ไม่อยากบอกครับว่า การแยกขยะ...เป็นเรื่องวัฒนธรรมระดับโลกเลยละครับ...
น้ำท่วมญี่ปุ่นเมื่อไม่นานมานี้ ภาพที่เราเห็นก็คือ น้ำใสสะอาด ไม่มีขยะแม้แต่ชิ้นเดียว ต่างจากน้ำท่วมบ้านเรา ที่ท่วมทีเราก็จะเห็นขยะ ทั้งกล่องโฟม ถุงพลาสติก กระป๋อง ขวดน้ำ เลวร้ายหน่อยก็ที่นอน หมอน มุ้ง ลอยมาตามน้ำ...สุดๆเลยละครับ และขยะพวกนี้ละที่ไปอุดตามท่อระบายน้ำ ไปขวางทางน้ำ ทำให้น้ำไหลไปไม่ได้ ท่วมขังอยู่อย่างนั้น
ผมไม่อยากคิดว่า เราต้องบรรจุหลักสูตรการ “แยกขยะ” ในโรงเรียนอนุบาลหรือเปล่า แต่ถ้าทำได้ก็เป็นเรื่องที่ดีที่สุด เพราะญี่ปุ่นซึ่งเป็นต้นแบบของความสะอาดและความมีระเบียบเรียบร้อยขึ้นชั้นอันดับหนึ่งของโลก เขาปลูกฝังเรื่องนี้กันตั้งแต่ชั้นอนุบาล
อย่างเรื่องขยะนี่ เขาจะแยกขยะทุกชิ้นไม่ว่าจะชิ้นเล็กชิ้นน้อยแค่ไหน แค่กล่องนมที่เด็กกินตอนกลางวันที่โรงเรียน กินเสร็จแล้วไม่มีนะครับที่จะโยนกล่องทิ้งในถังขยะเลย เด็กๆจะนำกล่องนมที่ตัวเองกินนมหมดแล้วไปล้างให้สะอาด ทุบให้แบน และนำไปทิ้งในจุดทิ้งขยะที่มีตาข่ายคลุม
...
ถามว่าเรื่องแบบนี้ใครเป็นคนสอน...เอาเข้าจริงๆเด็กญี่ปุ่นเขาได้แบบอย่างที่ดีจากพ่อ แม่และผู้ใหญ่ในสังคมทำให้ดูเป็นตัวอย่างครับ คนไทยอย่างเราไปเห็นเขาทำอาจดูเหมือนเป็นเรื่องยุ่งยาก แต่คนญี่ปุ่นเขาทำเป็นปกติ ไม่ว่าจะเรื่องของการแยกฝาขวด PET และลอกพลาสติกที่ติดกับขวด PET ออกก่อนแยกทิ้ง การล้างกระป๋องเบียร์และเศษอาหารออกจากกระป๋องให้สะอาดก่อนแยกทิ้ง รวมถึงการล้างกล่องนมที่ผมบอกตอนต้นด้วยครับ
เด็กญี่ปุ่นทุกคนจะถูกฝึกตั้งแต่เล็กให้เก็บขยะของตัวเองกลับมาแยกทิ้งที่บ้าน ไม่เชื่อลองดูตามที่สาธารณะของญี่ปุ่นสิครับ...เดินหาเจแปนบานาน่า ยังง่ายกว่าหาถังขยะเสียอีก
จากอนุบาลพอขึ้นชั้นประถม คราวนี้คุณครูจะเริ่มสอนเรื่องการจัดการขยะ เป็นหลักสูตรการเรียนการสอนเลยละครับ...เริ่มตั้งแต่เรียนรู้ชนิดขยะ วิธีการแยกและจัดการขยะ และไม่ใช่เรียนอย่างเดียวครับ...ทุกคนต้องลงมือทำด้วย
แค่ขยะเรื่องเดียวก็ทำให้ผมเข้าใจได้ว่า ทำไมญี่ปุ่นเขาถึงจัดการทุกเรื่องได้แบบรวดเดียวจบ มีระเบียบเรียบร้อย เอาง่ายๆครับ เด็กญี่ปุ่น...ให้ปวดฉี่แค่ไหน เขาก็ต้องเข้าแถวรอเข้าห้องน้ำ ยืนบิดไปบิดมาอยู่นั่นแหละ ต้องอดทนครับ...แต่ถ้าเป็นบ้านเรา โน่นครับ...ข้างถนน ยืนฉี่กันทั้งพ่อทั้งลูก
แบบนี้เราควรเรียกเมืองไทยว่ากำลังพัฒนาหรือยังไม่พัฒนากันดีครับ...!!!!
นายอรุณ