ตอนที่ 12
ศักดิ์ชายได้กลิ่นไม่ดีรีบขนข้าวของของตนกับรัชนกเตรียมหนีไปกบดาน ต่างจากประพงษ์ที่คิด
ตัดตอนพวกรัชนก วางแผนกับเกษมจะตลบหลังและฆ่าสองหุ้นส่วนใหญ่ไม่ให้สาวถึงตัว!
มุนินทร์เฉลยทุกอย่างให้รัชนกฟังอย่างหมดเปลือก โดยเฉพาะแผนตลบหลังหนามยอกต้องเอาหนามบ่งของเธอที่ยอมเล่นตามน้ำ แกล้งบ้าเสียสติและยอมเป็นเครื่องมือฟื้นตำนานเมียหลวงตบเมียน้อยกลางกระทรวงเพื่อกระชากหน้ากากของเธอให้คนอื่นได้รับรู้
รัชนกแทบล้มทั้งยืน ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะถูกหลอก แต่ศักดิ์ชายก็ช่วยยืนยันด้วยการโทร.มาเรียกตัวเธอกลับไปที่ผับหนีการถล่มของพวกตำรวจ รัชนกไม่เชื่อศักดิ์ชายต้องส่งคลิปปราโมทย์กับลูกศรปิดสวิตช์กล้องตัวจิ๋ว
ที่เขาแอบติดที่คอนโดมุนินทร์กับที่บ้านสร้อยคำให้ดู
ศักดิ์ชายวางสายแล้วเพราะต้องรีบเก็บของเตรียมหนี รัชนกข่มอารมณ์พลุ่งพล่านในอก สบตามุนินทร์ด้วยความแค้นใจ มุนินทร์ไม่สะทกสะท้าน ได้ทีเอ่ยเยาะ
“เป็นยังไงคะ...เชื่อรึยังว่าที่ฉันพูดมาทั้งหมดเป็นความจริง”
“ก็ได้...แสดงว่านกแพ้คุณราบคาบ ยินดีด้วยค่ะที่เอาคืนได้เจ็บแสบมาก แต่อย่าหวังว่าจะทำอะไรคนอย่างนกได้ อิทธิพลของนกน่ะยิ่งใหญ่เกินกว่าที่คุณคิด ไม่งั้นนกไม่ยืนหยัดมาถึงทุกวันนี้หรอกค่ะ”
รัชนกขู่กลับอย่างไม่กลัว วีกิจซึ่งแอบฟังอยู่นานอดไม่ได้โผล่มาเฉลยว่าคงไม่มีวันนั้นเพราะตอนนี้ตำรวจถล่มผับและบ่อนของเธอเรียบร้อย พร้อมด้วยหลักฐานคลิปมากมายที่พวกเธอจงใจใช้กลั่นแกล้งมุนินทร์
มุนินทร์สลัดบทบาทหญิงบ้าถลาไปกอดสามี ก่อนหันไปเย้ยรัชนก
“คุณกิจคะ...ช่วยบอกน้องนกทีสิคะว่ารักของเรามันหมดอายุแล้วหรือยัง”
“นอกจากไม่หมดอายุ แผนการชั่วๆของคุณ
ยิ่งทำให้เราเห็นคุณค่าของความรักมากขึ้น เพราะรักของเราคือความเข้าใจ มันคือการแบ่งปันทุกข์สุข มันคือการเสียสละให้อีกฝ่าย การสละที่คือการให้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดและไม่คิดจะได้คืนเหมือนความรักเป็นเรื่องเงินทอง
หรือผลกำไร”
“พูดไปน้องนกคงไม่เข้าใจหรอกค่ะเพราะจิตใจเธอมีแต่การเอาคืนเพราะแรงแค้นส่วนตัว”
รัชนกกำหมัดแน่นก่อนฉีกยิ้มสุดความสามารถและขอตัวกลับ มุนินทร์อดไม่ได้เตือนสติไล่หลัง
“ฉันยังอยากให้โอกาสเธอนะ...กลับตัวกลับใจใหม่ ดูอย่างเด็กฤทัย...เขาถูกทำร้ายไม่ได้ต่างจากเธอ บาดแผลพอๆกัน แต่เขาเลิกคิดแค้นพร้อมจะสู้เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทำดีเพื่อชีวิตที่สูงขึ้น ฉันเองก็พร้อมที่จะสนับสนุนเขาทุกทาง เธอมีพร้อมทั้งเงินทองและเส้นสาย มาช่วยเด็กที่ถูกทำร้ายทางเพศแบบที่เธอโดนหรืออย่างฤทัยไม่ดีกว่าหรือ แล้วเรื่องบาดหมางระหว่างเราฉันจะลืมไปเสียทั้งหมด”
มุนินทร์อยากให้รัชนกคิดได้ สบตาอย่างจริงใจ แต่รัชนกกลับมองว่านั่นเป็นการเยาะเย้ย