ไข่เยี่ยวม้า ผลผลิตจากการนำไข่สด เช่น ไข่เป็ด ไข่ไก่ และไข่ นกกระทา มาถนอมให้เป็นอาหาร ที่สามารถเก็บรักษาไว้ทานได้นานๆ เหมือนกับการทำไข่เค็มที่นำไปดองเกลือ
แต่ไข่เยี่ยวม้าจะนำไข่มาพอกด้วยปูนขาวผสมใบชา เกลือป่น และขี้เถ้าที่นวดด้วยน้ำเย็นหรือนำไปแช่ในน้ำที่มีส่วนผสมของปูนขาว เกลือ โซดาแอช ชาดำ และสังกะสีออกไซด์
ในการผลิตไข่เยี่ยวม้า นอกจากอาจพบการปนเปื้อนตะกั่วแล้ว หากวัตถุดิบที่ใช้ไม่สะอาด หรือระหว่างการผลิต ผู้ผลิตไม่รักษาสุขลักษณะส่วนบุคคลให้ดีเพียงพอ เช่น เข้าห้องน้ำแล้วไม่ล้างมือ หรือไอ จามโดยไม่ปิดปาก อาจทำให้พบเชื้อก่อโรคปนเปื้อนในไข่เยี่ยวม้าได้ เช่น คลอสตริเดียม เพอร์ฟริงเจนส์ และสแตปฟิโลคอคคัส ออเรียส
เชื้อคลอสตริเดียม เพอร์ฟริงเจนส์ พบได้ในลำไส้คนและสัตว์ ดิน น้ำเค็ม น้ำจืดไม่มีอากาศ อันตรายของมันคือ ทำให้เกิดโรคอาหารเป็นพิษ ที่มีอาการคลื่นไส้ ปวดท้อง ท้องร่วง แต่ไม่อาเจียน
ส่วน เชื้อสแตปฟิโลคอคคัส ออเรียส พบได้ในอากาศ ฝุ่น ขยะมูลฝอย น้ำ และอาหารจำพวกเนื้อสัตว์ สัตว์ปีก ผลิตภัณฑ์จากไข่ นม คน ก็มักเป็นแหล่งของเชื้อชนิดนี้ โดยจะพบอยู่ตามทางเดินหายใจ ลำคอ เส้นผมและผิวหนัง
เชื้อชนิดนี้เมื่อปนเปื้อนอยู่ในอาหารแล้ว และหากเก็บอาหารไว้ในอุณหภูมิไม่เหมาะสมจะทำให้เชื้อเพิ่มจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็ว และสร้างสารพิษปนเปื้อนลงในอาหารได้
เมื่อเราทานอาหารที่มีสารพิษปนเปื้อน จะทำให้เกิดโรคอาหารเป็นพิษ มีอาการคลื่นไส้ อาเจียน ปวดหัว เป็นตะคริวในช่องท้องหรือกล้ามเนื้อ และอ่อนเพลีย
วันนี้ สถาบันอาหารได้สุ่มตัวอย่างไข่เยี่ยวม้า จำนวน 5 ตัวอย่าง จาก 4 ย่านการค้าในเขตกรุงเทพฯ เพื่อนำมาวิเคราะห์เชื้อคลอสตริเดียม เพอร์ฟริงเจนส์ และสแตปฟิโลคอคคัส ออเรียส ปนเปื้อน
...
ผลปรากฏว่า ทุกตัวอย่างพบเชื้อปนเปื้อน แต่พบในปริมาณน้อยมาก ไม่ส่งผลกระทบใดๆ ต่อร่างกาย.
