กามเทพหรรษา

ที่สถานีพิงค์เลดี้ ซินดี้กำลังดูคลิปวีดิโอของทิมกับหรรษาที่แองจี้โหลดใส่มือถือให้ ตัวแองจี้ก็ยุอยู่ข้างๆว่าหรรษาคิดจะแย่งผู้ชายของเธอล้านเปอร์เซ็นต์ คราวก่อนเป็นข่าวไปทีหนึ่งแล้ว คราวนี้จงใจมายั่วทิมถึงที่อีก

“นี่ช่วยสนใจหน่อย แล้วคราวที่แล้วหล่อนไปเมาหน้าเละที่โรงแรมเขาล่ะ”

“เอ้อ...เรื่องนี้ไม่ต้องพูดถึงก็ได้นะคะ เอาเป็นว่ามันมาขวางฉันกับคุณธรณ์ กามเทพภาษาอะไรมาขัดขวางลูกค้าตัวเอง” ซินดี้ถามว่าหรือหรรษาจะงาบทั้งพี่ ทั้งน้อง “อุ๊ยจริงที่สุด นังนี่เอาไว้ไม่ได้ งั้นเราจะถือว่าหรรษาคนนี้เป็นศัตรูร่วมของเราทั้งสองคน เราต้องช่วยกันหาวิธีจัดการสั่งสอนนังนี่แล้วล่ะค่ะ”

“ได้...คุณทิมนะคุณทิม มีผู้หญิงไฮเอนด์อย่างฉันไม่ชอบ ดันไปชอบผู้หญิงพื้นๆฟลอร์ๆแบบนี้ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน” ซินดี้เจ็บใจกัดฟันกรอด แองจี้ทำตามบ้าง สองสาวตาลุกโพลงด้วยไฟแค้น!

รุ่งขึ้นซินดี้กับแองจี้ก็เอากระเช้าขนมไทยไปเยี่ยมคุณหญิงชื่นที่บ้าน ทั้งสองไหว้อย่างอ่อนช้อยจนคุณหญิงชมว่ามารยาทงามจริงๆ อุตส่าห์มีน้ำใจมาเยี่ยม ขนมไทยพวกนี้น่ากินมาก

ซินดี้บอกว่าตนเป็นคนหลงใหลในวัฒนธรรมไทยมาตั้งแต่เกิด พ่อแม่สอนให้ท่องสุภาษิตสอนหญิงของสุนทรภู่จนขึ้นใจ แล้วท่องให้ฟังพร้อมกับออกท่าทางประกอบ คุณหญิงมองอึ้งกับท่าประกอบกลอนสุภาษิตสอนหญิงที่เธอเต้นเหมือนนางโชว์เด้งหน้าเด้งหลัง จนทนดูไม่ได้ทักท้วงนิ่มๆว่า

“เอ้อ...เข้าใจว่า ท่านสุนทรภู่คงหมายถึงให้ทำน้อยๆ ไม่ใช่เยอะๆนะจ๊ะ”

ซินดี้จึงเข้าเรื่อง บอกว่าวันนี้มาเรื่องหรรษาที่เป็นข่าวกับทิม แองจี้ผสมโรงว่า คุณชื่นเป็นหม่อมหลวง มีสะใภ้แบบนี้เห็นใจจริง คุณหญิงบอกว่าตนก็ข้องใจอยู่ หมู่นี้ทิมก็ดูแปลกๆ บ่นว่าตนกลุ้มใจเรื่องทิมกับธรณ์กับแม่คนนี้จริงๆ

“เราสองคนจะมาช่วยคุณชื่นกำจัดนังกระเชอก้นรั่วคนนี้ออกไปเองค่ะ ไปกับเรานะคะ” ซินดี้ชวน เห็นคุณหญิงทำหน้างงๆ ก็ยิ้มร้ายกับแองจี้ส่งสัญญาณกันว่า แผนกำจัดหรรษาเริ่มต้นแล้ว!

ooooooo

ที่ร้านโชห่วย วันนี้เป็นวันหยุดหรรษาจึงเฝ้าร้าน นั่งหน้าเศร้าครุ่นคิดเรื่องทิม โส่ยกับสวยเดินลั้ลลาเข้ามา สวยหิวถุงอาหารที่เพิ่งซื้อมา โส่ยชวนหรรษาว่า

“นังสวยมันซื้อส้มตำ ผัดไทย พิซซ่า ไก่ทอดเจ้าดังมาเต็มเลย เดี๋ยวมากินกันลูก”

สวยเอามือตบกระเป๋าเย้ยหรรษาว่า “ตังค์มันเหลือเยอะ ถือไว้ก็หนัก” แล้วเข้าไปจัดอาหารกับโส่ยที่หลังร้าน

ทันใดนั้นคุณหญิงชื่น ซินดี้ กับแองจี้ก็เดินอาดๆ เข้ามา หรรษาที่นั่งเซ็งอยู่ถึงกับผวาเฮือกอุทาน

“พวกคุณ! พวกคุณมาทำอะไรกันคะ!”

