ลักษณะอย่างหนึ่งที่ช่วยให้ไดโนเสาร์ประสบความสำเร็จในเชิงวิวัฒนาการจนรุ่งเรืองมาเป็นเวลา 165 ล้านปี นั่นคืออัตราการเติบโตที่รวดเร็ว ตั้งแต่ไทแรนโนซอรัส (Tyranno saurus) ที่กินเนื้อ หรือพวกกินพืชขนาดใหญ่อย่างอาร์เจนติโนซอรัส (Argentinosaurus) แต่ขนาดอันใหญ่โตปรากฏครั้งแรกเมื่อใด? ยังน่าสงสัย
ล่าสุดนักบรรพชีวินวิทยาแห่งวิทยาลัยมาคาเลสเตอร์ ในสหรัฐอเมริกา เผยได้ตรวจสอบกระดูก 5 ไดโนเสาร์ที่อาศัยอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของอาร์เจนตินา เมื่อ 231-229 ล้านปีก่อน ไดโนเสาร์ 3 ตัวคือพวกกินเนื้อ เป็นบรรพบุรุษของไทแรนโนซอรัส เร็กซ์ หรือที.เร็กซ์ (Tyrannosaurusrex หรือ T. rex) และกิกาโนโทซอรัส (Giganotosaurus), เฮอรีราซอรัส (Herrerasaurus) และซานฮวนซอรัส (Sanjuansaurus) พวกนี้มีความยาวราว 3-4.5 เมตร ขณะที่อีโอโดรเมอัส (Eodromaeus) มีขนาดประมาณไก่งวง ส่วนอีก 2 ตัวที่มีขนาดใกล้เคียงไก่งวงคืออีโอแรปเตอร์ (Eoraptor) และโครโมกิซอรัส (Chromogisaurus) เป็นต้นกำเนิดของไดโนเสาร์ยักษ์ 4 ขา คอยาว อย่างอาร์เจนติโนซอรัส และเดรดนอต (Dreadnoughtus)
ผลวิจัยระบุว่าฟอสซิลกระดูกไดโนเสาร์จากอาร์เจนตินา บ่งชี้ว่าพวกมันมีอัตราการเติบโตทัดเทียมกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมและนกในปัจจุบัน การเรียงตัวของผลึกแร่และโปรตีนจากกระดูกขนาดเล็ก ตลอดจนหลอดเลือดและการเรียงตัวของเซลล์ สะท้อนถึงความเร็วของการเจริญเติบโต ซึ่งข้อดีก็คือทำให้สิ่งมีชีวิตหลีกหนีจากความเสี่ยงของการมีขนาดเล็กไปตลอดชีวิต และยังช่วยให้พวกมันมีเวลามากขึ้นในการสืบพันธุ์ตลอดอายุขัย.
อ่าน "คอลัมน์หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ" ทั้งหมดที่นี่