ระบบปั้นอัจฉริยะ

ตอนที่ 56 คุณต้องมอบรากฐานที่ดีให้ลูกของคุณเสมอ

ลู่โจวออกจากมิติของระบบแล้วจิตสำนึกของเขาก็จมอยู่ในความมืด

ชั่วครู่เขาก็ตระหนักว่าก่อนที่เขาจะเข้ามิติของระบบ เขาพึ่งทานแคปซูลสมาธิอันสุดท้าย...

เมื่อเขาตื่นขึ้นมา มันก็เป็นเช้าวันต่อมาแล้ว

นี่แตกต่างจากที่เขาเรียนโต้รุ่งก่อนหน้านี้ คุณภาพการนอนหลับครั้งนี้ไม่เลวเลย เขาตื่นขึ้นมาแต่เช้า เขากระทั่งใช้หนังสือเป็นหมอน

มีโชคร้ายอย่างหนึ่งก็คือหน้าสุดท้ายของหนังสือการออกแบบวงจรรวมเบื้องต้น เปรอะเปื้อนด้วยน้ำลาย

โชคดีที่มันไม่ชัดเจนเกินไป ด้วยอากาศที่ร้อนในปัจจุบัน มันจะแห้งในสองนาที

"ชีวิตการเรียนทั้งวันทั้งคืนแบบนี้มันน่ากลัวจริงๆ " ลู่โจวกล่าวขณะบิดหลังแก้ปวด

มันเจ็ดโมงเช้าแล้ว มีคนไม่มากนักที่อยู่ในอาคารเรียน เขามองออกนอกหน้าต่างแล้วเห็นผู้คนกำลังวิ่งอยู่บนลู่วิ่ง

ผ้าเช็ดตัวและแปรงสีฟันของลู่โจวอยู่ในกระเป๋าแล้ว ดังนั้นเขาจึงไปอาบน้ำก่อนแล้วเดินไปโรงอาหารภายใต้แสงอาทิตย์ยามเช้า

เขาซื้อซาลาเปาสองลูกและนมถั่วเหลืองอย่างเคย จากนั้นเขาก็นั่งอยู่ที่มุมโรงอาหาร ขณะที่เขากำลังทาน เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมา

ก่อนอื่นลู่โจวเข้าเว่ยป๋อ หน้าการค้นหาที่มาแรงล้วนเป็นข่าวของดารา เขาไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ จำนวนผู้ติดตามของเขาดูไม่เปลี่ยนไปนัก อันที่จริงมันเหมือนกับตอนที่เขายังอยู่ในกระแสซึ่งมีอยู่หมื่นกว่า

ลู่โจวอ่านข่าวคร่าวๆ ก่อนจะปิดเว่ยป๋อ เขาเข้าแพลตฟอร์มผู้พัฒนาแอปพลิเคชันและประหลาดใจที่พบว่า Campus Train มีผู้ใช้กว่าห้าแสนคนแล้ว แถมมันยังเติบโตอย่างต่อเนื่อง

ความคืบหน้าไม่เลว แต่เขาต้องทำงานให้หนักขึ้นเพราะเทียบกับซอฟต์แวร์การจองบุคคลที่สามอันอื่น จำนวนผู้ใช้ของเขาน้อยนิดมาก!

ลู่โจวทานซาลาเปาเงียบๆ ตาเขาปรือจนแทบหลับอยู่รอมร่อ จากนั้นเขาก็ขยับนิ้วโป้งและเปิดวีแชทเพื่อที่จะดูหน้าฟีดข่าว

[สือช่าง : ส่งต่อ : แจ้งเวลาการแข่งขันบาสเกตบอลมหาวิทยาลัยรอบเซมิไฟนอล]

หืม...

เขาไม่สนใจ แต่เขาก็ยังกดไลค์เพื่อบอกเป็นนัยๆ ว่าเขาอ่านแล้ว

ขณะที่ลู่โจวกัดซาลาเปา เขาก็ไถต่อ

[หลินอวี่เซียง : การสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ยากมาก การแข่งขันใกล้เริ่มแล้ว ฉันต้องอ่านหนังสือทั้งคืน~ (พยายาม)]

เธอยังโพสต์รูปหนังสือเช่นกัน

ลู่โจว "..."

ฉันอยากบล็อกผู้หญิงคนนี้...

ช่างมันเถอะ ไว้ฉันจะทำหลังจบการแข่งขัน

...