ไม่ทันที่พวกคุณหญิงจะตอบ โส่ยก็ถือจานอาหารออกมา พอเห็นพวกซินดี้ก็จำได้อุทานดีใจว่าพิธีกรรายการทีวีอุตส่าห์มาเยี่ยมถึงบ้านขอถ่ายรูปด้วยหน่อย ร้องบอกสวยให้หยิบมือถือมาถ่ายรูปให้หน่อย

แต่พวกซินดีไม่อินังขังขอบด้วย ซินดี้มองรอบร้านอย่างสมเพช คุณหญิงเห็นหนู แมลงสาบ วิ่งกันขวักไขว่ก็ทำหน้าขยะแขยง เปิดฉากเล่นงานหรรษาทันที

“ทิมกับเธอแตกต่างกันมาก เป็นภรรยาของทิมต้องดูแลกิจการหมื่นล้าน รับแขกระดับประธานาธิบดี นายกฯ ต้องไปประชุม ต้องรู้หลายภาษา เธอรับมือไหวหรือ”

หรรษาตกใจ ประหม่า ปัดของบนโต๊ะร่วงกราว อึกอักพูดไม่ออก คุณหญิงจ้องหน้าหรรษาเล่นงานต่อ

“ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าเธอมีดีอะไร ทำไมตาทิมถึงได้หลงเธอนัก”

ซินดี้กระหน่ำซ้ำว่าถ้าลีลาเด็ดบนเรือก็ดี ในครัวก็ได้ขนาดนั้น ตนว่าก็ไม่น่าแปลกใจ หรรษาชาวาบไปทั้งตัวยิ่งทำอะไรไม่ถูก แต่สวยของขึ้น เดินอาดๆมาประจันหน้าซินดี้กับแองจี้ถามว่าที่พูดน่ะมันพฤติกรรมของเธอใช่ไหม หรรษาท้วงติงสวยว่าอย่าไปมีเรื่องกับเขาเลย

“แล้วแกจะให้ใครไม่รู้มายืนด่าเราอยู่อย่างนี้หรือ”

หรรษาบอกหงอๆว่านั่นหม่อมหลวงชื่น แม่ของคุณทิม พอโส่ยรู้ว่าเป็นแม่ของทิมก็ตื่นเต้น โมเมว่าแม่คุณทิมอุตส่าห์มาถึงนี่แสดงว่าจะคุยเรื่องแต่งงานใช่ไหม กุลีกุจอเชิญเข้านั่งข้างใน ซินดี้เห็นท่าทางตื่นเต้นของโส่ยก็ขำถามว่า

“เดี๋ยวค่ะ ใครเขาบอกคะว่าจะเอานางกระเชอก้นรั่วนี่ไปเป็นสะใภ้ ไม่มีผู้ดีที่ไหนอยากเอาทองไปลู่กระเบื้องหรอก”

“จะกระเชออะไร กระเบื้องอะไรฉันไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ คือ กูทนไม่ไหวแล้วโว้ย!” สวยเหวี่ยงใส่

ซินดี้ออกลายด่าขึ้นอีขึ้นไอ้ทันที สวยของขึ้นจนหน้ามืดไม่เพียงด่าคืนยังเอาจานอาหารสาดใส่หน้าสองสาว โส่ยที่ยืนเฉยอยู่โดนลูกหลงพิซซ่าโปะเข้าไปเต็มหน้า หรรษาได้สติตะโกนให้หยุด เมื่อหยุดไม่ได้ก็วิ่งไปหาคุณหญิง

“คุณท่านคะ คุณท่านกำลังเข้าใจผิดนะคะ คือหนูษากับคุณทิมไม่ได้คบกันค่ะ”

คุณหญิงไม่เชื่อ แต่โชคดีเจมส์ถือดอกกุหลาบเข้ามาพอดี หรรษาเลยตีขลุมว่าตนมีแฟนแล้ว ทุกคนมองเจมส์อึ้งตกใจ เจมส์เองก็ตกใจ หรรษาอำว่าดอกไม้นี้ให้ตนใช่ไหม เจมส์หน้าแดงบอกว่าใช่แล้วยื่นให้ ทุกคนอึ้ง งง

เมื่อศึกสงบ คุณหญิง ซินดี้กับแองจี้นั่งเช็ดเนื้อตัวที่เลอะเทอะอาหาร คุณหญิงไม่เชื่อว่าเจมส์เป็นแฟนหรรษา ซินดี้บอกให้พิสูจน์ เจมส์บอกว่าตนกับหรรษารู้จักกันตั้งแต่มหาวิทยาลัย คนทั้งมหาวิทยาลัยรู้กันหมดถามใครดูก็ได้

