็ถึงกับอึ้งกิมกี่ แอบพึมพำกับตัวเองว่าบรรลัยแน่งานนี้...
อัคนีนึกว่ามิลค์จะเกาะติดเขาแจจนไม่มีโอกาสสวีต วี้ดวิ้วกับอัจจิมา ที่ไหนได้ มิลค์ถูกพี่หนูต่อเทรนมาดี ซึ่งความจริงก็คือเธอถูกหลอกนั่นเอง...มิลค์ยอมเป็นไกด์ขึ้นหลังม้าพาพฤกษ์แยกไปคนละทางกับอัคนีและอัจจิมาที่อยู่บนหลังม้า ตัวเดียวกัน โดยมีพี่หนูต่อ ปีใหม่ และใหญ่ผู้ร่วมขบวนการในครั้งนี้แอบจับตาดูอยู่ห่างๆ
อัคนีพาอัจจิมาไปยังสถานที่สวยงามเหมาะแก่การปรับความเข้าใจและบอกรักเป็นที่สุด บรรยากาศและการกระทำของอัคนีส่งผลให้อัจจิมาเคลิ้ม เพราะใจจริงเธอก็รักอัคนีเต็มหัวใจ เมื่อเขาบอกรักทั้งคำพูดและเสียงเพลง เธอจึงสารภาพความในใจออกมาเหมือนกัน
ขณะคู่นี้กำลังหวานแหววมีความสุขสุดๆ พฤกษ์ที่อยู่ กับมิลค์บริเวณลำธารกลับมีท่าทีกระอักกระอ่วน เมื่อมิลค์ถอดเสื้อผ้าเหลือแต่ชุดข้างในตัวจิ๋วลงเล่นน้ำ แถมคะยั้นคะยอให้ เขาลงมาด้วยจนได้ จากนั้นมิลค์ก็พยายามนัวเนีย เพราะคิดว่า เขาเป็นเกย์ ไม่มีพิษมีภัยต่อผู้หญิงอย่างเธอ
แต่แล้วสิ่งที่มิลค์คิดกลับผิดมหันต์ เมื่อมิลค์ลูบไล้ ยั่วยวน แถมเป็นฝ่ายกอดจูบเขาก่อน ทำให้พฤกษ์สติแตกซ่าน สนองตอบด้วยการจูบมิลค์อย่างดูดดื่ม ทำเอามิลค์ผงะผละออกห่างด้วยใจที่เต้นโครมคราม แล้วซักถามจนแน่ใจว่าเขา ไม่ได้เป็นเกย์ ก่อนจะตบหน้าเขาหนึ่งฉาดใหญ่ด้วยความอาย
"ไอ้บ้า..." ด่าเสร็จเธอรีบว่ายน้ำเข้าฝั่ง
"เดี๋ยว คุณมิลค์ นี่มันอะไรกันเนี่ย ผมงงไปหมดแล้ว"
มิลค์จะเดินขึ้นฝั่งแต่นึกขึ้นได้ว่าตัวเองอยู่ในชุดสุดโป๊ แทบเห็นหนังกำพร้า จึงหันไปตวาดใส่พฤกษ์
"รีบหันหลังไปเลยนะ แล้วอย่าหันหน้ามาก่อนที่ฉันจะอนุญาต หันไปสิ"
พฤกษ์พยักหน้าแล้วหันหลังให้มิลค์อย่างงงไม่หาย... ส่วนพี่หนูต่อ ปีใหม่ และใหญ่ที่เพิ่งตามมาซุ่มมองอยู่หลังต้นไม้ ต่างพากันแปลกใจว่าเกิดอะไรขึ้น มิลค์ถึงได้ตบพฤกษ์จนหน้าหันแบบนั้น
"ท่าทางยัยมิลค์เหมือนอยากจะไปให้พ้นๆที่นี่" ปีใหม่ เดาถูกเผง
"อย่าบอกนะว่าเราต้องรีบกลับไปรับหน้าพวกนี้ที่ฟาร์มอีกน่ะ เราเพิ่งโขยกกันมา จะให้โขยกกลับเลยเหรอ ตูดยังระบมบวมแดงไม่หายเลย" ใหญ่โอดครวญ
"ทำไงได้ล่ะ ยัยมิลค์แต่งตัวใกล้เสร็จแล้วด้วย เผลอๆควบม้ากลับจะเร็วกว่าขับเอทีวีอย่างเราด้วยซ้ำ อย่าบ่นเลยน่า รีบไปกันเถอะ"
ว่าแล้วพี่หนูต่อก็เดินกระย่องกระแย่งนำหน้าสองสามีภรรยากลับไปยังรถเอทีวี
ooooooo
ศิลาเข้ากรุงเทพฯพร้อมสมุนคู่ใจทั้งสอง เขาไม่ได้ไปธุระกับไกรภพอย่างที่บอกพิศาล แต่ไปเพลินอยู่ในบ่อนพนันเฮียหมูจนเพิ่มหนี้ขึ้นมาอีกตั้งห้าแสน ทั้งต้นรวมดอกก็ปาเข้าไปล้านแปดแล้วที่เป็นหนี้ โดยเฮียหมูมอบหมายให้ไกรภพเป็นตัวแทนเจรจากับศิลา
"ล้านแปด! เราจะไปหามาจากไหน ให้ปล้นไอ้พวกผีพนัน ที่มาเล่นที่บ่อนเราเป็นปียังไม่ได้เลยพี่"
"อย่าบอกนะว่าอาทิตย์หน้าเราสามคนจะกลายเป็นเนื้อสับยัดกระสอบกันน่ะพี่ศิลา"
สิงห์กับจันปากสั่นหน้าซีด ในขณะที่ศิลาก็เครียดจัด ถามไกรภพว่าตนจะทำยังไงดี เขาพอจะช่วยตนได้ไหม ตนขอร้อง... ไกรภพยิ้มเข้าทาง ตอบรับแต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน
"อะไรครับ พี่ไกรว่ามาเลย ผมทำให้ได้ทั้งนั้น"
"คุณจี๊ด ฉันรักน้องนาย นายจัดการให้ฉันได้มั้ยล่ะ"
ศิลาอึ้งเล็กน้อย แต่แล้วก็เปลี่ยนเป็นยิ้มกริ่มเป็นการยืนยันกับไกรภพว่า...เดี๋ยวจัดให้
ooooooo
บ่ายมากแล้ว อัคนีกับอัจจิมานั่งม้าตัวเดียวกันกลับอย่างมีความสุข ตรงกันข้ามกับมิลค์และพฤกษ์ที่นั่งตัวเกร็ง ร่างกายแทบไม่สัมผัสกันเลย ไม่เหมือนตอนขามาที่มิลค์เบียดชิดแทบจะขี่คอพฤกษ์ก็ไม่ปาน
เมื่อพากันกลับมาถึงคอกม้าที่ปฐพี พี่หนูต่อ ใหญ่ และ ปีใหม่รออยู่ ปฐพีเห็นท่าทีของพฤกษ์และสีหน้าของมิลค์แปลกๆ ให้นึกสงสัย เดินเข้ามาถามพฤกษ์ว่า
"คุณพฤกษ์เป็นอะไร ไม่สบายหรือครับ"
พฤกษ์ลงจากหลังม้า แอบมองมิลค์แวบหนึ่งก่อนตอบ
"เปล่าครับ ผมสบายดี"
"ต้องขอโทษด้วยนะครับ พอดีผมโทร.ไปเช็กเจ้าหน้าที่ที่ดูแลภูหลวง เขาบอกว่าช่วงนี้น้ำไหลเชี่ยว ไม่เหมาะกับการล่องแก่ง ผมก็เลยไม่ได้เอาเรือยางไปรอ โทร.หาใครก็ไม่มีใครรับสาย ไม่ทราบทำอะไรกันอยู่เหรอครับ"
ทั้งสองคู่แอบสบตาและหลบตากันโดยไม่ได้นัดหมาย... ปีใหม่อมยิ้มรู้ทัน แซวอัคนีทันที
"ท่าทางจะเที่ยวสนุกมีความสุขมากนะนายไฟ หน้างี้ ระรื่นเชียว ทีงี้ไม่ชวนเพื่อน ไหนล่ะ มีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้านน่ะ"
"แกก็เหมือนกันยัยจี๊ด ไปเที่ยวไหนมาเหรอ หน้าตาดูสุขภาพดี๊ดี แก้มงี้แดงปลั่ง" ใหญ่กระเซ้าเพื่อนรัก ส่วนพี่หนูต่อ ก็จีบปากจีบคอใส่มิลค์ว่า
"น้องมิลค์ก็ใช่ย่อยนะคะ ดูมีเลือดฝาดเป็นสีชมพู สตรอเบอร์รี่ไปทั้งตัวเลยค่ะ"
"ดีใจจังครับ ถึงไม่ได้ล่องแก่ง แต่อย่างน้อยทุกคนก็มีความสุข" ปฐพียิ้มแย้ม แต่มิลค์ประดักประเดิดจนต้องรีบชิ่ง
"มิลค์ขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ ไฟขาไปส่งมิลค์หน่อยนะ"
"ไปเถอะครับคุณไฟ เดี๋ยวผมไปส่งคุณจี๊ดเอง รับปากคุณพ่อเธอไว้แล้ว"
มิลค์หันไปมองพฤกษ์แวบนึง ก่อนจะรีบเดินควงอัคนีออกไป อัคนียังเหลียวมองอัจจิมา ในขณะที่หญิงสาวก็เหลือบมองชายหนุ่มระหว่างเดินออกไปกับพฤกษ์จนลับตาเช่นกัน
"ทุกอย่างน่าจะลงตัวแล้วนะ คู่พระนางท่าจะคุยกันรู้เรื่องแล้ว ส่วนคู่พระรองนี่ก็น่าจะสปาร์กกันติด ขอบคุณทุกคน มากครับ"
"ค่า...คุณดิน พวกเราทำเพื่อความสุขของพระเอกนางเอก ได้อยู่แล้ว แต่เที่ยวหน้าอย่าให้มันโหดขนาดนี้ได้มั้ยคะ ตอนนี้ ช่วงล่างเราสามคนพิการไปแล้วค่ะ ไป...พวกเรา"
ปฐพีแทบขำก๊าก เมื่อเห็นพี่หนูต่อเดินก้นเด้งเป็นนกกระยาง หน้าตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวนำหน้าปีใหม่และใหญ่ซึ่งอยู่ในอาการเดียวกันออกไป
ooooooo
กว่าจะกลับถึงบ้านก็เย็นย่ำใกล้ค่ำ พิศาลนั่งอยู่ กับศิลาและไกรภพในห้องรับแขก พอเห็นสองคนก้าวเข้ามา ศิลาก็ถามหน้าตึงๆว่า ไปทำอะไรกันนักหนา ถึงกลับมาป่านนี้ อัจจิมาตอบว่าขึ้นเขา พร้อมๆกับพฤกษ์ ที่ตอบว่าไปน้ำตก
"ตกลงไปไหนกันแน่ ภูเขาหรือน้ำตก" ศิลาเสียงแข็ง ทำเอาทั้งคู่หน้าเจื่อนไปเล็กน้อย
"ก็ทั้งสองอย่างล่ะพี่ศิลา สำรวจเส้นทางเดินป่ามันก็ต้องเจอทั้งภูเขาทั้งน้ำตก"
"ก็ยังดีที่ไม่กลับเอาดึกดื่นเหมือนเมื่อคืน"
