หลายวันมาแล้วผมจะเขียนอะไรสักเรื่องหนึ่งที่มีเนื้อหาสาระคล้ายๆกับที่คุณบัณฑูร ลํ่าซํา อดีตประธานเจ้าหน้าที่บริหารหรือซีอีโอของธนาคารกสิกรไทยเคยพูดจาเอาไว้
ก็เลยลองเข้าค้นในกูเกิลในชื่อของ บัณฑูร ลํ่าซำ เผื่อจะเจอบทความหรือบทให้สัมภาษณ์ของคุณบัณฑูรเกี่ยวกับเรื่องที่ผมอยากเขียน
ผลกลับกลายเป็นว่า ผมไม่เจอประเด็นที่ตั้งใจไว้ว่าจะเขียน แต่ไปเจออีกประเด็นหนึ่งที่คุณบัณฑูรพูดไว้และน่าหยิบมาเขียนมากกว่า...ขออนุญาตถ่ายทอดต่อเลยนะครับ
กูเกิลนำคลิปในยูทูบที่คุณ บัณฑูร ไปแสดงปาฐกถาพิเศษให้ THE STANDARD เมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน ปี 2565 หรือประมาณ 4 เดือนที่แล้วนี่เอง...มาลงไว้ พร้อมมีตัวอักษรบรรยายว่า “บัณฑูร ลํ่าซำ ถึงคนรุ่นใหม่ รวยเร็ว ไม่มีจริง”
ผมรีบคลิก...ทั้งดูทั้งฟังหลายรอบ เพราะมีความยาวแค่ 8 นาที 44 วินาทีเท่านั้น ท่านที่สนใจเข้าดูในยูทูบได้เลย โดยพิมพ์ข้อความว่า “บัณฑูร ลํ่าซำ ถึงคนรุ่นใหม่” ก็จะปรากฏคลิปที่ว่านี้ขึ้น
เนื้อหาในคลิปมี 2 ประเด็นคือ คำสอนถึงคนรุ่นใหม่ เรื่อง “รวยเร็ว ไม่มีจริง” กับ “ข้อเสนอแก้ความเหลื่อมลํ้าในประเทศไทย”
สำหรับวันนี้ผมจะขออนุญาตหยิบมาขยายความต่อเฉพาะประเด็นแรกเท่านั้น เผื่อจะเป็นประโยชน์แก่คนรุ่นใหม่ที่มักมีความคิดความเชื่อ และความฝันตั้งแต่เดินออกจากรั้วมหาวิทยาลัยว่า “ฉันจะรํ่ารวยเป็นเศรษฐีให้ได้ในเร็วๆนี้” มิให้คิดฝันจนเกินขอบเขต
คุณบัณฑูรกล่าวไว้ดังนี้ครับ...
“ปีนี้ (2565) ครบ 25 ปีหลังจากวิกฤติเศรษฐกิจปี 2540 วิกฤติเศรษฐกิจครั้งใหญ่ของประเทศไทย”
...
“ผมดูสถิติผู้ชมผู้ฟังของเดอะสแตนดาร์ด (ผู้จัดสัมมนา) พบว่ามี 2 ใน 3 ที่อายุน้อยกว่า 40 ปี แสดงว่าตอนเกิดเหตุอย่างมากก็อายุ 15 ปี คงจำไม่ได้ว่าเหตุผล (ของวิกฤติ) ตอนนั้นคืออะไร?”
“แต่คนรุ่นผมจำได้มันก็คือเพราะอยากรวยเร็ว ซึ่งไม่มีหรอกรวยเร็วที่ว่า มันต้องรวยด้วยความเพียรพยายาม และสร้างสิ่งที่มีค่าที่ขายได้จริงๆเท่านั้น เพราะอยากจะรวยเร็ว มันก็รวยเร็วชั่วคราว แล้วมันก็เจ๊ง”
“ปัจจุบันมันก็กำลังทำกันอยู่ให้ดูต่อหน้าต่อตาด้วยเครื่องมือที่อาจดูแตกต่างไปกว่าเดิม รวมทั้งบริษัทใหญ่ที่เพิ่งเจ๊งไป เพราะค้าขายเงินประหลาดๆมันก็รวยเร็วอยู่สักพักนึง แล้วก็เจ๊งภายใน 2 สัปดาห์”
“ดูกันให้ดีๆ...อะไรที่มันเร็วมันไม่มีจริงหรอก จะสร้างสินค้าบริการที่ดีสักอันมันต้องใช้ความเพียรพยายามมากมาย”
“เพราะฉะนั้น นี่จึงเป็นโจทย์ที่ต้องดูให้ดี...และนี่ก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อ พ.ศ.2540 ความอยากรวยเร็วและความโลภคือสาเหตุใหญ่ของวิกฤติครั้งนั้น”
ข้อความข้างต้นนี้ถอดจากคำพูดคำปราศรัยบางส่วนของคุณบัณฑูรจึงอาจมีสำนวนถ้อยคำที่มีลักษณะเป็นคำพูดและอาจกระโดดไป กระโดดมาบ้าง แต่ก็อ่านได้ใจความอย่างดียิ่ง
สาระที่ผมเชื่อว่าคุณบัณฑูรตั้งใจจะสื่อถึงคนรุ่นใหม่นั้นอยู่ที่ประโยคว่า “รวยเร็ว ไม่มีจริง มันต้องรวยด้วยความเพียรพยายาม” นั่นเอง
อะไรก็ตามที่รวยเร็วจะเป็นเรื่องชั่วคราว รวยได้แต่เดี๋ยวก็เจ๊ง
คุณบัณฑูรไม่ได้ลงลึกถึงตัวอย่าง แต่ถ้าจะอธิบายเพิ่มเติมถึงตัวอย่างต่างๆในโลกแห่งความเป็นจริง เราจะเห็นว่า ไม่ว่าเจ้าสัว ธนินท์ เจียรวนนท์, เจ้าสัวเจริญ สิริวัฒนภักดี หรือแม้แต่ตระกูล “ลํ่าซํา” ของคุณบัณฑูรเอง ล้วน “รวยช้า” หรือ “ค่อยๆรวย” ทั้งสิ้น
เมื่อสร้างสินค้าสร้างบริการจนติดตลาดแล้วและใช้เวลาระยะหนึ่งจน “รวย” ได้ระดับแล้ว จากนั้นกลไกของความรวยจะเริ่มทำงาน...แบบเงินต่อเงินขยายเครือข่ายธุรกิจออกไปเรื่อยๆ...จากรวยธรรมดาเป็นมหารวย หรืออภิมหาเศรษฐีในที่สุด
ทุกวันนี้ยังมี “รวยเร็ว” อีกแบบที่คุณบัณฑูรไม่ได้เอ่ยถึง แต่ในที่สุดเมื่อคนจับได้หรือความแตกก็เจ๊งเช่นกัน...นั่นก็คือความรํ่ารวยแบบ “สีเทา” บ้าง “สีดำ” บ้าง จากนักลงทุนผิดกฎหมายชาวจีน หรือจากตำรวจและข้าราชการไทยคอร์รัปชันที่เป็นข่าวใหญ่ในสื่อต่างๆ
เจอคุณ “ชูวิทย์” เข้า 2-3 หมัด หงายเก๋งหมดเลยจากรวยทำท่าจะยากจนโดนยึดทรัพย์เป็นแถวๆ...เห็นไหมล่ะ!
“ซูม”