“เอางี้...ถ้าพวกเธอยืนยันว่าเป็นแฟนกันจริง งั้นฉันขอถ่ายภาพหอมแก้มไว้เป็นเครื่องยืนยัน” ซินดี้ท้า

หรรษาไม่มีทางเลือกหลับหูหลับตายอมให้เจมส์ที่เขินจนเงอะงะหอมแก้มให้แองจี้ถ่ายรูปให้จบๆไป

“งั้นก็ดี...” คุณหญิงเอ่ยขึ้น “ถ้าเธอไม่ได้ใฝ่สูงจนเกินศักดิ์ ไม่ได้อยากเป็นคางคกขึ้นวอ ฉันก็สบายใจ เรื่องที่ผ่านมาที่เธอทำชื่อเสียงลูกฉันเสียหาย ก็ถือว่าแล้วไป” แล้วชวนซินดี้กับแองจี้กลับ

พอพวกคุณหญิงกลับไปแล้ว สวยเก็บของที่เลอะเทอะเต็มร้านด่าหรรษาว่า โดนเขามาด่าถึงบ้านว่าไม่เจียมคุ้มไหม โส่ยบอกว่าอย่าว่าน้องเลยมันเครียดจะแย่แล้ว

สวยปรามโส่ยว่าเลิกโอ๋มันเสียที ด่าว่าเพราะความทะเยอทะยานของหรรษาเราถึงถูกไอ้พวกคุณนายนั่นมาด่าถึงบ้านแบบนี้ แล้วสั่งหรรษาว่า “เลิกกับเขาซะ ก่อนที่บ้านของเราจะโดนดูถูกมากกว่านี้”

หรรษาเอาแต่ร้องไห้ เจมส์ยืนเก้ๆกังๆ เป็นส่วนเกินเลยรีบขอตัวกลับ หรรษาขอบคุณเจมส์ที่ช่วยตนและดอกไม้ที่เอามาให้ เจมส์สารภาพว่าเราเลิกกันนานแล้ว พอพี่แมนติดต่อมาตนเป็นโสดพอดีเลยลองมาดู แต่เธอคงมีแฟนแล้วถามว่าชื่อทิมอะไรนี่หรือ

“ฉันไม่อยากมีแฟน ไม่อยากมีใครทั้งนั้น ขอโทษ ทีนะ” หรรษาเอ่ย เจมส์พยักหน้าอย่างเข้าใจ แต่ขณะนั้นเองเด็กเข็นรถผักมาร้องขอทาง เจมส์หลบไม่ทันถูกรถเข็นผักกระแทกเท้าจนเสียหลักล้มลง เจมส์ลุกขึ้นถามหรรษาว่า

“ฮือ...จู่ๆก็ซวย เธอว่ามันเกี่ยวกับที่เธอมาหอมแก้มฉันไหมหนูษา?”

หรรษาหน้าซีด ยิ้มแห้งๆสงสัยว่าใช่ เจมส์หน้าจ๋อยพึมพำสยองเมื่อนึกถึงไม้เสียบลูกลิ้นที่เสียบท้องตนในอดีต

“อาถรรพณ์ยังไม่คลายอีกหรือนี่?!”

ooooooo

สวยสั่งหรรษาให้เลิกกับทิมแล้วเดินปึงปังเข้าห้อง หยิบไอแพดที่ซ่อนไว้ออกมาดูอย่างร้อนใจ แชทที่สวยคุยกับอีกฝ่ายเด้งขึ้นมาว่า “โอนเงินเข้าบัญชีแล้ว ส่วนที่เหลือจะโอนให้อีกหลังเสร็จงาน” สวยอ่านแล้วเครียด

ที่สถานีตำรวจ หมวดปรัชวินทร์ประชุมกับลูกน้องฝ่ายไอทีสองคน ตรวจสอบการเจาะเข้าระบบของแกรนด์พิชยะ ลูกน้องรายงานว่าตอนนี้ควบคุมระบบของโรงแรมได้แปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว ติดที่ยังหา IP ของคอมพิวเตอร์ที่เคยแฮ็กเข้ามาไม่ได้ หมวดสรุปว่าเราต้องรอให้มันลงมืออีกรอบเพื่อเก็บเบาะแส

คุณหญิงเป็นห่วงทิมเรื่องที่มีคนลอบทำร้าย บ่นกับเขาว่า ความกดดันนี้ อาจทำให้เขาเลือกคนผิด

“แม่อยากให้ผมมีแฟน พอผมมี แม่ก็ไม่พอใจอีก อย่างซินดี้ แองจี้นั่น แม่ดูไม่ออกหรือว่าเขาแย่กว่าหรรษาอีก”

คุณหญิงเสนอให้หาใหม่ลูกเพื่อนแม่มีเยอะ ทิมขอร้องว่าเรื่องนี้ให้ตนคิดเองเถอะ คุณหญิงจึงเอารูปที่หรรษาจูบกับเจมส์ให้ดู ทิมโกรธมากถามว่าไอ้ผู้ชายคนนี้เป็นใคร!

