แรงเงา 2
ตอนที่ 8
“มันมีเหตุผลอยู่ค่ะ...เหตุผลที่ฉันเห็นใจที่เด็กผู้หญิงโดนกระทำ...เด็กที่ถูกข่มขืน”
“เหตุผลอะไร...คดีเด็กถูกข่มขืนมีให้เห็นอยู่ทุกวัน มันสะเทือนใจอะไรคุณนักหนา”
“เพราะฉันรู้น่ะสิว่าการที่ผู้หญิงถูกข่มขืนมันเจ็บปวดแค่ไหนโดยเฉพาะจากคนที่เรารัก...คุณลืมหมดแล้วใช่ไหม...ลืมหมดแล้วว่าครั้งนึงคุณเคยข่มขืนฉัน!”
ในที่สุดมุนินทร์ก็โพล่งสิ่งที่ติดค้างในใจ แม้จะรักเขามากแต่ไม่เคยทำใจได้กับวีรกรรมหักหาญน้ำใจของเขาในอดีต วีกิจอึ้งมาก ไม่คิดว่าเรื่องนั้นจะเป็นปมในใจภรรยาขนาดนี้
“นิน...ผมทำไปเพราะผมรักคุณ ตอนนั้นผมรู้แค่ว่า ผมอยากให้คุณเป็นของผมคนเดียว...ไม่ใช่อาภพ”
“ด้วยการขืนใจฉัน...ใช้กำลังข่มขืนฉัน”
“ถ้ามันทำให้คุณติดค้างมาถึงทุกวันนี้...ผมก็ขอโทษ”
วีกิจอึนมากขอตัวกลับไปทำงานดื้อๆ มุนินทร์แอบรู้สึกผิดนิดๆรั้งเขาไว้เพื่อบอกสิ่งที่ตนเพิ่งตัดสินใจ
“เดี๋ยวค่ะ...ฉันตัดสินใจแล้ว เพื่อยุติปัญหาทั้งหมด...เรากลับจากลอนดอนฉันจะส่งทัยไปอยู่บ้านสงเคราะห์เด็ก”
“ทำทุกอย่างที่คุณเห็นสมควรเถอะครับ ผมไม่มีความเห็นอะไรอีกแล้ว”
จบคำวีกิจก็ผละไป ทิ้งมุนินทร์ให้มองตามทั้งน้ำตา ไม่รู้เลยว่ามาร์คกับปริมแอบได้ยินบทสนทนาทุกอย่าง อึ้งปนทึ่งไปตามๆกันเพราะไม่คิดว่าคู่รักแห่งปีอย่างวีกิจกับมุนินทร์จะมีเรื่องบ้าบอแบบนี้
ooooooo
มาร์คนัดเจอปริมเสมอ วันนี้ก็เช่นกันที่สองหนุ่มสาวรวมหัวกันเล่นงานวีกิจกับมุนินทร์ด้วยการแอบถ่ายคลิปบทสนทนาทั้งหมดโดยเฉพาะเรื่องวีกิจเคยข่มขืนมุนินทร์
ไม่ใช่แค่มาร์คกับปริมที่คิดแฉเรื่องราวของวีกิจกับมุนินทร์ ทัยหรือฤทัยก็คิดเอาคืนมุนินทร์ด้วยการยั่วยวนวีกิจทำให้ครอบครัวร้าวฉานเหมือนที่ตนเคยโดนจนกลายเป็นเด็กกำพร้าพ่อ เด็กสาวกำตุ๊กตาหมีที่มุนินทร์มอบเป็นของขวัญแน่น พึมพำกับกระจกที่สะท้อนเงาของตัวเองเสียงเหี้ยม
“แผนการของฉันยังไม่สำเร็จ แกจะเฉดหัวฉันไปไม่ได้หรอกนังฆาตกร ฉันต้องทำให้แกกับผัวแตกกันให้ได้!”
นพนภาประสาทเสียมาก ต่อยังไม่ยอมกลับบ้านแถมต้องก็มึนตึงใส่ ไหนจะต้อมที่เป็นเด็กมีปัญหาจนสามีต้องพาไปรักษาตัวที่อังกฤษ ส่วนสามีอย่างเจนภพก็ท้าหย่าตลอดจนเธอคิดจริงจังจะตอบตกลง
กระนั้นความรักที่มีต่อลูกกับสามีก็ทำให้นพนภาต้องบากหน้ามาปรึกษาศรุตถึงบ้านเขา
“ฉันตัดสินใจหย่าค่ะ ฉันรู้ว่าคุณต้องท้วง แต่ฉันแน่ใจแล้วว่าคุณภพไม่ได้รักฉัน ไม่มีความจำเป็นต้องยื้ออีก”
“ผมไม่ห้ามอะไรคุณหรอกครับ ผมเคารพในการตัดสินใจของคุณ”
“คุณศรุตคะ...ตอนนี้ฉันต้องการให้คุณเป็นที่ปรึกษา ฉันเหมือนเดิม”