ไกรภพชักสีหน้าไม่พอใจที่รู้ว่าอัจจิมาเคยไปเที่ยวกับ พฤกษ์มาแล้ว
"รู้จักกันไว้สิ นี่คุณไกรภพ กำลังจะขึ้นมาทำรีสอร์ตที่นี่ ส่วนนี่ก็คุณพฤกษ์ รายนี้เขาก็มีรีสอร์ตและโรงแรมอยู่ที่กระบี่เหมือนกัน"
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ" พฤกษ์ยื่นมือออกไป ขณะที่ไกรภพก็ยื่นมือออกมาจับอย่างเสียไม่ได้
"เช่นกันครับ"
"ถ้างั้นผมไม่รบกวนคุณพ่อกับคุณศิลาแล้วนะครับ ผมกลับก่อนนะคุณจี๊ด ขอตัวนะครับคุณไกรภพ"
พอพฤกษ์คล้อยหลัง ไกรภพก็เอ่ยปากขออนุญาตคุยกับ อัจจิมาเรื่องงานตามลำพังสักครู่ พิศาลบอกเชิญตามสบาย ไกรภพจึงผายมือเชิญอัจจิมาออกไปที่ระเบียงหน้าบ้าน อัจจิมา ไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ขัดพ่อไม่ได้
"คู่นี้ดูสมกันดีนะพ่อ" ศิลาเปรยเบาๆ
"อืม...อยู่ที่ยัยจี๊ดจะเลือกใคร พ่อไกรหรือเจ้าพฤกษ์ พ่อโอเคทั้งนั้น"
พิศาลยิ้มปลื้ม แต่ศิลาแอบเหี่ยว เพราะเขายืนข้างไกรภพเต็มที่เพื่อเงินล้านแปดและชีวิตตัวเอง
เมื่อเผชิญหน้ากันตามลำพัง ไกรภพไม่ได้พูดเรื่องงาน เขารื้อฟื้นเรื่องเก่าที่เคยทำรุ่มร่ามกับอัจจิมา ซึ่งเขาต้องขอโทษ... อัจจิมาสวนทันควันว่าไม่เป็นไร เธอลืมมันไปแล้ว
"คุณโกรธผม?"
"คุยกันเรื่องงานดีกว่ามั้ยคะ"
"เพราะไอ้พฤกษ์นั่นใช่มั้ยที่ทำให้คุณไม่สนใจผม คุณชอบมันงั้นเหรอ"
"ฉันจะชอบใครหรือเกลียดใคร มันเกี่ยวอะไรกับคุณ"
"แต่ผมรักคุณนะคุณจี๊ด"
"นี่หรือคะเรื่องงาน ถ้าคุณไม่มีอะไรจะคุยกับฉัน นอกจาก เรื่องไร้สาระแบบนี้ล่ะก็ ฉันขอตัว"
หญิงสาวจะเดินหนีออกมา แต่ไกรภพคว้าแขนเธอไว้
"มันดีกว่าผมตรงไหน คุณบอกมาซิ มันหล่อกว่ารวยกว่าผมงั้นเหรอ"
"หน้าตาก็ดี แต่สมองคิดได้แค่นี้เหรอ" อัจจิมาสะบัดแขนหนีอย่างรังเกียจ ไกรภพชักเดือด หลุดปากออกมาอย่างน่าเกลียด
"หรือว่าคุณมีอะไรกับมันแล้ว ผมไม่สนหรอกนะ ผมไม่ถือ"
อัจจิมาเหลืออดเงื้อมือฟาดหน้าเขาเต็มแรง แล้วด่าซ้ำ "คุณไม่ถือแต่ฉันถือ อย่ามาดูถูกฉันหรือผู้หญิงที่ไหนอย่างนี้อีก"
ไกรภพยืนตะลึง กัดฟันกรอดมองตามหญิงสาวที่เดินจากไป ศิลาโผล่เข้ามาแบบไม่รู้อีโหน่อีเหน่ ถามหาน้องสาว ไกรภพไม่ตอบแต่ประกาศจริงจังขึงขังว่า
"เรื่องที่ฉันคุยกับนาย ฉันต้องการให้นายจัดการให้ เร็วที่สุด พรุ่งนี้ได้เลยยิ่งดี ไม่งั้นนายกับไอ้สองตัวนั่นได้กลายเป็นผีไม่มีญาติแน่"
ศิลาถึงกับหน้าถอดสี เข่าอ่อนจนแทบทรุด...
ooooooo
มิลค์กลับไปบ้านด้วยใจที่สับสนเพราะตั้งหลักไม่ทันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างตนเองและพฤกษ์ ตรงกันข้ามกับอัคนีและอัจจิมาที่ต่างก็กลับไปอย่างชื่นมื่นมีความสุข โดยเฉพาะอัคนีนั้นความสุขเปล่งประกายทางสีหน้า แถมยังครวญเพลงรักหงุงหงิงจนพ่อแม่พากันแปลกใจ จนกระทั่งได้ยินวายุภัคกับปฐพีแซวอัคนีว่ากำลังมีความรัก พ่อแม่เลยซักกันยกใหญ่ จนรู้ว่าอัคนีปิ๊งอัจจิมาลูกสาวพิศาลเข้าให้แล้ว
มนตรีและสุพรรษาดีใจกับอัคนีที่มีความรัก แต่ความรักครั้งนี้ของอัคนีท่าจะยุ่งยากลำบากหนักเอาการ เพราะพิศาลยังแค้นฝังใจเรื่องราวในอดีตต่อมนตรีไม่รู้เลือน...
หลังจากเมื่อวานได้ใกล้ชิดกันนานสองนาน แถมกลางคืนยังเก็บเอาไปฝันหวานอีกเกือบทั้งคืน เช้าวันรุ่งขึ้นอัคนีเลยทนคิดถึงอัจจิมาไม่ไหว เขาแฝงตัวปะปนเข้าไปกับกลุ่มนักศึกษาที่มาเยี่ยมชมกิจการในฟาร์มพศวัต โดยอัจจิมาบรรยายให้ความรู้อย่างผู้เชี่ยวชาญ
ผ่านไปสักพัก อัจจิมาถึงได้สังเกตว่าในกลุ่มมีอัคนีรวมอยู่ด้วย เธอใจหายวาบ เหลียวซ้ายแลขวากลัวใครจะมาเห็น แต่เมื่อเห็นคนงานก้มหน้าก้มตาทำงานกัน หญิงสาวรวบรัดตอบข้อซักถามของน้องๆนักศึกษา แล้วบอกให้พักทานของว่างที่ห้องรับรองก่อน พอกลุ่มนักศึกษาคล้อยหลังไปทางห้องรับรอง เธอก็รีบดึงคอเสื้ออัคนีที่เดินรั้งท้ายลากไปข้างโรงเก็บหญ้า
"โอ๊ย เบาๆ นี่จะลากสามีไปปู้ยี่ปู้ยำที่ไหนจ๊ะภรรยา"
"ไม่ต้องมาพูดดีเลย นายเข้ามาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ เข้ามาได้ยังไง แล้วใครใช้ให้เข้ามา"
"ตอบรวมๆไปเลยนะ ฉันก็เข้ามาพร้อมกับน้องๆกลุ่มนั้น แล้วก็ไม่มีใครใช้แต่หัวใจมันเรียกร้องให้มา...เป็นไง หวานเยิ้มหยดย้อยมั้ยจ๊ะ"
"นี่ไม่ใช่เรื่องจะมาพูดเล่นกันนะ ถ้าเกิดคนงานฉันเห็นนายเข้า นายโดนรุมกระทืบแน่"
"ก็เข้ามาทั้งๆที่รู้นั่นแหละ ก็คนมันคิดถึงน่ะ จะทำยังไงได้"
"นายเพิ่งจะห่างฉันไม่ถึงวันเลยนะ"
"แล้ววันนึงมันมีกี่ชั่วโมง กี่นาที กี่วินาทีล่ะ ห่างเธอแค่วินาทีเดียวฉันก็คิดถึงแล้ว เมื่อคืนก็คิดถึงจนนอนไม่หลับ รีดนมเสร็จถึงได้รีบบึ่งมาหานี่ไง"
"แต่นายทำอย่างนี้ไม่ได้นะ มันอันตราย นายไม่รู้เหรอว่าพ่อกับพี่ชายฉันพกปืนติดตัวแทบจะตลอดเวลา"
"กลัวฉันตายเหรอ" เขาถามด้วยรอยยิ้มขี้เล่น แต่ทว่าหญิงสาวกลับตอบด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ตาแดงๆ
"ทำไมพูดอย่างนี้ ไม่ตลกเลยนะ นายรักฉัน เรารักกันไม่ใช่เหรอ ถ้านายไม่ดูแลชีวิตของนายให้ดีในวันนี้ แล้วเราจะมีกันและกันตลอดไปได้ยังไง"
อัคนีชะงักหน้าเจื่อน รับรู้ได้ถึงกระแสความห่วงใยอย่างจริงจังของหญิงสาว
"จี๊ด...ไฟขอโทษที่ทำให้จี๊ดเป็นห่วง ไฟก็แค่คิดถึงอยากจะมาเห็นหน้าจี๊ดแค่นั้นเอง"
ทั้งคู่โผกอดกันแน่น ต่างคนต่างถ่ายเทความรักความคิดถึงที่มีให้กันอยู่ล้นอกโดยปราศจากคำพูดใดๆ แต่ไม่นาน ทั้งคู่ก็ต้องผละออกจากกันทันใดเมื่อเสียงหนึ่งดังแว่วขึ้นมา
"จี๊ด...ยัยจี๊ด อยู่ในโรงเก็บหญ้ารึเปล่า"
"พี่ศิลา!! ไฟหลบไปก่อนนะ ลัดออกไปทางด้านหลังนี่เลย ฉันจะออกไปรับหน้าก่อน"
อัจจิมาร้อนรนจะไป แต่อัคนีรวบตัวเธอเข้ามาฝังจูบหนึ่งจ๊วบที่แก้มก่อนจะปล่อยเธอไปอย่างแสนเสียดาย...
ศิลา สิงห์ จัน ยืนอยู่หน้าโรงเก็บหญ้า อัจจิมาวิ่งหน้าตั้งออกมาปรากฏตัว ศิลาไม่พูดพล่าม บอกน้องสาวว่าตนจะมาชวนไปเที่ยวงานวัดคืนนี้
"นึกอะไรขึ้นมาถึงได้ชวนจี๊ดเที่ยว ยิ่งเป็นงานวัดยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่ พี่ศิลาเคยเข้าวัดกับเขาด้วยเหรอ"
"แล้วแกจะไปมั้ยล่ะ"
"ไม่ล่ะ วันนี้จี๊ดมีบรรยายให้นักศึกษาฟังทั้งวัน หมดวันก็อยากพัก"
"ไม่ไปไม่ได้นะครับคุณจี๊ด"
"เพราะมันหมายถึงชีวิตเราสามคน"
สิงห์กับจันหลุดปาก เลยโดนศิลายันไปคนละที
"นี่แน่ะ ไอ้ปากเสีย" แล้วหันมาตื๊อน้องสาวต่อ "พอดีฉันนัดเพื่อนไว้ก็เลยอยากแนะนำให้แกรู้จัก เขาเป็นพวกรับเหมาก่อสร้าง เผื่อเขาจะช่วยเราประหยัดงบสร้างรีสอร์ตได้ไงล่ะ"
"ให้เขาแวะมาคุยที่บ้านก่อน แล้วพี่จะพาเขาไปเที่ยวงานวัดก็ไป ตามนี้นะ" อัจจิมาเดินผละออกไป ศิลาหงุดหงิดที่หาเหตุผลมาจูงใจน้องไม่ได้ เลยหันมาใส่อารมณ์กับสิงห์และจัน
"เอ็งสองคนไปดูทางด้านหลัง เจอตัวเมื่อไหร่ ลากคอมันมาให้กูยิงที่นี่"
อัจจิมาหยุดกึก ใจหายวาบ หันกลับมาถามพวกเขาว่า
"จะไปลากคอใคร"
"ก็ไอ้ไฟน่ะสิ มีคนงานบอกเห็นคนหน้าตาคล้ายๆมันรวมกลุ่มอยู่กับพวกนักศึกษา แต่ฉันตามไปดูที่ห้องรับรองแล้วไม่มี ถ้ามันเข้ามาจริงก็ต้องอยู่แถวหลังฟาร์มนี่ เพราะด้านหน้าฉันให้คนงานดักไว้หมดแล้ว มันไม่มีทางหลุดรอดไปได้"
"ถ้าแฝงตัวมากับกลุ่มน้องๆ จี๊ดก็ต้องเห็นแล้วสิ อีก อย่างใครมันจะกล้าบุกเข้ามาในรังของศัตรู"
"ก็มันบ้าน่ะสิ แกก็รู้จักนิสัยมันดีไม่ใช่เหรอว่าไอ้นี่มันบ้าขนาดไหน"
อัคนีโผล่หน้าออกมาจากโรงเก็บหญ้าแล้วยิ้มกวนโอ๊ย ประกาศย้ำความบ้าของตัวเอง อัจจิมาหัวใจจะวายเสียให้ได้เพราะเป็นคนเดียวที่เห็นอัคนี ในขณะที่คนอื่นยืนหันหลังให้หมด
"เอ็งสองคนออกไปดูให้แน่ใจก่อนไป" ศิลาสั่งอีก
"ไม่มีหรอก เมื่อกี้จี๊ดเพิ่งไปสั่งงานคนงานทางด้านนั้นมา ไปก็เสียเวลาเปล่า" ว่าแล้วก็รีบเบนความสนใจของพี่ชาย ด้วยการชวนคุยเรื่องงานวัด "งานวัดที่ไหนนะ นึกอีกทีจี๊ดก็ไม่ได้ไปเที่ยวแบบนี้นานแล้ว ชักอยากไปแล้วสิ"
ศิลาค่อยยิ้มได้ ยอมให้น้องสาวควงแขนเดินออกไป สิงห์กับจันก็ทำเนียนเดินประกบไปด้วย เพราะขี้เกียจไปตามหาอัคนี
ooooooo
เสียงกรี๊ดของพี่หนูต่อดังสนั่นลั่นร้านเสริมสวยของมิลค์จนพนักงานและลูกค้าพากันสะดุ้งตกใจ แต่ที่น่าตกใจสุดๆก็คือ ทุกคนได้ยินเต็มสองหูที่พี่หนูต่อ พูดว่า คุณพฤกษ์ไม่ได้เป็นเกย์!
"เบาๆสิคะพี่หนูต่อ" มิลค์หน้าตาเลิ่กลั่ก ยิ่งพนักงานและลูกค้าหันมาถามเป็นเสียงเดียวกันว่า "พฤกษ์ไหน?" มิลค์ ยิ่งสะอึก แล้วตัดสินใจอย่างรวดเร็วว่า "วันนี้หยุดให้บริการเท่านี้ก่อนนะคะ รบกวนกลับไปเป่าไปม้วนต่อที่บ้านกันเองนะคะ ขอบคุณมากค่ะ"
มิลค์รุนหลังลูกค้าซึ่งกำลังนั่งไดร์และม้วนผมให้ลุกจากเก้าอี้ออกไปนอกร้าน แล้วหันกลับมาสั่งพนักงานสองคนด้วยว่า "ออกไปก่อน ฉันให้พักไปช็อปปิ้งหนึ่งชั่วโมง"
พนักงานดี๊ด๊ารีบวางไดร์วางโรลม้วนผมออกไปทันที...พี่หนูต่อมองตามงงๆ ดึงมือมิลค์มาซักอย่างจับผิด
"ทำไมต้องไล่ทุกคนออกไปคะ หรือว่า..."
"มันเป็นเรื่องน่าอายจริงๆค่ะ"
"ฮ้า!! นี่ถึงขั้นมีเพศสัมพันธ์กันแล้วหรือคะ"
"ไม่ถึงขั้นนั้นหรอกค่ะ แค่มีสัมพันธ์กันนิดหน่อย"
"ฮ้า!! ขยายหน่อยได้มั้ย สัมพันธ์แบบไหนคะ จับมือ ลูบไล้ กอดรัด หรือว่าฟัดจูบ"
"ถูกหมดทุกข้อค่ะ แต่ขอเพิ่มอีกข้อนะคะ คือว่าท่อนบนลอกออกเหลือแต่หนังกำพร้าด้วยค่ะ"
"อ๊าย...บัดสีบัดเถลิง ทำไมผู้ชายดีๆถึงได้ตกเป็นของผู้หญิงไปซะทั้งหมด จะไม่มีใครหลุดรอดมาเป็นเนื้อคู่พี่หนูต่อบ้างเลยเหรอ โอ้พระเจ้า"
พี่หนูต่อลุกขึ้นเดินออกไปอย่างปวดใจ มิลค์ตามมาคว้ามือไว้อย่างรวดเร็ว
"จะไปไหนคะพี่หนูต่อ"
"กลับไปร้องไห้ที่ร้าน พี่หนูต่อไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น"
"มิลค์อยากจะขอร้องพี่หนูต่อ อย่าเอาเรื่องมิลค์กับนายพฤกษ์ไปเล่าให้ใครฟังนะคะ มิลค์อายกับไฟขา มิลค์ ได้แต่ไปตอแยเขาแต่เขาก็ไม่เคยสนใจไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวมิลค์ แต่กับนายพฤกษ์..."