วิทยาเขตเต็มไปด้วยโคมไฟและธงสีสันสวยงาม มีริบบิ้นหลากสีห้อยอยู่ตามต้นอู่ถง สภาพแวดล้อมมีชีวิตชีวาราวกับงานเทศกาล

มีรถนับไม่ถ้วนขับมาส่งนักศึกษาที่หน้ามหาวิทยาลัยและมีนักศึกษานับไม่ถ้วนกำลังลงทะเบียนที่จุดลงทะเบียน พ่อแม่กำลังลากกระเป๋าเดินทาง ช่วยลูกๆ กรอกแบบฟอร์ม ซื้อซิมการ์ด ทำความสะอาดหอพัก ฯลฯ มันเพียงแปดโมงเช้าเท่านั้น แต่ถนนหน้าหอพักก็ถูกปิดกั้นโดยสมบูรณ์

ลู่โจวเดินบนลู่วิ่งและเฝ้ามองฝูงชนอยู่ไกลๆ เขาคิดย้อนกลับไปตอนที่เขาเข้ามหาวิทยาลัยครั้งแรก ในเวลานั้นแม่เขาเข้าโรงพยาบาล ส่วนพ่อก็ดูแลแม่ เขานั่งรถไฟหลายร้อยกิโลและเข้าสู่เมืองที่ไม่คุ้นเคยด้วยตนเอง

นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาเดินทางไกลๆ

เมื่อมองย้อนกลับไป เวลามันผ่านไปเร็วมาก แป๊ปๆ ก็ผ่านมาเป็นปีแล้ว

ไม่ช้าเขาก็สังเกตเห็นร่างที่คุ้นเคยอยู่ในฝูงชน

หนึ่งในนั้นเป็นเจ้าอ้วนอู๋ เขาสวมเสื้อยืดเทเลคอม เขากำลังจัดการทีมทำงานนักศึกษาด้วยเหงื่อท่วมตัว พวกเขากำลังแนะนำผู้ปกครองให้ไปร้านเทเลคอม ทุกครั้งที่มหาวิทยาลัยเปิด เขาจะยุ่งเสมอ สภานักศึกษาจะยุ่งอยู่กับการต้อนรับนักศึกษาใหม่ ในขณะที่เขายุ่งอยู่กับการหาเงิน

อีกคนก็คือหลินอวี่เซียง เธอสวมชุดสีขาวล้วนและนั่งอยู่ที่แผนกต้อนรับนักศึกษาใหม่ เธอยิ้มแล้วยื่นเอกสารให้นักศึกษาหนุ่มด้วยแก้มเป็นสีแดง

ในฐานะรองประธานสภานักศึกษา เธอกำลังทำงานกับสมาคมนักศึกษาและกลุ่มคณะกรรมการเยาวชน พวกเขาทำงานที่ไม่มีใครอยากทำ เธอค่อนข้างใจสู้เลยทีเดียว

ลู่โจววิเคราะห์คร่าวๆ ในใจ

เขาไม่คุ้นเคยกับการดำเนินงานของสภานักศึกษา เขารู้เรื่องนี้ก็เฉพาะตอนที่หัวหน้าคลาสโม้เรื่องนี้ให้เขาฟัง

หลิวอวี่เซียงสังเกตเห็นลู่โจว เธอยิ้มบางๆ ให้เขาแล้วโบกมือทักทาย

ลู่โจวพยักหน้าทักทายกลับ เขาไม่ได้อยู่นานนักก่อนจะกลับหอพัก

เมื่อเขามาถึงหอพัก สือช่างก็เป็นกังวล

"ลู่โจว เมื่อคืนนายไม่ได้กลับมาที่หอ? นายไปไหนมา? นายไม่รับสายฉัน"

ลู่โจววางกระเป๋าไว้บนโต๊ะแล้วตอบแบบส่งๆ "ฉันอ่านหนังสือทั้งคืน"

หลิวรุ่ยกำลังอ่านหนังสือฟิสิกส์ เขาบ่น "...นายเก่งเกินไป"

หวงกวงหมิงกำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง เขาถอนหายใจแล้วกล่าว "เขาไม่ได้เป็นอัจฉริยะ เขาเป็นเทพ...โจว เมื่อคืนนายถึงสวรรค์ไหม?"

