แรงเงา 2
ตอนที่ 11
“อ้อ...แล้วที่คุณทั้งโอบกอด ทั้งคลอเคลียนังเด็กทัยบนเตียงของเรา แล้วยังแอบไปกอดมันในห้องนอนกลางดึกอีก...นั่นไม่ได้นอกใจฉันหรอกเหรอ แล้ววันนี้ที่คุณกินกลางวัน กับมันที่กระทรวงล่ะ นัดหมายกันตั้งแต่เมื่อไหร่”
คำพูดตอกของภรรยาทำให้วีกิจอ้าปากค้าง พึมพำถาม “รู้ได้ยังไง”
“แหม...อุตส่าห์ไปหลบมุมกินกันลับๆสองต่อสอง อย่านึกว่าไม่มีใครเห็นคลิปนะ แชร์กันกระหน่ำแล้ว”
“ก็ดี...รู้ไว้ก็ดี งั้นเราก็หายกัน เล่นชู้กันทั้งคู่ เหตุผล สมควรที่จะหย่ากันได้แล้ว”
วีกิจโพล่งกลับอย่างไม่แคร์ มุนินทร์ก็ทิฐิเกินกว่าจะรั้งไว้ ร้อนถึงปราโมทย์ ลูกศรและแทนไทจะเต้นแทนและถือวิสาสะเปิดคลิปของมุนินทร์ที่วีิกิจกอดกับทัยให้ดู
ภาพเหตุการณ์ในคลิปทำให้วีกิจหน้าเจื่อน พึมพำถาม “ใครเป็นคนถ่าย”
มุนินทร์ย้อนถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถามทำไมคะ... ถามเพราะกลัวถูกแฉใช่ไหม”
“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด”
“ถ้าไม่ใช่....คุณไม่ได้คิดอะไรกับเด็ก ทำไมไม่พูดความจริงกับฉันแถมยังโกหกฉันหน้าด้านๆว่าไม่เคยเจอนังเด็กคนนี้อีก เด็กไม่เคยมาบ้านเรา ทำไม! ทำไมต้องโกหก!”
วีกิจหน้าเสีย เถียงไม่ออก ปราโมทย์กับลูกศรต้องช่วยกันซักมุนินทร์แทน
“เพราะอย่างนี้ใช่ไหม คุณถึงรีบกลับมาเมืองไทยมาหาคุณศรุต”
“ถูกต้อง...ไม่ใช่เรื่องเล่นชู้บ้าบออะไรทั้งนั้น”
“และเพราะเหตุนี้ใช่ไหม แกถึงไม่ยอมบอกความจริง อะไรฉันเลย”
“มันสมควรไหมล่ะ ทั้งแกกับคุณโมทย์ก็ช่วยกันปกปิดความจริงให้คุณกิจ...ฉันจะไว้ใจใครได้อีก!”
ooooooo
พวกรัชนกหัวเสียมากที่สถานการณ์ระหอง ระแหงของวีกิจกับมุนินทร์ทำท่าจะคลี่คลายเพราะทั้งคู่มีที่ปรึกษาดีอย่างศรุต ทีมผู้ช่วยอย่างปราโมทย์ ลูกศรและแทนไท และความคิดนั้นก็ถูกตอกย้ำด้วยเหตุการณ์ต่อมาเมื่อวีกิจตัดสินใจสารภาพผิดกับ
มุนินทร์ที่ปกปิดเรื่องเจอทัยที่เรือนหอ
“ผมขอโทษที่ไม่บอกความจริงกับคุณ”
“แล้วก็ยังโกหกด้วย”
“ใช่...ผมโกหก ยกโทษให้ผมได้ไหม”
“ถ้าถามตอนนี้ฉันทำไม่ได้ เราเคยสัญญาว่าจะบอกความจริงกันทุกเรื่องแต่คุณก็ผิดสัญญา ฉันยังทำใจไม่ได้”
“ผมมันขี้ขลาดเกินไป ไม่มีข้อแก้ตัวอะไรทั้งนั้นครับ คุณศรุต...ผมขอโทษนะครับที่เข้าใจผิดทั้งหมด”
ศรุตรับคำขอโทษอย่างไม่ถือสา มุนินทร์เห็นดังนั้นจึงตัดสินใจถามเรื่องคาใจ
“แล้วคุณกับยัยเด็กทัย...”
“เหตุผลเดิม...ในเมื่อผมไม่เคยคิดอะไรกับเด็ก ผมก็เลยไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานคุณ”
เหตุผลแบบผู้ชายของวีกิจทำให้มุนินทร์ถอนใจยาว รับรู้ได้ถึงอาการรู้สึกผิดจากเขา ใจที่เคยแข็งก็พลันอ่อนยวบ ขยับไปกุมมือเขา “คุณกิจ...กับแค่ยัยเด็กนั่นคนเดียวทำไมทำให้เราสับสนได้ถึงขนาดนี้”
“คงเพราะเรารักกันมากล่ะมั้ง”