“เพื่อนมหาลัยของเขา ชื่อเจมส์ ผู้ชายคนนั้นเอาดอกไม้มาให้หรรษา หรรษาก็หอมแก้มเขา เขาสองคนก็ชื่นมื่นแบบชาวตลาด ตลาดๆน่ะ เหมาะสมกันจะตายไป ทีนี้ลูกจะตาสว่างได้หรือยัง” คุณหญิงถามอย่างเป็นต่อ

ทิมโมโหหึงมาก เขานัดพบแมน เอารูปหรรษาจูบกับเจมส์ให้ดู ถามแมนว่าเขาอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกับแมนและหรรษาใช่ไหม ชื่อจริงอะไร ทำงานอะไร บ้านอยู่ไหน! ทิมดุดันจนแมนเครียด บอกว่าไม่รู้

ทิมโทรศัพท์สั่งแพททันทีว่า ให้จัดการบอกทุกโรงแรมว่าห้ามแมนที่ทำออกาไนซ์ให้คิวปิดฮัทเข้าไม่ว่าจะโรงแรมในเครือและโรงแรมที่เป็นพันธมิตรกัน ติดป้ายห้ามเข้าคู่กับหมากับแมวหน้าโรงแรมเลย!

“โอ๊ยๆ บอกแล้วครับ บอกแล้ว...” แมนตกใจสารภาพว่า “เขาเลิกกันไปแล้ว เป็นแค่แฟนเก่าที่เขาอยากรื้อฟื้นเพราะฉันไปตาม...คิดจะเอาเงินโบนัสจากคุณภีมไง”

ทิมสั่งให้บอกชื่อจริงและที่ทำงานมา อ้างว่าเพราะแมนพาเจมส์เข้ามา เขาต้องแก้ไขไม่อย่างนั้นสติกเกอร์รูปห้ามแมนเข้าจะติดไปทั่วทุกโรงแรมในประเทศไทย! แมนครวญ “โห...โอเคๆ”

วันต่อมาก็นัดหรรษาและเจมส์มาพบที่สวนสาธารณะ โดยเมลหลอกเจมส์ว่าจะซื้อเครื่องดับเพลิงที่เขาขายอยู่ และหลอกหรรษาว่ามีหนังสือพิมพ์ขอสัมภาษณ์เรื่องการทำงานของคิวปิดฮัท เจมส์กับหรรษามาจึงรู้ว่าถูกทิมหลอกให้มาพบกันพอมาเจอกันทิมประกาศกับเจมส์ว่า “ฉันเป็นแฟนของหรรษา ไม่ใช่นาย!”

“เอ้อ...หนูษาไม่เคยพูดตกลงอะไรกับคุณเลยนะ” หรรษาส่ายหน้าดิกปฏิเสธพัลวัน ถูกทิมกระชากเสื้อเข้าไปตะโกนด่ารัวว่า ตกลงกับตนไม่ได้แต่ไปหอมแก้มประกาศเป็นแฟนกับไอ้หน้าจืดนี่ อยากตายรึไง หรรษาซีดจ๋อย เจมส์กลืนน้ำลายฝืดคอเพราะไม่เคยเจอใครดุดันอย่างนี้มาก่อน แมนที่ยอมศิโรราบกับทิมแล้ว กระซิบบอกเจมส์ว่า

“เขาแฟนกันจริงๆ แก เขาบอกรักกันรุนแรงแบบนี้แหละ”

ทิมใช้อำนาจเงินที่เหนือกว่ามากมายจะซื้อบริษัทที่เจมส์ทำงานแล้วไล่เจมส์ออกและถ้าเจมส์ไปสมัครงานที่ไหนอีกก็จะตามไปซื้อแล้วไล่ออกอีก เอาให้กลายเป็นคนว่างงานล้มเหลวไปเลย เว้นแต่ว่าเจมส์จะเลิกคบกับหรรษา
ทิมบีบเจมส์จนหรรษาทนไม่ไหวลุกขึ้นโวยวายน้ำตาคลอว่า

“คุณทิม คุณมันบ้า คุณไม่เคยฟังฉัน ไม่เคยฟังใคร แม่คุณ ยายพิธีกรนั่นยิ่งบ้าเข้าไปใหญ่! ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ ทำไม ฉันอยากเป็นแค่ยายเด็กออฟฟิศตายคาร้านของชำเน่าๆ ฉันอยากย้อนเวลากลับไปก่อนที่จะได้เจอคุณ ฉันไม่อยากเจอคุณ! ได้ยินไหม!!” ตะโกนใส่หน้าทิมแล้วเดินหนีไปนั่งร้องไห้อีกมุมหนึ่ง

แมนร้องไห้สงสารหรรษา ทิมเองก็เครียด ตรงไปดึงเจมส์ไปอีกทาง

ooooooo

ทิมลากเจมส์ไปนั่งข้างหรรษา ให้เจมส์จับมือเธอข้างหนึ่ง ตัวเองจับข้างหนึ่งสั่งให้นั่งกันเฉยๆครู่เดียวก็มีขี้นกตกใส่หัวเจมส์ ทิมสรุปว่าครั้งที่ 1 การทดสอบของตน ตนคิดถูก เจมส์โต้ว่าเป็นแค่เรื่องบังเอิญทิมจึงทดลองครั้งที่ 2 โดยจับมือหรรษาคนละข้างแต่เปลี่ยนข้างกัน เจ้ากรรม! ขี้นกหล่นใส่หัวเจมส์อีก ทิมหัวเราะอย่างผู้ชนะ บอกหรรษาว่าดวงเธอกินผู้ชายจริง แต่ตนดวงแข็ง เจมส์ขอลองอีกที

ทิมเปลี่ยนที่นั่งกับเจมส์โอบหรรษาเข้าหาตัวบอก “ผมรักคุณนะหรรษา” เจมส์โกรธมากโอบหรรษาดึงเข้าหาตัวบ้างบอกว่า “ผมรักคุณนะหรรษา”

เจมส์เปิดกระป๋องน้ำอัดลม น้ำพุ่งใส่หน้าเต็มๆ ทิมตบมือตะโกนลั่น

“สุดยอดๆๆ บททดสอบสามครั้ง ฉันปลอดภัย ดวงกินผู้ชายของหรรษาเป็นเฉพาะคนอ่อนหัดอย่างนาย ส่วนฉันมันคนดวงแข็ง”

“เจมส์...บางทีอาจไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญเนอะ คือหนูษาคิดว่าเราไม่ควรเป็นแฟนกัน ต่อไปนี้เราไม่รู้จักกันเจอกันก็ไม่ต้องทักกัน พอแล้ว...พอกันที ไปเถอะ ฉันมันตัวอันตราย พอแล้ว ถ้านายเป็นแฟนฉันจะเดือดร้อนมากกว่านี้ ไปซะ”
เจมส์ยอมรับสภาพเอ่ยลาแล้วเดินหายไปทันที หรรษาขอโทษ ส่วนทิมหัวเราะอย่างผู้ชนะ แมนเห็นเจมส์หนีไปก็วิ่งตามไป จึงเหลือแต่ทิมกับหรรษาอยู่ตรงนั้น ทิมถามว่า

“ทีนี้เข้าใจหรือยัง...โทษทีนะฉันมันคนดวงแข็ง คนดวงแข็งคนนี้จะเอาผู้หญิงกินผู้ชายอย่างเธอมาเป็นแฟน เป็นแฟนกันนะหนูษา...ฉันรักเธอ”

ทิมจับมือหรรษามองหน้าอย่างซาบซึ้ง เธอปล่อยให้เขากุมอยู่อย่างนั้นซึ้งใจที่เขามุ่งมั่นกับตนถึงเพียงนี้ ขณะนั้นเองมีลูกบอลลอยมาโดนหัวทิม หรรษาตกใจ “ขอโทษนะคะ หนูษาเป็นตัววินาศจริงด้วย”

“ไม่เป็นไร เรื่องบังเอิญ” ทิมตอบหน้าตาเฉยซะงั้น

ooooooo

คุณหญิงกลัดกลุ้มเรื่องทิม บ่นกับธรณ์ว่าเด็กนั่นมีดีอะไรทิมถึงได้รักได้หลงมากมายขนาดนี้

ขณะนั้นเอง จอโปรเจกเตอร์และคอมพิวเตอร์ตัวอื่นก็ดับวูบลง พักเดียวหน้าจอโปรเจกเตอร์และคอมพิวเตอร์ทุกตัวก็ติดขึ้นพร้อมกันพร้อมข้อความวิ่งเรียงมาว่า “คนอื่นทำผิดไล่ออก ตัวเองผิดทำไมไม่ลาออก ลาออกไปซะ”
“คุณพระช่วย” คุณหญิงตกใจ

เวลาเดียวกันที่สถานีตำรวจ ลูกน้องหมวดรายงานว่ามันลงมืออีกแล้ว หมวดสั่งให้ตามหาพิกัดมันให้เจอ คราวนี้เราต้องจับตัวให้ได้

ทิมไปส่งหรรษา ไปถึงร้านโชห่วย ในร้านไม่มีใครอยู่ หรรษาให้เขารออยู่ข้างนอกตนจะเข้าไปดูข้างในก่อน พอเธอเข้าไปโทรศัพท์ที่เธอวางไว้บนตู้ขนมก็ดังขึ้น ทิมถือวิสาสะหยิบขึ้นมาดูบ่น...