"โดนแตะไปทั่วตัวแล้วสิ เคลิ้มใช่มั้ยล่ะ ยิ่งพูดยิ่งช้ำใจ เป็นแค่ผู้ช่วยนางเอกอยู่ร่ำไป เมื่อไหร่จะได้เลื่อนขั้นเป็นนางเอกกับเขาบ้างก็ไม่รู้ ก็ได้..ไม่พูดก็ไม่พูด"
พี่หนูต่อพูดจบก็สะบัดตูดออกไป ทิ้งมิลค์สะเทิ้นอายอยู่ด้านหลังคนเดียว...แต่แค่โผล่ออกมาหน้าร้าน พี่หนูต่อก็ต้องผงะเมื่อเห็นศักดิ์กับพฤกษ์เดินอยู่ฝั่งตรงข้าม ศักดิ์กำลังชี้โบ๊ชี้เบ๊มาที่ร้านมิลค์ พี่หนูต่อจึงสะบัดหน้าพรืดกลับเข้าไปในร้านอีก มิลค์มองอย่างแปลกใจ
"จะเซ็ตผมโบ๊ะหน้าอะไรก็รีบๆเข้า กิ๊กใหม่จะมาหาแล้ว ถ้าไม่เห็นแก่หัวอกลูกผู้หญิงด้วยกัน ไม่คาบข่าวมาบอกหรอกนะยะ"
"กิ๊กใหม่ ใคร หา! อย่าบอกนะว่านายนั่นมาที่นี่"
"จ่อเกือบจะถึงหน้าร้านอยู่แล้วย่ะ"
มิลค์แตกตื่นเดินพล่านเป็นหนูติดจั่น "ไม่นะ โอ๊ย จะทำยังไงดี มิลค์ยังไม่พร้อมจะเจอเขา มิลค์ออกตัวแรงซะขนาดนั้น จะกล้าสบตาเขาได้ยังไง มิลค์ก็อายเป็นเหมือนกันนะ พี่หนูต่อต้องช่วยมิลค์ อย่าให้เขารู้ว่ามิลค์อยู่ที่นี่ อย่าให้เขาเห็นมิลค์นะ มิลค์ไหว้ล่ะ"
"งานเข้าอีกแล้ว แล้วจะให้ช่วยยังไง คนนะ ไม่ใช่มดใช่ปลวกจะได้เอาไปยัดไปซ่อนตามรูได้"
"นี่ไงครับ ร้านคุณมิลค์" เสียงศักดิ์ดังอยู่หน้าร้าน...
พี่หนูต่อกับมิลค์หันมาจ้องกันตาโต แล้วพี่หนูต่อก็ตัดสินใจโดยเร็วด้วยการจับมิลค์ลงนั่งที่เก้าอี้หน้ากระจกแล้วลากเครื่องอบผมมาครอบใส่หัวมิลค์ ในจังหวะที่พฤกษ์กับศักดิ์ก้าวเข้ามาในร้านพอดี มิลค์ก้มหน้างุด ในขณะที่พี่หนูต่อเอื้อมมือไปกดสวิชต์ให้เครื่องทำงานเพื่อความสมจริง
"อ้าว พี่หนูต่อ สวัสดีครับ คุณมิลค์ไม่อยู่หรือครับ" พฤกษ์ทักถาม...พี่หนูต่ออึกอักเล็กน้อยก่อนตอบปฏิเสธว่ามิลค์ไม่อยู่
"เมื่อกี้เจอเด็กในร้าน สองคนนั่นบอกว่าคุณมิลค์ เม้าท์กับพี่หนูต่ออยู่ที่นี่นี่ครับ" ศักดิ์แทรกขึ้นมา ทำเอาพี่หนูต่อค้อนตาแทบกลับ
"เมื่อกี้อยู่แต่ตอนนี้ไม่อยู่จ้ะ"
"ไม่ทราบคุณมิลค์ไปไหนหรือครับ ผมขออนุญาตรอได้มั้ยครับ"
"อู๊ย...อย่ารอดีกว่าค่า คือชีไปช็อปปิ้งกับเพื่อนน่ะค่ะ ท่าจะนาน"
"จะนานสักแค่ไหนเชียว คุณมิลค์ซื้อของเร็วจะตาย ตอนไปกะคุณไฟก็แค่ชี้ๆ สิบนาทีเสร็จ ห้างก็ใกล้แค่นี้เองครับ" ศักดิ์พูดเร็วปรื๋อ พี่หนูต่ออยากจะด่าให้ไฟแลบแต่ก็ทำไม่ได้ ได้แต่อธิบายเอาตัวรอดไป
"ใครบอกว่าชีช็อปห้างแถวนี้ ชีไปช็อปที่กรุงเทพฯจ้ะ จะคอยก็ได้นะคะ แต่เดี๋ยวเพื่อนๆพี่หนูต่อจะแห่กันมาแต่งหน้าทำผมที่นี่ นี่ก็มาถึงคนนึงแล้ว อยากอยู่ให้เก้งกวางล้วงตับก็เชิญนะคะ"
"ถ้างั้นเรากลับก่อนดีกว่าครับคุณพฤกษ์ ผมกลัวตับโดนล้วง"
"โอ๊ย ไม่ต้องกลัวหรอกย่ะ อย่างนาย...พวกฉันจะเอาไปทำอะไร ถึงจะเป็นเพศที่สามแต่ก็มีตามีสมองแยกแยะได้นะว่าพันธุ์ไหนคนพันธุ์ไหนลิง"
ศักดิ์จ๋อย บ่นอุบอิบว่า เสียงานเสียการมาถูกด่าชัดๆ พฤกษ์ท่าทีเกรงใจ จึงบอกลาพี่หนูต่อกลับไปพร้อมศักดิ์ พี่หนูต่อโล่งอกไปที หันมาจะเม้าท์กับมิลค์ แต่ต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นควันโขมงลอยออกมาจากเครื่องอบผมที่สวมอยู่บนหัวมิลค์ แล้วต่างคนก็ต่างกรี๊ดด้วยความตกใจสุดขีด ก่อนที่ พี่หนูต่อจะตั้งสติได้รีบปิดสวิชต์แล้วยกเครื่องอบผมออก แต่ถึงกระนั้นก็ทำให้ผมมิลค์หงิกงอชี้ฟูจนดูไม่ได้...
