เรื่อง “ช้าๆได้พร้าเล่มงาม” ในหนังสือ เรื่องคมๆความหมายชวนคิด ผมอ่านผ่านๆไปหลายครั้ง ไม่เคยสะดุดใจ แต่วันนี้ เกิดสะดุดโครม...อยากเขียนให้ใครสักคน ที่กำลังสร้างบ้านหลังใหม่ได้อ่าน
วันนั้นพนักงานบริษัททุกคน ต่างก็ตื่นเต้นระทึกใจ ที่จะได้ “นายใหม่” ที่ได้ข่าวว่า เป็นคนเก่งคนดีมากๆ ลึกๆในใจ พวกเขาเบื่อ “นายเก่า” คนแก่ไม่เอาไหนเต็มที
แต่หลายวันผ่านไป หัวหน้าใหม่ ไม่ยักลงมือจัดการอะไร ทุกวันเขาเดินเข้าห้องทำงานท่าทีสงบเสงี่ยม แล้วก็เอาแต่เก็บตัวอยู่แต่
ในห้อง
พนักงานแย่ๆ วิตกกังวลว่าจะตกงาน อกสั่นขวัญแขวน วันแรกๆ คิดว่านายใหม่น่าจะแค่คนแก่ใจดี ไม่มีน้ำยา ก็เริ่มกำเริบเสิบสาน พนักงานเก่งๆดีๆระดับหัวกะทิ ที่หวังความเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น ก็หมดความหวัง
สี่เดือนผ่านไป นายใหม่ก็เริ่มแสดงอำนาจ เขาเริ่มปลดพนักงานพวกตัวถ่วง เลื่อนตำแหน่งให้พนักงานที่เก่งดีให้สูงขึ้น ระบบงานที่เป็นปัญหา นายใหม่สั่งแก้ไขให้เข้าที่ โดยไม่มีผิดพลาด
ในความรู้สึกฉงนฉงายในใจพนักงาน...ไม่นานก็ถึงวันเลี้ยงฉลองสิ้นปี หัวหน้าใหม่ดื่มเหล้าเฮฮากับลูกน้องพักใหญ่ ก็ถึงเวลาเขาขึ้นปราศรัย
“ผมคิดว่า เพื่อนๆหลายคนคงไม่เข้าใจ สี่เดือนแรกในการทำงานใหม่ของผม”
เขาเริ่มประเด็นแทงใจดำทุกคนแล้วว่า ขอให้ทุกคนตั้งใจฟัง เรื่องต่อไปนี้
ผมมีเพื่อนคนหนึ่งซื้อบ้านเก่า เมื่อย้ายเข้าไปอยู่ก็รีบปรับปรุงใหม่ เริ่มต้นในบ้าน แล้วก็เปลี่ยนแปลงสวนดอกไม้ จัดการกับหญ้าและต้นไม้ที่ไม่ชอบ เลือกปลูกต้นไม้ใหม่ที่เขาชอบ
ต่อมาไม่นาน เจ้าบ้านคนเก่าก็แวะมาเยี่ยม เมื่อเขาเห็นสวนดอกไม้ใหม่ก็ตกตะลึง หลุดปากถาม
“ต้นโบตั๋น ที่ปลูกอยู่ตรงนั้น ไปอยู่เสียที่ไหน”
...
เขาเพิ่งรู้ว่า ต้นโบตั๋นต้นไม้รกตา เป็นต้นไม้ล้ำค่าหายาก ราคาแพงมาก น่าเสียดายที่เขาไม่รู้ค่าของมันเลย
ประสบการณ์ครั้งนี้ เขาเริ่มใช้กับบ้านหลังใหม่ที่มีสวนรกเรื้อร่มครึ้ม...เขาไม่ยอมแตะต้องอะไรเลย
เวลาที่ผ่านไป เขาได้เรียนรู้ว่า ต้นหญ้าวัชพืชไม่มีค่าตรงนั้นมันกลายเป็นดอกไม้ที่สวยงามในฤดูใบไม้ผลิ
ต้นไม้ฤดูใบไม้ผลิที่เขาคิดว่าเป็นดอกไม้ป่า แต่กลับเป็นพุ่มไม้ที่งดงามในฤดูร้อน ต้นไม้เล็กๆที่ดูไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยในหลายฤดู แต่สีของใบกลับเป็นสีแดงในฤดูใบไม้ร่วง
วันเวลาผ่านไปยาวนาน เพื่อนผมจึงเริ่มจัดการกับต้นไม้ที่เห็นว่าไร้ประโยชน์จริงๆออกไป เหลือไว้แต่ต้นไม้ที่แสดงให้เห็นประโยชน์ในแต่ละฤดูกาลเอาไว้
นายใหม่ปราศรัยถึงตรงนี้ก็หยุด ยกแก้วเหล้าขึ้น แล้วบอกว่า
ทุกคนในบริษัทเหมือนสวนดอกไม้ ทุกคนเป็นต้นไม้ล้ำค่า แต่ไม่ใช่ต้นไม้ที่จะออกดอกผลได้ตลอดปี หากต้องผ่านการสังเกตยาวนาน
เรื่องเล่าจบลงตรงนี้ ผมเพิ่งนึกออก อยากเล่าให้นายกฯประยุทธ์ ผู้กำลังสร้างบ้านหลังใหม่ฟัง...เวลาเพิ่งเริ่มต้นได้ไม่นาน...นายบ้านคงสังเกตไม่เห็น ลูกบ้านแต่ละคนมีดีมีเลวตรงไหน
ผมเป็นคนนอก มองออกมานาน ตัวพ่อบ้าน นายใหญ่ ไปถึงนายรอง คุ้นเคยแต่บทขุนนางนั่งแท่น...ถนัดแต่บทยืดอกกับผู้คนลูกน้องก็เผลอยืดอกตาม วัดผลจากฉายา “แปดเปื้อน” ที่นักข่าวตั้งให้เมื่อปีใหม่
อยากให้สื่อรัก ลองมองหาคนที่รู้จักพวกเขาลึกๆ...เลือกเอามาใช้ไปตีลูกซี้กับสื่อ...ผมก็ว่ามีอยู่นะ!
ถึงเวลารบหักหาญ ท่านอาจจะรู้ถ้าทำให้สื่อรัก เหมือนมีตัวช่วย ภาษาหมอดูว่า มีพระเกตุคุ้ม ปะเหมาะเคราะห์ร้าย อาจชนะศึกที่มีเค้าว่าจะชนะได้ไม่ยากเกินไป.
กิเลน ประลองเชิง