ตอนที่ 8
วีกิจไม่รอช้าบุกหามุนินทร์ถึงห้องทำงานเช้าวันที่เธอจะเดินทาง มุนินทร์เซอร์ไพรส์มาก ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อว่าสามีจะมาเหมือนที่ศรุตคาดทุกอย่าง วีกิจไม่รู้เรื่องเธอไปปรึกษาศรุตอย่างลับๆ เปิดฉากง้อพร้อม มอบช่อดอกไม้
“เมียจะจากไปตั้งหลายวันไม่มาส่งก็คิดถึงแย่ นิน... ผมขอโทษนะที่ทำให้คุณต้องเจ็บปวดเรื่องนั้น ผมนึกไม่ถึงหรอก มันคงเป็นความเห็นแก่ตัวของผู้ชาย”
“ถ้าคุณจะประณามตัวเองอย่างนั้นฉันเองก็ต้องประณามตัวเองด้วยเหมือนกัน ฉันก็เห็นแก่ตัวเหลือเกินที่คิดแต่เรื่องของตัว รับเด็กมาอยู่ในบ้านเรือนหอโดยไม่แคร์ความรู้สึกคุณสักนิด ฉันลืมไปว่าเราเป็นคู่ชีวิตกันแล้วจะนึกแบบคนโสดอีกต่อไปไม่ได้...ขอโทษคุณเหมือนกันค่ะ”
“นี่ไงมุนินทร์ของผม...คนที่มีเหตุผล เข้มแข็งและ...เซ็กซี่ที่สุด”
“ฉันน่ะเหรอเซ็กซี่”
“ความสตรองของคุณนี่แหละที่ผมหลงใหล เพราะฉะนั้นเชื่อมั่นเถอะว่าสาวใสซื่อหรือมาแนวอ่อนโลกอ่อนเยาว์ ไม่ทำให้ผมรู้สึกรู้สมเลยสักนิด”
คำสารภาพของเขาทำให้มุนินทร์ร้องไห้ วีกิจตกใจดึงเธอมากอด “นิน...ร้องไห้ทำไม”
“มันคือความจริงนะคะกิจ”
“จริงแท้แน่นอนครับ...ยืนยันอีกครั้ง...รักของเราไม่เคยเก่า ไม่เคยล้าสมัย และ...ไม่มีวันหมดอายุ...เชื่อผมนะ”
ooooooo