แรงเงา 2

คำพูดปั้นน้ำเป็นตัวของฤทัยทำให้มุนินทร์ฉุนขาด ยิ่งปราโมทย์ช่วยยืนยันว่าอยู่ในเหตุการณ์วันนั้นที่สามีของเธอเมาแอ๋ต้องหิ้วมาส่งถึงบ้านยิ่งแทบยืนไม่ไหว วีกิจร้อนใจไม่อยากให้ภรรยาเชื่อคำพูดอดีตเด็กสาวในอุปการะแต่มุนินทร์ก็ขาดสติแล้วพาลพาโลถึงสร้อยคำด้วยว่าอาจมีส่วนรู้เห็นด้วย

“ฉันสงสัยมานานแล้ว ทำไมแม่คุณถึงพานังนี่ไปอยู่บ้าน เราเตือนเรื่องความร้ายกาจของมันแม่คุณก็ไม่เคยเชื่อ แล้วนี่...กับข้าวพวกนี้แม่ให้มันเอามาปรนเปรอคุณทั้งๆที่แม่ก็ต้องเห็นว่ามันใส่ชุดของมุตตา แล้วจะให้ฉันคิดยังไง ยอมรับไหมล่ะว่าคืนนั้นแม่คุณรู้เห็นเป็นใจยอมให้มันตกเป็นของคุณ!”

“นิน...คุณกำลังฟุ้งซ่าน ไปหาหมอกับผมเดี๋ยวนี้เลย”

มุนินทร์เบี่ยงตัวหนีไม่ให้สามีจับตัว “อย่ามาแตะต้องตัวฉัน! คุณคงไม่นึกสินะว่าฉันจะบุกมาที่นี่ มาเห็นกับตาว่าคุณกินกลางวันกับมันอย่างอร่อยแค่ไหน ทั้งกับข้าวของแม่ทั้งนังเด็กนี่คงถูกใจคุณมากเพราะมันอร่อยทั้งคู่!”

จบคำก็อาละวาดกวาดมื้อกลางวันที่ฤทัยจัดเตรียมทิิ้งเรียบ นพนภาได้ยินเสียงเอะอะก็ลอบยิ้ม แกล้งโผล่หน้ามาดูและโวยวายใส่หลานสะใภ้ “หยุดเดี๋ยวนี้นะมุนินทร์ หยุดอาการบ้าของเธอได้แล้ว ถึงขั้นอาละวาดจะลงไม้ลงมือกับเด็กในปกครองฉันแบบนี้มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ”

“อ้อ...นี่คงเป็นอีกหนึ่งมนุษย์ป้าใช่ไหมที่ให้ท้ายนังเด็กคนนี้”

มุนินทร์ตอกไม่ไว้หน้า นพนภาโกรธจัดแต่ยังพูดจายียวนหลานสะใภ้ที่คิดตีท้ายครัวเธอ...ทั้งเจนภพและศรุต เรื่องราวทำท่าจะไปกันใหญ่ วีกิจตัดสินใจ

พาภรรยากลับ มุนินทร์ไม่ยอมถลาหาฤทัยแต่โดนรั้งตัวไว้และลากออกจากห้อง นพนภามองตามยิ้มๆ สบตากับทัยด้วยแววตาสาสมใจ

“งานของเราสำเร็จด้วยดี กลับบ้านได้แล้วทัย... เดี๋ยวฉันสมนาคุณเธออย่างงาม”

ooooooo