“เฮ้อ...ยัยโก๊ะนะยัยโก๊ะ เล่นวางมือถือมั่วซั่วแบบนี้ ถ้าหายขึ้นมาจะทำยังไง” พลันก็เห็นไลน์ของแมนเด้งขึ้นมา พร้อมรูปที่ทิมจับมือหรรษาในสวน ข้อความว่า

“ฉันแอบถ่ายไว้ ถ้ามีอะไรกันต่อ อย่าลืมป้องกันนะคุณลูก” ทิมอ่านแล้วยิ้มขำ ปาดไปเจอคลิปวีดิโอที่ทรงพลถ่ายขณะธรณ์ไปร้องเพลงรักอยู่หน้าคิวปิดฮัท ทิมช็อกเพราะไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย พอดีหรรษาออกมา เขาถามอย่างไม่มั่นใจว่า

“นี่มันอะไรกัน ธรณ์กับเธอคบกันงั้นเหรอ?” เธอปฏิเสธว่าไม่ใช่อย่างที่เขาคิด ทิมมองเธอถามอย่างเจ็บปวด “ทำไมต้องเป็นธรณ์ ถ้าเป็นแมน เป็นเจมส์ เป็นใครในโลกนี้ ฉันสู้ได้หมด แต่ทำไม...ทำไมต้อง เป็นธรณ์!”

“คุณทิม...คุณธรณ์แค่เป็นลูกค้า เขาเป็นลูกค้าของคิวปิดฮัทพร้อมกับคุณ ฉันต้องดูแลเขาตามหน้าที่ แล้วที่เขามาร้องเพลงนั่น ฉันไม่รู้เรื่อง” ทิมถามว่าเราเจอกันลอดทำไมเธอไม่เล่า ทำไม! “เราเล่าความลับของลูกค้าไม่ได้หรอกค่ะ อีกอย่างฉันไม่เคยชอบเขา ไม่มีทางเป็นไปได้ ฉันก็เลยไม่เล่า”

ทิมพูดอย่างเจ็บปวด สับสนว่าตนหนีเรื่องธรณ์มาแต่ก็มาเจออีก แถมเจอกับคนที่ตนไว้ใจมากที่สุด ทำไมถึงมีธรณ์อยู่ทุกที่...ทุกที่เลย! หรรษาบอกว่าเขากำลังระแวง กำลังคิดมาก ธรณ์กับตนไม่มีอะไรกันจริงๆ หรรษาเข้าไปจับมือเขา ถูกทิมสะบัดอย่างแรง แล้วกลับไปทันที

หรรษาช็อกยืนมึน ทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าทิมกับธรณ์มีเรื่องอะไรกันมากมาย...

ooooooo

ทิมกลับมาถึงบ้านเจอธรณ์คุยกับแม่อยู่ก็ตรงเข้าชกจนล้มกองกับพื้น คุณหญิงตกใจถามว่าทำไมทำน้องแบบนี้

ทิมระบายความแค้นว่าธรณ์จะแย่งทุกอย่างไปจากตนทั้งเรื่องแม่ เรื่องงานในบริษัท ประกาศจะแบ่งบริษัทกันเลยแล้วไม่ต้องมายุ่งกันอีก จากนั้นสั่งแพทว่า

“บอกทุกบริษัทในเครือพิชยธรว่าผมจะแบ่งบริหารโรงแรมกับธรณ์ ให้ทุกคนเลือกมาเลยว่าจะทำงานกับใคร”

แพทตกใจติงว่านี่เป็นเรื่องใหญ่ ถูกทิมที่เครียดกับเรื่องต่างๆ ที่รุมเร้าเข้ามาสั่งเฉียบขาดก็ต้องทำ

พอมีประกาศออกไป ก็เกิดความสับสนปั่นป่วนขึ้นในหมู่พนักงานต่างวิพากษ์วิจารณ์และเลือกที่จะทำงานกับใคร

คุณหญิงถามว่าทิมทำอะไรทุกคนแตกตื่นกันไปหมด แล้วจะบริหารกันยังไงบริษัทเรามิวุ่นวายกันแย่หรือ ทิมบอกว่าไม่ต้องห่วงตนแบ่งโซนไว้ชัดเจนแล้วโรงแรมทางภาคเหนือกับตะวันออกเป็นของธรณ์ ส่วนภาคใต้กับตะวันตกตนทำเอง

คุณหญิงบอกให้คุยกับน้องดีๆ พี่น้องกันไม่ควรทะเลาะกัน ทิมบอกว่ามันสายไปแล้วปัญหาระหว่างตนกับธรณ์ใหญ่เกินกว่าจะแก้ไขอะไรได้แล้ว

