งานหนังสือที่ศูนย์สิริกิติ์ รอบนี้ ผมตั้งใจจะหาซื้อหนังสือนวนิยาย ชื่อ จัน ดารา มาอ่านให้ฉ่ำใจ รื้อฟื้นความรักความหลัง ครั้งที่ชีวิตยังสนุกสนานบันเทิง
หนังสือทุกเล่มเหมือนมีชีวิต ที่ลึกลับซับซ้อน ซ่อนจุดสะเทือนใจ ทั้งเนื้อหาทั้งลีลา
ผมอ่านมาตั้งแต่นมแตกพาน...บางตอน อย่างตอนที่จัน ลูกชายคุณหลวงดูดนมพี่เลี้ยง...ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นอนุภรรยา คุณหลวง...ยังคาใจ ความหมายจันหิวนม เสียใจ ร้องไห้ และท่วงทีพี่เลี้ยง เต็มอกเต็มใจ... มันอย่างไรกันแน่
โต...เป็นหนุ่ม เพื่อนร่วมชายคาแต่งเมีย...เจอหนังสือ จัน ดาราบนหัวเตียง... ไม่ต้องถาม ก็แปลความได้ เรื่องจัน ดารา เป็นยาปลุกความรักความใคร่ ดีที่สุดในยุคสมัยนั้น
ฉากโหดร้าย กระแทกใจ ให้ฉงนฉงาย...คือฉากที่จัน ดารา ปล้ำขืนใจคุณทอม...ลูกสาวร่วมพ่อคุณหลวง...จนท้องโต เกิดลูกชาย ตั้งชื่อให้ว่า “ปรีย์”
ปรีย์ มาจาก ปิยะ แปลว่า ความรัก จะไม่รัก รักมากรักน้อย เมื่อเกิดลูกออกมา พ่อแม่ก็ต้องมีหน้าที่ทะนุถนอมกล่อมเลี้ยง ให้ “ปรีย์” ลูกที่แสนรัก เติบโตเป็นคนดี
อ่านไปเรื่อยๆปม...เงื่อนลึกๆ ที่อุษณา เพลิงธรรม ซ่อนไว้ ก็ค่อยๆ คลี่คลาย
เนื้อหาหลักของ จัน ดารา ไม่ได้แค่ตั้งใจขาย...ลีลาความรักความใคร่ แต่ซ่อนความแค้นฝังใจ และกระบวนการสางแค้น โหดร้าย ลึกล้ำ
ฉากที่จัน ดารา ตั้งใจเล่นความรัก...กับอนุภรรยาคุณหลวงที่หมดสภาพ เลือกที่ให้คุณหลวงเห็น นี่คือความเลือดเย็น ที่คนเป็นลูก สายเลือดคนหนึ่ง จงใจให้พ่อ
ผมอ่าน...จัน ดารา มานานเต็มที ฝังใจกับตัวหนังสือมากจนเชื่อว่า หนังกี่เวอร์ชั่นก็ทำให้ถึงไม่ได้ จึงจำไม่ได้ แต่ละลูก แต่ละหลาน...มากมาย ในบ้านคุณหลวงเทครัวนั้น เติบโตแล้ว เหลือคนดีกี่คน
...
แต่ที่จำได้ คือภาพร้ายๆ คุณทอม ลูกคุณหลวง ที่กวาดเอาเมียน้อยคุณพ่อประกาศความรักแบบหญิงรักหญิง แข่งกับ คุณจัน ผู้พี่
ตามประสาปุถุชน ผมซึมซับรับเอาแต่เรื่องร้ายๆ...ทุกชีวิตในบ้านใหญ่หลังนั้น ซ่อนปมแค้น และต่างก็สางแค้น ประกาศ... กฎแห่งกรรม คุณหลวง ต้นเรื่องกรรมนั้น...ตายในสภาพไหน...ผมก็ลืมไปจริงๆ
แต่ลืมไม่ได้...ก็คือ เมื่อเรื่องคลี่คลาย ว่า ชื่อ จัน ดารา ที่คนในบ้าน
ต่างเรียก ไอ้จัน คุณจัน นั้น คุณหลวงก็เฉลยเสียเอง...กูไม่อยากให้เกิด แต่มึงเสือกเกิด คำจัญไร หลุดออกมา
ถูกตัดเหลือแต่คำว่า “จัน”
พ่อผูกปมแค้นไว้ ไม่แปลก เมื่อคุณทอมออกลูก คุณพ่อจัน จึงใช้ท่วงทำนองเดียวกัน...คำ ไอ้อัปรีย์ ตัด อัป คำหน้า แปลว่าไม่ ออกไป
เหลือแต่คำท้าย ปรีย์
ผมนึกถึงลูกๆ ที่เกิดในบ้านหลังนั้น...แล้วก็นึกถึง รัฐธรรมนูญ ฉบับที่กำลังช่วยกันร่าง ผู้คนร้อยพ่อพันแม่จากแม่น้ำทั้งห้าสาย ช่วยกัน
คิดช่วยกันทำ ตั้งใจจะปฏิรูปบ้านเมือง ให้เข้ารูปเข้ารอย
ไม่แค่ คนร้อยพ่อพันแม่ ถกเถียงเอาเป็นเอาตาย ยังมีแง่มีเรื่องอีกมากมาย จากการ “ฟังประชาชน” คุณแม่เจ้าของท้องคลอด อารมณ์...แบบลมพัด ใบไม้ไหว ลู่ไป แกว่งไกวไปตามลม
ขอโทษ เถิด...เรื่องกระจิบกระจ้อย แค่ผู้ช่วย...จ้างกันราคาค่าจ้างขั้นต่ำ คุณสมบัติความสามารถ ได้มาแล้ว ทำงานคุ้มค่า หรือเกินค่า หรือเลือกเป็นไม้ประดับ...อย่างที่ทำๆกัน ถามคนเลือกก็รู้อยู่แก่ใจทุกคน
หากมั่นใจ ในสิ่งที่ทำ ทำไมไม่กล้ารับกล้าทำ กล้ายืดอก ประกาศศักดา ให้โลกรู้ว่าเป็นของจริง
พ่อแม่อย่างนี้ ในบรรยากาศแวดล้อมอย่างนี้ ผมไม่กล้าหวัง คุณลูกรัฐธรรมนูญ ที่จะคลอดออกมา...เนื้อตัวหน้าตา และอารมณ์ จะเป็นอย่างไร จะสับสนผันผวน เจ้าคิดเจ้าแค้นเหมือน จัน ดารา มากน้อย
พูดไม่เกรงใจ รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ ได้มาเพราะทหารยึดอำนาจ ถ้าเป็นผู้หญิงก็ถูกปล้ำ
ผมเป็นห่วงว่า ลูกที่เกิดออกมาเพราะความแค้น จะเหมือนจัน ดารา คงจะล้างแค้นกันต่อๆไป ไม่เลือกหน้า ไม่เว้นกระทั่งพ่อตัวเอง.
กิเลน ประลองเชิง