"ใช่เกือบแล้ว พอมหาวิทยาลัยเปิด ฉันคงไม่อยู่จนดึกแบบนี้" ลู่โจวกล่าวไปหาวไป เขานั่งบนเก้าอี้แล้วเปิดโน๊ตบุ๊คก่อนจะเข้าเว็บดีเจเพื่อหาโน๊ตบุ๊คที่เหมาะสม

หลังจากจ่ายค่าเรียน เขาก็ยังเหลือเงินอีกสี่หมื่นหยวน มันไม่ใช่ปัญหาถ้าจะซื้อโน๊ตบุ๊คที่ราคาต่ำกว่าสองหมื่นหยวน USB ปัญญาประดิษฐ์ยังคงแน่นิ่งอยู่ในมิติของระบบ เขาวางแผนจะซื้อโน๊ตบุ๊คแล้วรีบติดตั้งUSB

อย่างไรก็ตามเขาไม่คิดเลยว่าคำพูดของเขาจะทำให้รูมเมทอีกสองคนประหลาดใจ

สือช่างช็อก "บัดซบ นายหมายความว่าไงหลังมหาวิทยาลัยเปิดนายจะไม่อยู่ดึกแบบนี้? นี่หมายความว่าตลอดช่วงซัมเมอร์..."

หวงกวงหมิงกลืนน้ำลาย เขาไม่ได้พูดอะไรเลย แต่เขาก็หยุดเล่นโทรศัพท์

หลิวรุ่ยหัวเราะอย่างน่าสังเวช "นายพึ่งรู้? ฉันไม่เข้าใจหนังสือที่เขาอ่านด้วยซ้ำ"

สีหน้าเขาสื่อประมาณว่า 'ตอนนี้นายรู้แล้วใช่ไหมว่าช่วงซัมเมอร์ฉันกดดันมากแค่ไหน?'

หวงกวงหมิง "..."

สือช่าง "..."

ทั้งสองไม่ได้พูดอะไร แต่พวกเขาแสดงสีหน้าเห็นใจต่อหลิวรุ่ย

ลู่โจวกำลังท่องเว็บ เขาจึงไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าของรูมเมท ในที่สุดเขาก็เลือก HP Zbook15 ที่ถูกเปิดตัวเมื่อปีที่แล้ว

พูดตรงๆ มันไม่ใช่'อัลตร้าบุ๊ค' แต่มันเป็น'โมบายเวิร์คสเตชั่น'มากกว่า ฮาร์ดแวร์และประสิทธิภาพของมันสูงกว่าโน๊ตบุ๊คระดับไฮเอนด์อย่างโน๊ตบุ๊คเกมมิ่งหรือซูเปอร์โน๊ตบุ๊คเสียอีก มันมีความสามารถในการประมวลผลภาพกราฟิกที่สูงมาก

แน่นอนประสิทธิภาพสูงก็หมายถึงราคาที่สูง เขาเลือกรุ่นท็อปสุดซึ่งทำให้เขาเสียเงินสองหมื่นห้าพันหยวนและมันก็ไม่ได้ใช้เล่นเกมด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตามเมื่อลู่โจวนึกถึง USB ปัญญาประดิษฐ์ในมิติของระบบ เขาก็กดปุ่มซื้ออย่างไม่เต็มใจ

"บัดซบ ระบบไฮเทคนี่เรื่องมากจริง..."

เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะเขาต้องมอบรากฐานที่ดีให้แก่ลูกปัญญาประดิษฐ์ของเขา

ถ้าเขาเลือกโน๊ตบุ๊คห่วยๆ เขาอาจเปลี่ยนจากปัญญาประดิษฐ์เป็นปัญญาอ่อน

เงินในบัญชีเขาเหลือหนึ่งหมื่นหยวนทันที มันกลับมาสู่สภาพเดิมตอนแรก

ส่วนเงินห้าแสนหยวนในบัญชีบริษัท ลู่โจวได้แต่มองดู มันไม่ใช่เพราะเขาใช้ไม่ได้ แต่เขาเป็นคนซื่อสัตย์ เขาไม่มีทางทำให้ประวัติด่างพร้อย

บางทีมหาวิทยาลัยอาจไม่รู้ก็ได้?

ฮ่าๆ ใครจะหลอกตัวเองกัน สำหรับบริษัทขนาดเล็กประเภทนี้ บัญชีจะถูกจัดการจากอาจารย์วิชาสถิติ เมื่อเขาลงทะเบียนบริษัท มันจะช่วยให้เขาประหยัดเงินเล็กน้อย เพราะเขาไม่ต้องจ้างนักบัญชีมืออาชีพ

ถ้าการใช้จ่ายครั้งใหญ่ครั้งแรกของเขาเป็นการซื้อคอมพิวเตอร์ระดับไฮเอนด์ เขาจะทำให้คณบดีหลู่ผิดหวังในตัวเขาแน่นอน

"ฉันหวังว่าเด็กน้อยคนนี้จะมีความสุขกับบ้านคอมพิวเตอร์หลังนี้ เพราะฉันไม่มีปัญญาซื้อของที่แพงกว่านี้แล้ว" ลู่โจวถอนหายใจแล้วปิดโน๊ตบุ๊ค