นิพัทธ์สะใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เคลื่อนไหวในหมู่พนักงานและผู้บริหารให้เลือกฝ่าย พูดเชิงขู่ว่าการเลือกผู้บริหารอาจส่งผลกระทบกับการตัดสินใจของพนักงานด้วย ผู้บริหารเห็นทั้งข้อดีและข้อเสียของทิม เห็นว่าพิชยธรโตขึ้นมาได้จากการบริหารของทิม ส่วนธรณ์เพิ่งมาทำไม่นานเร็วไปไหมที่จะฝากอนาคตไว้กับเขา

“ไม่จริงครับ ผมในฐานะที่ทำงานกับแกรนด์พิชยะมายี่สิบกว่าปี ผมเชื่อว่าคุณธรณ์มีศักยภาพพอที่จะบริหารงานได้พอๆกับคุณทิม การทำงานกับคุณทิมมีความเครียดสูงเพราะความไร้น้ำยาและนิสัยชอบกดขี่ คุณทิมขาดคุณสมบัติขั้นพื้นฐานของนายที่ดี ซึ่งคุณธรณ์เห็นใจทุกคนในจุดนี้มาก จึงให้ผมมาเสนอค่าตอบแทนและสวัสดิการที่มากขึ้นให้กับทุกท่าน”

พอมีค่าตอบแทนเข้ามา ผู้บริหารก็มองหน้ากันอย่างคล้อยตาม นิพัทธ์ยิ้มร้ายสมใจ

นิพัทธ์หว่านล้อมจนผู้บริหารคล้อยตามแล้ว เขาบอกธรณ์ว่า ผู้บริหารส่วนใหญ่ตัดสินใจเลือกธรณ์และพนักงานเกือบทั้งหมดอยู่ใต้บังคับบัญชาของพวกเขา ก็เลือกที่จะทำงานกับเขาตามเจ้านายด้วย

ธรณ์ไม่พอใจถามว่าทำไมเขาต้องมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของตนด้วย นิพัทธ์อ้างคำพูดธรณ์ในอดีตที่ว่า ถ้าตนเป็นทิมก็จะให้เขาเป็นซีอีโอนานแล้ว ตนไม่มานั่งบริหารเองให้เหนื่อยหรอก เวลานั้นนิพัทธ์บอกว่าตนจะรอจนลมเปลี่ยนทิศวันที่ธรณ์ขึ้นเป็นซีอีโอ วันนั้นวันของเรา

“ผมไม่ได้ต้องการแบบนั้น ผมไม่เคยคิดจะเข้ามาทำลายที่นี่ด้วยซ้ำ ทั้งหมดมันเป็นความต้องการของคุณคนเดียว”

นิพัทธ์อ้างว่าเป็นความต้องการของเขาต่างหาก เขาเหมาะที่สุดแล้วที่จะบริหารพิชยธร ธรณ์ปฏิเสธว่าตนจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น ด่าว่า “วิธีของคุณมันสกปรก ผมรับไม่ได้”

“แต่ทุกคนฝากความหวังเอาไว้ที่คุณแล้วนะคุณจะทิ้งพวกเขาไม่ได้”

“ในเมื่อคุณทำให้เรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้น คุณรับผิดชอบผลที่ตามมาเองก็แล้วกัน” นิพันธ์โต้ว่าตนทำทุกอย่างเพื่อเขา “คุณใช้ผมเป็นเครื่องมือทำลายพี่ชายตัวเอง แล้วยังจะกล้าพูดออกมาอีกหรือว่าคุณทำทุกอย่างเพื่อผม”

ธรณ์ทั้งโกรธและผิดหวังในตัวนิพัทธ์เดินออกไปอย่างไม่แยแส

“โธ่เว้ย!” นิพัทธ์สบถอย่างผิดหวังมาก

ooooooo

แพทรายงานทิมเรื่องการตัดสินใจของผู้บริหารและพนักงานที่เลือกฝ่ายว่า เจ็ดสิบสามเปอร์เซ็นต์เลือกทำงานกับธรณ์ที่เหลือยังไม่ได้ตัดสินใจ อีกสิบเปอร์เซ็นต์ก็มีแนวโน้มว่าจะเลือกธรณ์ด้วย

ทิมด่าว่าพวกเลี้ยงไม่เชื่อง แพทบอกว่า พนักงานบอกว่านิพัทธ์คือหัวหอกที่คอยล็อบบี้ทุกคน ทิมมองไปเห็นนิพันธ์ยืนคุยอยู่กับพนักงานคนหนึ่งก็พุ่งเข้าไป

บอกว่าตนจะเอาเรื่องทุกอย่างที่เขาทำลายตน นิพัทธ์ท้าว่าตามสบายเลย ทิมอารมณ์พุ่งปรี๊ดกระชากคอเสื้อนิพัทธ์ด่าว่าหมาลอบกัดแน่จริงมาสู้กันต่อหน้าสิ