กลับเข้ามาที่ฟาร์มเจออัคนีและคนงานกำลังเก็บกวาดทำความสะอาดโรงรีดนม ศักดิ์หน้าซีดรู้สึกผิดที่ละทิ้งหน้าที่และกลัวอัคนีจะไล่ออก แต่ผิดคาด อัคนีไม่ดุด่าแถมยังบอกให้ศักดิ์เตรียมไปแต่งตัวหล่อๆ คืนนี้เขาต้องมาทำงานกะดึกอีกสี่ชั่วโมง แต่ไม่ยอมบอกว่าเป็นงานอะไร
พอได้เวลาอาหารมื้อเย็น อัคนีรีบกินข้าวแทบจะไม่ได้ มองหน้าใคร จนพ่อกับแม่แปลกใจ ทักถามเขาว่าจะรีบกินไปไหน เดี๋ยวได้ติดคอตายกันพอดี
"ทำเวลาครับแม่ เดี๋ยวจะไม่ทันสาว แต่มันรีบมากไปมั้ยน่ะ" ปฐพีสาระแนอย่างรู้ทัน
"นัดกับหนูจี๊ดไว้ยังนั้นเหรอ นัดไว้ที่ไหน เดี๋ยวพ่อ ตามไปด้วย"
"แหม...พ่อ ทำยังกับนายไฟเป็นลูกสาวที่ออกเดททีต้องมีพ่อไปนั่งเฝ้า" วายุภัคแซวยิ้มๆ
"ไม่ใช่แค่ไปนั่งเฝ้าเฉยๆ แต่จะพกปืนไปเฝ้าด้วยเว้ย เพราะถ้าเกิดไอ้พิศาลกับเจ้าศิลามันตามมาทำอะไรเจ้าไฟ จะได้ไม่มีใครเสียเปรียบใครเพราะพวกมันคงพกปืนมาเหมือนกัน"
"แค่ฟังแม่ก็เหนื่อยแทนแล้ว นี่มันรักหรือรบกันแน่"
"เขาเรียกว่ารักระหว่างรบไงแม่"
"พูดกันเข้าไป มันไม่มีอะไรรุนแรงขนาดนั้นหรอกครับ ผมจะพิสูจน์ให้พวกเขาเห็นว่าผมรักจี๊ดจริง และผมก็เชื่อว่าความรักสามารถชนะทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ได้ ผมจะใช้ ความรักทลายความเคียดแค้นชิงชังที่พศวัตมีต่ออดิศวรให้ได้ครับ"
อัคนีกล่าวด้วยสีหน้าและแววตาที่เต็มไปด้วยพลังของความมุ่งมั่นตั้งใจ แต่ถึงยังไงทุกคนก็อดที่จะเป็นห่วงเป็นกังวลไม่ได้อยู่ดี
ooooooo
งานวัดเริ่มแล้ว บรรยากาศคึกคักและครึกครื้น มีชาวบ้านมาเที่ยวงานจำนวนมาก ศิลามาพร้อมสมุนคู่ใจทั้งสองและน้องสาวสุดสวย แล้วมาเจอไกรภพตามที่นัดหมายกันไว้ อัจจิมาเพียงเห็นไกรภพก็ชังน้ำหน้าจนไม่อยากจะพูดด้วย แต่เธอก็ถูกศิลาบังคับเคี่ยวเข็ญให้พาไกรภพเที่ยวงาน อ้างว่าเป็นคำสั่งของพ่อ
"แล้วทำไมพี่ไม่พาไปเองล่ะ"
"ฉันมีธุระ ถ้าแกไม่อยากอยู่ที่นี่ก็กลับบ้านไปกับพี่ไกร แต่ฉันบอกก่อนนะว่าพ่อไม่อยู่บ้าน แกจะกลับไปปรับความเข้าใจกับพี่ไกรที่บ้านสองต่อสองก็ได้ ตามใจ"
"ตกลงคุณจี๊ดอยากอยู่เที่ยวที่นี่หรือกลับบ้านล่ะครับ" ไกรภพยื่นหน้าเข้ามา อัจจิมาหงุดหงิดหัวใจ ยังไงอยู่ในที่ที่คนเยอะอย่างกับมดก็ยังดีกว่าอยู่ตามลำพังกับไกรภพ จึงบอกกับพี่ชายห้วนๆว่า
"ถ้างั้นอีกชั่วโมงกลับมาเจอกันที่นี่ก็แล้วกัน"
พูดจบอัจจิมาก็เดินนำออกไปก่อนอย่างสุดเซ็ง ไกรภพหันมาส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ศิลาก่อนจะเดินตามเธอไป...อีกมุมหนึ่งของงาน อัคนีกับศักดิ์กำลังก้าวเข้ามา ศักดิ์บ่นอุบที่อัคนีไม่ยอมบอกก่อนว่าจะมาเที่ยวงานวัด ตนจะได้แต่งให้หล่อกว่านี้
"นี่ยังหล่อไม่เสร็จอีกเหรอ นายจะหล่อไปให้ใครดู ยังไงนายก็ต้องตกเป็นของโบพาหรือไม่ก็จันทูอยู่แล้ว"
"อย่าพูดอย่างนี้สิครับ ศักดิ์ไม่ใช่ของตายของใครนะครับ ตราบใดที่สองคนนั่นยังเล่นตัว ศักดิ์ก็มีสิทธิ์เหล่คนอื่นได้ อุ๊ย ดูสิครับคนนี้ก็สวย นั่นก็น่ารัก โน่นก็อื้อหือ...ตู้มต้ามจริงๆ ยัยผมยาวนั่นก็ยิ้มหวาน แม่คนที่ใส่เสื้อสีชมพูนั่นก็เซ็กซี่ โอ๊ยๆ คนนู้นเด็ด เริ่ดมากเลยอ่ะ หุ่นนางแบบ ผมสวย เห็นแค่ด้านหลังก็รู้แล้วว่าเครื่องหน้าเป๊ะแค่ไหน คุณไฟดูสิครับ โอ๊ย...ทำศักดิ์ใจละลายเลย คนนั้นอ่ะ"
