เคยได้ยินคนเฒ่าคนแก่พูดว่า ของบางสิ่งถ้ามันเป็นของของเราจริง ถึงจะหายไปยังไงก็ต้องได้กลับคืนมาสักวันหนึ่ง
เหมือนกรณีของเมลิซ เดอ ลา แมร์ หญิงอเมริกันในพอร์ตแลนด์ รัฐโอเรกอน รายนี้ ที่ถึงกับปลื้มน้ำตาไหล หลังได้แหวนแต่งงานประดับเพชรที่หายไปเมื่อ 27 ปีก่อน กลับคืนสู่นิ้วนางตามเดิม
“ดิฉันทำแหวนวงนี้หายระหว่างเล่นสกีที่ภูเขาในรัฐโอเรกอนเมื่อปี 2535 ตอนนั้นเสียใจมากเพราะเป็นแหวนมรดกจากแม่สามี แต่สามีก็บอกว่าทำไงได้ตัดใจเถอะ แต่ปรากฏว่าสัปดาห์ก่อน มีเจ้าของร้านเพชรชื่อแฮเธอร์ แลงจ์ลี ติดต่อมาว่ามีลูกค้าเอาแหวนมาปล่อย เจอที่ลานสกีในรัฐโอเรกอนหลายสิบปีก่อน”
สิ่งที่เซอร์ไพรส์คือ เธออยู่ในรัฐอลาบามาที่อยู่ห่างออกไปกว่า 3,000 กิโลเมตร และตามรอยหาดิฉันจากชื่อต้นของแม่สามีที่สลักอยู่บนแหวน ก่อนที่จะนั่งเครื่องบินนำมาคืนให้โดยไม่คิดเงินแม้แต่แดงเดียว
งานนี้เราตัดสินใจเป็นเพื่อนกัน และนัดเที่ยวกันปีหน้า ที่สำคัญดิฉันดีใจมาก เพราะแหวนไม่คับนิ้ว ยังสวมเข้าเหมือนเดิม เหมือนได้ย้อนเวลากลับไปตอนแต่งงานใหม่เลยค่ะ.
ฮัตสึเนะ