“แล้วคุณล่ะ มั่วผู้หญิงได้ไม่เลือกที่ มีข่าวฉาวโฉ่ไม่เว้นแต่ละวัน ถูกครหา ถูกเรียกร้องให้ลาออก ก็ยังดื้อด้านอยู่ คนอย่างคุณมันดีกว่าผมตรงไหน” ทิม

จ้องหน้าบอกว่าในที่สุดเขาก็สารภาพออกมาแล้วว่าทั้งหมดเป็นฝีมือเขา “คุณพลาดมาผมก็แค่ซ้ำ เหมือนที่คุณทำกับผม แบบนี้ก็ยุติธรรมดีแล้วนี่”

นิพัทธ์หมายถึงเรื่องที่ตนล็อบบี้ผู้บริหารและพนักงาน แต่ทิมหมายถึงการลอบฆ่าตน โมโหจนชกนิพัทธ์คว่ำไป จึงเกิดวางมวยกันจนแพทต้องเข้าล็อกตัวทิมไว้ ทิมตะโกนให้ปล่อย แพทจึงตะโกนเรียก รปภ. นิพันธ์เช็ดเลือดที่มุมปาก ยิ้มเยาะทิมอย่างสะใจที่ทำให้เขาพินาศได้

“ไม่ต้อง! ในที่สุด ทิม พิชยธร ผู้ไม่เคยแพ้ใครก็ต้องมาตายเพาะความโอหังของตัวเอง”

ทิมโต้ว่าเพราะวิธีสกปรกใส่ร้ายตนของเขาต่างหาก! แพทบอกให้ รปภ. เอาตัวนิพัทธ์ออกไป นิพัทธ์ตวาดว่าไม่ต้องมาแตะต้อง ตนออกไปเองได้ ลุกขึ้นมองทิมอย่างอาฆาตก่อนเดินออกไปเอง

ooooooo

จากการทำงานอย่างจริงจังของหมวดและพนักงาน ในที่สุดก็รู้ตัวแฮกเกอร์ที่เข้าไปเจาะระบบของพิชยธร เมื่อบอกพิกัดแก่ทิม เขาช็อกชาไป

ทั้งตัวไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นที่นั่นจริงๆ บอกหมวดว่าตนรู้จักที่นี่จะเป็นคนพาไปเอง

พิกัดนั้นคือร้านโชห่วยของโส่ยนั่นเอง! หมวดถือหมายไปขอค้นและยึดเครื่องคอมพ์กับอุปกรณ์ทั้งหมดไป หรรษาและโส่ยตกใจมาก หมวดชี้แจงว่า

“ผมมีหมายศาล คุณสวยเป็นผู้ต้องสงสัยแฮ็ก ระบบของแกรนด์พิชยะ...เชิญตัวคุณสวยไปสอบสวนที่โรงพักครับ”

โส่ยบอกให้หรรษาเฝ้าร้านตัวเองขอตามสวยไปด้วย หรรษาถามทิมว่าพี่สวยทำจริงหรือนี่มันเรื่องอะไรกัน

“ทั้งหมดนี่เพราะธรณ์ใช่ไหม” หรรษาถามว่าเขาพูดอะไร ตนไม่เข้าใจ “ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อ! เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้ทุกอย่างไม่มีผิดเลย เธอชอบธรณ์จริงๆ แถมยังรักมันมาก ถึงขนาดร่วมมือกับมัน...มาฆ่าฉัน!”

หรรษาตกใจมากปฏิเสธว่าไม่ใช่อย่างนั้นเลย ทิมด่าว่าหลักฐานชัดขนาดนี้แล้วยังจะปฏิเสธอีกหรือด่าว่าตนเชื่อใจเธอแต่เธอกลับหักหลังตน ถามว่าเธอทำอย่างนี้ได้ยังไง...ทำได้ยังไง! ถามว่าอยากให้ตนตายนักใช่ไหม เอาเลย ฆ่าตนเลย

หรรษาร้องไห้โฮบอกว่าตนไม่มีทางทำกับเขาอย่างนั้นตนไม่รู้เรื่องจริงๆ ทิมมองหน้าเธอพูดอย่างปวดร้าวว่า

“วันก่อน เธอคือคนเดียวในโลกที่ฉันฝากหัวใจเอาไว้ แต่วันนี้ หัวใจของฉันมันแตกสลายเป็นเสี่ยงสมใจทุกคนแล้ว”

นาทีนี้ทิมรู้สึกราวกับร่างถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ เดินจากไปอย่างหัวใจสลาย หรรษาเจ็บยิ่งกว่า เธอหยิบหัวใจกระดาษในกระเป๋าออกมาดูน้ำตาไหลพราก....

ooooooo