แรงเงา 2
ตอนที่ 9
ฤทัยยืนกรานเสียงกร้าว ประพงษ์เหยียดยิ้มแกล้งถาม
“แล้วเธอคิดว่าจะแก้แค้นด้วยวิธีไหนไม่ทราบ”
“ก็...ลอบทำร้ายหรือทำให้เกิดอุบัติเหตุบาดเจ็บแต่ไม่ถึงกับตาย เท่านี้ก็พอแล้ว”
ประพงษ์มองหน้ารัชนกแล้วหัวเราะ“แหม... ความแค้นของเธอมันช่างหน่อมแน้มดีเหลือเกิน เอางี้... ถ้าเธอทำตามที่เราวางแผนฉันมีค่าตอบแทนให้เธออย่างงาม”
“ฉันไม่สนเรื่องเงิน...ให้ฉันไปยั่วยวนผู้ชายคิดได้ยังไง ฉันไม่ใช่พวกอีตัวนะ”
“แต่ก็เสียตัวมานับครั้งไม่ถ้วนให้พ่อเลี้ยงไม่ใช่เหรอ”
จบคำฤทัยก็กรีดร้องโถมตัวทุบตีประพงษ์ ป้างตกใจรีบลากตัวเพื่อนสาวหนี ประพงษ์ไม่ตามแต่มองหน้ารัชนกยิ้มๆแล้วเรียกตัวเกษมออกจากที่ซ่อนลับตาไม่ไกลกันนั้น
“เห็นฤทธิ์ลูกสาวแล้วใช่ไหมคุณพ่อเลี้ยง”
“เห็นแล้วครับ...เดี๋ยวผมจะจัดการกับมันเอง...ให้เด็ดขาดไปเลย!”
ooooooo
ฤทัยดึงตัวเองจากอดีตอันขมขื่น ภาพความทรงจำหลังจากนั้นลอยวนเวียนในหัว ป้างเข้าใจความรู้สึกเธอดีเพราะเขาอยู่ด้วยตลอดแต่ช่วยเหลืออะไรเธอไม่ได้เลย
“มันจ้างไอ้เกษมเฝ้าเราตั้งแต่วันที่เราไปบ้านยัยมุนินทร์ที่เพชรบูรณ์แล้ว...มันเฝ้าดูพวกเราตลอด รวมทั้งเฝ้าดูผัวเมียนั่นด้วย พอมันรู้ว่าสองผัวเมียจะแวะมาเพชรบูรณ์และจะกลับกรุงเทพฯในคืนนั้นไอ้เษมมันถึงบุกมาทำร้ายเรา”
“แล้ว...พาฉันไป...รอจังหวะที่สองผัวเมียขับรถมาที่ถนนใหญ่ใช่ไหม”
ภาพเหตุการณ์วันนั้นยังฝังใจฤทัย เธอกับป้างถูกพวกเกษมจับตัวมาขัง เธอโดนพ่อเลี้ยงข่มขืนอย่างโหดร้ายก่อนจะหนีเตลิดเข้าไปในป่า เกษมพอใจมากเพราะทุกอย่างเข้าแผน เขาตามไปชกท้องเธอจนจุกและเหวี่ยงร่างอ่อนแรงของเธอไปกลางถนนที่มุนินทร์กับวีกิจกำลังขับผ่าน!
ฤทัยร่ำไห้ด้วยความแค้นใจเพราะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ รู้ดีเวลานั้นว่าต้องเล่นตามเกมพวกรัชนกถ้าไม่อยากตาย ป้างพลอยช้ำใจไปกับเธอ เห็นทุกอย่างแต่ก็ช่วยไม่ได้เพราะถูกพวกเกษมซ้อมจนน่วม
“มันโหดสุดๆ...มันทำได้ยังไงเหวี่ยงแกไปให้รถชน มันคือการฆาตกรรมนะโว้ย ถ้ารถไม่หักหลบแกคงตายแล้ว”
“ใช่...ฉันคงตายไปแล้วแต่ยังไงฉันก็รอด”
“รอด...เพื่อจะมาทำงานอุบาทว์นี่ให้พวกมันงั้นเหรอ มันได้อะไรขึ้นมา”
“ได้สิ...ยังไงก็ได้แก้แค้นยัยมุนินทร์ไง”
“ฉันบอกแกแล้วนะเรื่องพ่อ ยัยมุนินทร์ป้องกันตัว พ่อแกโดนไฟช็อตตายเองไม่ใช่ยัยมุนินทร์ฆ่า”
“มันก็เหมือนกันนั่นแหละ!”
ป้างอ่อนใจกับการเถียงข้างๆคูๆของเพื่อนสาว “ไม่เหมือน! แกรู้ไหม...พ่อแกทำร้ายยัยคนนี้มาหลายครั้งแล้ว ทั้งซ้อมทั้งข่มขืน อ้อ...ไม่ใช่ยัยมุนินทร์คนเดียวสิ... พ่อแกทำมาตั้งแต่แฝดคนน้องแล้ว”
ฤทัยผงะ ตกใจมาก “อะไรนะ! แฝดน้องที่ชื่อมุตตาน่ะเหรอ”