"คนไหน"
อัคนีหันไปมองตามมือศักดิ์ชี้มือไปข้างหน้า ปรากฏว่าเธอคนนั้นคืออัจจิมานั่นเอง ศักดิ์ที่ดี๊ด๊าถึงกับออกอาการเซ็งขึ้นมาทันที
"โธ่ นึกว่าใคร ว่าจะเข้าไปจีบสักหน่อย ที่แท้ก็คุณจี๊ดนี่เอง"
อัคนียิ้มร่าทำท่าจะเข้าไปหา แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นไกรภพถือถุงข้าวโพดคั่วมายื่นให้อัจจิมา
"อ้าว แล้วหมอนั่นเป็นใคร แฟนคุณจี๊ดเหรอครับ"
"ไม่ใช่ แฟนคุณจี๊ดเขาหล่อ เท่ ดูดีกว่านี้เยอะ นี่นายช่วยแยกหมอนั่นออกมาจากจี๊ดหน่อยได้มั้ย"
"จะหาเรื่องแกล้งอีกล่ะสิ เขาอยู่ดีๆก็ไปแกล้งเขา ระวังเถอะ แกล้งไปแกล้งมาจะรักเขาเข้าไม่รู้ตัว"
"จะไปรึไม่ไป" อัคนีเสียงเข้ม
"ปฏิบัติตามคำสั่งเดี๋ยวนี้เลยครับผม" ศักดิ์รีบวิ่งตามอัจจิมาซึ่งเดินหนีไกรภพออกไป จนไปถึงบริเวณที่ตั้งชิงช้าสวรรค์ ศักดิ์ได้ยินไกรภพชวนอัจจิมาขึ้นชิงช้า เขาคิดอ่านเร็วจี๋แล้ววิ่งไปหาเหยื่อ พอดีไปชนพี่หนูต่อที่มาในชุดกระโปรงสุดสวย ศักดิ์จึงไม่รอช้า หลอกล่อพี่หนูต่อมาขึ้นชิงช้าสวรรค์กับไกรภพได้สำเร็จ โดยที่อัจจิมาซึ่งไม่เต็มใจขึ้นอยู่แล้วไม่ต้องวิ่งหนีให้เหนื่อยยาก
ไกรภพโวยวายตกใจและกลัวแทบตายที่ต้องอยู่ในกระเช้าชิงช้าสวรรค์กับกะเทยร่างยักษ์ ส่วนอัจจิมามีโอกาสได้ไปเที่ยวสองต่อสองกับอัคนีสบายใจเฉิบ
ข้างฝ่ายมิลค์ที่เก็บตัวอยู่ในบ้าน เธอพยายามหลบเลี่ยงการเผชิญหน้ากับพฤกษ์ตลอดทั้งวัน เมื่อกลางวันพฤกษ์ไปหาที่ร้านเธอก็รอดมาได้แล้วหนหนึ่ง พอตกกลางคืนพฤกษ์ยังตามมาถึงบ้านอีก มิลค์ให้พ่อบอกว่าเธอไม่อยู่ แต่พอได้ยินพฤกษ์พูดกับพ่อว่าพรุ่งนี้เขาจะต้องเดินทางกลับกระบี่ มิลค์ก็เปลี่ยนใจปรากฏตัวออกมาทันที
อัคนีพาอัจจิมาเที่ยวเล่นเกมต่างๆในงานวัด จนมาหยุดที่ร้านยิงปืนซึ่งรางวัลเป็นตุ๊กตาแบบต่างๆ อัคนีพยายามยิงปืนจนครบตามกติกาและได้ตุ๊กตาหมีให้อัจจิมาหนึ่งตัว จากนั้นอัคนีก็ชวนอัจจิมาไปไหว้พระในโบสถ์เพื่อขอพรให้เราสุขสมหวังในความรัก
ต่างคนต่างขอพรจากพระประธานองค์ใหญ่ค่อนข้างนาน โดยเน้นหนักในเรื่องความรักที่เขาและเธอต้องร่วมกันฝ่าฟันอุปสรรคทุกอย่างไปให้ได้ โดยเฉพาะเรื่องครอบครัวที่บาดหมางกันมานาน หวังว่าพลังรักของเราสองคนจะช่วยทลายความโกรธแค้นชิงชัง ทำให้ศัตรูกลายเป็นมิตรในที่สุด
เสร็จแล้วกลับออกมาหน้าโบสถ์ อัคนีอยากรู้ว่าอัจจิมาอธิษฐานอะไร เธอไม่ตอบแต่กลับย้อนถามเขาว่า
"แล้วนายล่ะ"
"ก็ขอให้จี๊ดรักไฟนานๆ ขอให้เราสมหวังในความรัก ขอให้รักเราอย่าได้มีอุปสรรคอะไร"
อัคนีพูดยังไม่ทันขาดคำ ศิลา ไกรภพ สิงห์และจัน รวมทั้งลูกน้องไกรภพอีกสองคนก็ก้าวเข้ามายืนตรงหน้าทั้งคู่
"พี่ศิลา!!" อัจจิมาใจกระตุกวาบ หันมองอัคนีด้วยความเป็นห่วง
"แกไปสนิทสนมกับมันตั้งแต่เมื่อไหร่" ศิลาเปิดฉาก
"จี๊ดไม่ได้เต็มใจมากับฉัน ฉันบังคับจี๊ดมาเอง" อัคนีออกรับแทน แล้วทำท่าจะปกป้องเธออีก เมื่อศิลาบังคับให้เธอกลับบ้าน
"นายรีบกลับไปซะ" อัจจิมาสวนขึ้นมา พร้อมกับตรงเข้าผลักอัคนีออกห่างและแอบกระซิบเบาๆว่า "ตอนนี้นายไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้วนะ ถ้าไม่ทำเพื่อตัวเองก็ขอให้ทำเพื่อฉัน ไปสิ"
คำพูดของอัจจิมาทำให้อัคนีนิ่งงันไป อัจจิมารีบหันมาชวนพี่ชายกลับ แล้วเดินนำออกไปในทันที
ooooooo
