“ภูมิปัญญาสามก๊ก” หนังสือในชุดสามก๊กเล่มล่า...(แสงดาวพิมพ์ พ.ศ.2567) อ่านแล้วอยากให้ คุณจรัญ หอมเทียนทอง กรรมการซอฟต์พาวเวอร์ ส่งไปให้ประธานฯอิ๊งค์อ่านให้คุณทักษิณฟังต่อ
เลือกอ่าน เฉพาะตอนที่ 14 แผนที่ลับเมืองเสฉวนของเตียวสง ...ตอนเดียวก็พอ
ช่วงเวลาของเรื่อง จีนยังแตกเป็นสิบๆก๊ก (ยังไม่เป็นสามก๊ก) โจโฉเมื่อเชิดพระเจ้าเหี้ยนเต้รบชนะบ่อยๆ รวบรวมหลายเมืองจีนเหนือได้ ก็เริ่มวางโต
ทางใต้ เล่าเจี้ยงเจ้าเมืองเอ๊กจิ๋ว (เสฉวน) รู้ข่าวเตียวฬ่อขุนศึกเมืองฮันต๋ง จะมุ่งมาตีเอาเมือง ก็ส่งเตียวสง ขุนนางใหญ่เป็นทูตนำเครื่องบรรณาการไปให้โจโฉ ตั้งใจขอให้โจโฉเป็นพี่ใหญ่ช่วยพิทักษ์รักษาเสฉวน
แต่เล่าเจี้ยงหารู้ไม่ เตียวสงไม่คิดเหมือนตัวเอง ในสายตาเตียวสง เล่าเจี้ยงอ่อนแอไร้สติปัญญา คงไม่รักษาเสฉวนกว้างใหญ่ไพศาลไว้ได้ จำต้องหาผู้มีบารมีสักคนมาปกครองแทน
ทูตเสฉวนถึงเมืองฮูโต๋ ขอพบอัครมหาเสนาบดี แต่ ฯพณฯท่าน ยังไม่มีอารมณ์จะรับแขก เตียวสงรอสามวัน ต้องจ่ายสินบนคนในจวน เมื่อได้คิวพบก็พกความไม่พอใจกรุ่นๆ “หลายปีมาไฉนเสฉวนไม่ส่งบรรณาการเมืองหลวง”
โจโฉเห็นเตียวสงอัปลักษณ์ ร่างเตี้ยม่อต้อ ก็ยิ่งไม่เต็มใจ ตวาดใส่ เตียวสงควบคุมอารมณ์ตอบ
“หนทางลำบาก โจรผู้ร้ายก็มาก เดินทางมาไม่ได้สะดวก”
“เรากวาดตงหงวนไปจนสิ้นแล้ว ที่ไหนจะมีผู้ร้ายอีก” สิ้นคำไร้ไมตรี เตียวสงก็สวนกลับ “ไต้ซุนกวนยังอยู่ เหนือเล่าปี่ก็มีเตียวฬ่อ ตะวันตกก็มีเล่าปี่ แต่ละฝ่ายมีกำลังสิบหมื่น จะเรียกแผ่นดินสงบได้อย่างไร”
โจโฉฟังโมโหลุกขึ้นสะบัดชายเสื้อเดินเข้าห้อง รุ่งขึ้นก็สั่งฝึกทหารห้าหมื่น โชว์แสนยานุภาพขู่เตียวสง เตียวสงทำทีไม่แยแส ชายตาแลนิดหนึ่ง โจโฉถาม “เสฉวนมีไพร่พลเข้มแข็งเกรียงไกรเช่นนี้หรือไม่?”
...
“เสฉวน ไม่มีกองทหารขนาดนี้ เราปกครองด้วยเมตตาธรรม” เตียวสงตอบ
“กองทัพเรา รบที่ไหนชนะที่นั่น รบแล้วก็ต้องราบเป็นหน้ากลอง ท่านทราบหรือไม่?”
เตียวสงเหลืออด จึงเหน็บกลับ “ข้าพเจ้าย่อมรู้แน่ ท่านโจโฉตีลิโป้ที่เมืองปักเอี้ยง รบเตียวสิ้วที่อ้วนเซีย ปะทะจิวยีี่ที่เซ็กเพ็ก เผชิญหน้ากวนอูที่ฮัวหยง...” ทุกสนามรบที่เตียวสงว่า โจโฉรบแพ้หมดรูป
โจโฉทนฟังไม่ไหว สั่งทหารเอาเตียวสงไปตัดคอ แต่แม่ทัพนายกองอ้อนวอนให้ยกโทษ โจโฉสั่งให้ใช้กระบองตีเตียวสงสะบักสะบอม แล้วไล่ออกจากเมือง
ผิดคาดกับ “นาย” ที่ตั้งใจฝากผีฝากไข้ เตียวสง เปลี่ยนเป้าหมายไปเกงจิ๋วหาเล่าปี่
ถึงชายแดนจูล่ง นำทหารมาต้อนรับ รินสุราคำนับนอบน้อม เข้าที่พักก็มีเสียงฆ้องเสียงกลองเอิกเกริกแสดงความยินดี กวนอูมาเอาอกเอาใจ รุ่งขึ้นไม่ทันเข้าเมือง เล่าปี่ ขงเบ้ง บังทอง ก็นำขบวนลงจากหลังม้าทักทายปราศรัย
เล่าปี่จัดงานต้อนรับใหญ่สามวันสามคืน แขกและเจ้าบ้านคุยกันถูกคอสนุกสนาน ไม่มีการเอ่ยถึงการเมืองเลย เมื่อเตียวสงลากลับ เล่าปี่ตามไปเลี้ยงส่งถึงศาลาสิบลี้ เล่าปี่รินสุราคำนับเตียวสง น้ำตาไหลพราก พลางว่า
“วันนี้เราจากกัน ไม่ทราบว่าเมื่อไหร่จะได้พบกันอีก”
เตียวสงเจอไม้นี้ก็ตัดสินใจ เลือกเล่าปี่เป็นนายคนใหม่
เสนอแนะเล่าปี่ยึดเสฉวน “ถ้าท่านไม่เอา ช้าหรือเร็วคนอื่นก็เข้าไปเอา” แล้วมอบแผนที่เมืองเสฉวนที่เก็บไว้ในอกเสื้อยื่นให้
ไม่นาน...เล่าปี่ ผู้พนมมือให้ชนทุกชั้น ก็ยึดเสฉวน เป็นที่มั่นสำคัญ ตั้งตัวเป็นฮ่องเต้หนึ่งในสามก๊ก
บุญศักดิ์ แสงระวี สรุปภูมิปัญญาสามก๊ก ตอนที่ 14 กักขฬะยะโสโอหังเหยียบย่ำปราชญ์ ยากจะได้ผู้คนร่วมคิดการใหญ่ เตียวสงเดิมทีคิดจะมอบแผนที่ให้โจโฉ แต่เหตุใดจึงสูญเสียโอกาสยิ่งใหญ่นั้นไปเล่า?
กิเลน ประลองเชิง
คลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม